Vísir - 26.08.1970, Blaðsíða 9

V í SIR . Miðvíkuaagur 2». agusi-
«1
tsto.
Kl
Teljið þér að eituriyfja-
neyzla eigi eftir að verða
jafnalgeng hér og er-
lendis?

Kristinn Ó. KristiUsson, bílasmið-
ur: — Nei, það held ég tæplega.
Að minnsta kosti vonar maöur, að
við verðum sem lengst laus við þá
plágu.
Ásmundur Jónasson, blómaskreyt-
ingamaður: — Já, hún á tvímæla-
llaust eftir aö ná mikilli útbreiöslu
.hérlendis, þar sem eftirlitið er alls
jekki fullnægjandi. Ég hefði t.d.
-auðveldlega getað haft meö mér
."eins mikið af eiturlyfjum og mig
Ihefði lyst í þau skipti, sem ég hef
‘komið úr utanlandsferöum.
] Róbert Eirfksson, skósmiður: — Ég
jheld, aö málin séu að þróast geig-
(vænlega hratt í þá átt og vantar
'þess vegna nú þegar skipulega
ifræðslu 1 skólana um skaðsemi
jeiturlyfja.
Jl
‘Magnús Jónasson, þjónn: — Já,
íþess er ég fullviss. Það vantar
‘nefnilega alla hörku í aðgerðir lög
'reglunnar til að hún geti komið í
■veg fyrir aö svo fari og því aöeins
(tímaspursmál um það, hvenær eit
'urlyfjaneyzlan hefur náð verulegri
jHættan á því er að minnsta kosti
'fyrir hendi. Það eina sem ég tel
jað gæti komið í veg fyrir, að svo
jfari er fámenniö hér.
Þórunn Sveinsdóttir, skólanemi: —
■Nei, það held ég varla. Mér finnst
■ekki krakkar almennt hafa svo mik
'inn áhuga á því, að prufa eiturlyf.
Það er von
menn kvarti,
þegar þeir
lifa á því
— segir Jakob Þorvaldsson, Drangsnesi
á Ströndum
Það er kannski ekki ýkja mikið látið yfir athafna-
lífi á Ströndum og menn fá að strita þar óáreittir
í sveita síns andlitis. Við heyrum sjaldan afla-
skýrslur frá Drangsnesi við utanverðan Steingríms
fjörð.
Blaðamanni Vísis þótti því upplagt að setjast
að Jakobi Þorvaldssyni, þegar hann skrapp í bæ-
inn þaðan að norðan og átti erindi inn á ritstjóm
blaðsins. En hann rekur trilluútgerð frá Drangsnesi
með meiru.
það byggist al'lt atvinnuilíf á
Drangsnesi á sjónurn,
segir Jakob. Aðra atvinnu er
naumast að hafa. Það er sára-
Mtið byggt og iðnaður er eng-
inn. Þorpin draga dálítið til sín.
Fóíkið flyzt þangað úr sveitun-
um, hefur meira upp úr sér við
að vinna í fiski.
— Fara margar jarðir í eyði
á Ströndum?
— Þær hafa farið margar í
eyði í hreppunum þama í kring-
um Steingrímsfjörð. Þaö er til
dæmis æði margt fólk sem flyt-
ur úr Hrófbergshreppi. Það em
einar þrjár fjölskyldur að flytja
þaðan um þessar mundir, frá
Gilsstöðum, Geirmundarstöðum
og Ósi. Það fer allt til Hólma-
vfkur. Og stendur jafnvel til að
fleiri jarðir fari þama í eyði.
Hins vegar er það nú svo,
að þótt ekki sé búið á jörðun-
um verða alltaf nógir til þess
að nýta þær. Bændumir í kring
hirða bá slægjumar og geta
rýthkaifum sig. V ” ' ' ' ’
— Era bændur á Ströndum
meiri sérfræðingar en aðrir í
að barma sér?
— Auðvitað er sjálfsagt fyrir
bændur að kvarfa, meðan þeir
lifa á því. Ég get ekki betur séö
en búskapur byggist anzi miikiö
á þvl að kn'a út lán og styrki.
Þeir eru alltaf að finna upp ein-
hvem fjandann til þess að knía
lán út á. Ósköp eðlilegt að
mennimir. reki upp ramabvein
þegar þeir hafa svona gott upp
úr því.
Það hafa margir gestkomandi
farið að hafa orð á því heima,
að það væri mikdð, hvað við söfn
uðum stórum skíthaugum viö
gripahúsin. Húsdýraáburöurinn
er ekki birtur. Honum er ekki
ekið á völl heldur niður fyrir
bakka. Þeir henda tugum ef ekki
... .Þá færi fólk kannski að láta leggja inn til sín síma.

Ósköp eðlilegt að bændur reki upp ramakvein, hvort heldur
er út af of mikilli vætu eða of miklum þurrkum, búskapur er
ekki rekinn öðruvísi en með styrkjum.
hundruðum tonna á ári, bara í
okkar byggðarlagi. Svo er auð-
vita altaf verið að kvarta yfir
því, hve tilbúni áburðurinn sé
dýr. — Þetta er skemmtileg
iðja, lagsmaður.
— En hafið þið þá eitthvað
upp úr því að gera út á Drangs-
nesi?
— Rækjan hefur gefið góöan
pening já. Það er að vísu vert
að hyggja að því bvort hún er
ekki ofveidd, hún hefur oift
verið smá hjá þeim. Það haifa
held ég verið þrir bátar á rækju
fiá Hólmavík. Þrír bátar era
gerðir út frá Drangsnesi tveir
um tólf tonn og einn sextán
tonna, auk þess ein og ein tril'la,
sem stundar skak.
— Og hefur fólk nóg að gera
í landi við að vinna aflann?
— Það er unnið í akkorði viö
að pilla rækjuna og fólk hefur
þénað vel á þvf. Ef rækjan er
sæmileg getur einn maður pillað
30 kg á dag. Þeir sem fljótastir
eru geta tvöfaldað daglaunin
sín miðað við venjulegt tíma-
kaup.
Yfirieitt er þó ekki unnið
nema til klukkan 5. Manni finnst
ekki vera nógu mikill áhugi
hjá þeim að ná í hráefni fyrir
frystihúsið. Það snýst aílt um
þessa rækju meðan hún er.
— Liftið um byggingar?
— Það er þá einna helzt.
skólabyggingar. Þeir eru að
byggja þennan heljarmikla
heimavistarskóla inni i firði,
þótt börnum sé alltaf að fækka
í sveitunum. Það er dágott
skólahús á Drangsnesi. sem
hefði getað tekið börnin, Þessi
skólabygging er að sliga hrepps-
félögin, sem að henni standa,
Kaldrananeshrepp og þó sér-
staklega Hrófbergshrepp, sem
er að verða barnlaus sveit. Það
finnst mörgum undarleg ráö-
stöfun að velta þessum milljóna-
bagga á sveitafélögin öldungis
að óþörfu.
Annað er það Ifka, sem við
erum dálftið argir út í á Drangs-
nesi og það er póst- og símaþjón
ustan. Það er ekki nema ein
póstferð tiil okkar í viku á >/et-
urna og raunar illa það, því rút-
an rennir bara í gegn hjá okkur
og fer svo tiil Hólmavíkur, þann-
ig að ef maður ætlar að svara
bréfi verður maður að bfða eftir
næstu ferð á eftir.
Við höfum líka oröið algjör-
lega útundan þarna á Drangs-
nesi, þegar sjálfvirki sfminn var
lagður á Hólmavfk. Sveitabæ-
imir í hreppnum, Kaldrananes-
sókn. eru f símasambandi
við sjálfvirku stöðina, en ekki
plássið úti á Drangsnesi. Þar er
hins vegar verið að halda uppi
símstöð meö starfsfóíki fyrir 5
eða 6 síma. Þetta er ekki opið
nema fjóra tíma á dag óg ekk-
ert gagn að þessu náttúriega.
Þessi þjónusta er fyrir neðan
allar heliur, enda fær sér enginn
síma, það hefur enga þýðingu.
Við værum ánægðir með að fá
sömu þjónustu og sveitabæimir.
Það væri nóg að leggja hingaö
tvær línur eða þrjár og Lands-
sfminn myndj áreiðanlega ekki
tapa á því, menn færu þá
kannski að láta leggja síma inn
til sín og auk þess sparaðist
starfsfólk við simstöðina á
Drangsnesi.’
Annars hefur hver sinn djöf-
ul að draga á þessum stað eins
og annars staðar. Við verðutn að
læra að barma okkur svolítið
eins og bændurnir. — JH
»
0 I
C
e *
e ‘
:•
#
e ♦