Vísir - 12.06.1971, Qupperneq 16

V VISIR . ■ ■. ->i. -v; ■ • . x-1 D x- D x-1
Laugardagur 12. júní 1971.
ARANGUR í STARFI
/æri ekki munur að fá slika menn til að hafa einnig forustu i trygginga-, viðskipta-,
sjávarútvegs- og skólamálum þjóðarinnar?
Ráðherrar sjálfstæðismanna hata sýnt i verki hæfni sina til að leysa verkefni og vandamál.
JÓHANN HAFSTEIN
Hin stórfellda og ótrúlega öra iön-
væðing, sem hér hefur átt sér stað
undanfarin ár, er nátengd aðgerðum
Jóhanns s°m iðnaðarráðherra.
Iðnaðuiínn er nú orðinn stærsti
atvinnuvegur þjóðarinnar og er orö-
inn vel samkeppnishæfur við erlenda
frámleiöslu.
Alla tíð hefur mikill styrr staðið
um aðgerðir Jóhanns á þessu sviði,
allt frá Búrfellsvirkjun til EFTA-að-
ildar, en hann hefur ótrauður leitt
mál iðnaðar, orkubúskapar og stór-
iðju til sigurs.
Sami dugur kom fram þau mörgu
ár, sem Jóhann var heilbrigðisráð-
herra.
Fyrir viðreisn voru þau mál horn-
reka í þjóðfélaginu, en þegar Jóhann
skildi við ráðuneytið fyrir ári, voru
íslendingar komnir í hóp þeirra
þriggja þjóða, sem mestu verja til
héilbrigðismála sinna.
Jóhann hefur reynzt farsæll leið-
togi hinn skamma tíma, sem hann
hefur verið forsætisráðherra.
Auður Auðuns, fyrsta konan í ráð-
herrastól á íslandi, hefur verið af-
kastamikil þá fáu mánuði, sem hún
hefur gegnt embætti dóms- og
kirkjumálaráðherra.
í vor lagði hún t.d. fyrir alþingi
nýstárlegt og vel unnið frumvarp
um stofnun og slit hjúskapar, eitt
hinna mörgu mála, sem oft hverfa f
skugga hins pólitíska karps.
Önnur þjóðfélagslega mikilvæg
mál eru í undirbúningi á vegum Auð-
ar.
Á vettvangi Auðar er brýn þörf
margra endurbóta, sem hún er sér-
staklega vel fallin til að hafa for-
göngu um, ekki sízt vegna ]>ess að
hún hefur glöggt auga fyrir ýmsum
vandamálum, sem karlmönnum er nú
eðlilegt að hirða minna um.
MAGNUS JONSSON
Stjórnmálaandstæðingar Magnús-
ar Jónssonar viðurkenna, að hann sé
einhver bezti fjármálaráðherra, sem
ísland hefur átt.
Ferli hans í ráðuneytinu hefur fylgt
löng röð endurbóta í allri fésýslu rfk-
isins.
Árangurinn hefur m.a. orðið sá, að
embættismannafjöldanum hefur ver-
ið haldið í skefjum, þótt þjónusta
ríkisins í tryggingum, heilbrigðismál-
um, skólum og oðru hafi stóraukizt
Þannig hafa meiri framfarir verið
gerðar kleifar fyrir minna fé en
ella.
Fleiri krónur skattgreiðenda skila
sér beint í framkvæmdir og þjón-
ustu, en færri eyðast í kerfinu sjálfu.
Allir vita, að það er enginn bama-
leikur að halda ríkisbákninu í skefj-
um. Til þess duga aðeins menn á
borð við Magnús Jónsson.
INGOLFUR JONSSON
Svo er dugnaði Ingólfs Jónssonar
fyrir að þakka, að vegamálaöld er
hafin með glæsibrag hér á landi.
Samgöngur úti á landi hafa ger-
breytzt og stórfelld hraðbrautagerö
er hafin í nágrenni Reykjavíkur.
Varanlegum vegi í Kollafjörð og
til Selfoss lýkur á næsta ári og fé
hefur verið tryggt til að halda við-
stöðulaust áfram gerð hraðbrauta.
Kunnastur er Ingólfur þó fyrir hlut
sinn i að lyfta íslenzkri bændastétt
til nýrrar virðingar í augum þjóð-
arinnar eftir niöurlægingu fyrri ára,
sem haföi gert sveitafólk að þriðja
flokks borgurum á íslandi.
Þaö er sannkallað grettistak, sem
unnið hefur verið í landbúnaði, og
það hefur komið í ljós, að framleiðni
landbúnaðarins er orðin mun meiri
en álitið hefur verið.
Allir vita, að þau mál, sem Ingölf
ur tekur að sér, eru í öruggum hönd-
um.
Bént hefur verið á, að stefnuskrár flokkanna séu á
köflum mjög svipaðar hver annarri. Þetta er ósköp
skiljanlegt, því að allir flokkar vilja framfarir og vel-
megun.
Munurinn á flokkunum er líklega mestur í því
*
mannavali, sem þeir hafa upp á að bjóða, mismunandi
hæfa, atorkusama og farsæla menn. Það er auðvelt að
géipa og lofa, en erfitt að framkvæma. Það er ekki nóg
að vilja vei.
Sjálfstæðisflokkurinn býður ekki aðeins upp á þá
fjóra ráðherra, sem hafa sýnt og sannað getu sína í
starfi. í röðum frambjóðenda flokksins er breiddin
mikM meðal ungra og gamalla.
Það nægir að minna á borgarstjóra Reykvíkinga, Geir
Hallgrímsson, og Gunnar Thoroddsen prófessor, svo
og á alla þá mörgu nýju menn, sem eru víða í efstu
sætum framboðslista flokksins.
Nú eru stór verkefni framundan. Framfarirnar voru
miklar á sjöunda áratugnum. íslendingar vilja keppast
við að gera áttunda áratuginn að enn meira framfara-
skeiði.
Þess vegna skulum við velja til forustu þá menn, sem
vitað er, að hafa það til að bera, sem þarf til að ná
beztum árangri í hinum vandasömustu störfum.
Kjósum hæfustu mennina