Vísir - 20.11.1970, Side 5

5
V1 SIR . Fösv—„gur 20. nóvember 1970.
i Þar stóöu níu strákar sveittir við að smíða báta undir umsjón Inga Guðmonssonar, bátasmiðs. Þeir láta hvorki veður né
j annað aftra sér frá því að fara einu sinni í viku vestur í Nauthólsvík í siglingaklúbbinn Siglunes.
Smíða og smíða í vetur
og ýta svo á flot í vor
w
'Uamarshögg og önnur smíða-
x fhljóð, sem við og við voru
rofin af drengjaröddum, vöktu
forvitni Ijósmyndarans okkar
hérna einn daginn fyrir nokkru,
þegar hann var á vappi í Naut
hólsVík í leit að myndaefni.
Þegar hann rann á hljóðið og
gætti að, var hann kominn inn
i hóp drengja, sem voru svo
niðursokknir í iðju sína, að þeir
urðu ekki komumanns varir,
fyrr en blossarnir frá ljósmynda
vélinni komu upp um hann.
Erlendis mundi Ijósmyndara
ekki vera jafngreiður aðgang-
ur að skipasmíðastöðvum, þar
sem menn eru mjög hvekktir á
iönaðamjósnurum, en bátasmíð
ar þeirra í siglingaklúbbnum
Siglunesi er ekkert pukurmál,
svo að ljósmyndaranum okkar
var tekiö tveim höndum.
Níu knáiégir strákar á aldrin-
um tólf og þrettán ára stóðu
sveittir viö að smíða sér segl-
báta undié umsjón fullorðins
manns — Inga Guömonssonar,
bátasmiðs, sem um árabil bjó á
Akranesi og rak þar bátasmíða-
stöð. Smíðaöi hann þar vélbáta
af ýmsurh stærðum, frá 15
tonng niðnr í trillur af öllum
...og spænimir fljúga.
Tólf og
þrettán ára
gamlir báta-
smiðir heim-
sóttir í
Nauthólsvík
Límið skulum við ekki spara, þegar við límum botninn á
sjóskátann. Það verður ekki komizt langt á botnlausum bát.
gerðum og stærðum, þar til
hann fluttist frá Akranesi fyrir
fjórum árum og settist að í
Reykjavík.
„Þeir smita mann með áhug-
anum, þessir drengir", sagði
Ingi, þegar vió stuttu seinna
hittum hann aö máli og spurð-
um hann hvernig honum líkaði
við „nýju bátastasjónina" í
Nauthólsvíkinni, sem hann lét
vel yfir. „Það er ekki lengi að
líða hjá þeim þessi eina dag-
stund sem þeir hafa i viku til
jjess að smiða bátana. — Þeir
mundu fegnir að þiggja það að
koma oftar eða vera lengur
í einu. Að ekki sé nú minnzt á
alla hina, sem biða þess að kom
ast að. Það eru að minnsta kosti
um þrjátíu meðlimir siglinga-
klúbbsins, sem látið hafa í ljós
áhuga á þvi að komast í báta-
smíðina — og þar á meðal eru
stúlkur."
„Þið eruð við þessar báta-
smíðar á veturna — ekki rétt?“
,J.ú, siglingasportið er aðeins
k
Krossviðurinn er vandmeð-
farinn og það verður að beita
söginni af lagni.
um sumarmánuðina en undan-
fama tvo vetur höfum við haft
bátasmíöina til tómstundaiðju
fyrir þau — og auövitaö til þess
að auka viö bátaflotann“, sagði
Ingi. „Þetta er að mínu mati
hyggilega að farið, því það hef
ur góð áhrif á ungl. í siglinga-
klúbbnum aö finna til ábyrgðar
innar af því aö eiga bátana
sjálfir eða hluta í þeim. Það er
þroskandi fyrir þá, og meðferð
þeirra á bátunum verður með
vandaðri hætti heldur en ann-
ars hættir til hjá þeim, sem fá
gripina lánaða.“
„Þeir smíöa allir sörnu „sea-
scout“-bátategundina?“
„Já, þessir sjóskátar eru viö-
urkenndir bátar fyrir hæfni, og
mikið notaðir erlendis. — Mað
ur hefur séð siglingafólk leika
ótrúlegustu listir á þeim erlend-
is, og manni virðist sem þessum
bátum geti ekki hvolft í með-
förum leikinna siglara,“ sagði
Ingi, sem hefur sjálfur í smíð-
um heima í bílskúrnum sínum
kappsiglara af þeirri gerð, sem
notuð er í ólympíukeppni.
„Eignast drengirnir ekki bát-
ana sjálfir að smiöinni lokinni?"
,,.Tú, auðvitað. Það er eina skil
yrðið að þeir fari ekki með bát-
ana úr klúbbnuni fyrr en að
tveim árum liðnum — svona til
þess að halda hópinn."
,,Og áhuginn er mikill?"
„Já, hingað sækja þau út I
Nauthólsvík í hvernig veðri sem
er — hjólandi og sum hver gang
andi nema þau, sem eru svo
heppin, að foreldrar þeirra eigi
bifreiðir til þess að aka þeim.“
— GP
Heinia í bílskúrnum er Ingi
bátasmiður með kappsiglara
í smíðum — sömu gerðar og
notaðir eru í ólympíukeppn-
um.