Vísir - 08.09.1969, Blaðsíða 12

12
V í S I R . Mánudagur 8. september 1969.
OH.JOHN-OOHrt,
CO/m GET ME_
, rteASF/ ,
BUT HE CAN'T'
HE DOESN'T EVEN
KNOW WHEKE
^ I ,4/W/ „
aktu mig. En hanr. ge,tur það -ekki. hann veit
ekki einu sihni, hyar ég er.
PíÆS/DfMT DOMCNéS CR BltVET
BORTF0RT fORET 0J£SUtC SJDiN
- SA OF- HVAC>,~ ----'
, DEJt SKCTC ?( '
SKOT-NAGIAR
DET... DET ER UMVU6T ! JE6 ~
H0RTE EH V06N FORLADE PALÆET
F0R... MEN HVOR ER VA6TEN ?
„Já.... maður verður að vera
snjall og viöbragösfljótur öku-
maður hérna.“
„Það hefur ekki fariö fram hjá
már...“
„Þér hafjö ekki neina ástæöu t.il
aö láta yður gremjast. Þér rákuzt
ekki á hann ...“
„Ég lagði mig ekki fram. Það
skal takast næst.“
Nokkra stund óku l^au áfram
þegjandi. Foley glotti. „Ég hef
aldrei kynnzt öðru eins fólki og
þessari þjóð hérna“, segði hann.
„Bezta þjóðin, sem þér hafið
kynnzt, er ekki svo?“
„Vitið þér það, að ég held, aö ég
fari að verða þeirrar skoðunar."
Sumir af þeirrj þjóö að minnsta
kosti, hugsaði hann. Til dæmis þú
Mary, þverhausinn i bílskrjóðnum,
Barry Oge, foreldrar þínir, Mary
... ef til vill líka Burke undir-
foringi. Kannski voru þeir harðari
af sér og ekki eins saklausir í stór
borgunum, Dyflini og Cork — lík-
lega mundi hann samt aldrei kom-
ast að raun um það. Þaö gerði þá
ekki l.eldur svo mikiö til, en hins
vegar fannst honum þaö dapurlegt
að fá aldrei að kynnast Mary bet-
ur. Hann uppgötvaði það, að nú
fann hann ekki lengur iknvatns-
angan af henni, kannski vegna þess
að hann væri farinn aö venjast
henni, þótt honum þætti hitt lik-
legra, að ilmvatnið hefði verið ó-
dýrt og endingin samkvæmt því.
Vegurinn lá upp á hæö, og við
sléttan blasti við augum Foleys,
grænir akrar í ótal bræbrigöum,
dimmgrænir eins og hafið í rökkri
aðrir grænbleikir og allt þar á
milli, sums staðar gat að lita dökk
brúnar rákir, nýp'.ægðar. Þegar
kom niður af hæðinni, óku þau
fram hjá.bónda, sem plægði með
hestum rétt viö veginn, og þaö
minnti Foley á frægt málverk, þótt
ckki myndi hann i svípinn eftir
hvern. Þá múndi hann líka éftir
kunnu kvæði' um plægihgármann-
inn, en það kvæöi var ekki írskt,
lieldur brezkt.
sýndi, að óðum styttist leiöin f.il
Cork. Foley hefði helzt viljað aka
Milutalan á vegamerkjunum
mun lengur, ef ekki endalaust með
Ivlary við hliö sér og engan Minton
sem biði að leiöarlokum. En nú
geröist vegurinn breiðari, umferðin
meiri byggðin þéttari .
„Gætuð þér svo sagt mér til veg-
ar þegar í borgina kemur?“ sagði
hann við Mary. „Ég skal aka yður
þangað, sem þér kjósið“.
„Þaö er í næsta nágrenni við
Lee-gistihúsiö. Stefnið á þessi um-
ferðarljós."
MICHAEL
KENYON:
„Hvaö er því til fyrirstöðu, að við
hittumst eftir hádegisverð, og þér
aki.ö iieim með mér aftur?“
„Kemur ekki til mála. Þér verð-_
iö að hafa aila yðar hentisemi í
borginni eins lengi og yöur lystir“.
„Þegar ég hef snætt hádegisverð
inn með náunganum, sem hringdi
til min, hef ég hér ekki neitt við
aö vera, og held þá heim hvort eð
er.“
i „Farið hægri akbrautina!"
1 „I-Ivaö segið þér um það? Klukk
; an þrjú jfil dæffiís?" ,, J rr;..
j .„Vitlevsa .'.l;
„Þér megið ékkLgÍlra!mér gramt
] í gc :;g ;. jöist af andateppu. Og
j þar aö auki er þaö meiningin, aö ég
j sé í orlofsferö."
! Mary þagði nokkurt andartak.
• Lcks sagði hún: „Allt i Iagi og ég
! þakka yöur innilega fyrir. En 'ún-
; ungis með þeim skilyrðum, að við
] ökum beint heim og þér fariö sið-
an tafarlaust í rúmið. Þér eruð ekki
frískur enn.“
,Viö getum rætt um það, Ég var
að hugsa um að kveöja og flytja í
dag. Ég get ekki veriö þekktur fyr-
ir að níðast á gestrisni foreldra
yðar“, sagöi Foley.
„Þér flytjiö ekki neitt. Þér er-
u.; ekki nógu frískur til þess“ sagði
Mary einbeitt.
„Þá man ég það,' að þér hafið
ekki sagt mér neitt enn af Barry
Oge. Við höfum þvi samræöuefni á
heimleiðinni."
„Ég reyni aö rifja eitthvað
upp ...“
„Klukkan þrjú við aöalpósthús-
ið.“
„Nei, hjá Victoria."
„Hvar er það?“
„Þarna fyrir handan. Og Lee-gisti
húsiö — það er þarna fyrir hand
an brúna til hægri. Þar sem bfla-
kösin er á stæðinu. Þér skuluö
hleypa mér út hérna.“
„Kaupið yöur nú fallega skó,
Mary. Með bandarisku sniði.“
„Með írsku sniði“.
Hún opnaði bildyrnar og kleif
út.
„Verið þér sælir“, sagði hún. —
„Og muniö að forðast alla áreynslu.
Þér verðiö aö lofa því.“
„Auðvitaö. Það megið þér reiða
yður á.“
Foley horfði á eftir henni. Brosti
þegar hann fylgdist með þvi,
hvernig hún á leiö sinni yfir götuna
krækti á milli bílanna, sem ekki
voru á hraðri ferö. Hár hennar
sindraöi i sólsk uinu.
Hann ök sem leið lá aö Lee-
gistihúsinu og siðan inn á stæðið,
þar sem honum tókst aö finna
eyöu fyrir Morrisinn eftir öiokkra
Ieit.
Þött hann gengi tiltöluiega hæg-
um skrefum upp að gistihúsinu,
; sagöi andateppan til sín, en ekki
. eins hatramlega og um nöttina, eða
! við morgunverðinn. Kannski yrði
i ekkert úr kastinu í þetta skiptið,
I hann ^vonaöi það. Flann reyndi að
; útiloka Mary úr hugskoti sínu, taut
i aði við sjálfan sig: Ég er njösnari,
! ég er njósnari.

■ 82120
rafvélaverkstædi
s.melsteds
skeifan 5
Tökum > okkur:
’ Vlðgerðir á rafkerfi
ifnamöum og
störturum.
19 Mótormælingar.
■I Mótorstfllingar
■ Rakaþéttum raf-
fcerfið
'rarahlutir á staðnum
Racflíófónn
tiinnci
vandlútu
Komið og skobið úrvaliÖ
í stærstu viötækjaverzlun
landsins.
„Domenes forseti var numinn á brott
fyrir andartaki. — Sáuö þér, hvaö gerö-
ist?“ — „Þaö ... það er ómögulegt. Ég
heyröi aö það för biU frá höllinni áóan.
En hvar eru varömennirnir?"
„Við stönzum þarna yfir frá. Valencas
höfuðsmaður nefur séð fyrir hestum
handa okkur-“
Varðmennirnir tveir, sem stóðu við
hliðið eru á bak og burt.
Yfir 20 mismunandi gerðir
á verði við allra hæfi.
SÍMi 82120
Klapparstíg 26, sími 19800
V/ STANDSEk DEkOVkE
- KAPTAJN VAIENCAS
HAR S0R6ET EOR HESTE
vertfpri & jánjvbrur hj. .
ica