Tíminn - 22.01.1966, Blaðsíða 7

LAUGARDAGUUR 22. janúar 1966
7
TÍMINN

PÁLL ÁRNASON
frá Ártúni
Hinn 22. desember sl. var til
moldar borinn Páll Árnason,
fyrrum kennari og bóndi frá Ár-
túni við Hofsós. Hann andaðist á
sjúkrahúsi Sauðárkróks eftir
stutta legu þar, 86 ára að aldri.
Páll var fæddur á Heiðreksstðð-
um í Svarfaðardal, 9. júlí 1879,
en fluttist ungur með foreldrum
sínum, Önnu Sigríði Bjarnadóttur
og Áma Runólfssyni, að Atla-
stöðum í sömu sveit og ólst þar
Épp. Vorið 1902 lauk hann prófi
frá Möðruvallaskóla og fluttist
þá vestur í Skagafjörð og gerðist
kennari og jarðabótamaður i
Hóla- og Viðvíkurhreppum. Árið
1907 fer Páll til Ólafsfjarðar og
sezt að á Kvíabekk, og er þar
bóndi og kennari í 3 ár, eða til
1910, er hann kemur aftur í
Skagafjörð og sezt nú að í Hofs-
ósi um sinn, en flyzt að Ártúni
við Hofsós árið 1916 og stundar
þar jöfnum höndum barna-
kennslu og búskap í 30 ár.
Þegar Páll byrjar störf sín
hér, skömmu eftir aldamót er
eins og gefur að skilja við marga
erfiðleika að etja, bæði á sviði
búskapar og uppfræðslu barna
Hann sér því fljótt, hvers var þörf
til úrbóta á þeim sviðum sem öðr-
uni og gerðist því þátttakandi og
stofnandi að ýmsum félögum,
sem þá voru að hefja göngu sína.
Jafnframt því að vera kennari, og
bóndi í 44 ár, var hann kjöt-
matsmaður í 15 ár, og ullarmats;
maður og vigtarmaður í 25 ár. f
sáttanefnd var hann í 25 ár og í
sóknarnefnd í 10 ár. Að málefn-
um kaupfélagsins starfaði hann
um 25 ára skeið, ýmist í stjórn
þess eða sem endurskoðandi reikn
inga. f hreppsnefnd Hofshrepþs
var Páll í 12 ár, þar af oddviti
í 6 ár. Upptalning þessi er langt
frá því að vera tæmandi, þótt hér
verði látið staðar numið. Hiin
sýnir þó glöggt, hverjum mann-
kostum Páll var búinn, og að
sveitungar hans og samstarfs
menn treystu honum fyrir rnarg-
háttuðum og vandasömum trún
aðarstörfum. Öll þessi störf leysti
Páll af hendi með mesta sóma,
þannig að á betra varð ekki kos-
ið-,
Árið 1904 giftist Páll Halldóru
Jóhannsdóttur, ljósmóður, ættaðri
úr Hofshreppi, hinni mestu dugn-
aðar- og ágætiskonu. Þeim hjón-
um varð fjögurra barna auðið og
komust þrjár dætur þeirra til full-
orðinsára, Unnur húsfreyja í
Vestmannaeyjum, Anna ljósmóðir
í Vestmannaeyjum og Pála hús-
freyja og kennari á Hofsósi. Konu
sína missti Páll árið 1957. Síðustu
20 árin dvaldi hann hjá Pálu dótt-
ur sinni og manni hennar, Þor-
steini Hjálmarssyni, símstjóra.
Páll hafði mikinn áhuga fyrir
öllu því, er til hagsbóta horfði
fyrir sveitunga sína og samferða-
menn, og munu því margir hafa
leitað hollráða hjá honum. Dag-
farsprúður var hann og hið mesta
prúðmenni í allri framgöngu. Ekki
fór hann dult með skoðanir sínar
á málefnum þeim, sem á dagskrá
voru hverju sinni og fram til hins
síðasta fylgdist hann vel með
öllu, sem fram fór. Störf þau, er
hann hafði svo mörg ár á hendi
fyrir sveit sína, hafa nú dreifst
á margra manna hendur og mættu
þeir, sem þau vilja vel leysa, taka
hann sér til fyrirmyndar. Starfinu
o'g stríðinu er nú lokið. Ég vil af
heilum hug þakka þér að leiðar-
Iokum fyrir allt það, sem þú hef-
ur gert fyrir sveit þína, og sér
í lagi fyrir þína miklu og tryggu
vináttu um árabil.
Níels Hermannsson.
SigríSur Þorsteinsdóttir
frá Víðivöllum
Hlnn 5. nóv. sl. lézt að , elli-
heimilinu Grund, eftir 5 mánaða
dvöl þar. Sigríður Þorsteinsdóttir
frá Víðivölium fremri í Fljótsdal.
Hún var fædd á Akranesi 12.
febrúar 1675. Foreldrar hennar
voru María Bóthildur Jakob-
ína Pétursdóttir Maack og Þor-
steinn Guðmundsson. Tíu ára göm
ul fluttist Sigríður vestur á ísa-
fjörð til Theodóru og Skúla Thor
oddsen. Þar dvaldist hún til 16
ára aldurs, en fór þá austur á
Fljótsdalshérað til sr. Sigurðar
Gunnarssonar á Valþjófsstað og
frú Soffíu Einarsdóttur, sem var
vinkona Maríu móður Sigríðar.
Eftir að hafa stundað nám í
Kvennaskólanum í Reykjavík, gift
ist hún árið 1902 Sigurði Brynj-
ólfssyni á Brekku í Fljótsdal, orð
lögðum mannkostamanni. Ekki
naut hún samvista hans lengi, því
að eftir árs sambúð andaðist hann
og var einkadóttirin skírð við
kistu hans. Næstu árin bjó
Sigríður með tengdaföður sínum á
Víðivöllum fremri. Árið 1912 gift-
ist Sigríður öðru sinni Tryggva
Ólafssyni kennara, hinum mæt-
asta manni. Með honum bjó
Sigríður á Víðivöllum, ágætu vel-
hirtu búi til ársins 1930. En þá
fluttust þau til Reykjavíkur, mest
vegna vanheilsu Sigríðar, sem þá
var búin að vera sjúklingur um
nokkurrra ára bil og var ekki sjá-
anlegt annað en hÚD þyrfti að
dvelja undir læknishendi og á
sjúkrahúsi sem og varð næstu ár-
in.
Öll þessi erfiðu sjúkdóms-
ár naut hún aðstoðar og um-
hyggju dóttur sinnar, sem entist
henni til æviloka. Þó að Sigríður
sigraði að lokum sjúkdóm þann,
— kí&sí íiflno um miShik ævinnar
varð hún aldrei heilsusterk eftir
þetta.
Fyrstu ár þeirra Sigríðar og
Tryggva í Reykjavík, um og eftir
1930, urðu engin veltiár, enda
urðu þau aldrei rík af veraldar-
auði. En heimili þeirra bar jafnan
vott um smekkvísi húsfreyju og
framúrskarandi þrifnað. Og þar
nutu margir Austfirðingar oaina
og margvíslegra greiða, sem allt
var veitt af ríkidæmi njartans.
Tryggvi stundaði ýmsa vinnu, eft-
ir að hann fluttist til Reykjavíkur
lengst af vann hann við afgreiðslu
og skrifstofustörf hjá KRON og
þótti í hvívetna góður og traust-
ur starfsmaður.
Tryggvi andaðist 1947 eftir
skammvinna en erfiða sjúkdóms
legu. Hélt Sigríður þá enn heim-
ili um nokkurt skeið með til-
styrk vinkonu sinnar, Sæbjargar
Sigurðardóttur, ættaðri austan af
Fljótsdalshéraði.
Börn Sigríðar af fyrra hjóna-
bandi eru: Sigríður SÍgurveig, gift
Jóni Sigurðssyni. verzlunarmanni
í Borgarnesi. Af síðara hjóna-
bandi: Ólafur, lækfiir í Reykja-
vík, kvæntur Önnu Lúðvíksdóttur,
tvíburarnir Sigurður, kaupmaður
á Hvammstanga, tvíkvæntur,fyrri
kona Kristín Guðmundsdóttir, síð
ari kona Ásdís Pálsdóttir, og
Gunnar, sem var vanheill og dó
um tvítugt. Auk þes ólu þau upp
frá 8 ára aldri, bróðurdóttur
Tryggva, Sigurveigu Guðmunds-
dóttur. Hún er nú búsett í Höfn
í Hornafirði og gift Baldvini
Þorsteinssyni.
Seinustu árin dvaldist Sigríð-
ur mest á heimilum barna sinna
einkum hjá Sigríði í Borgarnesi.
Sigríður Þorsteinsdóttir var fríð
sýnum, og höfðingleg í fasi, bros-
ið var milt og lýsti upp andlitið.
Hún var skapstór kona, hreinlynd
og vinföst. slúður og lastmælgi
náði ekki eyrum hennar. Sjúkir
menn og þeir, sem halloka fóru í
lífinu, áttu líka samúð hennar.
Okkur viniim sínum, sem í fjar-
lægð voru, skrifaði hún löng
og góð bréf, þrungin hlýju og
fyrirbænum. Síðustu jólin, sem
hún lifði, skrifaði hún á jólakort-
in sín sem áður.
Ég vil með þessum fátæklegu
línum votta Sigríði þakkir mínar
fyrir móðurlega umhyggju, sem
ég ung naut á heimili hennar og
margra ára sanna vináttu. Ég
mun ætíð minnast hennar sem
heiðurskonu.
S.Á.S.
BÆNDUr
K N Z saltsteinninn
er nauSsynlegur búfé yð-
ar. Fæst i kaupfélögum um
land allt.
Jdhannes Jónsson
Tyrfingsstöðum
Síðustu tónar kvöldsins hljóðn-
uðu kl. 12. Hálfri stundu síðar
ert þú liðið lík. Svo óvænt og
vægðarlaust spinna forlögin þráð
inn um lokadóm þann, sem eng
inn skilur, og engiqn flýr, en all
ir hljóta.
Mér hefur sjaldan brugðið meir
við lát nokkurs manns. Skil ég
það vart — og skil þó.
Fyrir meir en aldarfjórðungi
hófust kynni okkar. Við vorum
jafnaldrar — þú fjórum dögum
yngri. Kynni okkar og samstarf
var margvíslegt en þó einkum vígt
þrem megin þáttum. í karlakór-
um, í ungmennafélagi sveitarinn
ar og í ýmis konar ferðalögum og
mannfagnaði. Ég get efcki hugsað
mér ánægjulegri né ágætari starfs
félaga á þessum sviðuim. Það
var þirin lifandi áhugi, glaðværðin
og söngurinn, sem alla vaKti. Þú
varst aldrei hálfur — ætíð heill
í starfi. Allir þeir, sem með þér
störfuðu innan þessara félaga hér,
meta og minnast framlags þíns
til þeirra. Þó mun það efalaust
verða þín geislandi sönggleði og
glampandi rödd, sem dýpstu spor
in grópa í vitund okkar.
Jóhannes fæddist að Bólu í
Blönduhlíð þann 6. janúar 1923.
Ólst upp í Norðurárdal í faðmi
móður og fagurra fjalla. Kynnt
ist snemima Krókárdal og Kleifum.
Þekkti hverja laut og þúfu þar
innra. Byrjaði ungur að spila á
eigin spýtur og vann hin marg-
breytilegu störf en jafnan í
Akrahreppi. Hafnaði þó um skeið
í Reykjavík. En sveitin seiddi
hann á ný í arma sína. Ætt-
byggðin nyrðra sigraði í tafli
verkefnanna. f skaut heimahaga
hlaut að finnast autt rúm fyrir
einn son, sem glatast hafði um
sinn. Sú varð og raunin á. Fyrir
rösku ári gekk hann að eiga
heitmey sína Kristínu Jóhanns-
dóttur frá Tyrfingsstöðum á
Kjálka og þar var starfið hafið
í trú á móður mold og f von um
farsæld í fraimtíð í sambúð með
ágætri eiginkonu.
Jóhannes háði sína lífsbaráttu
að ýmsu leyti við erfiðar ytri að-
stæður. En hann hafði kjark og
manndóm til þess að taka því, sem
að höndum bar hverju sinni.
Hann var óvenju vel félagslega
sinnaður maður og beinlínis þráði
samstarf manna, bæði í leik og
jsfarfi. Hann var trúr í raun og
bóngóður. Vinmargur og vinhlýr.
Frá honu-m geislaði lífsfjör og lífs
kraftur. Hann var hrókur alls
fagnaðar og í söng var hann seg
ullinn, sem alla dró að sér. En
hann þráði frelsið — frelsi söngs
og góðhests og naut sín oft bezt
óbeizlaður úti á víðum völlum ís-
lenzkrar náttúru.
»Hamingjusól ungu hjónanna var
risin. Framundan voru dýrðlegir
dagar. — En þá kom kallið —
og það kom of fljótt. Og því slær
nú þögn á okkur ÖU, sem þekkt-
um hann vel en eftir stöndum og
varðveitum minningu látins vinar.
Fortíð manna skipti jafnan
miklu en framtíð þeirra, sem ungir
eru sker úr um lífsstarfið. Ég
veit að þú Jói minn, við hlið þinn
ar upgu konu, horfðir brosándi
móti því, sem koma skyldi. Þið
bjuggrið ykkur hreiður eiins og
söngfuglar vorsins í sveitinhi, sem
þið elsfcuðuð bæði. Ég bið Guð
að styrkja þið Stína, aldraða for-
eldra þína og tengdamóður, svo
og aðra venzlamenn og viniX
Síðasta lagið okkar áður en
þú lézt var „Kveðja“. Það gat
verið óðurinn ofckar til þín. En
ég endurtek þann óð hér í nafni
allra Feykisfélaganna. Ég persónu
lega flyt þér nú, mínar hinztu
þakkir og kveðjur fvrir óteljandi
óskastundir og ógleymanlegt sam
starf, Ég veit, að hvenær. sem
tveir eða fleiri samtíðarmenn þín
ir hér í sveit boma saman til söngs
þá verður þín ætíð minnst —
í þögn. —
Vertu sæll vinur.
Konráð Gíslason.
Þorrablót í Kópavogi
Þorrablót Framsóknarfélaganna í Kópavogi verð-
ur haldið laugardaginn 22. janúar í Félagsheimili
Kópavogs, efri sal.
Skemmtiatriði:
1. Gamanþáttur Jóns Sigurðssonar og Bjargar
Ingadóttur.
2. Danspar, Gissur og Rasmína.
3. Ríótríó leikur.
4. Dans.
Aðgöngumiða má panta í símum 41131 og 41712,
12504 og 40656.
Skemmtinefndin.