Vísir - 15.07.1970, Page 2

Kjörbúðir freista sumra til aö
taka hluti ófrjálsri hendi. Margur
maðurinn sem annars er strang-
heiðarlegur, getur ekki á sér set-
iö þegar I kjörbúð kemur, og gríp
ur einhvem hlut, næstum sama
hvað er, og reynir að komast ó
séður meö hann fram hjá af-
greiðslufólki.
Þannig mun þaö hafa verið
um konu eina í Hamborg, Þýzka
landi. Hún kom inn í gríðarstóra
sjálfsafgreiðsluverzlun og tíndi
þar sitthvað ofan í körfu sína.
Síðan, þegar hún hafði greitt það
sem hún tíndi aftur upp úr körf
unni, fór afgreiðslumann einn að
gruna að ekki hefði hún alveg
hreint mjöl i pokahominu. Hann
tók sér bessaleyfi og leitaði í
tösku konunnar. Og viti menn:
Þar fann hann buxnaefnisstranga
einn mikinn. Konan var dregin
fyrir dómara nokkmm dögum síð
ar, og það fyrsta sem hann spurði
hana var, hvort hún ætti sauma
vél. Jú, konan átti saumavél. Þá
stakk dómarinn upp á að hún
bætti fyrir brot sitt með því að
sauma buxur úr efnisstranganum
Komið upp um Henri!
Og þá er loksins komið upp um
hann Henri. Henri, maður Mar-
grétar ríkisarfa í Danmörku en
enginn franskur greifi eins og
hann þóttist vera áður en hann
kvæntist henni!
Það kom í ljós um daginn, er
gefa átti út bók í París er nefn-
ist „Le Dictionaire des Vanités",
eða „Alfræðibók um þá hégóma-
gjömu“ (Hégómlegramannatal —
eins og sagt væri á góöu máli),
að Henri Margrétarmaður er efst-
ur á blaði yfir þá almúgamenn
sem hafa ekki dropa af bláu blóði
í sínum æöum. Þannig hefur hann
engan rétt til að bera greifatitil
eða kalla sig nafninu Monpezat.
Ritstjóm bókarinnar um þá hé
gómlegu hefur grandskoðað fjöl-
skyldusögu Hinriks og ekkert
komið í Ijós er geti bjargað
greifanafnbót hans. Reyndar var
einn forfaðir hans járnvörusali í
smábæ einum og borgarstjóri
sama bæjar á árunum 1875 —’81,
en það er líka allt og sumt.
Það er einhver „fínasta“ ætt
Frakklands, Saporta-ættin, sem
hefur rétt til að bera nafnið
Monpezat, en þar sem hún not-
færir sér ekki þann rétt, þá gat
fjölskylda Hinriks tekið nafnið
upp á sínum tíma.
Mikil hrifning er í París vegna
útkomu bókarinnar, því nú geta
Parísbúar hlegiö sig máttlausa yf
ir þeim 300 hégómlegu „merkis-
mönnum" sem skreyta sig með
marklausum titlum og nafnbót-
um.
fyrir verzlunina. Málsaðilar geng*
ust inn á það. Síðan saumaðikonj
an buxur nokkrar, sem þóttu því*
líkt afbragð, að konan var ráðin J
til þess í framtíðinni að sauma*
buxur fyrir búðina, og fær víst,
'vel greitt fyrir. A. m. k. er hún'J
alveg hætt að stela úr þeirri sömu •
verzlun. J
□□□□□□□naa
Christine Keeler nýtur ávallt at
hygli síðan Profumo-hneykslið
var á döfinni. Hún giftist reyndar
fljótt eftir að Profumo var far-
inn úr embætti, verkfræðingi
nokkrum, brezkum. Ekki hefur
það hjónaband blessazt, þrátt fyr
ir þaö að hún hafi alið manni
sínum son fljótlega eftir hjóna-
bandið. Varla voru þau í eina
sæng gengin og Christine orðin
ófrísk, en hún stökk í brottu frá
manninum og vildi hvorki heyra
hann né sjá. Þetta var árið 1965,
og núna loksins hefur maðurinn
gefið upp alla von um að Christ
ine komi nokkurn tíma aftur, og
hefur skilíö við hana að lögum.
Christine mætti ekki einu sinni
fyrir skilnaöarréttinum. en samt
sem áður var hcnni dæmdur all
ur umráðaréttur yfir barninu, en
drengurinn er nú 4 ára.
Cilla Black á von á sér
1 lok þessa mánaðar ætlar söngkonan Cilla Black að ala manni
sínum, sem jafnframt er umboðsmaður hennar, barn.
Þarna er Cilla, mynduð langt komin á 8. mánuð meðgöngu-
tímans og hún heldur á brúðu þeirri í refslíki sem er mjög vin-
sæl í barnatíma brezka sjónvarpsins, BBC — eins konar Fúsi
flakkari þeirra Breta. Um næstu jól á Cilia svo að leika aðal-
hlutverkið í söngleiknum „Aladdln“, en hann verður frumflutt-
ur á „Palladium“ í London.
Armstrong sjötugur
„01* Rocking Chair’s Got me“
(ég elska gamla ruggustóla) var
eitt sinn frægast allra söngva
Louis Armstrong, en hins vegar
kemur þessi söngur ekki alveg
heim og saman viö heimsspeki
hans, þrátt fyrir það að hann hafi
orðið sjötugur á laugardaginn var
þann 4. júlí.
Svo sem vera bar hélt hann
tnikið afmælisboö og heimsóttu
hann helztu jass-stjörnur Banda-
ríkjanna auk mikils fjölda aödá-
enda, samtals 6.700 manns. Veizl
una hélt hann í Los Angeles. Vin
ir- hans gáfu honum hvítmálaðan
ruggustól, hinn mesta kostagrip.
Satchmo settist í* stólinn, reyndi
hann um stund, en stökk síðan
á fætur og öskraði eins og hann
einn getur i hljóðnemann: „Ég .
er nú ekki kominn á þetta stig,
ennþa!“ ;
Satchmo lék við hvem sinn
fingur kvöldið út, söng þrjú lög
og drakk kampavín. Sá gamli
virtist vera allur að færast I auk
ana, en undanfarin tvö ár hefur
hann veriö illa haldinn af nýrna-
sjúkdómi. í vor kom hann fram
í London á jass-hátíð sem þar
var haldin, og í lok hátíðarinnar
tilkynnti hann að hann vonaðist .
til að geta veriö í Bretlandi aft-
ur næsta vor.
Frank Sinatra
styður Reagan
Frank Sinatra var eitt sinn á-
kafur stuðningsmaður Kennedy-
bræöranna, eða allt tii þess að
Robert Kennedy snéri í hann bak
inu, en það var í dómsmálaráð-
herratíð Roberts, og mun hann
hafa fundið einhvern óþef af sam
bandi Sinatra við Mafíuna.
Núna hefur Sinatra einnig al-
veg snúið við á stjórnmálabraut-
inni og er farinn að styðja rep-
úblikana ákaft. Núna beitir hann
sér aðallega fyrir kosningavagn
Ronalds Reagan, en hann stefnir
að því að verða kjörinn ríkis-
stjóri í Kaliforníu.
„Ég deili áhuga Reagans á vel
ferð lands og lýðs með honum“,
segir Sinatra. Reagan er fylgjandi
mjög hörðum gagnaðgerðum yf-
irvalda á hendur stúdentum og
öörum þeim er standa að óeirðum
þeim o;í; upphlaupum við háskóla
í Kalifomíu. Hann hefur reynt að
ná stjórn á hinum róttæku öfl-
um sem í háskólanum starfa meö
því að innleiða simahleranir og
með því aö lauma njósnurum inn
í háskóladeildirnar. Einnig njósn
ar hann ákaft um grunsamlegar
persónur.