Vísir - 13.05.1969, Side 8

8
VIJIR . Þriðjudagur 13. maí 1969.
VÍSIR
Otgetandi ReyKjaprent U.t.
FramKvæmdastjóii Sveinn R. Eyjólfsson
Ritstjórt: Jónas Kristjánsson
Aðstoðarritstjóri: Axel Thorsteinson
Fréttastjóri: Jón Birgir Pétursson
Ritstjómarfuiltrúi: Valdimar H. Jóhannesson
AuglVsmgat Aðalstræti 8. Slmat 15610 11660 og 15099
Afgreiðsla Aðaistræti 8. Simi 11660
Ritstjóm: Laugavegi 178. Sími 11660 (5 linur)
Askriftargjald kr. 145.00 * mánuði isnanlands
t lausasöíu kr. 10.00 eintakið
arentsmiðja Visis — Edda h.f_______________________
Hver er verkalýðssinnaður?
J>jóðmálaumræður hér á landi hafa einkennzt um of
af meiningarlitlu þjarki um yfirborðsatriði. Það er
gagnlegt að reyna að víkka út þessar umræður og
skoða nánar undirstöðuatriði stjórnmálanna.
Alþýðublaðið gerði nýlega að umtalsefni einn af
þriggja leiðara röð Vísis um flokkastefnur á íslandi.
Innlegg Alþýðublaðsins var fróðlegt og hófsamlegt.
Blaðið var sammála sumu, sem Vísir hélt fram, en
þó ósammála fleiru eins og gengur og gerist.
Vissulega væri gagnlegt að spjalla ýtarlegar' um
þessi mál en hægt er að gera í stuttu leiðaramáli. Samt
verður gerð hér tilraun til að fjalla nánar um tvær
af kenningum Alþýðúblaðsins.
Vísir hélt því fram, að Álþýðuflokkurinn stundaði
miðstefnu sem stjórnarflokkur, en í flokknum væri
undiralda tilhneiginga til sósíalistískra hagstjórnar-
aðferða. Alþýðublaðið leggur sérstaka áherzlu á, að
þetta stafi aðeins af stjórnarsamvinnunni og að Al-
þýðuflokkurinn sé í raun og veru „vinstri“ flokkur,
hvað sem það orð þýðir nú í raun og veru.
Þessi árétting Alþýðublaðsins sýnir glögglega, hve
aftarlega íslendingar standa í hugmyndum sínum um
efnahagsmál. Hér á landi er aðeins einn flokkur, sem
stendur heill og óskiptur með markaðsbúskap og
framtaksstefnu í efnahagsmálum, Sjálfstæðisflokkur-
inn. í nágrannalöndum okkar nýtur þessi stefna miklu
almennara fylgis og vegur þar þyngst á metunum, að
jafnaðarmannaflokkarnir hafa einnig tekið upp þessa
stefnu vegna hinnar góðu reynslu, sem af henni er
fengin^ Út af fjn-ir sig er eðlilegt, að Alþýðuflokkur-
inn tvístígi. Það hefur verið grátið meira af minna til-
efni en skilnaði við marxismann. En þróunin verður
að hafa sinn gang, og afturhvarf til marxisma getur
aðeins haft skaðleg áhrif í íslenzkum stjórnmálum.
Hitt atriðið er áherzlan, sem Alþýðublaðið leggur
á, að Alþýðuflokkurinn sé verkalýðssinnaður en Sjálf-
stæðisflokkurinn atvinnurekendasinnaður. Þama fer
Alþýðublaðið út í sálma, sem vænlegra væri að skilja
frá stjórnmálunum. Það er gersamlega úrelt að
byggja þjóðmálabaráttu á stéttabaráttu. Þetta sjáum
við bezt af því, að þeim þjóðum hefur vegnað bezt,
sem hafa haldið þessu aðskildu.
Það væri fráleitt að halda því fram, að Sjálfstæðis-
flokkurinn hafi minni áhuga en Alþýðuflokkurinn á
að bæta lífskjör þjóðarinnar. Svo virðist hins vegar,
zð menn seu ekki sammála um leiðimar. Framtaks-
sinnar vilja bæta kjörin með öðrum hætti en þeir, sem
mestan áhuga hafa á hækkun launa í krónutölum.
Þegar atvinnuvegirnir eru efldir og framleiðni þeirra
aukin, er gripið inn í á réttum stað og varanlegar
kjarabætur nást. Ótímabærar kauphækkanir tefja
hins vegar aðeins varanlegar lífskjarabætur.
Metingur um, hver sé verkalýðssinnaður og hver
atvipnurekendasinnaður, er til lítils gagns. Sú stefna,
sem skilur, að hagsmunir stóttanna fara saman, er
farsælust, þegar til lengdar lætur. _______ __________
/4
Á
(Í
1

Þetta er ein af áróðursmyndunum, sem dreift er um allt Kína. Hún er af kínverskum landa-
mæraverði í 4800 m. hæð við landamæri Sinkiang (þar sem sovézkir og kínverskir Ianda-
mæraverðir börðust nýlega). Og sem að líkum lætur hefur verið negld á staur þama á fjall-
inu mynd áf Mao tse-Tung.
„Kreml aðvarar Kína44
• Þeirrar skoðunar gætir all-
mjög meðal þeirra, sem
gerst fylgjast með fréttum dag-
lega í þeim tilgangi að ræða
horfurnar í blöðum, hljóðvarpi
eða sjónvarpi, að sovétleiötogar
vilji ekkl nýja, algera styrjöld
milli ísraels og Arabaríkjanna,
með fram vegna beygs um, að
þá yröi - sú hemaðarlega y upp-
bygging, sem átt hef r sSö stað
I Egyptalandi njeð; þeirra aö-
stoð, til einskis.
Sovétleiötogar hafa sem sé
litla trú á, aö Egyptar myndu
duga í styrjöld gegn ísrael, né
aðrar Arabaþjóðir,'ög þótt Sov-
étríkin séu voldug hafa þau ekki
efni á að „borga brúsann", ef
til styrjaldar og hrakfara kæmi,
með þriöju hernaöarlegu upp-
byggingunni. Hernaöarlegur
stuðningur Sovétríkjanna við
Egyptaland er þegar oröinn
gífurlegar mikill og í fleiri horn
aö líta.
Samt þykir þeim hann borga
sig, því að I Egyptalándi og
fleiri Arabalöndum, er stuönings
iris vegna litið til þeirra sem
vemdara og væntanlegra banda-
manna - af mörgum. Og meðan
svo er sé tilkostnaðurinn mikils
virði, — því að átökin um á-
hrifaaðstöðu á þessu heimssvæði
sem öðmm halda áfram, hvort
sem ókyrrð rfkir og teflt á
fremstu nöf áfram eða til styrj-y
aldar kemur.
Eins og allir vita, er veriö að
reyna að ná einhverju sam-
komulagi, að tilhlutan Sovét-
ríkjanna, Bandaríkjanna, Bret-
lands og Frakklands. En það
blæs ekki byrlega þótt alltaf
sé verið að láta skína I vonir
um, að nú fari eitthvað að
gerast. Á þetta hefir iðulega
verið minnzt aö undanfömu
hér í blaðinu, að það er annað
sem raunverulega hefir meiri
áhrif á afstöðu Sovétríkjanna
hverju sinni en flest eða allt
annað, og það er Kína.
Kína er hinn mikli andstæð-
ingur, mikill og vaxandi segja
margir hinna sérfróðu, og þrátt
fyrir ýfingar og átök og smá-
stríð hér og þar, þá er það Kína,
sem veldur Sovétrfkjunum
mestum áhyggjum vegna fjöl-
mennis þess og víðáttu og ná-
lægðar, en seinast og ekki sízt
vegna vaxandi máttar.þestg sem
‘nervéldis, éri fFaifftfðinni* géeti
orðið engu ómáttugra en Sovét-
ríkin hemaðarlega, ef eitthvað
yrði ekki til að breyta þeirri
þróun, sem nú á sér stað, —
því að þrátt fyrir innanlandsá-
tök og ágreining er í þessu fefni
ains forseta fór fram. Eftir á
ræddi hann við helztu menn
Indlands, Indiru Gandhi forsætis
ráðherra og aðra ráðherra. Enn
sem komið er, er aðeins vikið
að því, að þar muni hafa verið
rætt um hættuna á „mnrás f
Sikkim“ o. s. frv.
í Suðaustur-Asflöndum eins
og Thailandi og Laos eru nyrztn,
héruð sögð á valdi Kínverja.
Alls staðar er eitthvað að get-
ast eða eitthvað sem liggur f
loftinu, og hið stjórnmálalega
andrúmsloft lævi blandið.
Enginn þorir að spá neinu á-
kveðið, en „sprengingin“, sem
Mikhail Botjaróv horfir árvökum augum landamæravaröarins
inn i Kína. Slíkum myndum er nú dreift um öll Sovétríkin.
stefnt að því aö Kína veröi
jafningi annarra stórvelda eða
meira en það.
Þaö má vera, að stofnaö sé
stundum til landamæraárekstra
til þess að kenna hinum aðilan-
um.um og kveikja í heimaþjóð,
en fleira getur komið til greina,
en hverjar sem orsakirnar eru
sýna þeir og öll lætin I áróð-
ursstyrjöldinni þeirra milli, að
taugaóstyrkurinn er vaxandi og
það kann aldrei góðri lukku aö \
stýra.
Enn einu sinni hefir ófriðar-
bliku dregið á loft í sambúð
Kína og Indlands. Klögumálin
ganga á víxl um ögranir og
upptök átaka, enn smávægi-
legra. Kínverjar segja Indverja
hafa stofnað til mikilla heræf-
inga í Sikkim í Himalayafjöllum,
en það er indverskt vemdarríki.
Áöur hafði verið blásið upp, aö
Kínverjar hygðu þar til inn-
rásar og bent á hvemig þeir
lögöu undir sig Tibet.
Kosygin var nýlega i Nýju
Dehli eða þegar útför dr. Hus-
leiddi af sér þriðju heimsstyrj-
öldin gæti eins orðið austur í
Asíu eða nálægt Miðjarðarhafs-
botni — og jafnvel líklegra, að
hún yrði þar en annars staðar.
í fréttum UPI-fréttastofunnar
fyrra sunnudag, símaði frétta-
ritari hennar frá Moskvu: í dag
gaf sovétstjómin út aðvörun'
þess efnis, að „Kreml myndi)
hegna Kína“, ef það gripi til of-,
beldisárása í Asíu austanverðri.
Aðvörunin kom fram í blaðinu
Pravda, hinu opinbera málgagni
kommúnistaflokks Sovétrlkj-
anna: „Sovétríkin munu koma
í veg fýrir, að Kína færi mann-
kyninu að gjöf — ekki tugi,
hundraða — heldur milljóna
grafa“. því að geri Kína það
verður beitt rökréttri fhugun,
jámhörðum aga, svo að þetta
veldi fái að kenna á því, aö
fyrir slíkan verknað verður
frá byrjun ekki óhegnt látið.
Orð, orð, — innantóra áróð-
ursorð? Sumir kunna að hallast
að þvf, en f vaxandi mæli ðttast
menn alvöruna á bak við.
A. Tb.