Vísir - 17.02.1971, Page 6

V 1 S x R . Miovikudagur 17. febrúar 1971,
*
Aliminkur slapp
TV’ýlega heyrði ég f útva-. pí íg las
í Vfsi að aliminkur hefði slopp
ið á Kjalamvsi ng drepið 100 hæn-
ur á einum oæ. Þetta kom mér ekki
á óvart, af því ép þekki fslenzkt
hirðuleysi og trassaskap manna hér
á landi. Svo endurtók sig auðvit-
að gamla sagan. að enginn þykist
hafa misst alimink úr Mri, og nýi-
ustu fréttir herma að nú standi
yfir Iðgrí'glurannsókn til að kom-
asit eftir; hvar minkurinn slapp úr
búri. En Það er til miög eintalt og
ódýrt ráö til að komast að hveriir
sleppa minkum Það einfalda réð
er að setla f mlnkare'duperðlna á-
kvæði. sem sk>ddar alla allminka-
eigendur til að merkja alla sína
minka með iðo^kráðn merki Þá
þyrfti ekki erfiða réttarrannsókn til
að sanna hvaðan minkar slenna
hveriu sinni oa leetria svo þung við-
urlög við, ef minkur siepnur. Ég
vil biðja blaðið að koma bessari
hugmynd á framfæri við hæstvirt
an landhúnaðarráðherra. Fela ætti
hreppstióra í sveitahreppum og
bæjarfógeta og lögre<Tlu f bæ'um
að hafa strangt eftirlit með að á-
kvæðinu um m°rkinmi dúranna cé
örugglega hlítt. Þetta gæti dresið
úr kæruleysi os t.ra°saskan minka
eipenda um sænlu dúranna.
Svo vilja minkaeigendur í bæj-
um fá lán úr stofnlánasjóðj land-
búnaðarins til að stofna minkabú.
þó þeir hafi ekkert fé lagt í stofn-
lánadeildina. heldur er það tekið
með skatti á afurðir okkar bænda
til að efla aðstöðu landbúnaðarins.
Með furðulegu offorsi tókst
nokkrum mönnum að hamra í pegn
um albingi lög um að levfa á ný
innflutning minka. þó allir, sem
ekki voru blindir af spelo'ilanta-
draumum sæju að saean blaut að
endurtaka sis Þetta var álíka sáfu
leot eins os ef levfður he-tði verið
á nú innflutninsur karaktil'iár eftir
há dúru reynslu sem fenein er af
ínntiutninsi minka op karakiilf’ár.
f fvrrasumar f’691 dvö'du brír
sænskír stúden+ar hfá mér nokkra
dasa Þeir sösðu mér að villimink
ar væru búnir að útKuna fusla- og
fiskRÍffi f vötnum á stómm svæðum
f Svfhióö og a’drei væri ömsst að
minkar sætn ekki slonnlð. Þó hafa
minkar f Svfhióð Kcnð' h^ra iæm-
inpia. fkoma o.fl. smáöýr ti! að
drena. Hér hafa heir ekkert nema
m?t’-adýr að drepa.
Nýlesa var ég á ferð um Banda-
ríkin os kom m.a í ýmsar stórbors
ir har F.kki sá ée har eina ein-
ustu konu í minkanels oe var bó
farið að vetra i Norðurríkiunum.
Mis furðaði á bessu og spurði
hveriu hað sættí Jú svarið var að
hað hætti ekki „ffnt“ að klæðast
"’fku.
Hins vegar sá ég nokkrar ríkis-
mannafrúr f pelsum af dýri er heit
ir chinrýulla lasiner og á heima i
vesturhlfðum Andesfialla f Chile.
Þetta er fialladýr sem heldur sig
allt upp í 3000 m hæð í fiöllumun
Það er meinlaust nagdýr, sem lifir
nær einsöneu á grasj og öörum iurt
um og svo á heyi í búrunum. Pels
inn er silfurgrár og er í margfalt
hærra verði en minkapels. Einu dýr
ir, sem chinchilla étur eru ormar og
ýmis skordýr. Ég held að minka-
’ spekúlantar ættu að nrófa að drepa
minka sína. en fá sér þess i stað
. chinohilla sem vefur mikTu dýrari
l skinn ng lifir þó á ódýrari og auð
fensnar; fæðu auk bess, sem þetta
dýr er alveg meinlaust gagnvart
öllum nytiadýrum.
í dönskum blöðum auglýsa minka
hændur nú, hver um annan þver-
an, mínkabú sfn ti! sölu af því skinn
in seliast nú ekki lenpur fyrir kostn
aðarverð Sömu söeu er að segja
frá Noresi. Á sama t.íma eru ..fjár-
málaséniin" á fslandi i óðaönn að
fivtia bess; þióðhvrstu illdýr inn,
til að stofna minkabú! Þegar grann
Kíóðir okkar eru að gefast upp á
að rækta þessi óarpadýr, álft ég bað
vafasaman „búhnvkk" af stióm
Stofnlánadeildar að veita mikið af
fé bænda úr Stofnlánadeild að láni
ti! að koma npn minkabúum. þvi
haldi sölutrepða á skinnum af
minkum áfram. sem útlit er fyrir
má búast við að ýmis af bessum
minkabúum verði fyrr eða siðar
gialdbrota. Þá álft ép hapkvæmara
að ló"a minkunum áður en verr fer
en rækta f þeirra stað hina mein-
lausu chinshilla í minkahúrumim.
Nú fæst ekki sildarmföl ti! fóðurs,
en fiski- og beinamiöl má gefa
sauðfé f staö hess að fóðra minka
á fisikúrpanginum.
28. ian. 1971
Jón N. Jónasson, Selnesi.
□ Eftirlit með dag-
gæzlu barna
S.Á. sagði í símann:
„Vart hafði maður fyrr hrós
að happj vfir því að hafa fundið
daggæzlu fyrir bamið sitt. þar
sem eins mánaðar reynsla sýndi
að bamið breifst og dafnaði
vel — heldur en forráðamenn
félagsmálastofnunarinnar komu
og spilltu því fyrir manni.
Ég hafði komið baminu mínu
fyrir hjá komt, sem hafðj allt
til að bera — bamgðð orýðis-
góð húsmóðir, sem rak sðma-
heimili f aila staði Hún gætti
bamsins fyrir mip S daginn, með
an ég var í vinnunni.
Svo komu einhverjir, sem
sögðu, að hún mættl ekkj hafa
fleirj en fimm böm f gæzlu á
heimilinu, án þess að sækja um
leyfi til þess hjá dót*ismá1aráöu
neytinu. Hún veröuf aö fækka
börnunum, sem hún tekur við,
óg ég verð að snúa mér annað.
í fyrsta lagi hafði bimið orðið
vanizt þessu heimili. svo flutn
ingar leiða af sér rask á höpum
bess sem er ekki hollt unpböm-
um. I öðru lapí er ekki fundin
á hverju strái fóstra, sem maður
treystir fullkomlega fyrir böm-
um sinum.
Auðvitaö er siálfsagt aö hafa
hönd i bagga um að daggæzlu
bama annist aðeins þeir, sem
hæfir eru til þess, en er ekki
öþarfj að fetta fingur út f heim
ili, sem svo auglfóslepa eru til
fyrirmyndar, eins og þar, sem
mitt bam var?“
□ „Je^enriann“ var
s<mt b&r JM.7
Þóra Born inivkona hrinpdi til
okkar os sapði:
„Af tilviljun rakst ég á klausu
í Vísi um dapinn bar sem ein-
hver lesandi snurði hvort menn
vildu ekk; setlq ieikritin .Jeder
mann‘‘ á svið héma Hann saeð
ist ekki minnast bess, að leik
ritið hefði verið sýnt héma
Mér þvkir bara gaman að P7I
að eeta unnlýst hað. að betta
feikrit setti TeiVfóiae Revkía-
víkur á svið 1907 t>etta er mér
miwnisstætt vepna bess að ép !ék
með í hessn leikriti ov hað var
bá önnur nrllan mfn hlá L.R.
Þvf miður er há cðpu að seeja
aif Ieikritinu. að bað eekk ekki
vel f fslenzka éhövrendur —
bveröfuet við bað sem maður
hefur hevrt frá TJanmðrku, þar
sem „Det pamle spil om en-
hver“ hefur marpsinnis verið
sett á svið — op bá auðvitað
vegna póðra undirtekta.
Varia mundi ée mæla með
því að leikhús hér taekiu sér
betta verkefni. Það fékk ekki
hliðmprunn hér 1907 op þá sennj
lega enn sfður núna, f bvf er
alltof mikill predikunartónn.
Að vfsu er byriun þess f nokk
uð gamansömum dúr, en seinni
hlutinn er þyngri, þótt bar
kenni hins veear margra fallegra
huerenninpa En „mðraHsering-
ar" falla vfirleitt ekki fslending
um f geð
Mig mundi a.m.k elkki langa
til að leika f þessu leikriti aftur."
HRINGIÐ í
S(MA 1-16-60
KL13-15

. ni i'VJó non» leaónv po mwW si**'r ~
FALLECT VANDAD ÓDYRT
Áklæðailrval hvergi meira. ^
Tegund „Palraa'* er fallegt og
létt sófasett. Framleitt úr bezta
svampi sem völ er á. Grindin er
smiðiið úr brenni svo hún er
örugglega sterk, þótt grönn sé,
og fer ekki úr límingu. Grindina
getið bér fengið gljáandi rauða
— eða bláa — græna — brúna
sem mahoni eða dökka sem
palísander. — 2ja sæta sófar
fást einnig.
Áklæði A Áklæði B
3ja sæta sófi 16.965,— 19.440,—
2ja sæta sófi 14.340,— 16.440,—
stóll 12.350,— 13.965,—
Allt settið 43.655,— 49.855,—

UU

II il
Sími-22900 Laugaveg 26