Vísir - 25.09.1973, Blaðsíða 2

2
Vísir. Þriðjudagur 25. september 1973
VfelBSm:
Haldið þér að það veröi harka i
kjarasamningunum I haust?
Ólafur Marinósson, sjómaður: —
Ég býst viö að svo veröi. Verka-
lýösforystan reynir ábyggilega að
knýja sem mest fram. Sjómenn
munu aövitað eins og aðrir fara
fram á bætt kjör. En ég held að til
að þeim takist að koma sinum
málum fram, þá verði flotinn að
vera allur i höfn.
Friðrik Theódórsson, deildar-
stjóri: — Ég efast ekki um að
verkalýðsfélögin haldi fram sin-
um kröfum, sama hver situr i
rikisstjórninni.
Helgi Vilhjátmsson, vél-
gæzlumaður: — Alla vega held ég
ekki að mikið fáist út úr samning-
unum. Nú er rikisstjórn vinnandi
manna, aö sögn, og ég á varla von
á þvi að verkalýösforystan, sem
er samhent rikisstjórninni, gangi
hart að henni i þessum samning-
Arnoddur Gunnlaugsson, út-
gerðarmaður: — Ég á von á þvi
aö harka verði i samningunum af
hendi verkalýðsforystunnar. En
ég hef ekki trú á þvi að nein fram,-
tiðarlausn efnahagsmála veröi
fundin i haust, heldur verði
bráðabirgðasamkomulag.
Björn Björnsson, verkstjóri: —
Þaö er alltaf einhver harka i
samningunum. Svo er aldrei aö
vita hvernig þessir tveir aðilar,
vinstri stjórn og verkalýðsforysta
standa saman. En það er annað
sem gerist svo alltaf eftir
samningana. Þá er haldið til
vinnu, og byrjaö á að yfirborga
mönnum.
Pétur Wiencke, bilstjóri: — Ég
myndi halda að þetta yrðu erfiðir
samningar. — Annars stend ég
utan viö þetta allt saman og sem
fyrir mig sjálfur þar sem ég vinn.
KÆRIR BARNAVERNDARNEFND
FYRIR SAKSÓKNARA JZESS.
,,Ég hef kært barnaverndar-
nefnd fyrir brot á ýmsum grein-
um hegningarlaganna og
barnaverndarlaganna. Kæran
var hjá barnaverndarráði I tvö
ár, og það var ekki fyrr en
fyrir ári sfðan um það bil, sem
ráðið tók ákvörðun f málinu, og
var þá barnaverndarnefnd
sýknuð. Ég fór fram á að sjá
skjöl þau, sem nefndin lagöi
fram til varnar, en var synjað
skriflega, þótt ég væri aöili aö
málinu. Ég komst I þessi skjöl
næstum fyrir tilviljun fyrir
nokkru, og nú er málið komið
fyrir Sakadóm."
Þetta er saga Karls Einars-
sonar, en hann er i stjórn
félagsins „Börnin og
þjóðfélagið” sem 40 manns eru
félagar i. Orsök kærunnar er 14
ára gömul dóttir hans, sem
barnaverndarnefnd haföi
haft með aö gera. Karl sagði að
,,>margt mætti um það segja”
Hann telur, að nefndin hafi
brotið af sér meðferð málsins.
Til dæmis telur hann að nefndin
hafi ekki rækt hlutverk sitt og
nefnir sem dæmi, aö „dóttir
hans hefði eitt sinn farið i veizlu
án leyfis hans eða konu hans.
Hún kom ekki heim um nóttina,
og þau hringdu til barna-
verndarnefndar til þess að vita
hvort nokkuð væri vitað um
hvar hún væri.
Við vorum hringjandi af og
til til kl. 5 um morguninn, og þá
loks töldu nefndarmenn sig geta
sagt, hvar hún væri niðurkomin.
Okkur var sagt að hún væri hjá
systur sinni i Fossvogi. Þar á
hún enga systur. Þeir vissu þvi
ekkert um hana.”
Eftir að nefndin hafði verið
sýknuð af kærunni, var Karli
veitt heimild til þess að lita á
skjöl viðkomandi málinu en
fékk þá „óvart” I hendurnar,
segir hann, þau skjöl, sem
nefndin hafði notað sér til
varnar. Karl segist hafa tekið
þau og ljósritað þau og siðan
skilað.
Hann kom skjölunum til
Sakadóms og býst við að málið
verði tekið upp á næstunni.
Nefndin telur ákæru hans
fjarstæðukennda og tilefnis-
lausa.
-EA.
Á Rifi á Snæfellsnesi
hefur flugfélagið Vængir
nú byggt sinn eigin flug-
völl/ en meiningin er þó
að f lugmálastjórn fái
flugvöliinn, þar sem
stefnan er ekki sú að
byggja upp einkavelii, að
sögn Hreins Haukssonar
hjá Vængjum.
Flugvöllurinn er um 4 km
fyrir utan Olafsvik. Hann er 25
metra breiður og verður 600
metra langur. Þegar eru 450
metrar af brautinni komnir i
notkun. t framtiðinni er svo ráð-
gert að byggð veröi þverbraut
og skýli, og verður það ef til vill
i vetur, ef allt fer að vonum.
Flugvöllur var reyndar fyrir á
þessum slóðum, eða á Gufuskál
um, en þar var snjóþungt og
fjarlægðin i byggðina of
mikil.
Jón Gunnarsson ýtustjóri
byggöi völlinn, eftir að hann
hafði verið mældur út af verk-
fræðingi, og kostar völlurinn
fullgerður, þ.e. 600 metrarnir,
300 þúsund krónur. Fimm ferðir
eru farnar á staðinn i viku, og
einn daginn bæði kvölds og
morgna. Nægir farþegar eru
bæði fram og til baka.
Þá má geta þess, að i fyrsta
skipti i sögunni verða póst-
flutningar i vetur flugleiðis á
Hvammstanga, Hólmavik og
Gjögur, og sömuleiðis lyf- og
læknisflutningar, og hefja
Vængir þá starfsemi nú 1. októ-
ber. -EA. I
Flugvél frá Vængjum á flugvellinum I Rifi.
ÞJÓÐVILJINN GRÆÐIR
EKKI Á ÚTVARPINU
„Hr. ritstjóri.
t lesendadálki i blaði yðar i gær
spurðist Arni J. Gunnarsson,
Vesturvallagötu 2, fyrir um sög-
una „Fulltrúinn, sem hvarf”,
sem nú er verið aö lesa i útvarp.
Fyrst spyr Arni, hvernig á þvi
standi, að saga, sem var fram-
haldssaga I Þjóðviljanum fyrir
nokkrum árum, hefur veriö valin
til lestrar I útvarp og siðan, hvað
útvarpið greiöi Þjóöviljanum fyr-
ir birtingarréttinn.
Af þessu tilefni bið ég yður að,
birta eftirfarandi athugasemdir:
Astæðan til þess, að framan-
greind saga var valin til útvarps-
flutnings, er sú, að þýðandinn,
Silja Aðalsteinsdóttir, sem einnig
les söguna og átti frumkvæöið að
flutningi hennar, og undirritaður
uröu sammála um, aö hún hent-
aði prýðilega til lestrar i útvarp.
ÍJtvarpsráð samþykkti að láta
lesa hana, og Rikisútvarpið sótti
um þýðingar- og flutningsleyfi til
útgefanda i Danmörku, og er
leyfið dagsett 23.7. 1973. Þýðing
dróst nokkuð frá þvi, sem ráðgert
var I upphafi, en var lokið nú siö-
sumars. Stuttu áður hringdi Alf-
heiður Kjartansdóttir til min I
sambandi við þýöingar á fram-
haldssögum, og fræddi hún mig
þá á þvi, sem enginn þeirra, sem
um þetta mál fjölluöu hjá útvarp-
inu, vissi áður, að hún hefði á sin-
um tima þýtt „Fulltrúann, sem
hvarf” og þýöing hennar birzt i
dagblaðinu Þjóöviljanum.
Svipaðir árekstrar i sambandi við
þýðingar og birtingarrétt eru þvi
miður ekkert einsdæmi, og hefur
útvarpið áöur kynnzt þvi, þar sem
hagur höfunda og útgefenda er aö
selja sina vöru eins oft og unnt er.
Úr þeirri átt er þvi sjaldnast að
vænta upplýsinga um þaö, hvort
eða hvenær þýðingarréttur hefur
verið veittur áður, nema gengið
hafi verið tryggilega frá samn-
ingi, sem báðir aðilar eru enn
skuldbundnir af, auk þess sem
gerður er greinarmunur á rétti til
útgáfu i bókarformi, lestrar i út-
varp og birtingar i blöðum og
hægt að selja réttinn til hvers um
sig sérstaklega. Það er mikið
verk að fletta blöðum og timarit-
um rækilega til þess aö ganga úr
skugga um, hvað þar hefur birzt,
og engum ætlandi að muna slikt
eða hafa á reið'um höndum, ekki
einu sinni ritstjórum eöa blaða-
mönnum, ef I þá næst, og sjaldn-
ast er þess getið, hverjir þýöa
framhaldssögur blaðanna. Von-
andi stendur þetta til bóta, þegar
gengið hefur veriö frá skrá
Landsbókasafnsins um efni blaða
og timarita, en hún er götótt og
nær allt of skammt. Af þessu sést,
aö erfitt getur verið að sigla
framhjá þvi skeri, sem Rikisút-
varpið hefur steytt á i sambandi
við „Fulltrúann, sem hvarf”.
Tekið skal fram, aö hefði það
vitnazt nógu snemma, aö sagan
haföi áður birzt á prenti, hefði út-
varpið vafalitið kippt að sér hend-
inni, en lestur hennar hafði þá
verið fastmælum bundinn við
þýöandann, hann hér um bil lokið
verki sinu og flutningsréttur verið
tryggður fyrir löngu. Fannst mér
þvi ekki koma til mála að hverfa
frá öllu saman, enda vona ég, að
hlustendum liki sagan og telji, aö
mál hafi verið til komið að kynna
höfund hennar betur fyrir Is-
lendingum en gert hefur verið.
Arni J. Gunnarsson þarf engar
^hyggjur að hafa af þvi, að Þjóð-
viljinn græði á útvarpinu i sam-
bandi við þetta mál, ef hann hefur
haldiö þaö i alvöru. Eins og fram
hefur komiö, er verið að lesa I út-
varp aðra þýðingu en birtist I
Þjóðviljanum, og raunar get ég
ekki imyndaö mér, aö þaö blað
>>eigi” þýðingu Alfheiöar
Kiartansdóttur, heldur hlýtur hún
aö eiga hana sjálf og njóta launa
fyrir hana, ef um það væri aö
ræöa. Þjóðviljinn getur þvi ekki
drýgt tekjur sinar með peningum
frá útvarpinu vegna framan-
greindrar þýðingar. A henni
græöir enginn, svo ég viti, nema
höfundurinn, þýðandinn og hið
góðkunna forlag Gyldendal — að
ógleymdum hlustendum Rikisút-
varpsins.
Með þökk fy rir birtinguna,
Hjörtur Pálsson
dagskrárstjóri.”
HRINGIÐ í
SÍMA1-16-60