Vísir - 05.09.1970, Blaðsíða 9

I S I R . Laugardagur 5. september 1970.
7

E3

■eiðslu á flugvellinum í Luxemburg og þar er aðalbæki'
kunnugt
ftSIBim:
— Er gaman að vera
byrjaður í skóla?
Undína Sigmundsdóttir: —
Nei, al;ls ekki. Það er miklu
meira gaman að geta bara leikið
sér.
Björgvin Daníelsson: — Já,
mér finast ofsaspennandi að
vera loksins byrjaður. Ég hefði
þess vegna alveg viljað byrjað
fyrr.
Bryndís Brynjarsdóttir: —
Það er svo sem aMt í lagi, að
fara í skólann og læra að lesa
og skrifa nafnið sitt, en mér
væri líka alveg sama þó aö ég
þyrfti ekkert aö fara í skólann.
Jónína Sóley Þóröardóttir: —
Já, já, það er voða gaman. Ég
er ilka búin að fá skólatösku
og allt. Bróðir minn átti þessa
tösku, sko.
Hildur Kristjana Amarsdóttir:
— Nei, mér finnst það ekkert
gaman. En maður verður víst
að læra að lesa og skrifa og
svoleiðis ...
— segja menntaskólapiltarnir, sem lögðu
niður vinnu hjá Luxair
— Við viljum ógjarnan verða
útnefndir einhverjir slæpingj
ar, sögðu ungir piltar, sem
komu inn á ritstjórnarskrif-
stofur blaðsins í fyrradag, ný
komnir frá Luxemborg. —
Þaðan sögðu þeir sínar farir
ekki sléttar. Þeir voru ráðn-
ir í sumar til starfa hjá flug-
félaginu Luxair fyrir tilstilli
Loftleiða og áttu að vera þar
fram til 1. október. Flestir
eru þeir nemendur í Mennta-
skólanum við Lækjargötu og
Hamrahlíðarskóla.
— T>að var laugardaginn 22.
ágúst að ósköpin dundu
yfir, sögöu þeir. Við vorum að
enda við að hreinsa vél úti
á vel'linum klukka-n um tiu um
morguninn. Tveir okkar fóru inn
í ílughaifnarbygginguna, þar
sem við höföum afdrep innan
um farangurinn til þess að
geyma föt okkar og því um líkt.
Það var mjög beitt i veðri
þennan morgun og við fórum
oft þangað inn, þegar svo stóð
á og fórum úr yfirhöfnum. Ann-
ar fór úr peysu og hinn úr
skyrtu. Þetta . var.. aiyanalegt,
enda vissum v.ið.ntæiaye,!,, þve-.
nær á okkur þurfti að halda og
gátum auðveldlega fylgz-t meö,
hvenær næsta flugvél kæmi.
Reknir á staðnum
Meðan við erum þarna inni,
kemur yfitmaður til okkar og
lá fremur lágt á honum brúnin.
Og hann var ekki búinn að eyða
mörgum oröum á okkur, áður
en hann var búinn að skipa
okkur að hypja okkur. Hann rak
okkur sem sagt þarna á staön-
um og stundinni. Við vissum
ekki hvert hann ætlaði að kom-
ast þegar við spuröum hann að
nafni. En þetta reyndist vera
yfirforstjórinn sjálfur, Roger
Sietze. — Og hann er víst vah-
ur þvi að al'lt sitjj og standi
eins og hann vill í fyrirtækinu.
Við vorum níu eftir þarna
hjá Luxair, þegar þetta gerðist,
en upphaflega byrjuðu fjórtán.
Við lögðum allir niður vinnu
í mótmælaskyni og neituöum
að mæta fyrr en þetta væri
komið á hreint. Það er víst
fyrsta og eina verkallið i
Luxembourg í háa herrans tíö.
Við byrjuðum að vinna þarna
3. júní og unnum við að hlaða
og afhlaða og hreinsa vélarnar.
Starfsmenn Loftleiða tóku það
fram í upphafi, að þeir myndu
ekki skipta sér af neinu sem
upp á kynni að koma. Við réð-
um okkur því á eigin ábyrgð.
45 í 10 manna kaffistofu
— Að&taðan var hreint út sagt
engin. — Við fengum inni á
gömlu hóteli sem var verið að
endurbyggja og vorum vaktir
upp á morgana með hamars-
höggum og málningarlykt. Hús-
ið var bitalaust fyrsta hálfan
mánuðinn og böðin urðum við
svo að borga, þegar tll kom,
kaffistofan, þar sem við borð-
uðum úti á vellinum tók svona
tíu manns. Þar borðuðu 45
menn. Af kaupinu okkar var
alltaf dreginn klukkutími í mat,
hvort sem hann var tekinn eða
ekki.
— Kaupið?
— Kaupið var kannski ekki
sem verst. Auk þess höfðum
við svo þetta húsnæði frítt og
skattar voru borgaðir fyrir okk-
ur. Við vorum samt sem áður
lægst launuðu mennirnir á
vellinum. Við því var ekkert að
segja. Þaö sem okkur líkaöi
verst var það að verkamenn-
irnir voru meðhöndiaðir eins og
væru þeir skepnur. I þessu
starfi, sem við gegndum voru
„allra þjóða kvikindi", eins og
og sagt er. Þaö er varla hægt að
nefna þá þjóð, sem ekkj átti
þar einhvern fulltrúa, nema þá
Norðurlöndin.
Síðan hófst heilmikil reki-
stefna og það var reynt aö
finna tii hi:iar og aðrar sakir
fyrir brottrekstrinum. Við gerum
ráð fyrir að svona karlar eigi
eitthvað erfitt með að taka aft-
ur fyrirskipanir sínar. Kannski
hefur það átt einhvem þátt í
þessu að við vorum ekki alltof
vel séðir af yfirmönnunum sum-
um, vegna þess að við viid-
um. ekkj að láta fara með,,pl?Jþ-<-
ur eins 'ög 'skynlausaf "sképriúf.*
Oblu Saslfllisluiu >i> íi.-iA,
Stímabrak um kaupið
Eftir að við höfðum verið
kallaðir inn á kontór og eftir
ýmsar vífilengjur fengum við
svo skriflegt uppsagnarbréf. þar
sem tiigreindar voru hinar frá-
leitustu ástæður.
Við áttum inni iaun fyrir
fjögurra vikna vinnu, þega.r hér
var ltomið sögu og við áttum
ekki eftir nema sjö belgiska
franka á mann til þess að lifa
fyrir síðasta daginn, sem við
vorum þarna. Við stóðum í
heilmiklu stímabrakj við að ná
út þvi sern við áttum inni. Við
leituðum til vinnumálaskrifstofu
þarna, en verkalýðssamtök
virðast ekkj vera tiil þarna. Á
þessari skrifstoifu leituðum við
ráðlegginga. í ljós kom að um
það leytj sem við byrjuöum að
vinna þarna höfðu verið sett
lög þess efnis að uppsagnar-
frestuj- verkamanna skyldj vera
tvær vikur. Hins vegar ættu
verkamenn rétt á 4ra vikna
kaupi, ■ ef þeim væri sagt upp
fýrirvaralaust.,.,,, ,,t) ^
Nú Var sendur á okkur lög-
fræöingur og okkur sagt að
þessar tvær vikur yrðu dregnar
af þessum sjö, þar sem þeir
hefðu ekki virt uppsagnarfrest-
inn Um þessar reglur höföum
viö hins vegar enga hugmynd.
Þessum tveimur sem sagt var
upp, átti hins vegar ekkert að
borga umfram það, sem þeir
áttu inni, Varð nú mikið mál-
þóf Við buðumst til þess að
vinna þessar tvær vikur til þess
að lögin yrðu haldin. Því var
hafnað. Þá töldum við hins veg-
ar að félagið ætti ekkj rétt á
að halda tveggja vikna kaupi
okkar eftir.
Væru mútur á íslandi
S'íðan var okikur boðið upp
á að okkur yrðu borgaðar þess-
ar samtals 8 vikur, sem þessir
tveir áttu að fá borgaðar sam-
kvæmt lögunum, en kaup fyrir
samtals fjórtán viikur yrðu
dregnar af hinum. Að siðustu
tókst okkur þó að þvæla þeim
til þess að borga okkur allt,
, ,fW. iY.i? 4ÚW •hþi., tsn. engitih
fékk neitt umfram það, og
þessir tveir urðu af sinu fjög-
urra vikna kaupi, þar sem þeir
töldu sig hafa ástæðu fyrir
brottreksrinum.
Og meðan við stóðum í
þessu þófi þarna á skrifstolf-
unnj gerðist svo það undarlega
atvik, að okkur var boðið upp
á ful'la borgun og sagt að ekkert
yrði dregið af þessum sjö ef
hinir tveir, sem reknir voru
skrifuðu undir yfirlýsingu um
að þeir hefðu hætt af fúsum og
frjáisum viilja, en ekki verið
sagt upp. Þetta væru kallaöar
mútur á ísiandi.
Ekki þarf aö spyrja að þvi, að
þeir féiagar reyndu, hver sem
betur gat aö koma sér í vinnu
þegar heim kom, og mun víst
ekki af hafa veitt fyrir veturinn.
— JH
Það er oft kraðak í kringum eina flugvél, þegar verið er að J
ferma og afferma. Piitarnir létu iífið yfir öllu skipulagi á J
fiugvellinum í Luxemburg. •
Loftleiðir hafa sem
stöð þeirra á meginlandi E\
af þotum Loftleiða.
ndin er tekin á Luxemburgarflugvelli í sumar aí einni •
líaukur Víðisson: — Ég var
í vorskólanum og fannst leiðin-
legt þar. Við bara sungum og
fórum i leiki. Það verður örugg-
lega alveg jafn leiðinlegt í sjö
ára bekk. — Það er auðvitað
ágætt, að læra að lesa mynda-
textana í sjónvarpinu.