Vísir - 21.05.1969, Blaðsíða 12

)
DE VAR UD£ PA ETEUMR
ANDET CA DE BtANDEDE
DEM / SIA6SMÁLET ~ .
HVIS DET ES H£t£ CRUHDEh’,
HAVDE DE BACE 8EH0VETAT
KtKKE IA/D t RESTACWANTEN
- DER StDOEtt HUN NEMUú
Ett DET SÁENKELT ?
fíi 6ENSVN !
f//t\

mnr
D£ EttlOlA
AU
SCHMtDT, 06 CLAIRE DFVANDEJt
EttENAF DEftES PI6ER - HENDE
VTLJEú 6EJTNE PRÆSENTEttES .
FOJt ! 'JÁ
„Það hefur eitthvað vakað fyrir þér,
þegar þú blandaðir þér i slagsmálin.“ —
„Allt í lagi þá. Þú ert Lola Schmidt og
Claire DeVantier er ein af stúlkunum
þinum. Ég vildi gjarnan láta kynna mig
fyrir henni.“
„Ef það er alH og sumt, heföir þú bara
nefnilega\þarna.“ — „Er það bara svona
einfalt? - - Sjáumst seinna.“
„Nú ælti hún að muna eftir mér, ef ég
litiö í kringum þig. — Hún situr skyldi þurfa á henni að halda síðar/'
V í S IR . Miðvikudagur 21. maí i»es.
Mér fannst ég verða að sitja sem
fastast, hvað sem á dyndi.
Stundar.fjórðungi síðar var annar
eimvagn farinn að draga okkur
í þveröfuga átt, en í staö þess aö
•fara gegnum Monthermé ókum viö
eftir hliðarspori, sem liggur meö
fram Semois í áttina til Belgíu.
Ég hafði fariö þessa leið áður,
með Jeanne, áöur en hún varð i
ána, voru tengu aóalbrautarstöö
inni meö sérstöku spori.
Móöir mín hafði einu sinni bent
mér á ntonsieur Sauveur á götu,
fremur lágvaxinn, feitan mann og
mjög fölleitan, Hann mun hafa
veriö um sextugt, þegar þetta var,
og gekk hægt og varlega, eins og
hætta biöi hans við hvert fótmál.
,Hann gengur meö hjartasjúkdóm.
Bfenmrood
■» OHEF
t Jfeklu
konan mín. Mig minnir jafnvel, aö : I-lann gæti dottiö niður- dauður á
einmitt þennan dag, sunnudag í j götunni hvenær sem er. Siöast
ágúst, hafi hjónaband okkar ráöizt. I þegar hann fékk slag, rétt tókst aö
í þá tíð hafði hjónabandiö allt | bjarga honum, og það varð aö
aðra þýöingu fyrir mig heldur en i sækja sérfræöing frá París.“
hverja aðra venjulega manneskju. I Þegar ég var lítill, setti ég mir
Hafði líf mitt annars nokkurn tínia j elvki úr færi aö sjá þennan mann
veriö venjulegt og eölilegt, síöan og átt.i jafnvel von á þvi, aö slysið
kvöldið, þegar móöir mín kom yröi fyrir framan nefið á mér. Ég
heim nakin meö nauörakað höfuð? j gat ekki skiíið, hvernig monsieur
Þaö var þó ekki sá athurður,
sem kom illa við mig. Þá skildi
ég ekki og reyndi ekki heldur aö
skiija. Þaö hafði svo margt gerzt
næstliöin fjögur ár. að eitt óskiljan
legt atvik í viöbót gat ekki komiö
teljandi röti á huga minn.
Madame Jamais, sem viö Ieigö
um hjá, var ekkja, og vann fyrir
sér meö kjólasaum. Hún leit eftir
mér i hálfan mánuð, þangaö til
faðir minn kom heim. Ég þekkti
hann ekki i fyrstu. Hann var enn
klæddur einkennisbúningi, en ööru
vísi en þeini, sem hann fór í. Yfir
skeggið hans angaöi af súru víni.
Augu hans gljáöu, eins og hann
væri meö hita.
Sauveur gat komiö og fafiö eins
og hver annar, án þess að bera
þaö utan á sér, hvilfk ógn voföi
yfir honum.
,,Faöir þinn er bans hægri hönd.
Hann för aö viuna hjá honum sem
sendill, þegar hann var sextán
ára, og nú er þaö hann, sem undir-
ritar fyrir fyrirtækið."
Undirritaði hvaö? Ég komst að
því síöar, að faöir minn var raunar
framkvæmdastjóri, og staða hans
var jafnmikilvæg og móöir min
hafði sagt.
Hann hvarf aftur aö sinu gamla
starfi, og viö vöndumst þvi smám
saman að búa saman í íbúðinni okk
ar, þar sem móöir mín var aldrei
a 82120 B
rafvélaverkstædi
s.melsteds
skeifan §
Tökum uö okkur:
1 Viðgerðir á rafkerfi
dinamóum og
störturum.
B Mótormælingar.
Mötorstillingar
iB Rakaþéttum raf-
kerfið.
Varaírlutir á staðnum.
, ,. ...... . . , 1 nefnd á nafn, enda þótt brúökaups
I reyndmm hafði eg e.ginlega i djn stæð] áfram á kommóð.
aldrei þekkt hann, og e^na Ijos- j unn-
myndin sem við áttum a. nohum, j ,,að tók mi dálitinn tima að
var bruðkaupsmynd íoreldra. skjlj hvers vegna faðir minn
minna, sem stoð a kommoðunn,., skiptj svo mjög skapi frá einum
Lg er enn aö furöa mig a því, d . ^ stun(ium frá ein-
hvers vegna þau yoru bæöi svo; um k]ukkutima til annars. Hann
skokk 1 framan. Kannski Sophie t verið mj0g ástúölegur og við-
finnist við skökk 1 framan a okkar; kvæmur, tók mig á hne sér> sem
brúðkaupsmynd. mér fannst fr:mur óþægilegt, og
Ég vissi, aö hann vann á skrif- sagði meö tárin i augunum, að
stofu hjá monsieur Sauveur, sem j ég væri allt, sem hann ætti, og
verzlaði með útsæði og áburð, en j þaö væri honur nóg, að ekkert
skrifstofur hans og vöruhús, sem j skipti máli í lífinu nema ég, sonur
tóku yfir stört svæði niðri við hans.
Skömmu siöar gat hann virzt
undrandi að ^sjá mig heima og
þveitti mér í kringum sig, eins
og ég væri þræll hans, ógnaði mér
og öskraöi að mér, að ég væri
engu betri en móöir mín.
Loks uppgötvaði ég, aö hann
drakk, og mér var sagt, aö hann
hefði fariö að drekka af sorg, þeg-
ar hann kom heim og heyrði, hvaö
gerzt haföi.
Ég trúöi þessu lengi vel. Svo
fór ég aö hugsa nánar um þaö. Ég
rifjaöi upp daginn, þegar hann
kom, og minntist gljáandi augna
hans og rykkjóttra hreyfinganna,
lyktarinnar og flasknanna, sem
hann sótti strax til kaupmannsins.
Ég henti á lofti ýmsar setningar,
þegar hann var aö spjalla um stríð
iö viö vini sína, og ég geri ráð
fyrir, að hann hafi ♦ 'b‘$frjaö uö
drekka, þegar hann var i hernum.
Ég ásakaöi hann ekki. Ég hef
aldrei ásakaö hann, jafnvel ekki,
þegar hann kom heim skjögrandi
og ragnandi með konu, sem hann
hafði náö í á götunni, og læsti
mig inni í herbergi mínu.
Mér líkaöi ekki meöaumkun
madame Jamais, sem leit á mig
sem fórnarlamb illra örlaga. Ég
foröaöist hana. Ég vandiat á aó
gera innkaup eftir skóJ'a, ojj svo
sá ég um matinn og þvoði upp.
Kvöld nokkurt komu tveir menn
meö fööur minn, sem þeir höföu
fundiö meðvitundarlausan á gang
stéttinni. Ég ætlaöi að sækja lækni,
en þeir sögðu, að þaö væri ónauð
synlegt, ailt sem faöir minn þyrfti
meö væri aö sofa úr sér. Ég hjálp
aöi þeim við aö afklæða hann.
Ég vissi líka, að af meðaumkun
haföi monsieur Sauveur ekki enn
rekið hann úr starfi. Oft mátti
hann þola mööganir framkvæmda-
stjóra sins, sem sárbændi hann
síðan um fyrirgefningu næsta dag.
Þetta er svo sem ekkert mikil
vægt. Ég vildi bara láta koma
fram, aö ég lifði ekki sams konar
lifi og önnur börn á mínum aldri,
og þegar ég var fjórtán ára, ,varð
aö senda mig á hæli í Savoy.
Þegar ég lagði af stað aleinn,
með lestinni — það var í fyrsta
skipti sem ég steig upp í lest •—
var ég sannfæröur um, að ég kæmi
aldrei aftur lífandi. Tílhugsunm
hryggöi mig ekki, og ég fór að
skilja rósemi monsieur Sauveur.
Hvað sem ööru liði cassi ég, að
ég yrði aldrei eins og aðrir menn.
Þegar í skóla hafði þrekleysi mitt
hindraö mig í að taka þátt í nokkr
um leikjum. Og nú; ofan á aflt
saman, þjáðist ég af sjúkdömi, sem
var talinn næsturn smánarlegur.
Hvaða kona mundi nokkru sinni
fallast á að giftast mér?
í fjögur ár dvaldist ég þama,
þar sem andrúmsloftið var svipað
og í lestinni núna. Ég á viö, áð for-
tið og framtið skiptu ekki máií,
né hvaö var aö gerast niöri i dafn
um, hvaö þá i fjarlægari héruöum.
Ég var átján ára, þegar ég var
yfirlýstur heill heilsu og sendur
aftur til Fumay. Ég hitti föðttr
minn að mestu líkan þvi, sem hann
var, þegar ég fór, en nú höfðu
andlitsdrættir hans mýkzt, og aag-
un voru döpur, og það var ótti i
þeim.

EDDIE CONSTANTINE
Sparið
peningcsna
• /
Gerið sjált við bílinn
Fagœaður aðstoðar.
NÝJA BILAÞJÓNUSTAN
Sími 42530.
',--'inn biil. — Failegur bíU
Þvottur, bónun, ryksugun.
NYJA BILAÞJÖNUSTAN
Simi 42530.
Rafgeymaþjönusta
Rafgeymar í alla biia.
NÝJA BILAÞJÓNUSTAN
Simi 42530.
Varahlut. 1 búiun
Platinur. kertl, háspennu-
kefll, (jósasamlokur, perur,
frostlögur, bremsuvökvi,
olíur o. fl. o. fL
NÝJA BlLAÞJÓNUSTAN
Hafnarbraut 17.
Simi 42530.
TIE HIM— T/6HT!
AHú FIX ME A WHITE
FLAG! WE'LL SBE
HOW MUCH L.APV
GREVSTOKE
VALUES
HER
HUS0ANPUS
HIPE!
Gefizt upp... eða þetta er í siðasta
sinn, sem þið sjaið Tarzan á lífl.
fána lianda mér. Við skulum sjá, hversu
mikils frú Greystoke metur skinn Tarz-
ans.
Takið hann, fljótt, meðan hann liggur
í öngvitl.
Bindið hann — fast og náið í hvitan