Vísir - 25.01.1971, Qupperneq 9

VtSIR . Mánudagur 25. janúar 1971.
9
64. skoðanakönnurt Vhsis: Viljið jbér láta leyfa eða barma hundahaíd i þéttbýli?
til að láta ástúðina bitna á
'ii

□ „í sveitunum erum við lítið fyrir það að borgar-
búar séu að loka skepnur inni í stofum hjá sér“.
Það er alveg sama, hve miklir dýravinir menn eru.
Ævinlega fer á þann veg, að hundkvikindin fá ekki
þá hirðu, sem þarf að hafa við þessi grey, innilokuð
og innan um fólk“. „Það er enginn friður með þetta
í borgum, jafnvel þó maður hafi girðingu eða ein-
hverja aðstöðu fyrir greyin. Krakkar kasta í þau
grjóti og hrekkja þau“.
□ „Allra sízt frá dýravemdunarsjónarmiði ætti
að leyfa hundahald í bæjum. Einhverjir einstakl-
ingar kunna að þurfa á þessu að halda, en þeir
verða að finna sér eitthvað annað til að láta ástúð-
ina bitna á“. — „í þessu verðum við að hafa „já, já
— nei, nei-stefnuna“. „Nokkrum einstaklingum
kann að vera þetta nauðsynlegt, en frá sjónarmiði
heildarinnar er hundahald óæskilegt“.
□ „Hundar eru elskulegustu dýr og get ég ekki
séð, að þau geti skaðað okkur nútímamenn
frekar en forfeður okkar allt frá bernsku mann-
kyns“. — „Blint fólk og gamalmenni þurfa að fá
að hafa hunda, ef þess er æskt“. — „Fráleitt er
að banna hunda. Alveg eins ætti að bánfiá bífá?
Þeir valda okkur árlega miklum skaða, miklu meiri
skaða en hundar gætu gert. Eigum við þá að fara
að banna hunda?“
□ „Það á að leyfa takmarkað hundahald undir
ströngu eftirliti. Þeir yrðu aldrei margir, sem
nenntu að halda þá og sjá um þá. Þar má benda
t. d. á það, að mæður mega nú varla vera að því
lengur að hugsa um bömin sín“. — „Aldrei hefði
mér dottið í hug, að koma með hana Trýnu mína
með mér hingað til höfuðborgarinnar eða hina sjö
elskulegu hundana, sem ég hef átt um ævina.
Hundar eru nefnilega náttúradýr“.
Niðurstöður úr skoöanakönniininni urðu pessar
Leyfa............ 43 eða 21%
Banna............137 eða 69%
Dákveðnir........ 20 eða 10%
Ef aðeins eru taldir þeir, sem afstöðu tóku,
litur taflan þannig út:
Leyfa...............24%
Banna...............76%
Hundahald hér í Reykjavík
hefur verið með hvössustu deilu
málum þjóöarinnar á þessum
vetri. Átökin um það, hvort
leyfa bæri hundahald eða ekki
náðu hámarki, þegar borgar-
stjórn Reykjavíkur tók málið til
meðferöar skömmu fyrir jól og
felldi frekari umræður um þaö,
hvort endurskoða ætti leyfi til
hundahalds hér í Reykjavfk að
nýju með 14 atkvæðum gegn
einu. Þá var meðal annars hróp
að á áhorfendapöllum borgar-
stjórnarinnar, sem þá voru full
ir, en annars yfirleitt galtómir:
„Sýnið miskunn". Fleiri hróp
heyrðust m. a. „morðingjar" og
fleira í þeim dúr.
Margir hafa tekið hundamálið,
sem hverju öðru gríni, en það
hefur hreint ekki verið neitt
grín fyrir marga. Ein mikilsverð
vitsmunavera íslenzku þjóðarinn
ar ruddist fram á ritvöllinn i
miðjum deilunum og líkti í hita
baráttunnar aðgerðum gegn
hundahaldinu við aðför að rússn
eskum Gyðingum í heimsstyrjöld
inni síðari.
Margir hundavinir telja sjálf-
sagt, að afgreiðsla borgarstjórn-
ar Reykjavíkur á hundamálinu
hafi verið hið mesta gjörræði.
Vfsi þótti því forvitnilegt að
kanna hug þióðarinnar til þessa
máls og lagði eftirfarandi spum
ingu fvrir almenning í 64. skoð
anakönnun sinni:
„Viljið þér láta leyfa eða
banna hundahald í þéttbýli?“
Niðurstöður skoðanakönnunar
innar eru að vfsu ekki 14:1 sig
ur fyrir andstæðinga hunda-
halds, en samkvæmt skoðana-
könnuninni eru niðurstööurnar
samt ótvíræöur mikill meiri-
hluta sigur fyrir andstæðinga
hundahalds. Ef aðeins eru tald-
ir þeir, sem höfðu skoðun á
málinu voru 76% á móti hunda
haldi f þéttbýli, en 24% með.
Athyglisvert var, að ekki var
mikill munur á afstöðu fólks
eiftir búsetu á landinu. Heldur
fleiri f dreifbýli, en þéttbýli
voru því hlynntir að hundahald
yrði leyft í þéttbýli, en sá mun
ur var ekki meiri en svo, að
eðlilegur skekkjuvaldur f skoð-
anakönnun geti ekki gert grein
fyrir mismuninum.
Nokkur munur var á afstöðu
kynjanna i skoðanakönnuninni.
Fleiri konur en karlar vildu
láta leyfa hundahald, en þó vildi
mikill meirihluti kvenna láta
banna það, eða hátt i 70%
þeirra.
Ekki þarf að fara í grafgöt
ur með það. að hundamáliö er
ekki úr sögunni Vísir hefur
haft af því freanir. að hunda-
vinir muni grípa til ráðstafana
og má næstum ganga að því.
sem vísu, að átök verði næsta
haust, þegar allir hundar eiga
að verða á brott úr borginni
(fyrir 3 sentembery Þeim. sem
hefur þótt hundamálið
„sikemmtileet“ eiga því eftir að
fá mikla „skemmtun" enn þá
Heitir samherjar hundanna
eiga eftir að ganga í gegnum
„erfiða" tíma. —VJ
ÍÍSfflW
— Á að leyfa eða banna
hundahald I þéttbýli?
Oddur Geirsson. pípulagninga-
maður: — Það á að banna það
alveg, held ég bara.
Jakob Ragnarsson, Sjómanna-
skólanemi: — Ég sé enga
ástæðu til að banna hundahald
Sigurbjörn Benediktsson, starfs
maður íprentsmiðju: — Ég er
nú eiginlega hvorki með eða á
móti hundahaldi Hef samt eink
ar gaman af dýrum.
Ólafur B. Thors, fulltrúi: — Þið
megið hafa eftir mér, að ég
vilja láta banna það. Ég hef sagt
þaö einu sinni opinberlega og
því ætti að vera óhætt að segja
þaö einu sinni til.
Hrefna Hektorsdóttir, húsmóðir
— Mér finnst aðstæður allar
vega hver upp á móti annarri
í því máli. Drengsins mfns vegna
gæti ég ekki sætt mig við annað
en að hundar væru vel
ir og þeirra vel sætt, þvf hann
— eins og áreiðanlega flein
börn — er hræddur við hunda
Hundanna vegna gæti ég svo
vart fellt mia við, að beir væru
tjóðraðir og beittir ófrelsi. —
Lfklega er ég andsnúin hunda-
haldi í þéttbýli. .