Vísir - 05.02.1973, Síða 3

Vfsir. Mánudagur 5. febrúar 1973.
3
ÞEYTTI KYRRSTÆÐUM
BÍL 30 METRA ÚT
FYRIR VEGKANTINN
Það var ljót aðkoman hjá konu
einni, sem hafði iagt bil sfnum
bensfniausum við vegarkantinn
rétt hjá Nesti á Artúnshöfða, þeg-
ar hún kom þangað aftur ásamt
manni sinum til að sækja bílinn.
Konan hafði verið á ferðinni
þarna rétt um kl. 7 á laugardags-
morgun, þegar bill hennar varð
bensinlaus. Lagði hún bilnum þá
út við kantinn beint undir ljósa-
staur og með miklum og skærum
afturljósum, en hélt siðan niður i
bæ til að ná i eiginmann sinn og
fékk hún far með lögreglunni.
Þegar hún kom aftur ásamt
manni sinum, lá billinn eina 30 m
fyrir utan veg, stórskemmdur.
Bill sem keyrt hafði á hann, stóð á
veginum sundurtættur og liklega
er hann ónýtur. ökumaður hans
hafði þó- sloppið ómeiddur. öku-
maðurinn sagðist ekki hafa séð
kyrrstæða bilinn, þrátt fyrir það
að hann stóð undir ljósastaur með
afturljósin á. Hafði hann ekið aft-
an á hann og þeytt honum út fyrir
veginn. —ÞM
Höldum tvöfalda
þióðhótíð nœst!
— segja bjartsýnismennirnir
Það er ekki beinlinis útlit fyrir
það eins og er, að haldin veröi
þjóðhátið f Eyjum i suraar.
Herjólfsdafur er kolsvartur af
vikriogösku, og fátt um manninn
En hvað sem þvi líður og hvað
sem á gengur, þá ræða margir
komandi þjóðhátið.
Það er vist óhætt að segja, að
það gera ekki nema þeir allra
bjartsýnustu, en margir eru bjar-
sýnir. Þeir segjast lika ætla að
halda þjóðhátið, og ekki nóg með
það, komið hefur fram sú
uppástunga að halda tvöfalda
þjóðhátið.
Hvernig er það hægt? Jú,
Herjólfsdalur, þar sem þjóðhátið
hefur verið haldin hingað til,
stendur enn á sinum stað. Og
austast á eyjunni, þar sem nýja
fjallið, Kirkjufellið svokallaða, er
risið, er komið ákjósanlegt
fjallaskarö og dalur. Þar hefur
skapazt varnarveggur fyrir
austanáttinni. Þjóðhátið á
tveimur stöðum i einu, og maldi
einhver i móinn, þá segja þeir
eins og i kvæðinu: „Aftur kemur
þjóðhátið, þrátt fyrir böl og al-
heimsstrið.” -EA.
Fjðrur gengnar í gœr
— spýtnabrak fannst, en óvíst hvort
það var úr Maríu
Nú um helgina voru aftur
gengnar fjörur á sunnanverðu
Reykjanesi til að leita braks úr
Mariu KE 84, sem fórst nú rétt
fyrir helgina með fjögurra manna
áhöfn.
Bátar, sem voru á þeim slóðum
sem Maria var á þegar siðast
heyrðist til hennar, hafa verið
beðnir að svipast um eftir braki i
sjónum. Töluvert hefur fundizt af
spýtnabraki, en ekki er hægt að
segja með fullri vissu hvort það
sé úr Mariu. Lóðabelgur merktur
KE 84 fannst I gæt er fjörur voru
gengnar, en ekki er vitað hvort
hann hefur losnað þegar báturinn
fórst, eða hafi losnað áður. Ljóst
er, að slysið hefur borið mjög
brátt að. —ÞM—
Biðskýlið efst ó lista þjófanna
— brjótast sífellt inn til að nó í sígarettur
Það er vinsælt hjá þjófum,
biðskýlið við Dalbraut, en þar
var brotizt inn sl. nótt rétt einu
sinni. Stolið var þarna 20-25
lengjum af sigarettum, en ekki
alls fyrir löngu var stolið þaðan
um 400 pökkum af sigarettum. t
báðum tilfellum hafði verið
brotin Iltil rúða á bakhlið skýlis-
ins, og þjófarnir teigt sig I hillur
sem eru rétt við gluggann og
náð sigarettunum þannig.
Þjófarnir hafa tekið rusla-
tunnu og sett upp á tröppur, sem
eru við bakhlið skýlisins, og
staðið uppi á henni til að ná i
hillurnar, sem tóbakið er geymt
I.
Alls hefur verið brotizt 5 sinn-
um inn i skýliö á 11 árum, og þá
oftast þessi sama rúða brotin.
Rimlar eru fyrir glugganum, en
nægilega breitt er á milli þeirra,
til að hægt sé að koma handlegg
á milli þeirra. Nú ætlar eigandi
söluturnsins að láta sterka
stálplötu fyrir gluggann. '
„Nú órið er
sungu þeir í
Frá Eddu Andrésdóttur,
Vestmannaeyjum:
Það er víst óhætt að
segja, að aðstæður í Vest-
mannaeyjum þessa dag-
ana eru aII hrikalegar,
miðað við það sem al-
mennt gerist. Eldur og
eimyrja þeytist stöðugt úr
Kirkjufellinu svokallaða,
sem á ekki langt í það að
vera jafn hátt Helgafelli.
Þar sem áður var litrík
byggð, húsog græn tún, er
nú ekkert annað en aska
og vikur.
Þegar komið er austast á
Heimaey, rétt innan við Vil-
borgarstaði svokallaða, sem
standa ekki fjarri gosstöðvun-
um, tekur við kolsvört eyði-
mörk. Hvergi á'ést lifsmark og
enginn gróður. Það eina sem
ber vott um það, að menn eru á
næstu grösum, eru toppar á
simastaurum, sem sums staðar
standa upp úr, og svo ef til vill
appelsinubörkur eða tómur
vindlingapakki einhvers staðar
á vikrinum.
En sá andi, sem nú er rikjandi
i Eyjum, er ekkert svipaður
þessu. Það er eins og öll hræðsla
sé rokin út i veður og vind hjá
mannskapnum sem þar dvelur
nú. Það er eins og óróleiki sé all-
ur horfinn út i buskann, að
minnsta kosti er hann vei falinn.
Aðlögunarhæfni mannsins er
liklegast feikileg. Að minnsta
kosti eru drunur i gosstöðvunum
farnar að vagga sumum hverj-
um i svefn. A laugardagskvöld-
ið var lif og fjör á Heimaey. Gos
var rólegt og veður prýðilegt.
Og á meðan dansinn dunaði i
öldurhúsum höfuðborgarinnar,
var dreginn upp gitar i'Eyjum.
A slökkvistöðinni upphófst
söngur. Allir sem vettlingi gátu
valdið hófu upp raust sina, og
sungin voru lög af öllu tagi, á
meðan slökkviliðsmenn fóru i
sinar venjulegu eftirlitsferðir
um eyjuna og sinntu störfum
sinum.
Jólalög voru sungin af kappi
og slökkviliðsmenn sungu:
„Svona gerum við, þegar við
keyrum brunabil”, og hreyfðu
sig i takt við texta og söng. Það
er ekki oft sem tækifæri hefur
gefizt til þess að syngja i Eyjum
upp á siðkastið, en Vestmanna-
eyingar eru söngelsk „þjóð”, og
enginn lét sitt eftir liggja. Ein-
um fannst stemningunni svipa
svo mjög til gamlárskvölds að
hann bað um að „Nú árið er liö-
ið”, yrði sungið. Ekki vantaði
heldur bálköstin þetta kvöldið!
Daglaun 600 manna í
SÍS til Eyjasöfnunarinnar
„Það má segja, að þátttakan
hafi verið sem næst 100%, en þeg-
ar hópurinn er orðinn svona stór,
þ.e. á sjötta hundrað manns, þá
hljóta alltaf að verða einhver for-
föll”, sagði Hjörtur Eiriksson,
verksmiðjustjóri i Gefjunni I við-
tali við blaðið i morgun.
Sem kunnugt er tók starfsfólk i
verksmiðjum SÍS á Akureyri sig
saman um að vinna einn dag
aukalega og láta kaupið renna til
Vestmannaey inga.
Við spurðum Hjört hvernig
þetta heföi gengið fyrir sig og
hvernig uppástungan hefði komið
fram.
— Það mun hafa verið Þor-
steinn Danielsson, fyrrverandi
verksmiðjustjóri, sem átti hug-
myndina, en siðan tók stjórn
starfsmannafélagsins hana upp
og lét ganga lista I verksmiðj-
unum. Það var mikil stemmning
fyrir þessu strax i upphafi, og
næstum hver maður skrifaði und-
ir.
Eins og gengur, þá voru sumir,
sem gátu ekki unnið þennan dag,
en þeir báðu flestir um að einn
dagur yrði dreginn af kaupinu, og
verður það gert.
Til marks um áhugann, hélt
Hjörtur áfram, báðu margar kon-
ur, sem aðeins vinna hálfan dag-
inn, um að fá að vinna allan dag-
inn svo að þeirra skerfur gæti
orðið drýgri, og var þeim leyft að
gera það.
— Verða vinnulauííin fyrir
þennan dag reiknuð sem yfir-
vinna, eða venjuleg dagvinna?
— Þau verða reiknuð sem dag-
vinna og verður upphæðin, sem
þá fæst, eitthvað nálægt einni og
hálfri milljón.
Ekki sagði Hjörtur að ákveðið
væri hverjum peningarnir yrðu
fengnir i henduren kvað liklegt að
það yrði Rauði krossinn. „Annars
er það nú ekki víst, aöalatriðið er,
að þeir fari þangað, sem þeirra er
mest þörf,” sagði Hjörtur Eiriks-
son að lokum. —LO
„Hér mó ekkert hreyfa"
Eitt hús með öllum húsgögnum og öllu óbreyttu
Unnið er af fullum
krafti i Eyjum. Mokstur
hefur gengið vel, svo og
flutningur á búslóð frá
Heimaey. Flestir hafa
látið flytja búslóð sina
þaðan, ásamt bifreiðum
og öllu verðmætu. Og þó
að margir snúi aftur, þá
telja þeir öruggara að
geyma þá hluti á góðum
stað.
Þaö er þvi all eyðilegt i Eyjum
þessa dagana. Fyrir alla glugga á
hverju einasta húsi hefur verið
neglt bárujárn, og svartir plast-
pokar hafa jafnvel verið dregnir
yfir umferðarmerki á götum úti.
Enda ekki svo nauið að fylgja þar
umferðarreglum, þegar svo
stendur á og þegar bílar eru svo
fáir.
Aö minnsta kosti eitt hús I Eyj-
um stendur þó eins og á meðna
allt lék i lyndi. Það hús stendur
við Höfðaveg og ekki hefur verið
hreyft við einum einasta hlut þar
inni. Höfðavegur er einna vestast
I bænum og þvi lltil og minnst
hætta þar á að eitthvað komi fyr-
ir.
Gardinur eru fyrir öllum glugg-
um og vasar og blóm standa i
gluggakistum. Fyrir innan
standa húsgögnin og allt er eins
og húsráðandi hafi rétt brugðið
sér i bæinn.
A hurð hússins hefur verið
komið fyrir stórum miða, og þar á
stendur: „Hér má ekkert
hreyfa”. Það er ekki hægt annað
en að segja aö þetta hús og þessi
orö séu nokkuð upplifgandi i öllu
tóminu, og einhvern veginn bera
orðin þess vitni, að all margir séu
harð ákveðnir i þvi að snúa aftur
heim til-Eyja. — EA.
Já, finnsku vorvörurnar eru þegar komnar, bómullar-
blússur frá Hans Metzen (TABU), einnig mussur, buxur
og buxnasett úr bómull. Nýkomnir danskir regnfrakkar
upp í nr. 44.
Nýjar gerðir af smekkbuxum, smekkpilsum, stuttum
og sfðum og buxum.
tízkuverzlun
ungu konunnar,
Kirkjuhvoli.
Sími 12114.