Vísir - 29.12.1972, Qupperneq 9

Visir. Föstudagur 29. desember 1972
,9

*««* * *** j
Fiíther pontoii 14 SBtlJ
3'®»“
ÓUTSANUG SKRÍISHÁ
i Tti homingju, lesondi
pokkjnoiaí,
o KefhvJlugYett; ,'nétf
MBAfvámicmMf
uikkohm sxtrt mtu®
B6ir * ®
.......- --■■'nHB
Hcimiaði tíu sœtoroíir bortl
fö'íííí
Timumpuj
mælum, að ef uppskurðurinn
heppnaðist, skyldum við fara
saraan að sumri vestur á
Snæfellsnes, þar sem hann sagðist
hlakka til að sjá æskustöðvar
sinar risa bjartar úr þeirri móðu,
sem hafði smám saman verið að
byrgja honum þær undanfarin ár.
Árangur uppskurðarins mátti
næstum reiknast til kraftaverka,
og þá var að biða sumarsins.
Við vorum stálheppnir með
veðrið, þakklátir fyrir að hafa
fengið þetta tækifæri til þess að
njóta saman hins dýrlega útsýnis
yfir hið fjölbreytilega og fagra
Snæfellsnes, hitta sameiginiega
góðvini okkar og rifja upp ýmis-
legt af þvi, sem minn kæri, fjöl-
fróði og bráðskemmtilegi ferða-
félagi hafði áður sagt mér, en ég
var nú búinn að gleyma. Jú,
sennilega verður það ennþá eftir-
minnilegra að hafa skoðað kyrr-
látlega æskustöðvar Guðriðar
með föður minum, er sá þær nú á
ný i skæru ljósi, en að hafa þotiö
með henni alla leið austur til
Ástraliu.
S.M.
Sr. Bernharður Guðinundsson,
æskulýðsfulUrúi Þjóðkirkjunnar:
— Mérkemur fyrst i hug persónu-
leg minning frá árinu, nefnilega
það, að mér fæddist sonur. Fæð-
ing hans verður mér lika minnis-
stæðari en ella vegna þess, að ég
var þá viðstaddur. Nú, úr starfi
minu er mér hvitasunnan minnis-
stæðust frá árinu, og ennfremur
það, hversu ljósar en áður ég
gerði mér grein fyrir þeirri ógn-
vekjandi skaðsemi, sem áfengi og
önnur eiturlyf hafa i för- með sér.
Sú staðreynd stendur manni fyrir
hugskotssjónum sem dökkur
skýjabakki. Af erlendum vett-
vangi eru mér helzt minnisstæð
hin sifelldu vonbrigði með friðar-
horfurnar i Vietnam.
Keynir I.eóson, kraftamaður og
bílstjóri: Minnisstæðast er mér,
þegar ég brauzt út úr fangelsis-
klefanum á Keflavikurflugvelli
fyrir um það bil þremur mánuð-
um. Þvi glevmi ég aldrei, hversu
gamall sem ég verð, þvi að þetta
var allra mesta átak, sem ég hef
nokkru sinni lent i.
A eftir slik atvik er ég ákaflega
eftir mig, jafnt andlega sem lik-
amlega, en þó einna mest and-
lega. Það kemur út sem höfuð-
verkur og kvalir. Ég ligg þó
aldrei, og það gerði ég ekki heldur
i þetta skiptið. En ég varð var við
eins konar þreytu.
Ilafsteinn Ilafsteinsson, lögfræð-
ingur Landhelgisgæzlunnar: —
Fyrst og siðast verður mér minn-
isstæö frá árinu, sem er að liða,
útfærsla landhelginnar. Það sem
mér er minnisstæðast af erlend-
um vettvangi er sömuleiðis tengt
útfærslunni, nefnilega samþykkt-
in, sem var gerð þar að lútandi á
allsherjarþinginu.
Vigdis Finnbogadóttir, Je-ikhús-
stjóri L.R. Fyrir utan miklar
sveiflur i minu persónulega lifi,
er mér minnisstæðast frá árinu
1972 landhelgismálið og margvis-
leg skipti við erlenda blaðamenn
og annað skemmtilegt fólk i
sumar og haust i sambandi við
það.
Ég hef starfað á sumrin við
upplýsingaþjónustu um land og
þjóð hjá Ferðaskrifstofu rikisins
og hitti þvi flesta, sem þá komu til
að kynna sér málið frá fyrstu
hendi.
Guðmundur G. Þórarinsson.
Skák, heimsmeistaraeinvigið i
skák. Ég mundi þá ekki taka
neinn sérstakan atburð út úr, en
það er helzt undirbúningurinn og
framkvæmdin sjálf, ,sem er
minnisstæð. Þarna voru mjög at-
hyglisverðir persónuleikar á
ferð, og þar eru þá skákmeist-
ararnir Spasský og Fischer.
Einnig Lothar Smith og dr. Euwe.
En þegar ég á að fara að nefna
minnisstæðasta atburðinn á
árinu, þá get ég ekki annað en
nefnt skákeinvigið. Það tók að
verulegu leyti allt árið. Undir-
búningur hófst um áramót og
reyndar nokkru fyrr, og ein-
viginu lauk ekki fyrr en i sept-
ember. En ég held, að það sé að
bera i bakkafullan lækinn að
draga eitthvað sérstakt þar út úr,
um þetta hefur verið svo mikið
rætt.
Pctur Krisljánsson, söngvari
hljómsveilarinnar SVANF’RiÐ-
AR: — Mér koma fyrst i hug hin
óhugnanlegu morð á Olympiu-
leikunum i Munchen, sem breyttu
skyndilega hinum hátiðlega anda,
sem rikti á leikunum, i mikla
sorg.
Af innlendum vettvangi er mér
fersk'ast i minni heimsmeistara-
einvigið i skák, sem hér var háð.
Það tel ég vera þá mestu og beztu
landkynningu, sem tsland hefur
ennþá orðið sér úti um.
Ef ég á svo að taka til eitthvað
af þvi eftirminnilegasta úr minu
privatlifi, þá er mér efst i huga
stofnun hljómsveitarinnar SVAN-
FRÍÐAR — og ferð okkar til
London, þar sem stór hljómplata
var hljóðrituð með leik hljóm
sveitarinnar. Það var virkilega
lærdómsrik og eftirminniieg ferð.
Sæmundur Pálsson, lögreglu-
þjónn. Þá er mér minnisstæðast
skákeinvigið að sjálfsögðu.
Einnig kynni min af Fischer,
þessum sérstaka persónuleika.
Sömuleiðis kynni min af fleira
fólki, sem viðkom skákinni eða
skákeinviginu á einhvern hátt.
Þetta hefur verið ákaflega við-
burðarikt og óvenjulegt ár hjá
manni. Og ekki aðeins skákein-
vigið þar eingöngu, heldur það,
sem þar fylgdi á eftir, sem mann
hafði ekki einu sinni dreymt um,
hvað þá meira. Ég man það lika,
hversu tómlegt var á eftir, þegar
allt var búið. Það fundu flestir til
þess, virðist mér.
Iudriði G. Þorslcinsson. formað-
ur þjóðhátiðarncfndar: — Þegar
horft er til baka yfir liðið ár, ber
hæst þá stækkun islands, sem
fólst i útfærslu fiskveiðimark-
anna. Sigur i sliku máli vinnst
náttúrlega ekki á einum degi. Það
verður svo minnisstæður atburð-
ur annarrar tiðar, þegar Bretar
og V-Þjóðverjar viðurkenna rétt
okkar til landgrunnsins, þótt
lylgja þurfi samkomulagi um
takmarkaðar veiðar.
Þá var skákeinvigið minnis-
stæður atburður.
Áframhaldandi loftárásir á N-
Vietnam eftir langvarandi friðar-
viðræður eru með uggvænlegri
tiðindum af eriendum vettvangi.
Þá er einnig haft i huga, að stór
kosningasigur vannst m.a. á lof-
orðum um frið. Það hefur löngum
þótt sjálfsagt, að allt þætti leyfi-
legt fyrir kosningar, en það fer
óhugnanlega i vöxt að álita, að
allt sé leyfilegt að kosningum
liðnum.
Góð tiðindi af erlendum vett-
vangi verða að leljast innganga
Kina i Sameinuðu þjóðirnar. Þá
er að minnsta kosti einum færra i
púðurtunnunni austur þar.
Sverrir Runólfsson, vegagcrðar-
maður: — Að sjálfsögðu verður
manni fyrst hugsað til hinnar
óþörfu gengislækkunar. En ann-
ars er þaö svo voðalega margt,
sem rifjast upp fyrir manni af at-
burðum ársins, sem er að liða.
Þetta ár hefur lika verið einstak-
lega skemmtilegt mér og minum
áhugamálum. Þá einkum hvað
varðar VALFRELSI — sem ég
veit, að á eftir að verða að stórum
ávexti.
Mér verða lika minnisstæðar
ferðir minar um landið á siðasta
sumri, en liðin voru nokkuð mörg
ár frá þvi ég lagði hér land
undir fót. Einkum verður mér
minnisstætt hið duglega fólk i
Grimsey. Þar eru miklir athafna-
menn, sem gaman var að kynn-
ast.
Af erlendum vettvangi kemur
mér fyrst i hug Kinaför Nixons
forseta. Sú ferð var mannkyninu
mikilvæg upp á samskipti þjóð-
anna. Samskipti, sem mega
kallast lykillinn að eðlilegu
mannlifi á jörðu hér.
Sverrir llcrmannssoii, alþingis-
niaður: — Svona umhugsunar-
laust dettur mér fyrst i hug sú
stund, er fyrsti skuttogarinn okk-
ar, hann VIGRI, lók hér land á
árinu.
Svo verður mér það lika minn-
I isstætt um aldur og ævi, þegar ég
gekk upp i topp skakka turnsins i
Piza. Það var eitthvað það furðu-
legasta, sem ég hef upplilað, að
koma að þessu rammskakka
trölli. Og undarleg var sú kennd,
sem var þvi fylgjandi að ganga
þar upp.
Af erlendum vettvangi held ég
að flestum hljóti að vera minnis-
stæðastur atburða morðin hræði-
legu á Olympiuleikunum i
Munchen. Aðrir hlutir jafnast vist
ekki við það.

f-“f|SK5P>
5S
eflEM
«™ i *»» ‘'“fc 1
SkipeVVi tekmfyrsl
S'"'v eflir L september