Vísir - 05.11.1970, Qupperneq 6

6

0 Allir I strætó...
Einu sinni var sungin á göt-
um Réykjavíkur hálfgerð níð-
vísa um eina bílastöðina, sem
byrjaði svo, „Allir i strætó, all
tr í óí.'ætó" o.s.frv. En nú virð
ist það orðinn lúxus að skreppa
í strætó með fjölskylduna. Fyr
ir hjón sem ætla í heimsókn
með tvö böm sín í ann'að hverfi,
gæti það kostað 60 krónur fram
og til baka. Einstök fargjöld full
oröinna kosta 11 krónur, en
bama 4 krónur. Nokkum afslátt
má fá með því að kaupa farmiða
spjöld, sem vissara er að
geyma vei þannig að þau týnist
ekki.
Ekkert kært
Engar kærur hafa borizt verð-
lagsstjóra í sambandi við þau
fyrirmæli, sem gefin voru um
verðbreytingar um sl. bel-gi. —
Hins vegar hefur fólk leitað tii
skrifstoifu verðlagsstjóra og
spurzt fyrir um ýmis atriði í
sambandi við þau og fengið
upplýsingar.
Kviknaði í bíl
Eíldur kom upp í bifreið, sem ek
ið var eftir Dvergabakka í Breið
holti í fyrrakvöld um kl. 20.20,
og var slökkvi’liðið kvatt til
þess að slökkva eldinn í bflnum.
Konan sem ók bílnurn gat litla
grein gert sér fyrir því, hvað olili
eldsupptökunum, en hún varð
hans ekki vöir fyrr en hann bloss
aði allt í einu upp í vélarhúsi
bflisins. Hún slapp út úr bílnum
ómeidd, en var flutt á’ slysa-
varðstofuna til öryggis. — Talið
var, að kviknað hefði í rafmagns
leiðslum, en silökkviliðinu tókst
fljótlega að slökkva eldinn. Tölu
verðar skemmdir urðu þó á
bí’lnum.
Kjarnaskógur
útivistarsvæði
Beðið er sambvkkis bæiar-
stjómar Akureyrar ti'l að koma
megi upp útivistarsvæði i
Kjarnaskógi, sem er viö landa-
merki Hrafnagils'hrepps og Ak
ureyrar. Á aðalfundi Skógrækt-
arfélags Akurevrar n-O'lega var
samþykkt að vinna að því að
gera þama útivistarsvæði fyrir
al'lan almenning. Segir félagið
aö f Kjamaskógi megi koma fyr
ir tjömum, gangbrautum, ledk-
flötum og friðsælum skjólum,
auk þess sem þarna megi gera
skokkbrautir ti'I fialls. Eru
þama háir klettar, beljandi læk
ur. og fjöl’breyttur gróður auk
skógarins, sem dafnar þarna vel.
Cortínan tók sér flugfar
Það er ekki á hverjum degi, sem fólksbíll fær sér flugfar
milli landa, þó getur komið fyrir að þessa þurfi með. Þannig
var það á dögunum. Flugfélaginu barst beiðni um slíkt og
þar eð svo stóð á að það var hægt, var Cortinu-bifraiðiiin
sett um borð og gekk vel að koma henni fyrir og 3—4
tímum síðar var bíllinn farinn að aka um götur Kaupmanna-
hafnar. Vöruflutningar milli landa með flugvélum aukast
stöðugt, en fremur eru bflar þó fátíðir.
Gömul kirkja á
ferðalagi
Það er kannski ekki svo s'krýtið
að bfil fari I flugferð mi’lli landa,
— en örugglega mtindi mönnum
finnast það skrýtið að hitta
kirkju á ferðalagi milli hreppa.
Gamla kirkjan á Svalbarði við
Eyjafjörð fór nýlega slfka ferð,
var flutt til Akureyrar og komið
fyrir á grunni gömlu kirkjunnar
við Aðalstræti. Minjasafnið á
Akureyri er eigandi kirkjunnar
og hefur hún staðið ónotuð i
nokfcur ár, þar eð ný kirkja er
risin á Svalbarði. Kirkja þessi
er 124 ára gömul og þarfnast
mi'killar viðgerðar, sem mun
fara fram i samréði við þióð-
minjavörð. Mun hún verða end
urvígð og kirkjuilegar athafnir
geta því fariö þar fram.
Allar stærðir rafgeyma
i allar tegundir bifreiða,
vinnuvéla og vélbáta.
Notið aðeins það bezta.
CHLORIDE-
V í SIR . Fimmtudagur 5. nóvember 1970.
0 Ágætur útvarps-
þáttur
„Margt gott flytur rfkisútvarp
ið, en ekki er það allt ágætt
og svo er mat manna á öllu því
máli auðvitaö mjög misjlafnt.
Miðvikudaginn 28. október sl.
var þáttur í útvarpinu klukkan
rúmlega hálftíu síðd., sem hét
„Sofðu, sofðu, sonur minn“. —
Frú Anna Snorradóttir sá um
þáttinn, en lesari með henni var
Amar Jónsson leikari.
Sem gamal'l maður kunni und-
irritaður vel að meta þennan
þátt. Stefin flest eða öll okkur
gamla fðlkinu kunn og lögin
yfirleitt yndisleg. Meðferð
þeirra, frú Önnu og Amars á
þesssum hugþekku ljóðum, var
prýðileg, lásu bæði eins og á að
lesa ljóð, en það er sdður en
svo, hð þannig séu ljóð alltaf les
in í útvarpinu. Stundum er raun
að hlusta á þann lestur, en Am
ar Jónsson var þama hin rétta
fyrirmynd. Hann kunni sitt verk
og það kunni frú Anna líka.
Htefi þau bæði þökk fyrir þessa
indælu stund.“
Pétur Sigurðsson
0 Klístraðir menn-
ingarpostular
R. S. skrifar okkur þetta bréf
vegna leiklistarskrifa, sem hafa
gert honum gramt i geði:
„Af hverju ráða blöð til sín
uppþembda, sjálfskipaða menn-
ingarpostute til að skrifa rit- og
leikdóma? Hvi em ekki fengnir
til þess menn — mennskir eins
og t.d. háskóíarektor, sem
„slappar af“ við að horfa á létt
skemmtiefni? Menn, sem þurfa
ekki að sýnast gáfaðir fyrir al-
þjóð. eins og þessir uppskafn-
inghr.
Ef þessir sjálfskipuðu menn-
ingarpostular skilja ekki þörf
manna til að hvíla hugann af og
til frá erfiði, áhyggjum og heila
brotum brauðstritsins þá ættu
þeir að fá sér alvörustarf og
reynla með því að skilja þetta.
Leikritið „Ég vil! Ég vil!“,
sem í Vísi er talið „alveg klístr-
að“ er mjög skemmtilegt og létt
og ættu sem flestir að sjá það,
þótt- það flytji eldd neinn djúp-
hugsaðan boðskap. Það dreifir
hu'ganum, léttir mönnum í skapi
eins og shnnaðist i fullsetnu
Þjóðleikhúsinu um daginn, þar
sem aflir skemmtu sér vel. —
Og trúi ég alls ekki, að allir
gestir hafi verið „einfeldningar"
með „hégómlega skopgáfu",
eins og Ólafur Jónsson virðist
halda um þá, sem gaman hbfa
af svona skemmtun.“
0 Kaupmenn eða vitr-
ingarnir — hverjir
fundu upp jóla-
gjafirnar?
VP skrifan
„Gaman væri, ef presturinn,
sem fram kom í þættinum
„Skiptar skoðanir“ í sjónvarp-
inu, læsi fræðin sín betur. —
Hvaðan kemur honum sú
vizka að kaupmenn hafi fundið
upp jólagjafimar? Hverjir sköp-
uðu fordæmið?
Hvað kemur prestum (annar
illa lesinn prestur hefur áður
komið með þessa kenningu
í sjónvarpið), og ýmsum öðrum
til að halda (þ. á m. iMa upplýst-
ur sjónvarpsmaður), að jðlin
séu hátíö kaupmanna?
Halda menn, að við, sem af-
greiðum í verzlunum, vildum
ekki heldur að fólk gerði sfn
innkaup nokkru fyrir jóli'n, svo
að ökkur gæfist kostur á að
koma heim til okkar á að-
fangadagskvöld öðruvisi en „út
keyrð"? — Nei, okkar vegna
má fólk gera sín jólainnkaup á
öðrum tfma árs og getur það
vel samt fylgt fordæmi vitring
anna með gjaftaveitingum sín-
um.“
# Tvær dýrar
ferðir strætó
Kópavogsbúi skrifar:
„Það er oft að fólk finnur að
því, að þjónusta opinberra fyrir
tækja sé ekki eins þægileg og
frekast yrði kosið. En verra er
þlað, þegar þjónusta þeirra er
þannig veitt, að menn verða fyr-
ir f járútlátum eða peningatapi
af hennar völdum.
Eins og á föstudagsmorgun
s.l., þegar ég ætlaði til vinnu
minnar að vanda, en beið og
beið á biðstöðinni án ádangurs,
því að fyrsta ferð SVK þann
dag kom aldrei í austurbæinn
til okkar. Þann dag kom ég hálf
fiíma of seint til vinnu, fyrir
bragðið, en á mlnum vinnustaö
leiðir af slíku hálftímla frádrátt
ur I næturvinnu.
Næsta morgun, laugardags-
morgun, kom vagninn á réttum
tíma, en hann bara nam ekki
staðar á biðstöðinni og lét okk
ur stíanda áfram þessa tvo, sem
biðum hans þar.
Samtals kostaði þetta mig i
vinnutapi kr. 294.50“.
HRINGIÐ í
SlMA 146-60
KL13-15
Land hins eilifa sumars.
Paradís þeim, sem leita hvíldar og
skemmtunar.
Mikil náttúrufegurð. ótakmörkuð sól
og hvítar baðstrendur.
Stutt að fara til stórborga Spánar,
Italíu og Frakklands.
Higiri skrifstofa Sunnu í Palma.
með íslenzku starfsfólki.
FERÐASKRIFSTOFAN SUNNA
cTMALLORKA
CPAR&DÍS
JORÐ
sunna
BANKASTRÆTI 7. SlMAR: 16400 12070