Vísir - 02.03.1974, Síða 8

8
Visir. Laugardagur 2. marz 1974.
KI RKJABí O Gr ÞJÓÐIIV
HINN TRA USTI
GRUNDVÖLLUR
Son minn, gleym eigi kenning
minni og hjarta þitt varðveili
boöorð min, þvi að ianga lifdaga
og farsæl ár og velgengni munu
þau veita þcr i ríkum mæli.
Þessi orð eru tekin úr
Orðskviðum Salómons
konungs Daviðssonar.
Það rit er að finna i
Gamla testamentinu,
næst á eftir sálmunum.
Það er 31. kapituli og er
næsta holl lesning
hverjum manni, þvi að
þar er að finna margar
ágætar áminningar, al-
varlegar aðvaranir og
vekjandi orð til upp-
byggingar og ihugunar.
t tilvitnuðum orðum Ur Orðs-
kviðunum hér að ofan er talað
um boðorð og kenningu, sem (ef
varðveitt væru) myndu skapa
manninum velgengni langra lif-
daga og farsælla ára.
Af kenningum höfum vér nóg.
Og aldrei hefur kennslan verið
meiri. Og ekki vantar boðorðin
og fyrirmælin.
En næsta báglega gengur að
halda þau. Og sjálfsagt hefur
svo jafnan verið. En hefur ekki
orsökin jafnan verið sú sama:
Það hefur vantað „verklega
kennslu”. Fyrirmyndina hefur
skort.
Er það ekki höfuðatriði i allri
siðgæðisboðun, öllum áminn-
ingum um dyggðugt liferni — er
það ekki þetta — að geta sagt:
Kom þú og sjá. Lærið af mér!
Getur nokkur kennsla verið á-
hrifarikari en sú, að lif kenn-
andans sé i samræmi við kenn-
inguna. Þá er fordæmið gefið,
þá getur sá, sem kennslunnar
nýtur, haft sjálfan lærimeistar-
ann tii fyrirmyndar.
Hér mætti nefna mörg dæmi
máli þessu til skýringar og á-
réttingar. En hvað sem um
kennsluna og kennsluaðferðirn-
ar má segja, þá skal hér aðeins
lögð áherzla á það, sem hinn
góðkunni skólafrömuður, sr.
Magnús Helgason, segir i er-
indi, er hann nefndi Samvinnu-
mál:
„Hinn eini trausti grundvöllur
undir siðgæði hverrar þjóðar og
um leið allrigæfu hennar er trú-
in, og þá auðvitað efst á blaði
kristna trúin, svo sem Jesús
sjálfur kenndi hana með orðum
sinum og liferni. „Hún barf að
vera dýpsta rót, einna fyrsta
byrjun allrar menntunar: án
hennar verður hitt allt hégómi,”
sagði einn frægasti skólamaður
og heimspekingur á fyrri hluta
19. aldar og var þó fullkominn
skynsemistrúarmaður. „Ótti
Drottins er upphaf vizkunnar,”
sagði austurlenzki spekingurinn
tugum alda áður. Sama segir
sagan og reynslan þjóða og ein-
staklinga, á öllum öldum. Trúin
þarf að vera salt menningarinn-
ar, ef ekki eiga að sannast á
henni hin frægu dómsorð Rous-
seaus: „Þvi meiri siðmenning
— þvi dýpri siðspilling.” Við
óskum eftir meiri alþýðu-
menntun, ég óska þó einkum
eftir meiri kristnidómi svo að
menntun okkar kafni ekki i
efnishyggju, aurasýki og
munaðarsótt. Ég óska hans til
að gera íslendinga að vönduð-
um mönnum og göfulyndum,
koma þeim til að elska sannleik
og réttvisi I hverju máli, og vilja
hver öðrum hvarvetna gott,
gefa þeim þrótt til að starfa, þol
til að liða án þess að bugast og
halda vakandi hjá þeim glaðri
von um eilifa framför og sigur
hins góða.”
Sóknarpresturinn, sr. Ragnar Fjalar Lárusson, i barnahópnum.
Umsjón: Gísli Brynjólfsson
Ingveldur Jónsdóttir, 9 ára, skemmtir með leik á biokkflautu
Storfið í
Hallgrímskirkju
Hvað er gcrt i
Hallgrimskirkju?
Hallgrimskirkja er i bygg-
ingu. Þakið vantar á sjálft
kirkjuskipið, en allir vita, að i
kjallaranum undir fyrirhuguð-
um kór eru guðsþjónustur hvern
helgan dag árið um kring og
barnasamkomur yfir veturinn.
Hefur verið svo langa hríð.
En i örmum eða álmum
turnsins, sem nú hafa verið inn-
réttaðir að mestu, þar er einnig
tekið til starfa. i suðurálmunni
er verið að innrétta sal fyrir
guðsþjónustur, þvi að þær verða
að vikja úr sinum stað, en nú
þegar bygging kórsins hefst.
Verður það væntanlega með
vorinu.
komusalur fyrir fundi og annað
safnaðarstari.
En þar fer lika fram tóm-
stundaiðja barna undir stjórn
sr. Ragnars Fjalars Lárusson-
ar. Á laugardögum eftir hádegi
safnast börnin saman i safnað-
arsalnum. Byrjað er með söng
og bæn og sögu, og þvi næst
hefst föndurvinna undir hand-
leiðslu Ástu óskarsdóttur,
kennaraskólanema. Við þetta
una börnin sér vel 1—2 klst. og
hafa áreiðanlega gott af þvi. —
En
Ungum er það allra bezt
áð óttast guð — sinn herra,
þeim mun vizkan veitast mest
og virðing aldrei þverra.
I norðurálmu turnsins er Guð-
brandsstofa — bækistöð Hins isl.
bibliufélags. Þar er lfka sam-
Myndirnar á Kirkjuslðunni i
dag eru frá tómstundaiðju
barna i Hallgrimskirkju.—
Kirkjan á
forsetasetrinu
St. Stcindórsson:
Æska og Elli
Grær mold,
glóir sól i heiði.
Syngur blær i sefi
um sumarlangan dag.
Frýs fold,
falla lauf af meiði.
Haustbrimið svarrar
heljar myrkan brag.
Glöð, ung,
æska á björtu vori,
svifur i sólarátt
við söng og strengjaspil.
Hrum, þung
haltrar elli I spori,
grefur úr glæðum
geymdan sumaryl.
1969.
t fyrsta hefti Frjálsrar verzlun-
ar þ.á. er frásögn af heimsókn
blaðsins til forsetans á Bessastöö-
um. Ein af spurningum blaðsins,
sem forseti svaraði.var þessi:
— Hvaða þátt teljið þér að
Bessastaðakirkja eigi i reisn
staðarins?
— Ég tel hiklaust, að hann sé al-
veg ómetanlegur. Kirkjan er ein
af elztu og virðulegustu kirkjum
landsins. Hún er sóknarkirkja á
Álftanesiog um leið staðarkirkja.
Séra Garðar Þorsteinsson, pró-
fastur i Hafnarfiröi, hefur verið
þar sóknarprestur siðan rikis-
stjóri settist að á Bessastöðum og
raunar lengur. Þarna eru haldnar
venjulegar guðsþjónustur eins og
á öðrum kirkjustöðum og hátiða-
Visir að barnakór Hallgrimskirkju æfir undir stjórn Astu
óskarsdóttur.
messur á öllum stórhátiðum. Auk
þessa kemur svo i kirkjuna geysi-
legur fjöldi ferðamanna. Hún
virðist blátt áfram vera einn af
helztu viðkomustöðum hér i ná-
grenni Reykjavikur á sumrin.
Alloft, en hvergi nærri alltaf, för-
um við með gesti okkar i kirkj-
una. Það er stundum ágætt að
byrja eða enda gestamóttöku með
viökomu i þessari sögulegu bygg-
ingu. Hún er i stil við húsið,
Bessastaðastofu, sem er þó tals-
vert eldri, frá 1767. Það er óhætt
að segja, að kirkjan á verulegan
þátt i að bregða stórum svip yfir
staðinn, enda veitir ekki af, þvi að
húsakynni á Bessastöðum, mega
ekki minni vera i sniðum, þótt vel
megi við bjargast.