Vísir - 12.01.1972, Qupperneq 8

V1 SIR . Miðvikudagur 12. janúar 1972.

VÍSIR
Utgefanai Reykjaprent hf.
Framkvæmdastjöri Sveinn R Eyjólfsson
Ritstjóri Jónas Rristjánsson
Fréttastjóri : Jón Birgir*'Pétursson
Rítstjómarfulltrúi Valdimar H. Jóbannesson
Auglýsingastjóri Skúli G. Jóhannesson
Auglýsingar Hverfisgötu 32. Símar 15610 11660
Afgreiösla: Hverfisgötu 32. Simi 11660
Ritstjórn Síðumúla 14. Sími 11660 (5 linur)
Áskriftargjald kr. 225 á mánuði innanlands
i lausasölu kr. 15,00 eintakið.
Prentsmiðja Visis — Edda hf.
Reiðarslagið

„Undirmenn á farskipunum hafa nú loks knúið við-
semjendur sína til undanhalds í kjaradeilunni, sem
staðið hefur á annan mánuð. Árangur kjarabaráttu
sjómanna er umtalsverður og hækka laun þeirra um
nær 50 af hundraði.“ Þannig lýsti Þjóðviljinn í gær
niðurstöðu samkomulagsins, sem samninganefndir
sjómanna og skipafélaga gerðu með sér um helgina.
Fréttin um, að sjómenn hefðu síðan fellt samkomu-
lagið, kom eins og reiðarslag. Eitthvað hafði komið
fyrir, sem fólk skildi ekki. Ætlar þessi vitleysa eng-
an endi að taka? spurðu menn. Fyrst var stofnað til
verkfalls einmitt á þeim tíma, er viðkvæmar kosn-
ingar til stjórnar Sjómannafélagsins stóðu fyrir dyr-
um, þótt flestir spáðu þvi þá þegar, að samningar
mundu ekki takast fyrr en að aflol$nu stjórnarkjöri
að hvorki meira né minna en fimm vikum liðnum.
Loks eftir bið og bæn, þegar markaður fyrir sjáv-
arafurðir okkar í útlöndum var farinn að spillast og
vöruskortur í augsýn heima fyrir, náðist samkomu-
lag, sem báðir listamir í Sjómannafélaginu virðast
hafa staðið að. Alda feginleika leið yfir þjóðfélagið.
Menn glöddust yfir því, að öllu verkfallsböli væri
bægt frá. En Adam var ekki lengi í Paradís.
Fljótlega eftir að úrslit urðu kunn, settust samn-
ingsaðilar aftur á rökstóla, en án nokkurrar bjart-
sýni. Nálægt helmingi þeirra manna í Sjómannafé-
laginu, sem atkvæðisbærir voru í málinu, höfðu greitt
atkvæði, og þar af aðeins 33 með samkomulaginu
en 96 á móti. Úrslitin eru því ekki að nf lítilli
þátttöku í atkvæðagreiðslunni. Það voru þvi margir
í gær, sem spáðu enn langvinnu samningastríði.
Og cnn nv.-v.i menn hr.!:’r. áfram að knsta fjöreg^l
þjóðarinnar á milii sín.
Skammdegisvoríð
Varla er um annað meira talað en skammdegisvorið,
sem ríkt hefur frá jólum með 6,4 gráða meðalhita,
einmitt á þeim tíma, sem oft er hvað kaldastur á
árinu. Þetta eru svo sannarlega mikil viðbrigði í
svartasta skammdeginu.
Ferðaáhugamenn eru í sjöunda himni, því að þeim
eru nú allir vegir færir. Byggingamenn fagna því
líka að geta unnið samfellt að framkvæmdum sínum.
Bændur geta beitt búpeningi sinum og sparað heyin.
Og ekki er talið líklegt, að hlýindin leiði tíi þess, að
viðkvæmur gróður fari af stað og deyi svo í síðari
frostum, nema þá að blýindin komi tíl með að standa
iengi enn.
Forsetinn húðskammar mig
á hálftíma fresti''
„Nixon imyndar sér, að hann ráði, en grunar
embættismenn sina um græsku" — Kissinger
gekk illa að reka erindi forsetans
„Forsetinn húðskammar mig á hálftima fresti fyrir það,
að við séum ekki nógu harðir við Indverja. Hann var að
hringja rétt einu sinni. Hann trúir því ekki, að vlð hlýðn
umst fyrirmælum hans. Hann vill styðja Pakistan, en honum
finnst, að allt, sem við gerum, fari á annan veg.“
Petta voru orð Kissingers, helzta ráðgjafa Nixons Banda
ríkjaforseta, á fundi nefndar bandaríska öryggisráðsins —
orð, sem ekki áttu að koma fyrir sjónir almennings, en
blaðamaðurinn Jack Anderson hefur birt með meira góðgæti
úr leyniskjölum frá fundum öryggisráðsins. Þetta mál hefur
vakið mllda athygli og minnkað virðingu manna fyrir for
setanum.
Rikislögreglan PBI vinnur að
því að finna, hver ber ábyrgð á
þessum „leka“, sem verður að
teljast háskalegur bandarískum
stjómvöldum. Ef orðréttar ræð-
ur manna á fundum hins há-
lejmilega öryggisráðs forsetans
geta borizt til Jack Andersons,
gætu þær ailt eins borizt til hó-
vinanna" beina leið Reyndar
er ekk; um marga að ræða, þv’i
að fáir menn hafa aðgang að
skjölunum
„Kæmi sér verr fyrir
Nixon en mig, ef ég
segði frá heimildar-
mönnum“
Anderson sýnd; mönnum
skjalatösku sína með um tutt-
ugu möppum með alls konar
leyniskjölum, fundargerðum og
símskeýtúm3 um Indlandsmálið:
Hann vil; ekki gefa upp nafn
þeirra, sem hafa fengið honum
skjölin en segir að þeir séu
„mjög háttsettir‘‘ i embættis-
mannaliöi Nixons. „Ef ég skýrði
frá nöfnum heimildarmanna,
mundj það valda ríkisstjóminni
meiri vandræðum en mér‘‘, segir
hann.
Anderson ritar reglulega grein
ar, sem birtar eru I um 700
blöðum í Bandaríkjunum, meöal
annars hinu áhrifamikla Wash-
ington Post. Hann hafði í grein-
unum dregið í efa yfirlýsingar
stjórnvalda um „hlutleysi'* í
deilum Indverja og Pakistana.
Þegar aðrir báru brigður á
kenningar Andersons, birti
hann leyniskjölin.
Skjölin eru nákvæmar fund-
argerðir frá þremur fundum ör-
yggisnefndarinnar, þar sem sitja
æðstu ráðunautar Nixons I her-
málum. Fyrsti fundurinn var
3 desember, en þá hófst strtð
Indverja og Paídstana fyrir
alvöru. Þann dag geröu pakist-
anskar flugvélar loftárásir á
ýmsa fiugvelli í Indlandi, og
Indira Gandi lýst þvf yfír, að
Indland væri í styrjöld. án þess
að nokkur striðsyfirlýsing væri
gefin.
Skjöl Andersons eru rituð á
pappír herstjómar Bandaríkj-
anna, o.g efst og neðst á hverju
blaði var stimplað „mjög mikið
trúnaðarmál" (secret sensitive).
Tillögum um „smygl“
illa tekið
Anderson segir, að.-Nixon og
Kissinger hafi haft áhuga á að
smygla aðstoð tíj Pakistana. Á
einum stað segir Kissinger. að
forsetinn „fmyndi sér“, að
„hann ráði" og lýsir áhyggjum
vegna þess. að lítið verði úr
fyrirskipunum hans. Kissinger
hafi spurt ráðsmenn, hvort „við
höfum rétt til að fela Jórdaníu
og Saudi-Arabíu að vera milli
liðir fyrir bandaríska' hemaðar-
aðstoð við Pakistana'*. Þessu
var andmælt af öðrum ráðs-
mönnum Kissinger sagði, að
„hver, sem það væri, sem væri
að dreifa upplýsingum (um af-
stöðu stjómvalda) um núver-
Henry Kissinger vildi
smygla vopnum til Pakistans
•......7.
X ' §
:

Nixon fór dult með af
stöðu sína og kvartaði um
blekkingar embættismanna
við sig.
Umsjón: Haukur Helgason
andi ástand, bakaði sér reiði
forsetans“ Forsetanum fyndist
, að farið væri á bak við sig.
Fyrirskipanir hans drukknuðu
í embættismannakerfinu.
Bandartkin og Pakistan gerðu
samning um vamarmál árið
1959. Ein aðalspuming fundar-
ins var, á hvem hátt þessi
samningur hefði gildi f þessu
máli, þar sem ekki var um aö
ræða árás kommúnistaríkis á
Pakistan og raunar ekki um
stríðsyfirlýsingu að ræða.
Bandarisk flugvél
meö 20 tonn
Fréttamenn hafa skýrt frá
þvf, að nokkrum klukkustund-
um áður en flugvélar Pakistana
gerðu árásir á indverska flug-
vellj þennan morgun, hafi
bandarísk flugvél lent T Karachi,
höfuðstað Vestur-Pakistan, og
affermd hafí verið um tuttugu
tonn á pakistanskar herbifreiö-
ar.
Ennfremur kemur fram, að
Westmoreland hershöfðingi
hafði mjög rangar hugmyndir
um, hve lengi Pakistanar gætu
varizt í Austur-Pakistan og taidi
þá mundu standast í einar þrjár
vikar.