Vísir - 09.04.1970, Qupperneq 2

HAMINGJUSA MUR ENDIR
FYRIR MARÍU CALLAS
Það var alla daga talið, að
Maria Callas mundi skipa það
sæti, sem Jackie hreppti. -
Meðan . prímadonnan, Maria
Callas, vann við upptöku kvik-
myndarinnar, „Medea“, var hún
líka aðalleikari annars sjónar-
spils, jafnframt kvikmyndaleikn-
um, og sá ieikur naut ekki síðri
afihygli áhorfenda en kvikmynda-
leikurinn.
Enda kom á daginn, þegar gerð
myndarinnar var lokið, að það
var ekki aðéins kvikmyndin, sem
hlaut hamingjusaman endi. María
Callas og Paolo Pasolini, stjórn-
andi myndafiinnar, gerðu opinbert
að þeirra samspil mundi hljóta
hamingjusaman endi einnig.
Það var nefnilega hinn sjón-
leikurinn, sem vakið hafði svo
mikla athygii.
Meðan á töku myndarinnar
stóð, hafði Maria Callas komið
öllum á óvart meö því að leggja
alla duttlunga prímadönnunnar á
hilluna. Menn þekktu hana ekki
fyrir sömu gikkslegu óperusöng-
konuna, sem neitaði að koma
fram á sýningum, lét aflýsa frum
sýningum, riftaði samningum upp
úr þurru, mætti of seint o. s.
frv. — eins og hún hefur aflað
sér mikillar frægðar fyrir. Engin
prímadonna hefur komizt með
tærnar þar sem Maria Callas hef-
ur haft hælana, hvað skapsmuni,
uppátæki og duttiunga snertir.
En við kvikjnyndatökuna var
hún hvers manns hugljúfi, og
samvinnuliprari leikstjömu hefði
enginn leikstjóri eöa framleiðandi
getað hugsað sér. Kvikmyndatak-
an leið eins og í draumi.
Það fór auðvitað ekki hjá því,
að menn veittu eftirtekt svo ó-
venjulegu framferði hjá leikkon-
unni, og þegar menn höfðu gefið
þvi gaum, hve annt framleiðand-
inn, Franco Rossellini (frændi
Robertos), lét sér um aðalleik-
konuna sína, hófst pískrið.
Þ«ir, sem ekki vildu ljá slíku
tali eyra, sögðu, að nærfiækasta
skýringin á þessu værj eirifald-
lega sú, að framleiðandinn væri
að giröa fyrir, að táugaáföll og
óperuhneyksli spilltu töku mynd-
arinnar. En menn skelltu skolla-
eyrum við slíkri skammsýni, og
engum duidist, að María Callas
væri orðin ástfangin aftur. Hún
sást öllum stundum i nánd við
Rossellini. Hún hafði tekið gleði
sina og hamingju aftur. Gleymd-
ur var nú missirinn, þegar Jackie
Kennedy hreppti Onassis.
Sjaldan hefur annaö eins vind-
1 högg verið slegið.
Rossellini! — nej ekki aldeilis!
Það var sko Paolo Pasolini, sem
hremmdi bitann.
Þegar kvikmyndafólkið tók
pjönkur sínar saman, yfirgáfu
þau Callas og Pasolini Róm sam-
an í bifreið eftir kveðjuveizlu hjá
foreldrum hans og þegar móðir
hans kvaddi þau, var María Call-
as eins eðlileg og nokkur tilvon-
andi tengdadóttir getur verið i
því hlutverki.

Maria Callas og Paolo Pasolini fengu sinn hamingjusama endi,
eins og kvikmyndin „Medea“, sem leiddi þau saman.
Gleymdur er nú Onassis, sem var Mariu Callas eitt sinn svo kær.
Kinn-
hestur,
sem kvað
viðum
heimallan
Óbreyttur hermaður í vel ög-
uöum her er álíka áhrifamikill
og þrælar voru i fornöld — sem
sagt algert núll, sem gerir svo
vel að gera bara það, sem hon-
um er sagt!
En stundum veltir lítil þúfa . j.
o. s. frv., eins og fór fyrir George
S. Patton, einum frægasta hers-
höfðingja Bandaríkjahers í héims
styrjöldinni síöari. Smellurinn,
þegar Patton hershöfðingi rak
Charles H. Kuhl, óbreyttum liðs
manni, kinnhestinn fræga, heyrð-
ist um viöa veröld. Afleiöingin
var alvarleg fyrir Patton. Hann
var neyddur til þess að draga sig
í hlé frá herstjórn.
Þessi sami smellur verður nú á
næstunni endurtekinn í fjölda
kvikmyndahúsa urri heim allan,
þegar. hafnar verða sýningar á
kvikmyndinni „Patton".
Patton sjálfur lézt fyrir nokkr*
um árum, en Charles H. Kuhl erji
enn á lífi, 54 ára að aldri, og er,
götusópari í South Bend í Indi-
ana.
Sjaldan hefur nokkur götusóp^
ari vakið eins mikla athygli við/
vinnu sína, eða verið eins mikiÖL
umtalaöur, og Charles Kuhl erjj
þessa dagana.
2M. . $
f
Charles H. Kuhl, óbreytturíji
liðsmaður í Bandaríkjaher, f
eins og hann leit út þá...
'F
!
... og eins og hann lítur út, /
54 ára gamall götusópari ít
Indiana.
Hún lét
hann
einan
um þah
Ungfrú alheimur, Eva Reuber-
Staier hin austurríska, fékk
smjörþefinn af sverðgleypisiðn-
inni fyrir nokkru, þegar hún var
við opnun kaupstefnu í Manchest
er. Hún lét þó þar við sitja. Ekki
sízt eftir að hún hafði horft á
sverðgleypinn Sromboli leika
listir sínar.
Hægt og rólega láumaði hann
séntimetra eftir sentimetra af
köldu bitstáli niöur hálsinn, sem
var aðdáunarlega fimlega gert, en
ekki beinlínis fýsilegt til eftir-
breytni.
Svo ungfrú alheimur lét sér
nægja að segja bara kaupstefn-
una opnaða.
M
rr