Vísir - 14.11.1969, Blaðsíða 9

V1SIR • Föstudagur 14. nóvember 1969.
LESENDUR
HAFA
ORÐIÐ
□ Fjóra daga til tungls-
ins — 48 daga til
íslands
í gær hringdi konan mín í
vinnuna til mín til aö segja
mér tíöindi. Kort, sem ég hafði
póstlagt 23. september s.l., í
Washington, var komið á á-
fangastaö. Ég hringdi ekki í dálk
inn ykkar til að kvarta, enda
þótt kortið hafi verið eina 48
daga og 48 nætur á leiðinni yfir
Atlantsála, heldur til að benda á
að kortið skyldi þó koma. Ég
var orðinn tortryggilegur og lítt
trúað, svo ekki sé meira sagt!
Hvort seinagangarinn liggur hér
heima eða hj & póstþjónustu
Bandaríkjanna, «kal ósagt. En
væri það sú síðarnefnda, væri
það ekki háöung svona rétt eft-
ir að þeir eru famir að geta
sent póst til tunglsins á 12 sinn-
um skemmri tíma? í
— VIA —
□ Svavar á réttri leið
Ég get ekki orða bundizt um
að skrifa þætti Vísis, „Lesendur
hafa orðið“, eftir að hafa lesið
þar miður góða gagnrýni um
fyrsta þátt Svavars í sjónvarp-
inu. Ég er búinn að spyrja
marga um álit þeirra á þættin-
um og eru miklu fleiri ánægðir
með hann en óánægöir. Vil ég
því segja, að Svavar sé á réttri
leið, enda hefur hann áreiðan-
lega kynnt sér vel, hvernig þætt
ir með sjálfstæöum stjórnanda
hafa oröið vinsælastir. En þaö
eru einmitt þættir eins og Svav-
ar hafði, og mjög vinsælt að
stjórnandinn bregði sér í ýmis
gervi í stuttum gamanþáttum.
En áhorfendur þurfa bara ekki
að búast við neinum Shake-
speare leik! Vona ég því að hann
halda áfram á þeirri braut, sem
hann er byrjaður á.
Kal. Kúl.
□ Ég mótmæli
Nú blasir atvinnuleysi við
5000 láglauna iönaðarmönnum.
Þó er nóg atvinnuleysi fyrir.
Það er ekk; annað sýnna en Al-
þingi og' ríkisstjórn samþykki
aðild að EFTA, og þar með toll-
frjálsan innflutning alls konar
iðnvamings. Hvernig eiga fá-
tækir iðnaðarmenn að keppa við
tröllvaxna auðhringa?
Viö höfum séð, hvernig geng-
ishrunið hefur leikið þjóöina,
sem skiptist í fjölmennan, blá-
fátækan almúga og örfáa of ríka
auðmenn. Millistéttin, bjargálna
mennirnir, eru að hverfa. Það
á að vinna fyrir þjóöfélagið, það
á að safna auði.
„íslendingar viljum við allir
vera,“ var einu sinni sagt. Það
er hætta á, að samhaldssamir
menn taki út spariaura sína úr
bönkunum, og gevmi þá heima
undir koddanum, þar sem pen-
ingarnir gera ekkert gagn.
Það á að hugsa sem þjóð, en
ekki einokunarhringar, og of
rikir auðmenn. „Ég er líka mað-
ur,“ hugsaði þrællinn, sem hljóp
á eftir sigurvagni keisarans.
Hannes Jónsson.
HRINGIÐ I
SÍMA1-16-60
KL13-15
Svo margt, svo margt... og peningarnir, þeir eru sko ekki allt!
55
...svo margt að gera og
1 ár varð að 20 árum44
— segir hljómsveitarstjórinn okkar frá Graz
'J'IL GRAZ má rekja slóðir
þeirra flestra. Dr. Urbancic
var frá Graz, Alfred Walter
starfaði lengi í Graz, dr. Franz
Mixa kenndi þar, Herbert Hri-
berscheck, Hans Ploder ... já,
og Páll Pampichler Pálsson voru
bekkjarbræður allir þrír í 4 ár
við tónlistarháskólann í Graz
og léku svo í 4 ár með phil-
harmóníuhljómsveitinni þar.
Frá Graz, fæöingarborg Páls
Pampichlers, lágu leiðir þeirra
allra hingaö til íslands og reynd
ar fleiri annarra.
undrun blaðamannsins, sem
hafði ekki órað fyrir því að þessi
41 ára gamli maður gæti verið
ári eldri en 27 eöa 28.
„Tja, maöur verður að reyna
að vera léttlyndur“, segir hann
og ræður ekki við stjórnanda-
hendur sínar, sem hann teiknar
með tákn í loftið til þess að
skýra betur hvað hann á við.
„Ég hef oft sagt það við strák
ana, því að músík verður að
vera lifandi létt til þess aö
dreifa frá mönnum áhyggjum
hversdagsins. Hún má ekki vera
„Eru þeir f Graz ekkert argir Þun2 og stirö og gera mönnurn
í garð okkar hér, sem hrifsaö
höfum svona frá þeim músík-
antana?" spurði blaðamaöur
Vísis hinn góökunna stjórnanda
Lúðrasveitar Reykjavíkur,
Karlakórs Reykjavíkur, Sinfóníu
hljómsveitarinnar, Skólahljóm-
sveitar bama- og unglinga, tón
listarkennara og trompetleikara
og fleira — Pál Pampichler Páls
son, sem á nú 20 ára afmæli,
sem stjórnandi Lúðrasveitarinn-
ar.
„Nei, nei, — það sér ekki
högg á vatni hjá þeim“, svaraði
Páll hlæjandi þar sem hann sat
viö boröið sitt uppi á gamla pall-
inum þaðan sem hann hefur
stjórnað sveitinni á æfingum f
Hljómskálanum síðustu 20 ár.
„Blessaður vertu! Graz er svo
mikil músíkborg og þar morar
allt í tónlistarmönnum."
„Tuttugu ár er langur tími
Páll.“
„21 ár f Austurríki og 20 ár
hér, sem hafa gert mig að svo
miklum íslendingi, að ég klappa
með okkar handknattleiksliði f
leikjunum gegn Austurríki
næstu helgi“ segir Páll og var
innilega skemmt þegar hann sá
enn þyngra í skapi nei nei...
en tiTþéss verða: tónlistármehVl-1
irnir sjálfir aö vera léttir í lund
og léttir á sér.“
,. dirri... liri... lí tralala
, músík verður að vera lif-
andi létt...
Það má svo sannarlega segja
um Pál sjálfan þvi að hann er
nánast eins og fló á skinni og
situr ekki eitt einasta andartak
kyrr á stólnum heldur iðar allur
snýr sér og hnykkir til höfðinu
orðum sfnum til áherzluauka
um leið og hann sveiflar til
höndunum án þess þó að úr
því verði neitt óhóflegt handa-
pat.
„Til þess er hollt að stunda
eitthvað sér til hreyfingar og
þar er Vesturbæjarsundlaugin
mér .. .tja”, og þarna skorti
Pál orð.
. . Þótt bara væri hennar vegna
mundj ég ævinlega snúa heim
aftur til Islands, hvert sem ég
annars færi.“
„Þér hlýtur að vera þrengri
stakkur skorinn hér á hjara ver
aldar, heldur en t.d. í Graz,
Páll?"
„Víst bjóðast mönnum út’ mik
ið 'fleiri tækifæri — fleiri kon-
sertar, oftar aö stjórna hljóm-
... ég klappa fyrir íslandi í
handbolta gegn Austurríki..
sveitum — en það er sama. Ég
vil heldur vera hér... tja ég
mundi kannski skreppa tvö ár
eða svo ef mér byðist eitthvert
dýrlegt kostaboð, en bara
skreppa ..“
Hann hefur aldrei séð eftir
því, þegar hann kom heim af
æfingu f Graz og fann miðann
frá kennara sínum Franz Mixa
sem baö hann að finna sig.
„Það er héma maður frá ís-
landi, sem vantar stjórnanda.
Ég mælti með þér, sagði dr.
Mixa við mig.“ Páll man þetta
eins og það hefði gerzt í gær.
„Ha, mig, mér. Núú, heldurðu
að ég geti það? — Ég varð að
tylla mér niður... en hann sló
bara í borðið og byrsti sig: Ég
segi það já“.
Pabbi sagði við hann: „Farðu
strákur sem allra lengst. Þú hef
ur gott af því bara,“ en mamma
var kvíðin, en hingað hefur hún
komið í heimsókn til sonarins
og ætlaði varla að geta rifið sig
héöan aftur.
„Ég fékk frí í eitt ár til þess
að vera hér, og svo bættist ann-
að við og þriðja og svo .. og
svo... — tíminn líður svo
fljótt"
„Hvaö togaði í þig hér?“
„Það var svo margt, sem
þurfti að gera ... ó, svo margt
— svo voöalega mörg verkefni."
Og þegar hann svo seinna
ferðaðist úti hitti kollega sína og
sagði þeim, hvað hann ynni:
Stjómaöi kórum, hljómsveitum,
lúðrasveitum, barnahljómsveit-
um, kenndi o.s.frv. þá trúðu þeir
honum ekki, þegar hann sagði
þeim, hvað hann hefði f laun.
„En peningamir eru ekki allt,“
sagði Páll og hló og sló út hönd-
unum. G.P.
VÍSffiSm:
Hver haldið þér að sp
morðinginn í Flótta-
manninum?
Þórður Magnússon, atvinnulaus:
„Sennilega sá einhenti. Hins
vegar finnst mér nú lögreglu-
foringinn, helvíti gmnsamlegur,
það er ekki einleikið, hvað mað
urinn nennir að eltast viö
Kimble greyið."
Sigurður Öm Gíslason, nemi i
T.Í.: „Gæti verið sá einhenti,
það er að segja ef hann þá er
til, en aðalleikarinn sjálfur, sá
sem leikur Kimble, sagði nefni-
lega, er hann var spurður þess
arar spurningar, áður en loka-
þátturinn var tekinn upp, að
þetta gæti alveg eins endað
þannig aö hann sjálfur færi bara
á eyðieyju og skrúfaði af sér
handlegginn."
Þorleifur Sigurðsson, húsasmið
ur: „Ja, ég held, að ég hafi nokk
urn veginn sannfrétt það eftir
fólki, sem býr erlendis, að morö
inginn sé lögregluforinginn.

ísólfur Pálmason flugkemiari:
„Ég hef ekkert sjónvarp og
horfi aldrei á sjónvarp, og þar
af leiðandi hef ég aldrei séð
þennan fræga flóttamaijn.“
Guðmundur Ómar Friðleifsson,
menntaskólanemi. „Ekki sá ein-
henti. Hins vegar finnst mér
að það hljóti að vera lögreglu-
foringinn, ég hef fengið það
svona á tilfinninguna."

'V l ,