Vísir - 27.04.1970, Síða 2

„SKELFIR AFBROTAMANNANNA
LÁTINN, - ÁÐUR EN SÍÐASTI
LESTARRÆNINGINN NÁÐIST
Bruce Reynolds — þessi mynd var tekin af honum á bað-
strönd, meðan hann fór huldu höfði, en hún varð til þess að
koma upp um hann.
Vopnasafn, sem fannst í fylgsni Wilsons í Kanada.

Charles Wilson, lestarræningi,
sem Butler elti uppi í Kanada.
Orðanotkim eins og t d. „Skelf
ir glæpamannanna" héldu menn,
að hefði falMð niður um leið og
Basil fursti, Sherlock Holmes og
aðrar áþekkar söguhetjur þokuðu
fyrir Lemmy, James Bond og þess
um nútfma ævintýrahetjum.
En þessu skaut upp aftur og
aftur og það ekki bara í lögreglu-
reyfurum, heldur i lifanda lífi —
undirheimalífi Lundúna. „Skelfir
afbrotamannanna“ var heitið,
sem blöð og almenningur völdu
Thomas Butler hjá Scotland
Yard, þegar hann lenti í sviðs-
Ijósiinu af lestrarráninu ftiMa
1963.
Það var hánn, sem stjómaði
leitinni að tólfmenningunum, er
rændu póstlestina forðum og
höfðu á brott með sér um 550
milljónir króna. Það var hann,
sem ljóstraði upp um þá og kom
þeim undir mannahendúr. Og það
var hann, sem svo leitaði uppi
strokufangann Wilson í Kanada
og færði í fangelsið aftur til þess
að afplána hegninguna fyrir lest-
arránið. Það var lfka hann, sem
hafði uppi á lestarræningjanum
Bruce Reynolds, sem strauk úr
fangelsi.
Eitt síðasta afrek hans, áður
en hann var settur á eftirlaun,
var að handtaka morðingja Mart-
ins Luthers Kings í London, með-
an öll lögregla Bandaríkjanna var
önnum kafin að leita vestanhafs.
En nú geta brezkir afbrota-
menn andað léttar, þvf að „Skelf-
ir“ þeirra er dáinn. Hann lézt
á sjúkrahúsi í Lundúnum þann
tuttugasta apríl af völdum lungna
kratvba.
„Þótt hann væri orsök andvöku
nótta okkar, þá þykja okkur
þetta hryggileg tíðindi. — Hann
var sannur heiðursmaður, og
sýndi oft í verki, hve góður dreng
ur hann var mörgum afbrota-
manninum, sem hann hafði kom-
ið á kné,“voru eftirmæli, sem ó-
nefndur fulltrúi glæpaheimsins
gaf Butler, þegar dánartilkynn-
ingin birtist.
Thomas Butler, lögreglufor-
ingi, sem virtur var jafnt af af-
brotamönnum eins og samstarfs-
mönnum sfnum, fékk aldrei sfna
heitustu ósk uppfyllta, áður en
hann skfldi við þetta lff. Það var
að sjá sfðasta lestarræningjann,
Ronald Biggs, á bak við lás og
slá. Biggs strauk úr fangelsi 1965
og hefur verið leitað dyrum og
dyngjum um flest lönd veraldar
síðan, en aldrei verið handsam-
aður, þótt lögreglan hefði að visu
komizt á volga slóðina í Ástralíu
í haust og neytt hann til þess að
skilja við fjölskyldu sfna.
Butler hóf feril sinn í Scotland
Yard tuttugu og tveggja ára að
aldri. Á mettfma vann hann sig
upp í gegnum hverja stöðuhækk-
unina á eftir annarri með sextán
stunda meðalvinnudag og varð
loks yfirmaður utanlferðadeiildar-
innar 1963. 56 ára dró hann sig
f hlé með fullum eftirlaunum, en
þó gegn vilja sínum. Þá hafði
hann að baki 30 viðurkenningar
og Heimsveldisorðuna til sönnun-
ar á þeirri aðdáun, er hann naut
hjá yfirmönnum sínum og reynd-
ar allri brezku þjóðinni.
Tvisvar hafði hann fengið frest
un á að hætta störfum, til þess
að hann gæti unnið áfram að
handtöku lestarræningjanna. En
hann fór yfir eðlilegan starfsald-
ur meðan á rannsókn þess máls
stóð.
Þegar hann loks fór á eftir-
laun þvert gegn vilja sfnum, hafði
hann aðeins eitt markmið i híiga:
Að ná Ronald Biggs. „Þótt ég sé
kominn á eftirlaun, fær enginn
stöðvað mig f þvf, að hafa upp
á honum. — Ég þekki hvem
drátt f andliti hans, og hvem
þann dularbúning, sem Biggs get-
ur hugsanlega notað,“ sagði hann
við eitt af þeim fáu tækifærum,
sem hann var opinskár.
Eitt hafði hann með sér —
tímann. Af honum hafði hann
nóg, þegar starfsferillinn tafði
ekki lengur fyrir honum. Hann
iðkaði ekki annað tómstundagam-
an eh lesa leynilögreglusögur og
kúrekareyfara. Hann var engum
háður, nema móður sinni, sem
hann bjó með í elli henoar.
Hann fékk þó aldrei komið því
til leiðar, að þessi síðasti mót-
herji hans lyti í lægra haldi.
Biggs leikur ennþá lausum hala
og hefur einhvers staðar úr fylgsn
um sinum sent enska stórblaöinu,
„The Sun“, söguna um, hvað að
baki lestarráninu mikla lá — hin
raunverulegu atvik, eins og þau
gerðust.
Blaöið er nýbyrjað á birtingu
þessarar eiginfrásagnar Biggs, en
þar Ijóstar hann upp, að enn hafi
verið ti! viðbótar þeim tólf, sem
upp um komst, fjórir menn, sem
engin viti um. Að auki segir
hann f frásögninni, að enginn
’hafi verið sérstakur foringi ræn-
ingjahópsins. Þó hefur það lengst
um verið almannaálit, að hann
hafi verið heilinn, sem starfaði á
bak við skipulagningu ránsins —
þess stærsta i sögu Englands.
Jón er a& koma í bæinn
Ronald Biggs, lestarræningi, sem Butler fann aldrei, þótt hann
héldi áíram Ieitinni eftir að hann fór á eftirlaun.