Vísir - 28.06.1969, Qupperneq 12

12
V í SIR . Laugardagur 28. júní 1969.
SE, HVOft NEHV&S HOM PLVDSEU6 fif
- JE6 7/tOB, VI SMCtetEB NOGEI
6ENNEM TOLDEN t DE SMINKEdAsEP
DET ER NETOP&AGEN,
CIAIRE, DESIÚER ÚEN-
NEMCÁENDE FORMEáET
Það er einmitt löðið, Claire, þér
/r'S
0/GG//VG
/TS V/AY
v ///—.' ,
TA/PZ/W!
WHAT W/LL
WE PO?

iiiiiiiiniuniii
BÍLAR
Bífreíðakaupendur
rtú er tími tii að
gera góð kaup, fyrir
sumarleyfið.
NOTAÐIR
BÍLAR: m.a.
Rambler American ’65
Plymouth Belvedere ’66
Chevrolet Impaia '66
Taunus 20 M ’65
Chevrolet Chevy H ’66
Chevrolet Chevy II ’65
Rambler Classic ’63
Rambler Classic ’65
Rambler Classic ’66
Piymouth Fory '66
Renault ’64
Peugeot ’64
Verzlið þar sem úrvalið
er mest og kjorin bezt.
Eflkl Rambler-
JUN umboðið
LOFTSSON HF.
Hringbraut 121 — 10600
Bifreiíöveikstæói
SINE
U
Ljósastillingar
SKEIFAN 5
SÍMI 34362
„Þama hefst Ardemia-fólkið vk5“,
sagði bilstjórinn og benti á rjöö-
«r og fáeina kofa, og viö sáum
nokkur hálfnakin böm að leik þar
í krmg.
„Eru margir Þjóöverjar hér um
sk5ðrr?“
„Þaö var anzi mikil umferó i gær
kvöidi og nótt. Það á sjálfsagt eft
ir aö aukast aftur. Við höfum aöal-
lega séð mótorhjól. Skriödrekamir
koma eflaust í kjölfariö.“
Hann stanzaði til þess að skila
af sér vörum viö smiöju, og þar
stóö dráttarklár undir vegg. Hann
sneri hoföina i áttina til okkar og
hneggjaði. Mér fannst dágurinn
hræöilega lengi aö liða, og þrátt fyr
ír heppni okkar, virtist feröin eng
an enda ætia aö taka.
Ég var dálitið órólegur yfir þvi
ntroa, að Anna skyldi hafa komiö
meö mér. Þaö hefði verið okkur báö
um fyrir beztu aö skiljast i La
Rochelie, meöan ég stóö þar meö
bakpokann á öxlum og ferðatösk-
una i hendi.
Af þvi aö hún fann kviða minn,
geröi hún sig eins fyrirferðarlitla
og hún gat milli min og bilstjór-
ans. Mér datt allt i einu í hug, aö
mjööm hennar snerti bílstjörann og
fann öldu afbrýðisemimiar steypast
yfir mig.
Við vorum næstum tvo tima á
leiöinni til Pouzauges, og hálfrar-
milu löng mötorhjölalest var það
eina sem við mættum. Þeir horföu
á okkur um ieið og þeir óku hjá
aðallega á Önnu, og nokkrir þeirra
veifuöu til hennar,
„Nú eru aðeins fimmtán mílur
til Bressuire. Þiö ættuö að koma
með mér inn á kaffihúsiö hérna.
Ég kynni að geta útvegaö ykkur
far."
Nokkrir menn sátu aó spilum
meö fýiusvip. Tveir aörir sátu baka
til í salnum og rifust imi eitthvað i
blöðunum, sem lágu útbreidd á borö
inu á milli þeirra.
„Hæ, er nokkur á ieiö ti! Bress-
uire? Hér eru ftóttamenn, sem
þurfa aö komast þangað i kvöld.“
Annar kappræöumannanna leit
upp og virti Önnu fyrir sér frá
hvirfii til ilja, áður en hann sagöi:
„Þau geta flotið meö mér til
Cerizay.“
Ég vissi ekki hvar Cerizay var.
Viö fengum aö vita, að það væri
miöja vegu til Bressuire. Ég haföi
búizt við að veröa aö vfirstíga ein
hverja erfiöleika og jafnvel sýna
hetjulund til þess aö komast á fund
konu minnar, þramma eftir þjóðveg
inuni i nokkra daga og verða fyrir
aökasti Þjóðverjanna.
Ég var næstum vonsvikinn yfir
þvi hvað alit gekk auðveldlega.
Viö uröum aö biöa í klukkutíma,
áður en samræöunum var lokið. —
Nokkrum sinnum stóöu mennimir á
fætur og bjuggust til að kveðjast,
til þess eins aö setjast aftur niöur
og panta aftur i glösin.
Nýi bílstjórinn okkar var rauö-
ur og þrútinn i framan. Meö mikl-
um mannalátum Tét hann Önnu'setj
ast viö hlið sér, en ég hreiöraði um
mig í aftursætinu. Ég fann skyndi-
lega til þreytu eftir svefnlausa
nótt. Augnalokin voru þung og mig
sveið i varirnar, eins og ég væri
meö hita. Hafói ég kannski fengiö
sólsting?
Aö nokkrum tíma liðnum hætti
ég aö geta fylgzt meö samræöun-
um i framsætinu. Ég man óljóst eft-
ir engjaflákum, trjám og einu eöa
tveimur syfjulegum þorpum. Við
fórum yfir á. sem var næstum upp
þornuö, og staðnæmdumst svo aö
lokum á torgi.
Ég þalíkaöi bilstjöranum. Þaö
sama gerði Anna. Viö höföum ekki
gengiö nema tvö til þrjú hundruö
metra þegar viö komum auga á
flutningabíl, merktan malara í Bres
suire, fyrir utan brauðgerðarhús.
Þaö fór þá svo, að ég þurfti aldrei
neitt að ganga. Heidur ekki Anna.
Viö vorum aldrei tvö ein allan dag
inn.
Það var oröið kvöldsett. Viö stóö
uni á gangstétt rétt hjá kaffihúsi,
og bakpokinn minn og feröataskan
lágu við fætur mér. Ég sneri mér
undan og tók nokkra peningaseöla
upp úr veskinu mínu. Anna skiidi
og mötmælti ekki, þegar ég stakk
þeim í handtöskuna hennar.
Torgiö var autt. Ég hef aldrei
fundið slíka tómleikakennd. Ég
stöðvaöi dreng, sem gekk fram bjá.
„Geturöu sagt mér hvað fæöing
arheimilíð er?“
„I annarri götu til vinstri, við
endann á henni. Þér sjáiö þaö
strax.“
Anná sá, aö ég mundi ætia að
kveöja hana þarna, en hún muldr-
aði:
„Leyföu mér að fara meö þér að
dyrunum.“
Hún var svo auðmjúk, að ég haföi
ekki brjóst í mér til að neita. Á
einu horninu voru nokkrir Þjóöverj
ar í kringum stóra skriödreka og
yfirmenn öskruöu skipanir.
Gatan var í brekku með þokkaleg-
um húsum til beggja handa. Við
hinn endann var stór múrsteina-
bygging. Enn einu sinni lagði ég
frá mér bakpokann og feröatösk-
una. Ég þorði ekki aö iita á Önnu.
Kona hallaöi sér út um glugga,
barn sat á dyraþrepi og hnígandi
sólin náði rétt að gylla húsþökin.
„Jæja ...“ byrjaði ég.
Oröin köfnuðu í hálsinum á mér,
og ég greip um hendur hennar.
Ég varö aö horfa á hana í síó-
asta sinn, og ég sá andlit, sem virt
ist þegar fariö að blíkna, í augum
mínum. v
„Vertu sæl“.
„Ég vona aö þú verðir hamingju-
samur Marcel."
Ég þrýsti hendur iiemtai'. Ég
sleppti þeim. Ég tók aítur upp bak-
pokann minn og ferðatöskuna og
reikaöi af staö, og þegar ég vár
næstum kominn aö dyrum fæöingar
heimilisins, kom hún hlaupancK wpp
að mér og hvíslaöi i eyra mér.
„Ég hef veriö hamingjasöm með
þér.“
Gegnum gíerdyrnar sá ég nokkr-
ar hjúkrunarkonur i forsalmim,
hjólaborö og stúlkuna í móttökunni,
sem var að tala í sírna. Ég för inn.
Ég sneri mér við, Hún stöð þama
á gangstéttinni.
„Get ég fengiö aö hitta madame
Feron?"
S. KAFEL
Þaö var ekki eijjgöngu frl að
koma skipulagi á hugsanir minax,
né í von um aö skilja vissa hluti,
sem alltaf höföu sött á mig, að ég
byrjaði aö skrifa þessar endur-
minningar, án yitundar konu miim
ar eöa nokkurs annars, i minnis-
bók, sem ég læsi ntður í hvert
sldpti, sem nokkur kemur inn i
skrifstofu miha.
Þvi aö öú á ég skrifstofu og
búð meö tveímur út-stiHmgarghigg-
um í Rue de Chateau, og ég hef
fleira fölk í vinnu en sonur máis
gamla vinnuveitanda, monsieur
Ponchot, sem hefur ekbi fylgzt.
meö tímanum, svo aö búöín hans er
jafnskuggaleg og öaöiaðancfi og þeg
a-r ég var þar.
RAFLAGNIRsf
BRAUTARHOiT! 35
SfMI 17295
Tökutn að okkur:
Nýlagnir
Breytinar
Viðhald
Fjölbreytt úrvcd
af hverskonar efni
til raflagna. —
Leitið upplýsinga
RAFLAGNIRsf
BRAUTARHOLT! 35
SÍMl 17295
WB KB DOWN TO TVSK) BUIXESS. \ BE CAKkRJl.'
AND JF WB RUN. THE WOMEN \ AND DONiT
AND CHILDREN WOULD BE. fWORRV^DU.
EASY PREY! X'LLTKYTODECOYI BE SATB
IT AWAY FROM TUtS BUlLPINto! L HEKE'-

„Það grefor sig inn.“ — „Tarzan, hvað „Við eigum tvær kúlur eftir... og ef „Verið varkár og hafið ekki áhyggjtir..
getum við gert?“ við hlaupum, myndu konurnar og börnin ég verð ekki í hættu hérna.“
verða auövelt herfang, Ég ætla að reyna
afð ginna það í burtu frá byggingunni."
EDDIE CONSTANTINE
HVAD ER DET, MADEMOISELLE
CLALRE ER / TV/VL OM ?
,3jáðu, hvað hún er taugaöstyrk aJJt „Hvað er það, sem ungfrú Claire er í
í einu. Ég hugsa, aö við smyglum ein- vafa um?“ — „Ékki þaö minnsta — Ég segíð yflrieitt of mikið.'
hverju í gegnum tollinn i þessum dósum.“ sagði aðeins...“