Vísir - 02.03.1971, Page 9

VlSIR . Þriðjudagur 2. marz 1971.
'J
Finnst mest um vert að koma helztu bólcum mínum út á ís lenzku í eigin frágangi,
inn á skrifstofu sinni.
,. Gunnar Gunnarsson önnum kaf-
55
Leikrit á ekki að lúta öðrum
lögmálum en sjálfs sín
66
— spjallað við Gunnar Gunnarsson skáld,
en nú er verið að færa verk hans /
fyrsta sinh upp á leiksviði
í ARNINUM snarkar notalega í rekaviði norðan af Ströndum.
Skáldið hallaði aftur hurð á skrifstofu sinni uppi á lofti og
kom ofan stigann. Við virtum á meðan fyrir okkur málarann
Gunnar Gunnarsson, Gunnar yngri, en myndir 'ha‘h!í>l1ei4J
meðal danskra meistara uppi um veggi. Útsýnið er stórkost-
iegt —r'yfir Laugardalinn úr þessum hvíta kastala, sem stend-
ur hátt þar sem oft er kallaö „Snobb hill“.
Um þessar mundir er verið að æfa fyrsta verk Gunnars
Gunnarssonar á Ieiksviði, Svartfugl. Örnólfur Ámason hefur
annazt leikritsgerð verksins en leikstjóri er Benedikt Árna-
son, og verkið verður frumsýnt að tveimur vikum liðnum í
Þjóðleikhúsinu. Vísir heimsótti Gunnar Gunnarsson af því
tilefni að heimili hans á Dyngjuvegi.
Tjað hefur oft verið taiað við
mig um að gera leikrit úr
þessari sögu. En reynsla mín er
nú sú, að þessu sem ég hef
skrifað fyrir leiksvið hefur ekki
verið sýndur svo mikill áhugi.
Sagan hafði lánazt nokkurn
veginn og óvíst hvernig tii tæk-
ist, ef ég færi að hrófla við
henni. Ég sá heldur ekki fyrir,
hvernig hægt væri aö koma
þessu fyrir á sviöi. Svið leik-
ritsins og svið sögunnar eru svo
gjöróiík. Þeir Ömóilfuir og
Benedikt sýna hins vegar með
þessu sem þeir eru að gera að
þetta er hægt. Enda brúka þeir
nýja tæknf ýmsa, sem gerir
þetta mögulegt, auk þess kemur
þjálfað starfsfól'k leikhússins
þama til skjalanna. — Það sem
ég hef séð af þessú hjá þeim, Uzt
mér vel á. — Þeir hafa al-
gjödega frjálsar hendur, enda
lít ég svo á að leikrit eigi ekki
að lúta öðrum lögmáLuim en
sjálfs sín.
Þetta er fyrsta verk yðar,
sem tekið er fyrir á leiksviði.
Nú hafið þér skrifað leikrit,
hefur aildrei staðið til að flytja
þau?
— Bragðarefimir voru fluttir
í útvarp. Lárus heitinn Pálsson
reyndi mikið til að fá „Dýrið
með dýrðarljómann“ á svið, en
tókst ekki.
— Ég er ekki í vafa um að
þessi leikrit eiga eftir að verða
leikin einhvern tíma.
Cjálfsagt hafa margir lagt
við eyru, þegar þér létuö
titl ytíar heyra varóandi nátt-
úruverndarmál nú á dögunum.
Menn velta því kannski fyrir
sér, hvort vænta megi frekari
afsikipta af yðar hál'fu af þjóð-
félagsmálum.
— Þau sjónanmið, sem ég lét
í ljósi, eru ekkert nýmæái. Ég
Iét áli't mitt í ljósi í þeim efn-
um fyrÍE mörgum árum. Þaö
er bráðnauðsynilegt að gefa
náttúruvernd gaum. Is'Iendingar
fara svo böðuilslega með sitt
land að engu tali tekur.
— Er það skoðun yðar að rit-
höfundar mættu láta sig þjóð-
félagsáega gagnrýni meira
skipta?
— Það er aÉs staðar þörf
fyrir þjóðfélagsgagnrýni og
mætti vera miklu meira af
henni hér. En hverjum manni
er skammtaður tími. Á okkar
öld fer ærinn tími í að fylgjast
með ö'llu sem gerist. Þetta er
svo ærandi alllt í kringum okk-
ur.
Fjölmiðiamir heyra und'ir
mengunina. Meðalstórt dagblað
þarf heila skógarspildu daglega.
Þessu er síöan f'leygt og safn-
ast fyrir á ruslahaugum. Maður
inn er alveg að ganga af hnett
inum aldauða. Að maður ekki
tali um skepnurnar.
Enda finnst mér aldrei hafa
rikt eins miki'l ringulreið og nú.
Manni finnst til dæmis vera
búið að snúa hlutunum við,
þegar farið er að tala um
flokksræðiö sem hið eina sanna
lýðræði. Ekkert á jafnlítið
skyl't við lýðræði og flokksræð-
iö. Það rænir fólk öl'lum mann-
dómi. Flokksaginn rænir menn
e'i®ífiv"é5airstæði. ^
— Éinnst yður bÁkmerinta'-'''
Mtugiínáfá'niírinkað‘líHr^1l^4i?
— Ég efast um það. Hins
vegar efast ég um að ungviöið
sé eins vel úr garði gert og
sveitabömin voru áöur fyrr.
— En hvað finnst yður um
fslenzkar nútimabókmenntir?
— Það er alltaf erfiitt að
dæma um slíkt í S'amtímanum.
— Hér er M'lt af mjög dug-
legum mönnum. Það er verst,
hve ég kemst yfir 'lítið aö lesa.
Til þesis hefur ekki unnizt tími.
lITvemig hagið þér vinnudeg-
inum nú orðið?
— Ég hef alltaf farið snemma
- á fætur á morgnana. I gamla
daga vann ég aðeins fyrir há-
degi, 4—6 t'íma, en notaði svo
eftirmiðdaginn til þess að sinna
bréfum. — Nú má ég ekki leng-
ur vera að þyí. Ég er orðinn
einn af þeim ísáendingum, sem
ekki svara bréfum og vom þó
margir fyrir.
— Þér hafið alla yðar ævi
stundað þaö sem nú er farið að
kalila ,,trimm“ er ekki svo?
— Nei, ég hvorki „trimma"
né „skok'ka". En ég geng —
oig hef aá'litaf gert, enda gamalil
smali.
— Og hvar gangið þér helzt7
— Og ég geng næstu götur,
annast líka innfcaup og þess
háttar. Venjulega geng ég
þrisvar á dag, aldrei langt i
einu.
— Finnst yður malbikið ekki
hart undir fót?
— Ég er orðinn þessu vanur.
Við söknum að vísu sveitar-
innar. En mér finnst ekki hægt
að vera í sveit nema hafa bú
og það er ekki hægt að reka
bú nema vinna að því sjálfur.
— ’ „En hvað finnst yður um
þessa nýju hreyfingu „trimm“
eða hvað svo sem á að kalla
það?
— Þetta er spor í rétta átt.
Það er ósköp aö sjá hvemig
landinn fer með sig, hvap-
holda frá bamæsku og getur
ekki hreyft sig nema á hjöl-
um.
— Að hverju vinnið þér
núna?
— Ég er að ljúka við mína
tin útgafuoá Svartfugili á ís-
zku. Þýðing Magnúsar er að
\5teu ágætt verk ögi flest gott
lim hána aö.segja. En dansikan
er hál og hann flas'kar á henni
á stöku stað. Auk þess þýðir
hann úr dönsku, það sem ég
þýddi úr fslenzku upp úr máls
skjölum. Mér finnst að fól'kið
verði aö fá að tala meö sínu
eigin tungutaiki.
Megnið af minni vinnu fer
í að koma þessum helztu bók-
um mínum út á íslenzku í eigin
frágangi. Mér hefur fundizt
meira um það vert, heldur en
gefa út eitthvert verk, sem ég
veiit ekkeirt hvernig myndi lán-
ast. — Og ég get ekkj gefið
út neina bók, án þess að krota
í hana eitthvað.
— Halda verk yöar áfram
að „grassera“ í yður, eiftir að
þér hafið látið þau frá yðtrr
fara?
— Ég reyni aö glieyma þeim.
En þegar nýjar þýðingar og
nýjar útgáfur koma, fer maður
að glugga í þetta. Mér finnst
mikilis vert aö bó'k sé hverju
sinni eins góð og hún getur
orðið.
— Er mikið um nýjar þýð-
ingar á verlcum yöar á erlend-
um tung'umálum?
— Ég hef enga umboðsmenn
ti'l þess aö koma þeim á fram-
færi. En það er alltaf einhver
reytingur að koma út. Það var
ti'l dæmis verið að þýða bók
eftir mig á slóvönsku. Það er
Borgarættin. Áður hafa flestar
bækur mínar komið út á tékk-
nesku. Svo var verið að gefa
'út smásögu eftir mig í kennsilu-
bók í Bandarikj'unum — Feög-
amir.
— Megum við vænta þess
. að frá yður komi nýtt skáld-
verk?
— Ég veit það ekki, segir
hann' og brosir við, ég vona
það — ef árin en'dast þá kemur
eitthvað, sku'lum við segja .. •
- JH
— Gefið þér í geirfugls-
söfnunina?
Ólafur Unnsteinsson, íþrótta-
kennari: Jú, reyndar er ég bú-
inn að því. Mér finnst þaö
alveg upplagt að við íslendingar
söfnum fé í því skyni að eign-
ast þennan fugl, sem líklega er
táknrænn fyrir dýralíf okkar.
Örn EiSsson: Nei, ekki hef ég
nú hugsað mér það — við þess
ir opinberu starfsmenn höfum
yfirleitt ekki efni á aö gefa eitt
eða neitt. Hins vegar mupdi ég
gjarnan vilja stuðla að því að
bágstadda fjölskyldan í Ástra-
líu kæmiist heim sem fyrst.
Sigrún Jóhannsdóttir, afgreiðslu-
stúlka: Ekki hef ég nú enn gert
það, en þegar ég er búin að fá
mánaöarlaunin mín, þá er ekki
að vita nema ég .skalli einhverju
í sjóðihn, — áWinnurekandinn
er nefnilega út um allar jaröir
með lista frá söfnuninnj og er
alveg búinn að heilaþvo okkur
héma, — ég kemst varla undan
þessu.
Guðbjartur Guðbjartsson, skóla
strákur: Ja, ég held ég mundi
nú heldur kaupa mér pulsu og
franskar kartöflur, ef ég ætti
einhverja peninga.
Sigmar Þór Ingason, 12 ára,
Kársnesskóla: Jú, ætli maður
gæfi nú ekki eitthvað ef það
stæði ekki svo á að ég á ekki
nema akkúrat í Kópavogssitrætó.
Heyrðu, hyar er hann annars
þessi fugl, sem þiö eruð að
tala um?
Grétar Guðmundsson, rafverk-
taki: Það er sjálfgert. Ég er í
Kiwanisklúbbj og er sjálfur að
fá söfnunarlista. Ég vil gjarnan
bjarga menningarverðmætum á
þennan hátt, ef þess er nokk-
ur kostur.