Vísir - 14.06.1969, Blaðsíða 5

VÍSIR . Laugardagur 14. júní 1969.
Hin heilaga glóð
þjóðhátíðardegi islenzku
þjóöarinnar hvarflar hugur
landsmanna til liðinna alda og
ára. Mörg eru stigin í baráttu-
sögu vorri, unz þjóðin öðlaðist
fulft sjálfstæði.
Biasa þar við margar rauna-
rúnir og jafnframt eftirvænt-
Á þjóðhátíðardaginn á þriðju-
daginn kemur er liðinn aldar-
fjórðungur frá stofnun lýðveld-
isms. Mikið verður sjálfsagt
skrifað og mörg orð munu töluð
verða í þvi sambandi við þann
merka áfanga í þjóöarsögunni.
Af þessu tilefni hefur sr. Bragi
Benediktsson fríkirkjuprestur í
Hafnarfiröi skrifað hugvekju
Kirkjusíðunnar í dag.
Sr. Bragi er Austfirðingur, f.
á Hvanná á Jökuldal 11. ágúst
1936. Foreldrar hans eru Lilja
Magnúsdóttir og Benedikt Jóns-
son, sem nú er látinn. Sr. Bragi
Iauk stúdentsprófi á Akureyri
vorið 1959 og embættisprófi í
guðfræði vorið 1965. Um haust-
ið, þ. 26. sept. vigðist hann aö-
stoöarprestur til Eskifjarðar og
var þar tæpt ár. en haustiö 1966
var hann ráðinn prestur Frí-
kirkjunnar í Hafnarfiröi og hef-
ur gegnt því starfi síöan.
Kona sr. Braga er Bergljót
Sveinsdóttir forstjóra í Reykja-
vik Sveinssonar.
ingar- og gleðistundir, sem
geymast í áranna sjóði.
Fullt sjálfstæði öðlaðist þjóð-
in ekki fyrr en 17. júní 1944,
og er þess dags jafnan minnzt
með miklum viöbúnaði um land
allt.
Fyrir þann tíma átti erlent
vald löingum sinn rika þátt i
því að marka stefnuna fyrir oss
íslendinga i þjóðmálum vorum.
Það hafði að sjálfsögðu í för
með sér sina miklu ókosti, og
var annmörkum háð.
Stjöm landsins var þá ekki
stjórn islenzku þjóðarinnar, held
ur erlendra manna sem bjuggu
yfir takmörkuðum skilningi á
aðstöðu og þjóðháttum i landi
voru.
Fjölmenn
prest-
vígsla
Fyrir aldarfjórðungi, sunnud.
18. júni 1944 voru níu guðfræöi-
kandidatar vígðir i Dómkirkj-
unni. Munu vart í annan tíma
fleirj hafa tekið prestvígslu í
einu. Sex þessara kandidata
höfðu nýlokið prófi jsegar þeir
vígöust. Allir eru þessir prestar
ennþá í þjónustu kirkjunnar.
Þeir eru: sr. Guðmundur Guð-
mundsson vígður að Brjánslæk,
nú á Útskálum, sr. Jón Árni Sig
urðsson vígður að Stað á Reykja
nesi, nú á Sta í Grindavík, sr.
Robert Jack vígður að Eydölum
nú aö Tjörn á Vatnsnes;, sr.
Sigmar Torfason vígður að
Skeggjastöðum, sr. ^ Sigurður
Guðmundsson vígður að Grenjað
arstað, sr. Stefán Eggertsson
vígður að Staöarhrauni, nú á
Þingeyri, sr. Sveinbjörn Svein-
björnsson vígður að Hruna, sr.
Trausti Pétursson vigður að
Sauölauksdal nú á Djúpavogi og
sr. Yngvi Þórir Árnason vígður
að Árnesi, nú á Prestsbakka.
Þessa sögu þekkja flestir ís-
lendingar af frásögnum hinna
eldri, og margir af eigin raun.
Frá því aö endurreisn íslands
hófst, hafa landsmenn ætíð tek-
ið í sínar hendur öll þau ráð yf-
ir eigin málum, sem þeir gátu
frekast náð á hverjum tíma.
Fullveldi íslenzku þjóðarinnar
hefur þó ekki fengizt baráttu-
laust, því aö baráttan hefur
verið tviþætt:
Annars vegar hefur hún veriö
við hið erlenda ríki, sem hér
hafði yfirráð um margra alda
skeið.
Segja má að þeirri baráttu
lyki aö mestu grið 1918, þvi að
samkvæmt sambandslögunum
áttu íslendingar þaö að nær öllu
leyti undir sjálfum sér, hvort
þeir tækju öll mál í eigin hend-
ur eða ekki eftir áriö 1943.
En hinum þætti baráttunnar
var ekki lokið árið 1918, þvi aö
hann var gegn vantrú Islendinga
á því, hvort þeir, væru þess megn
u^ir að standa á eigin fótum.
Var þessi vantrú á engan hátt
óskiljanleg. íslendingar eru lítil
og fátæk þjóð í stóru og erfiðu
landi. Rökin gegn þvi, að slíkri
þjóð sé unnt að halda uppi full-
valda ríki, eru mörg, og óttinn
við að illa muni takast er ekki
ástæðulaus.
Það var þvi ekki af unvhyggju
leysi ' fyrir velferö þjóöarinnar,
að ýmsir ísleiidingar löttu hana
þess fyrr og síðar að halda á-
fram á sjálfstæðisbrautinni.
Reynslan hefur hins vegar sýnt,
svo aö ékki verður um villzt, að
aukið frelsi hefur oröið þjóðinni
ótvírætt til góðs.
Og nú stöndum vér á tindi
vors fengna frelsis vog þurfum
Bezta gjöfin
í kirkjuntinu áriö 1944 er prentaö erindi eftir próf.
Magnús Jónsson: Kirkjan og lýðveldið. Þar ræðir hann um
hver muni vera bezta gjöfin, sem kirkjan geti gefið hinu
nýstofnaða lýöveldi.
„Lýðveldiö var hringt inn frá kirkjum landsins. Það er
táknrænt og leggur kirkjunni mikla ábvrgö á heröar. Hún
er ein af þeim stofnunum, sem ísland horfir upp til á þess-
ari örlagastund og heitir á til liöveizlu.
Ég þarf naumast að segja það, hvert er fyrsta og fremsta
hlutverk kirkjunnar til eflingar hinu unga lýðveldi voru.
Það er aö biðja fyrir því.
Prestar og söfnuöir landsins eiga aö vinna að heill hins
sjálfstæða íslands m. a. með óþreytandi bæn, opinberlega
í kirkjum og á samkomum og einslega í herbergjum sínum.
Enga gjöf er unnt að gefa betri. Þó að bænirnar séu veikar
og vér áorkum litlu meö þeim sem öðru, þá er kærleikur
himnaföðurins svo mikill, að hann vill - 'ta oss til þessa
háleita starfs. Þetta veit ég aö hverjum presti er ljóst, og
ætla ég ekki að fara um það fleiri orðum. En vér skulum
ekki heldur gleyma því, að bæn fyrir ættjörðinni getur lika
verið oss þörf hjálp f'bænarlífi voru, svo að hjálpin verður
gagnkvæm. Ættjaröarástin glæðir bænalifið, en bænin verður
til heilla ættjörðinni. Á þennan hátt má blessun stafa af
blessun."
Nýr gúð-
fræði-
prófessor
Dr. Björn Björnsson hefur ver
ið skipaður prófessor í guðfræði
í stað Magnúsar Más Lárusson-
ar. Dr Björn er f. 9. apríl 1937
sonur hjönanna Charlotte Jóns-
dóttur og BjÖrns Magngssonar
prófessors. I-Iann lauk guðfræði-
prófi með mjög góðri einkunn
1963 og tók doktorspróf í F.din-
barg ettir 3ja ára framhaldsnám
Siðan 1966 hefur hann verið
framkvæmdastjöri Bamaverod-
arnefndar Reykjavikur.
ekki framar að sfekja allt undir
erlend yfirráð.
Á 25 ára afmæli íslenzka lýð
veldisins ber oss að fagna unn-
um sigrum. Vér skulum líta
fram á veginn fullir bjartsýni
og baráttugleði fyrir hag is-
lenzkrar þjóðar, sem lifað hefur
af margar myrkar aldir við
ömurleg kjör.
í því myrkri átti þjóðin heil-
aða glóð, sem brann henni í
brjósti, vonina um bjartari daga
og ljós í myrkri Hfsins. Með þá
glóð að leiðarljósi hefur henni
auðnazt að stíga fram úr myrkri
aldanna og sigrast á þeim mörgu
erfiðfeikum, sem vöktu við veg-
inn.
Og vér getum með gleði tekið
undir orð skáldsins, séra Matthí
asar Jochumssonar, þar sem
hann kveður þetta um íslenzka
Þjóö.
„Upp, þúsund ára þjóð,
með þúsund radda Ijóð.
Upp aílt, sem er og hrærist,
og allt, sem lífi nærist."
Þessi hvatningaróður skal flutt-
ur þjóðinni við þau tímamót,
Fríkirkjusöfnuðurinn í Hafnar
firði var stofnaöur 20. apríl
1913. Næsta sumar byggði söfn-
uðurinn kirkju sína og var hún
vígö 14. des. 1913. Fyrsti for-
maður safnaðarstjórnar var Jó-
hannes Reykdal. Fríkirkjan í
Hafnarfirði er fyrsta raflýsta
kirkjan hér á landi. — Þá var
raforka mjög af skornum
skammti í Hafnarfirði. En safn-
aðarmenn sáu ráð viö því. Þeir
tóku sig saman um að spara
eins og unnt var Ijós á hcimil-
um sínum þegar mest var þörf
fyrir ljós í kirkjunni. Fékkst
með því nægilegt rafmagn til
lýsingar í kirkjunni við helgi-
athafnir sem þar fóru fram.
sem þjóðhátíðardagurinn skapar
hverju sinni. Mættu þau vera
þjóðinnj aflgjafi til sóknar og
sigra á hverri tiö, og minna oss
á þær skyldur að varðveita vel
þann arf, sem frelsi og sjálf-
stæði hefur fært oss í hendur.
Guð blessi íslenzka þjóð.
:t («■ - - ■ ■
, m
Hili
OJ
iL Jjj
HARÐVIÐARSALAN
ÞORSGOTU 14
SÍMAR:
11931 og 13670.
föfcum að okkur hvers konar mokstur
jg sprengivinnu 1 húsgrunnum og ræs-
um. Leigjurn ít loftpressur og víbra-
:leða — Vélaleiga Steindórs Sighvats-
sonai Alfabrekku viö SuðuHands-
nraut. sfmi 30435.