Vísir - 29.01.1971, Page 9

„Að múra sig
inn í vegg“
VlSIR . Föstudagur 29. janúar 1971.
— Sigr'tður Þorvaldsdóttir og Lárus Sveinsson
sótt heim:
□ „Þetta er nú eiginlega allt saman litlu tánni á
henni Margréti Guðmundsdóttur að þakka, hún
nefnilega brotnaði... það var nefnilega þannig, að
Margrét lék tólf ára stúlku í barnaleikriti sem heit-
ir „Galdrakarlinn frá Oz“, og svo brotnaði táin, og
Sigríður hljóp inn í fyrir hana. Ég spilaði í sýning-
unni, og sá hana þar í fyrsta skipti. Þetta var fyrir
fjórum árum.“
Og við giftum okkur í júní sumarið eftir. Við fór-
um í heljarmikla brúðkaupsferð um alla Evrópu —
nei, hún byrjaði eiginlega hér heima. Við fórum
nefnilega í ferð um óbyggðirnar. Lárus var leið-
sögumaður hjá ferðaskrifstofu, Lönd og leiðir
hét sú, og þeir fóru með útlendinga í fjallabílum
frá Guðmundi Jónassyni vítt og breitt um landið.
Það var ægilega gaman. Sérstaklega vegna þess að
það var dynjandi rigning megnið af ferðinni og Lár
us hafði aldrei komið í öræfin áður — vissi varla
hvað helztu fjöll hétu — sagði bara „Bláfell“ eða
„Búrfell“, ef einhver spurði.“
Lárus: „Þetta hefur verið viðburðaríkt ár hjá okkur — f júh' fluttum við f húsið og í haust
keppti ég fyrir íslands hönd, ásamt öðrum, í Blásarakeppni Norðurlanda — sú keppni olli
okkur íslendingunum reyndar vonbrigðum, þvf okkur fannst dómnefndin ekki hafa alveg
hreint mél í pokahominu“.
bilsfÖS BBBfKÍ ntu
trekknum. enda var ég þannig á
köflum, þegar ég lyfti upp
trompetinu fyrir hljómleika á
kvöldin, að hendurnar á mér
Þ,egar ég blés i verk
færiö. fékk ég titring * mag-
anI?iií;l>íiU'ióri
Visir skrapp í heimsókn 1 gær
dag til þeirra Sigríðar Þorvalds
dóttúr og Lárusar Sveinssonar,
þar sem þau búa i nýju einbýl-
ishúsi i Mosfellssveit. Hjónin
eru bæöi landskunn fyrir leik
— þ.e.a.s. hvort á sínu sviði.
Lárus leikur á trompet en Sigríð
ur Ieikur á sviði Þjóðleikhúss-
ins. Þau eru tiltölulega nýflutt
í Mosfelissveitina, enda húsið
þeirra ekki nærri fullgert. Lárus
segist hafa unnið sjálfur hörðum
höndum við bygginguna, „þess
vegna hefur okkur Iíka tekizt
að eignast svo myndarlegt hús.
Það hefur ekki kostað mig nema
álíka mikið og 3ja herb. íbúö i
borginni“.
„Gekk stundum ein-
um of langt“
Vísir: Hvernig í fjáranum hef
ur trompetleikari sem er nýkom
inn úr námi, efni á að byggja
einbýlishús, svo fljótlega og óv
svo stuttum tíma?
Lárus: Já, það er nú það. —
Menn eru að segja, að þetta sé
eitthvert afrek hjá mér. Kannski
það sé það, en ég gekk líka anzi
nærri sjálfum mér á köflum,
þetta var eiginlega of mikið af
því góöa því að maður stóð
hérna stundum í grimmdargaddi
við að snitta rörin sem fóru í
hitalögnina, það var nöturlegt
starf að standa hér f gegnum-
Ingibjörg litla er ekki nema eins árs — og átti afmæli í gær.
„Kjáninn þinn, geturðu ekki tollað á þotunni, það var þá til
nokkurs að vera að gefa þér snjóþotu i afmælisgjöf!“ kallaði
pabbi hennar, en sú stutta skríkti bara og fannst ekkert at-
hugavert við að liggja á grúfu í snjóskafli.
íi- 'ÍÍÖ lii ÖÍti'Oi
Tilboð frá
Vínarborg
Vísir: Nú lærðir þú 1 Austur-
ríki. Vínarborg — flögraði aldrei
aö þér að setjast að þar ytra og
gerast trompetleikari þar?
Lárus: Vissulega. Og það stóð
raunar ævinlega til. eða allt þar
til ég kynntist konunni minni.
Lífið er nú einu sinni þannig, að
maður veit aldrei hvar maður
lendir
V: Hefði nú ekki verið væn-
legra hvað framtíðina snertir fyr
ir hljómlistarmann að búa i
Vín?
L: Vissulega og það er al-lt ann
ar handleggur aö leika meö
hljómsveit eins og sinfóniu-
hljómsveitinni héma, og sinfón-
íuhljómsveit Vínarborgar sem
mér bauöst reyndar að starfa
hjá. Þeir vildu fá mig til Vín-
ar síðast f haust, og það tilboö
togar óneitanlega mikiö 1 mig,
en þeir vildu ráða mig til svo
langs tíma, að ég tel það ófært.
Þeir tala um 5—10 ár sem lág-
mark. Annars staðar t.d. '
Bandarfkjunum, eru hljóðfæra-
leikarar ráönir til eins árs I
senn, þ.e.a.s. þeirra 7 mánaða
sem hljómsveitirnar starfa. Jú
— óneitanlega togar þetta mikið
f mig, en það vegur Ifka annað
upp á móti hér heima. Hér get-
ur maður átt hús og garð og and
að aö sér tæru lofti.
Langt sumarleyfi
í Þýzkalandi
V: En nú fer Sigríður til Lii
beck 1 aprfl i vor að leika í „Ég
vil, ég vil“ — þið ætlið þá
kannski að litast um þar eftir
atvinnu. Þú ferð kannski að
leika fyrir þýzka fyrir fullt og
allt Sigríður?
Sigrfður: Æ, nei — ekki held
ég það Lárus og litla manneskj
an, hún Ingibjörg, koma út með
mér b.e.a.s. Lárufs kemst ekki
fyrr en starfsár Sinfónfuhlióm
sveitarinnar er úti, sem verður I
júni en við ætlum aö vera allt
sumarið f ÞýzkaTandi Og ég er
svo heppin, að systir mín býr
skammt frá Lttbeck, og þes?
vegna get ég haft Ingibjörgu
með mér út.
L: Já, við hlökkum mikið til
sumarsins, og það verður stór-
kostlegt að smakka þýzka biór
inn aftur Hann hef ég varla
bragðað sfðan ’67 og vonandi
veröur hann bráðum leyfður hér
heima Ég ætla alla vega að ætla
honum pláss f hobbíherberginu
mfnu hér undir stofunni!
Gestaleikur í Dallas
V: Nú varst þú lengi erlend-
is Sigrfður, er það ekki?
S: Jú. ég var á leiklistarskóla
f Los Angeles — ég hafði revnd
ar áður lokið prófi úr Þjóðleik-
hússkólanum hér heima. en síð-
an var ég 3 ár á skóla f Los Ang
eles. en lék sfðan viö leikhús
eitt f Dallas f tvö ár. Eftir þaö
ár fór ég með leikflokki frá þvi
leikhúsi 1 leikferð um Evrópu
Við fórum með leikrit eftir
bandariska skáldið William
Faulkner og sýndum vfða i stór
borgum. svo sem Parfs, Brttssel
og víðar. Er förinni lauk. skildi
ég við hin f flokknum. bau fóru
heim til sfn. en ée fór fil Dan-
merkur. Var 2 mánuði f Kaup-
mannahöfn að kynna mér
danska leiklist, en kom sfðan
hingað heim. og fór á svokaTlað
an b-samning h’á Þtððloikbús-
inu — nú er ég hinsvegar á
a-samningi.
Ári sfðar var mér boðið að
koma aftur til Dallas og leika
gestaleik f 'eikriti sem heitir
„The Marriage go round" Ég
þáði boðið og lék aðalhlutverk-
ið. Sfðan kom ée heim aftur og
hef verið Þðr hoímo — nndan
skilinni brúðkaupsferðinni.
V: Þú hefur nú komið vfða,
og kvnnzt leiklist vfða Sigrfður
— er ööruvfsi að leika fyrir Is-
lendinea en t.d. Amerfkana
S: Ég veit þaf ekki — ekki
held ég það Ég held að áhorf-
endur hér séu þyngri.
L: Ekki finnst mér, Það Til
dæmis t Austurrfki(1/, beir eru
kannski sérlega blððheitir bar
en fólk lætur hrifninmi — eða
vanþóknun sfna miklu meira
áberandi ' Hósi Hér klappar
fólk bara óskön settleea. op
næsttim bvi alltaf iafnmikið eða
Iftið Erlendis kallar bað of*
upp vfir sit’ hrónar húrra. eða
bá oúar S mann Stnndum höt
um við á sinfónfuhliómieikurr
hevrt hrónað hravó! hér heima
Þá Iftum við allir út f sal. og er-
um voðalesa montnÍT — en þá
er sá sem hrónar veniuleeast
einhver útlendingur — sem
aldrei hrónar bravó! við okkut
aftur veana hess að alUr hinir
áheyrendurnir snarsnúa sér
við f sætunum og horfa á
hann ...
Að múra sig inn
í vegg
Húsið beirra Sivríðar oe Lárus
ar er stórt að flatarmáli. og
byggt á tveimur nöllum. Þau
segias-r vera harðánæeð með að
hafa !agt bað á sig að koma þvi
upn bótt enn sé miVið eftir svo
sem eins og að ganga frá stof-
unni múrhúða að utan og fl.
.þetta er Ifka fiírfestinvin. eina
sparihókin sem borear sie að
eiga hér á Tslandi" seeir Lár-
US. ,.op é° man nú hé tíð pð ég
hét siálfum mér, er ég kom
heim frá némi' að aldrei skvldi
ég fara að dæmi kunningia
minna sem voru að hasla f bvgg
ingum Það atóð ckn ekki aTdeil
is að ,múra sig inn f vegg'*
En svo hreifst maður einhven
veginn með straumnum. Og mér
finnst bað Þofi Þnroroð cie bótt
það hafí verið erfitt á stund-
um við hvfium okkur Kka
verulega * Þýzkaiandi f surm’r"
—GG