Tíminn - 22.01.1966, Blaðsíða 3

V
LAUGARDAGUUR 22. janúar 1966
TÍMINN
í

Glatt á hjalla á Amtmannsstíg
HZ-Reykjavík, þriðjudag.
Það var glatt á hjalla á
Amtmannsstíg 2 í dag, þegar
blaðamaður Tímans leit þar
inn. Ellen Sighvatsson, for-
stjóri hafði boðið heim nemend
um Heyrnleysingjaskólans
alls 29 börnum á aldrinum 4—
15 ára, og skemmtu þau sér
hið bezta. Undu þau öll við
að horfa á bíó, aðallega teikni
Á myndinni hér að ofan eru
börnin búin að koma sér fyrir
áður en myndatakan hófst. Að
neðan: Frá hægri, Ásta Sigurð-
ardóttir og Fjóla Kristinsdóttir
gæzlukonur, og Ellen Sighvats-
son forstjóri, sem bauð börn-
unum heim. Myndirnar til hlið-
ar sýna, að öll voru börnin hrifin
af kanínunni Harvey.
myndir, og svo við sælgætisát
og ýmsar skemmtanir.
Ellen Sighvatsson, forstjóri
bauð þessum börnum, sem eru
meira eða minna heyrnarlaus
og mállaus, heim til sín í fyrra
við mjög góðar undirtektir, og
því afréð hún að bjóða þeim
aftur. í fylgd með börnunum
voru tvær gæzlukonur, Ásta
Sigurðardóttir og Fjóla Krist
insdóttir, og sögðu þær, að börn
in væru flest öll búin að læra
að skrifa í skólanum og einnig
gætu þau lesið af vörum. Sín
á milli töluðu börnin fingra- og
merkjamál og væru þau ótrú-
lega leikin í því.
Þegar börnin komu fengu
þau öll húfur og síðan fengu
þau gosdrykki og kökur. Að
þeim veitingum loknum voru
sýndar nokkrar stuttar kvik
myndir, mest megnis af skop
legra taginu, við almenna hrifn
ingu áhorfenda.
Því næst var kveikt á borð
bombum, sem þeyttu alla vega
litum pappírsögnum yfir skar
ann. Gestgjafinn náði i kan-
ínu, sem hún á, og kunnu
börnin fjarska vel við þá
skepnu. Vildu þau öll fá að
halda á henni, en því miður
kunni kanínan ekki að meta
þann vinarhug, sem henni var
sýndur.
Börnin í Heyrnleysingjaskól
anum eru víðs vegar að af
landinu og koma í skólann að
hausti og dveljast þar um vet
urinn fram á vor. Börn úr
Reykjavík og nágrenni fá þó
að fara heim um helgar. Alls
eru kennarar í skólanum 5 og
hefur hver þeirra nokkur börn,
sem eru í svipuðum aldurs-
flokki.
3
t
loforð
Eitt fyrsta afreksverk núver
andi ríkisstjnrnar var eins og
kunnugt er að gera afsalssamn-
inginn við Breta um íslenzka
landhelgi og selja þeim sjálf-
dæmi um málskot til alþjóða-
dóms, jafnhliða heiti um að
færa ekki út fiskveiðimörk við
fsland nema tilkynna Bretum
það áður. Um leið lýsti ríkis-
stjórnin þó yfir — svona til
þess að reyna að gera hlut
sinn betri í orði — að hún
mundi halda áfram að vinna
að útfærslu landhelginnar. þó
að öllum væri ljóst, að afsals-
samningurinn mundi ekki auð-
velda þær ráðstafanir, þar sem
með honum var hreinlega af-
salað þeim rétti, sem fært hafði
íslendingum alla sigra i land-
helgismálinu til þessa.
Síðan þetta gerðist er nú
nokkuð á sjötta ár. Ríkisstjórn
in hefur ekki hreyft iitlafing
ur í þá átt að vinna að stækkun
fiskveiðilandhelginnar. Bretar
fengu að sópa landhelgina til
jafns við íslenzka togara í þrjú
ár eftir gildistöku afsalasamn
ingsins. Síðan hafa mörg byggð
arlög austan Iands og þó eink
um vestan kvartað mjög yfir
ágengni erlendra togara rétt
við núverandi markalínu og
búið við fiskileysi, þar sem
bátamiðin eru urin, og krafizt
stækkunar landhelginnar. En
stjórnin þegir og heldur að
sér höndum. Hún er búin að
glcyma loforði sínu, og Morg
unblaðið talar ekki um annað
en þennan „sigur“ sem unnizt
hafi með samningnum. Er svo
að sjá, að stjórnin og mál-
gögn hennar telji það fullnað
ar- og loka-„sigur“ íslendinga
f Iandhelgismálum, enda samn
ingurinn gerður f samræmi við
þá stjórnarskoðun.
Gengur á þorskstofn-
inn
Síðustu fregnir af rannsókn
um fiskifræðinga benda til
þess, að töluvert gangi á þorsk
stofninn við fsland, og um of-
veiði sé að ræða. Beinist at-
hyglin þá fyrst að gegndar-
lausri veiði erlendra togara á
íslenzka landgrunninu og minn
ir á, að mál er til komið að
hefja sókn á ný f landhelgismál
inu, marka nýja og íslenzka
stefnu, landgrunnsstefnnna, og
sækja rétt fslendinga fast til
landgrunnsins alls. Sú sókn
verður varla hafin undir þess
ari ríkisstjórn, nema harðar
verði að henni sótt.
Skemmdarverkin
geqn iSnaðinum
Það er ekki einungis, að nú
verandi ríkisstjórn beiti stefnu
sinni gegn íslenzka iðnaðinum
f meginatriðum. heldur scilist
hún hreinlega til þess að vinna
skemmdarverk gegn honum. og
tefla ýmsum greinum hans f
augljósa hættu. Er engu líkara
en stjórnin reki skæruhernað
og beiti sér gegn einni og einni
iðngrein f einu. En einn liður
stjórnarinnar f hinni almennu
sókn gegn fslenzkum iðnaði er
sá að þráast gegn því, að iðn
aðurinn njóti jafnræðis við
aðrar atvinnugreinar í því að
Scðlabankinn endurkauna hrá-
efnavjxla iðnaðarins. Lýsing
dugmikils iðnrekanda hér í
blaðinu í gær um fjandskap
f stiórnarinnar vj« iðnaðinn er
6 harla athyglisverð.