Vísir - 06.01.1969, Blaðsíða 12
Tarzan, Greystoke lávarður... og son-
ur hans... fylla maga sína á villimann-
legan hátt... engin máltíð í fínasta veit-
ingahúsi hefði getað þóknazt þeim meir.
VELJUM ÍSLENZKT
rs
mmm
I "K®
V1SIR . Mánudagur 6. janúar 1969.
„Nei, ég hringdi til Lawrence
Conway í morgun í sambandi við
annað mál“, svaraöi Houghton, og
vitanlega sagði hann mér fréttirn-
ar“.
Vitanlega, hugsaði Charles. Vit-
anlega — vegna þess að Lawrence
Conway er heiðarlegur maður . „.
„Hann skýrði mér líka frá síð-
ustu hugdettunni ykkar í þvi skyni
að komast hjá afleiðingunum". Það
varð umferðarstöðvun nokkurt and
íartak, og Houghton notaöi tæki-
færið. „Geturðu gert þér vonir um,
að þér heppnist slík brella, eftir
'þetta stutta samtal okkar f kvöld
,er leiö?“
Charles gat engu svarað, því
að hann var að brjóta heilann um
það, sem Conway lögfræöingur
hafði sagt við hann — leyndarmál
þitt er öruggt hjá mér, Charles,
þú veizt, að lögfræöingar eru
bundnir þagnarheiti, og annað í
þeim dúr. Houghton haföi meira aö
segja vitaö allt um þetta, þegar
Charles kom heim um kvöldið;
hafði vitað það, þegar hann beið
þess, að til sundurþykkis kæmi
með Charles og Alexandriu uppi í
svefnherberginu, og þegar ekki
kom til þess, haföi hann tekið al-
fræðiorðabókina og farið að lesa
sér til um minnishvarf. Fyrir hend
ingu hafði hann svo skilið bókina
eftir opna á borðinu.
„Ég veitti því til dæmis athygli",
mælti Houghton enn, „aö þú hafð-
ir prýðisgott minni, þegar við vor
um að tala saman við morgunverð
inn. Þú mundir jafnvel upp á hár
hundraðshluta hlutafjáreignar
hvers fjölskyldumeölims fyrir sig.“
Hann rak upp hryssingslegan hlát-
ur. „Verði ég spurður, þá hlýt ég
að bera því vitni, að þaö hafi ekk-
ert verið við minni þitt aðathuga
þá stundina — það er að segja,
ef ég á að koma heiöarlega fram
fyrir réttinum.‘‘
Houghton taldi sig með öörum
orðum hrósa fullum sigri, og hann
hafði spilað út því trompinu, sem
hann taldi sterkast. Charles fann
hvorki til örvæntingar né hræðslu
samt sem áöur, hann var þess ein
ungis fullviss, að fyrir sér væri
öllu gersamlega lokið, nema eitt-
hvað óvænt gerðist, eitthvað það,
sem nálgaöist kraftaverk. Hann
vissi ekki sjálfur, hvað varö til
þess, að hann dró vélritaö plaggið
upp úr vasa sínum og tók að
fletta blöðunum, eins og til þess
að rifja upp fyrir sér, hvað það
væri, sem hann hefði skrifað þar.
Þegar umferðin stöövaðist enn
einu sinni nokkru andartaki síðar,
tók Houghton fyrst eftir því.
„Hvað ætlarðu eiginlega að géra
við þetta, eins og á stendur”,
spurði hann hæðnislega.
„Mér kom til hugar, að Sanford
kynni að hafa áhuga á að athuga
það“, varð Charles að orði.
„Um hvað ertu eiginlega að
tala? Ég var sjálfur viðstaddur,
þegar Sanford afhenti þér þetta
plagg að loknum lestri og neitaði
að bera það fram á stjórnarfundi.
Eða ....“ Og hann horfði spyrj-
andi á Charles. „Ef þú ætlar að
fara að telja mér trú um minnis-
leysi þitt með þess háttar brellu,
þá máttu reyna beur ....“ Þeir
voru komnir að gaddavírsgirðing
unni fyrir utan verksmiöjuhúsin,
og Houghton dró mjög úr ferð-
inni. „Hins vegar segist Lawrence
hálft í hvoru trúa þessu. Kannski
svo kunni að fara, að ég trúi þér
hálft í hvoru líka..Hann rak
upp sa. _a hryssingslega hláturinn
og áöur, þegar hann ók inn um
hliðiö að verksmiðjunni. „Þú getur
kastað þessum tillögum þínum út
um bílgluggann, Charles, þær eru
ekki einu sinni viröi pappírsins,
sem þær eru vélritaðar á. Og ef
þú þjáist í rauninni af minnis-
hvarfi, eða hvað það er kallað, þá
þarftu ekki að halda, að nokkrum
af stjórnarmeðlimunum komi til
hugar að taka mark á þér...
manni, sem þjáist af vissri geð-
veiki.“ Hann stöðvaði bílinn á
stæðinu úti fyrir skrifstofubygging
unni. „Það lítur helzt út fyrir, að
þú hafir lagt þetta þaulhugsaða
kænskubragð á sjálfan þig í þeta
skiptið, gamli minn.“ Þeir stigu
út úr bílnum, og Houghton mælti
enn; „Hlustaðu nú á mig, Charles
.... reyndu ekki að bregða fæti
fyrir mig á fundinum, því að ef
þú gerir það, skal ég aö mér heil-
um og lifandi sjá svo um,að stjórn
in fái að vita andlegt ásigkomu-
lag þitt, hvort sem það er upp-
finning þín eða ekki... Og hvað
Alexandríu snertir, þá hefurðu gert
þig sekan um langversta glappa-
skot þitt einmitt þar. Ykkur hefur
hingað til tekizt að blekkja allan
þorra manna, og þótt allir viti,
að þú hefur átt við ýmiss konar
breyzkleika aö stríða, hefur eng-
inn getað meö réttu borið pér á
brýn framhjáhald fyrr en nú. Ég
hef veitt því athygli, aö konur
hafa elt þig á röndum í samkvæm-
um, en þú hefur alltaf látið sem
þú sæir það ekki. Ég hef haldið
uppi njósnum um þig annars staö
ar, en þaö var sama sagan þangað
til nú ... og það þarf ekki nema
eitt víxlspor ...“
Charles bjóst til að ganga upp
að dyrum skrifstofubyggingarinn-
ar, en Houghton stöðvaði hann.
„Hlustaðu á mig, Charles ... ef
þú heldur ekki á spilunum, eins og
ég hef sagt þér, máttu vita það,
að Alexandríu veröur kunnugt f/nr
kvöldmat um allt, sem gerzt hef-
ur. Og ef þú ímyndar þér, að ein-
hver undanbrögð, eins og minnis-
leysi, komi þér að haldi þaö — og
þaö þegar þessi flenna er dauð í
þokkabót — þá þekkirðu ekki syst
ur mína. Semsagt, ef þú reynir að
setja fyrir mig fótinn, seturðu hann
fvrst og fremst fyrir sjálfan þig,
þá verður þú út rekinn og a Is-
laus, og þá þýðir þér ekki að
reyna að komast þar aftur inn fyr
ir dyr ..
Að svo mæltu hljóp Houghton
léttilega upp þrepin að aöaldyrun-
um, eins og hann þættist viss um,
að hann hefði tryggt sér sigurinn.
Seljum bruna- og annað fyllingarefni á mjög hagstæðu verði. Gerum
ti’boð 1 jarðvegsskiptiugar og alla flutninga. — Þungaflutningar hf.. —
Símí 34635. Pósthólf 741.
GISLI
JÓNSSON
Akurgeröi 31
Smi 35199.
Fjölhæt larðvinnsluvé) ann-
ast lóðastandsetnlngar, gref
húsgrunna, holræsi o.fl.
30435
rökuro að oukur avers konai múrbro'
og sprengivinnu i húsgrunnum og ræs
um Leigjum úf loftpressui og vtbrr
sleöa Vélaleiga Steindórs Sighvats
sonai AlfabrekkL við Suðurlands
braut, simt 10435.
TEKUR ALLS KONAR KLÆÐNlNGAR
FUÓT OG VÖNDUÐ VINNA
ORVAL AF ÁKLÆÐUM
LAUðAVEð 62 - SlMI 10825 HEIMASlMf 82634
BOLSTRUN
Svefnbekkir í úrvali á verkstæðisverði
Og Charles hél í humátt á eftir
honum og hélt á vélritaða plagg-
inu.
Þegar kom inn í bygginguna,
fann hann sérkennilegan þef, sem
ekki var honum með öllu fram-
andi — þef af vélum, brennslu
ofnum og leirtegundum. Hann
heyröi þrusk og fyrirgang úr vinnu
sölunum inn af anddyrinu og uppi
á loftinu. Þeir voru staddir inni í
allvíðu anddyri, og Houghton nam
staðar við hátt milliborö, en fyrir
innan þaö stóö eldri maöur, sem
ræddi við hann á enskublendingi.
Charles skildi einungis orð og orð,
nóg til þess að hann vissi, að San
ford var á leiðinni af flugvelbn-
um. „Þakka þér fyrir, Karl“, varð
Houghton að orði, um leiö og hann
hélt upp breiðan viðarstiga. „Skrif
stofur II. hæð“ stóð á litlu spjaldi
við handriðið.
Þegar maöurinn bak viö milliborð
ið leit Charles, brosti hann bréitt
og sagði nokkur orð á einhverju
máli, sem Charles þóttist skilja, að
væri eins konar ávarp. Og þegar
hann geröi einungis að kinka kolli
lítiö eitt og bjóöa náunganum góð
an dag á ensku, varö hann ber-
sýnilega mjög undrandi, en þá var
það Houghton, sem glotti.
„Ertu þá líka búin nað gleyma
pólskunni þinni?“ spurði hann.
„Þú veröur ekki lengur vinsæll
hérna með þessu móti, gamli
minn!“
Þegar kom upp á ganginn, nam
Houghton staðar úti fyrir dyrum
gegnt stiganum, „Forstjóri" stóð
grafið á koparþynnu á hurðinni.
„Skrifstofan þín er í þriðju dyrum
til vinstri", sagöi hann og sneri
sér að Charles, og mátti vart
heyra giettni eða ertni f röddinni.
WILTON TEPPIN SEM ENDAST OG ENDAST
EINSTÆÐ ÞJÓNUSTA! — KEM HEIM TiíL YÐAR MEÐ SÝNISHORN. — TEK MÁL
OG GERI BINDANDI VERÐTILBOÐ YÐUR AÐ KOSTNAÐARLAUSU!
Daníel Kjartansson . Sími 31283
iskttíliwjut
-ísuftíM
I Vestfirðingai Norðlendi..gai
og Austfírðingai heima Of
heiman! Fylgizt með f
.ÍSLENDINGI - ÍSAFOLD'
• Áskrift kostar aðeins 300 kr.
Askriftarsíminn er 96-21500.
BLAÐ FYRIR VESTFIRÐl E
NORÐUR. OG AUSTURLANDÍ
. im