Vísir - 22.09.1973, Blaðsíða 2

2
Visir. Laugardagur 22. september 1973
vfentsm:
Farið þér heim i mat í
hádeginu?
Kögnvaldur Andrésson, banka-
maður: — Ég vinn nú bara eftir
hádegi, svo ég er þá oftast heima.
I Landsbankanum, þar sem ég
vinn, er mötuneyti, og flest
starfsfólkið fer þangað i mat.
Enda er matartiminn stuttur og
ekkert hægt að fara.
Sigriður Árnadóttir, starfsstúlka
á Kleppsspitalanum: — Nei, þvi
það er mötuneyti á Kleppsspital-
anum, þar sem ég vinn. Við fáum
hálftima i mat, og þvi ekkert hægt
að fara heim til sin. Ég þarf lika
að fara langa leið til þess.
(iestur Jónsson, húsasmiður: —
Ég vinn um þessar mundir úti á
landi við húsasmiði, og þar borða
ég i hádeginu i mötuneyti frysti-
hússins. Þetta er i Tálknafirði, og
þar borða ég reyndar allar mál-
tiðir minar.
Matthias Guðmundsson, lög-
regluþjónn: — Nei, það geri ég
ekki. Ég fer á staði eins og Slátur-
félagið eða kjötbúðina Borg, og
þar fæ ég mat, sem er ágætur.
Mér finnst vitlaust að fara heim i
mat i hádeginu, enda oftast ekki
nema hálftimi til þess.
Gunnar Ingvarsson: — Ég er at-
vinnulaus um þessar mundir og
þarf þvi ekkert að fara. Ég vann
sem bilstjóri, og þá fór ég alltaf
heim á bilnum i mat. Ég hafði
lika heilan klukkutima i mat.
Brandur Guömundss., nemandi:
— Nei, ég er i MH, og þar getur
maður fengið að borða. Það eru
súpur og brauð, sem við getum
fengið þar. 1 sumar vann ég við
malbikun, og þá var vinnuflokkn-
um ekið i mat til að nýta timann.
Við fengum um hálftima til að
borða og þar að auki ferðir.
U"9u'
. óno
, r5ab|,relS „
,on94 .......
^100' *
••STi
***

BÍLSTULDUR ENDAR MEÐ DAUÐASLYSI
— UNGUR MAÐUR FÓRST í LEIRVOGSÁ í
NÓTT — ÓK STOLINNI LANGFERÐABIF-
REIÐ 1 ÁNA — félagi hins látna viðurkenndi,
að þeir hefðu verið við skál...unnið er að rann-
sókn málsins...
Þannig voru blaðafyrirsagnir
dagana 16. og 17. sept. 1969.
Og unnið var áfram að
rannsókn málsins, og enn i dag,
fjórum árum siðar, er henni ekki
lokið. Að visu er ekki daglega
unnið að söfnun gagna. Málinu er
bara ekki lokið. Þetta er ein af
þessum dularfullu gátum, sem
enn eru óupplýstar. Geymt hjá
lögreglunni en ekki gleymt.
Flestir munu vera búnir að
gleyma þessu voveiflega máli,
sem hófst aðfaranótt mánu-
dagsins 15. september 1969, þegar
komið var að langferðabifreið
liggjandi á hliðinni hjá brúnni yfir
Leirvogsá. Nokkru neðar i ánni
fannst lik ungs manns, sem i
fyrstu var ekki vitað neitt um.
Hófst síðan umfangsmikil
rannsókn til að upplýsa hvað skeð
hefði. Var hún áköf fyrstu
vikurnar, en eftir þvi sem á leið,
hægðist á henni. Annar maður
fannst, sem eftir töluverðar yfir-
heyrslur og tvfsaga framburð
viöurkenndi að hafa verið i rút-
unni með hinum látna. Hann
hlaut dóm og smám saman
fjaraði málið út, unz það gleymd-
ist öllum þorranum.
Ann sér ekki hvíldar
En einn maður hefur ekki
gleymt þvi. Ekki einn einasta dag
hefur þaö liðið úr huga hans þessi
fjögur ár.
,,Ég uni þvi ekki og mun aldrei
sætta mig við það, að sonur minn
sálugi sé stimplaður i augum al-
mennings bilþjófur, sem i ölæöi
fór sér að voða. — En þannig var
við málið skilið i fréttafrásögn-
um, að hann hefði ekið bilnum og
verið undir áhrifum. ÞÓ GET ÉG
FENGIÐ VOTTORÐ
OPINBERRA AÐILA FYRIR
ÞVt AÐ ÞAÐ SÉ ALGERLEGA
ÓSANNAÐ AÐ HANN HAFI:
stolið bilnum, eða ekið honum.
Þannig mælir faðir þessa unga
manns, sem fannst i Leirvogsá
látinn örlaganóttina fyrir fjórum
árum. Hjörtþór Agústsson, raf-
virkjameistari, hefur heldur ekki
látiö málið liggja og gleymast.
Staðráðinn i þvi að reyna að
og reyndar margra fleiri, sem
kynntu sér málavexti - i aðra átt.
Það er t.d. með mestu ólikindum,
að Arnar heitinn hafi ekið rút-
unni, þegar hún fór út af veginum
og lenti úti i ánni,” fullyrðir
Hjörtþór.
Samkvæmt framburði félaga

lokað annað heldur en sá, sem
bilnum hafði ekið, hlyti að hafa
hlotið mikið högg á kvið og
kannski bringu, þegar hann
kastaðist fram á stýrish jólið.
Stýrið var kengbeygt fram undan
þunganum, sem á það hafði
T-SS-i'
Leirvogsárslysið
í rannsókn
"'ldr n, *
-'r f/
h»>7s6in ^
'n^JtíTr-
>ar

Grunur leiltur 6, 06 lleiri hafi veriH i bilreiSinni w ...
• tomÓfcnHðnnhi iMfur mHdlli f«rfl rtð Korpu. og KÍdM, veit*1 \ ^
þá lftur««H (I _'lfl
Lð*
grumfl
ménudaa
unnl lýiu
i*ökaarKl(raflaa kefur
M»nH að þvl I gmr og fyrra
ámg tð Mfptfu hlfl rarelfW«a
i i y 11 n*m i, pegvr
UngferOabfl vmr eklð út af
brúnnl ofan f áoa.
Unniö hefur verið að iðfnun
Ritcni. fintrafararanmökn á itýri
bilaini, til þew aö ganja úr
skugga um, hvort hinn látni, aem
fannst rekinn < ánnl nokkni neflar,
Blaðafyrirsagnir frá þessum tima.
hreinsa nafn sonar síns, eða I það
minnsta reyna að fá að vita, —
eins og hann segir sjálfur —
„sannleikann i málinu,” hefur
hann ekki unnið sér hvildar við að
knýja á um, að rannsókn málsins
verði ekki látin niður falla.
„Jafnvel dæmdur afbrota-
maður, sem hefur afplánað
refsingu sina, getur fengið
uppreisn æru, ef hann sjálfur
leggur sig fram. — En hver lætur
sig nokkur skipta mannorð
manns, sem kominn er í gröfina?
Það viröist enginn sjá neitt tilefni
til aðgerða, þótt þaö sé látið liggja
svert hjá garði,” segir Hjörtþór.
Slóðin lá í aðra átt
„Það litla, sem rannsóknin
leiddi i ljós, benti að mínu mati —
\ »í/Ur „» . .
uV\eðb
v \ao9’c

&abi\oort'
írSSSíiS.
*** o2* *
Isggfe
lt" ' £»»> »* ',„4’»»*l.\
•ttr v><*'

Arnars heitins, sem með honum
var i rútunni, hafði Arnar ekið
henni. Lik Arnars fannst þó ein-
um 1000 metrum neðar i ánni, og
þá gizkað á, að það hefði rekið
með vatnstraumnum þangað. En
hvernig það hafði komizt úr rút-
unni gat enginn leitt getum að,
öðruvisi en það hefði flotið út um
hliðarglugga hjá ekilssætinu.
„Ekilssætið hafði kastazt að þvi
er virtist eitthvaö burtu, en þó
mátti sjá, að sleðinn undir stóln-
um, sem ýta mátti fram og aftur,
var i öftustu stöðu, eins og hann
heföi þurft að vera til þess að bil-
stjórinn gæti komizt frá stýrinu.
— Ekki hefði látinn maður eða
meðvitundarlaus veriö fær um
það?” benti Hjörtur réttinum á,
sem settur var til rannsóknar á
málinu.
hrokkið. Undan sliku hlaut að
koma mar.” — Réttarkrufning
leiddi i ljós, að marblettir fundust
engir á þessum hluta likama þess
látna, en að þvi var sérstaklega
hugað að beiðni lögreglunnar,”
rifjaði Hjörtur upp i viðtali við
blaðamann Visis i tilefni þess, að
rétt fjögur ár eru liðin siðan þetta
skeöi.
Lýsing leigubilstjóra, sem
þessa nótt hafði mætt rútunni,
þegar henni varekið (sennilega á
leiðinni út úr bænum) um gatna-
mót Laugavegar og Nóatúns, á
ökumanni rútunnar kom ekki
heim viðlýsinguna á hinum látna.
Tortryggði
Rútubifreiöin, eins og komið var aö henni f Leirvogsá. örvarnar á myndinni benda á luktarspegii og
brot úr bifreiöinni. Hún fór út af hérna megin við brúna.
framburð félagans
A móti þessum ábendingum
stóð svo hins vegar framburður
félaga Arnars heitins, sem verið
hafði með honum i rútunni. Þótt
hann hefði i fyrstu ekki kannazt
við það fyrir lögreglunni, að hafa
verið með Arnari um nóttina,
hnikaði hann siðar aldrei þeim
framburði sinum, eftir að hann
játaði að hafa verið i rútunni, að
Arnar hefði ekið henni.
Þegar faðir hins látna benti
réttinum á, hvaða atriði i málinu
hann teldi að rannsaka þyrfti
frekar, tortryggði hann framburð
þessa vitnis, vegna tvibreytts
framburðar þess.
Auk þess stangaðist fram-
burður hans á við skýrslu vinnu-
veitenda Arnars heitins.
Arnar vann á bilaverkstæði og
hafði unnið fram eftir á sunnu-
dagskvöldið fyrir þessa nótt.
Félagi hans (i rútunni) sagðist
hafa komið að honum, þar sem
hann var að sprauta lakki á bif-
reið, en hún átti að vera tilbúin að
morgni. Segist hann hafa verið
yfir Arnari fram eftir kvöldi, þar
sem Arnar gat skotizt fyrir hann
með honum að sækja hlut i bil
hans. Undir kl. 22 um kvöldið hafi
þeir siðan keypt sér áfengis-
flösku, sem þeir fóru að drekka á
verkstæðinu. — Lýsir vitnið siðan
þvi, hvernig kvöldið hafi liðið
fram til kl. 2 eða 3 um nóttina, að
áfengið hafi verið farið að svifa á
VAR ÞAÐ SLYS EÐA El?
Leirvogsárslysið ennþá óleyst gáta að 4 árum liðnum. — Faðir hins látna ann
sér ekki friðar fyrr en mannorð sonar hans fœst hreinsað