Tíminn - 27.01.1966, Side 11

'1 i f ' 1
FIMMTUDAGUR 27. janúar 1966
TÍMINN
i
ARABÍU LAWRENCE
57
Þeir héldu af stað til borgarinnar í morgunsárið, Nasir
fór fyrstur, heiðursvottur vegna fimmtíu orrusta, sem hann
hafði átt við fjandmanninn. Það kom riddari þeysandi á
móti þeim út úr borginni. Hann var sendur af Shukri el
Ayubi, foringja andspyrnuhreyfingarinnar í Damaskus, en
Feisal hafði haft samband við hann kvöldið áður. Sendiboð-
inn heilsaði Feisal og Lawrence ljómandi af ánægju og rétti
þeim grein með gulum þrúgum. „Góðar fréttir, Damaskus
býður yður velkomna.“
Þegar fylkingarnar komu inn í úthverfin voru þeir boðn-
ir velkomnir á einkennilegan hátt, fólkið var þegjandi, frels-
unin hafði komið svo snögglega að það gat ekki orðað til-
finningar sínar. „Leiðin var þakin fólki, sem stóð meðfram
veginum, við glugga húaanna, á svölum eða húsaþökum.
Margir grétu, nokkrir hylltu okkur, aðrir kölluðu upp nöfn
okkar, en flestir horðu og horfðu, og gleðin skein úr aug-
um þeirra.“ Þegar kom inn í borgina, breyttust gleðitárin
í tryllta hyllingu, iðandi múgurinn hrópaði í hrifningu:
„Feisal, Aurens, Nasir“ — dansaði og söng og tróð sér að
bifreiðunum, sem fluttu konung þeirra og frelsara í tryll-
ings æði. Fagnaðaröskur kváðu við hvað eftir annað um
stræti og torg eins og brimhljóð. Andartak gleymdi Lawrence
áhyggjum sínum, hann dreymdi enn einu sinni að þessi
fagnaðar sameining myndi sýna að bak við hana væri nægur
styrkur til Þess að tryggja Feisal og Aröbum herrarétt eigin
örlaga.
Draumurinn varð skammur. Nasir og Nuri Shaalan voru
komnir til ráðhússins og sátu í forherbergi ráðstofunnar,
þegar Lawrence loks tókst að komast þangað inn í gegnum
skarann, sem umkringdi stjórnaraðsetrið. Lawrence til hinnar
mestu undrunar sátu beggja vegna við þessa vini hans engir
aðrir en svikahrappurihn Abd el Kader og bróðir hans
Muhameð Said, verkfæri Jemals Pasha til að fá Feisal til
svika. Áður en Lawrence gat áttað sig, stóð Múhameð Said
upp og tilkynnti að hann, bróðir hans og Shukri hefðu
myndað ríkisstjóm og útnefnt Hússein í Mekka „Konung
Araba.“ Orðlaus, snéri Lawrence sér að Shukri og vonaðist
eftir neinu hans. En gamli maðurinn gat aðeins staðfest
ANTHONY NUTTING
það, að Alsírmennirnir, sem voru trylltir ofstækismenn flest-
ir, hefðu tekið öll völd í nefndinni. Hann fyrirleit þá jafn-
mikið og Lawrence, hann var sjálfur vitni að því hvernig
þeir höfðu staðið með Tyrkjum allt til loka. En hvað gat
hann gert? Hann var ekki nógu sterkur að standast þá.
Lawrence fann ekki til neins biturleika í garð Shukri fyrir
afstöðu hans. Hann hafði skrimt undir hernámi Tyrkja, þrátt
fyrir það sem hann hafði orðið að þola af Jemal Pasha og nú
var hann uppgefinn.
Það varð einhver að fletta ofan af þessum svikum. Law-
rence sneri sér örvinglaður til Nasirs í von um aðstoð. Skyndi
lega glumdi herbergið af kunnuglegri rödd, mas Arabanna
í forherberginu þagnaði og þeir viku til hliðar og þá mátti
sjá Auda, sem var að reyna að ráðast á Drusa sheik, sem
hafði móðgað hann og slíkt varð ekki afsakað nema með
blóði hans. Það urðu Þarna nokkur átök, loks voru þeir inn-
an um hrópandi og öskrandi Arabagrúa, drukkinn af sigur-
gleði og kallandi upp nöfn höfðingja sinna milli þess sem
þeir flugust á og bölvuðu hvor öðrum. Hér var þá hin sam-
einaða Arabía, sem hann og þeir höfðu barizt fyrir — öskr-
andi múgur og konungdæminu ógnað af valdaræningjum.
Lawrence hóf nú að tryggja völd Feisals í Damaskus.
Hann lét senda eftir Abd el Kader og bróður hans. Fyrst
neituðu þeir að koma, en dröttuðust þó loks á fund hans og
hittu þá fyrir hermann Nuri el Said og Ruwalla liðsmenn
undir stjórn Nuri Shaalan. Lawrence tilkynnti að stjórn Abd
el Kader væri ekki lengur við völd og hann hefði í nafni
Feisals útnefnt Shukri el Avubi sem landstjóra og Nuri el
Said sem herstjóra. Múhameð véfengdi þegar þessar ráð-
stafanir, kallaði Lawrence vatnrúaðan á Breta og kallaði á
Nasir sér til hjálpar. Þegar það bar ekki árangur, dró Abd
el Kader rýting sinn úr slíðrum og tók að bölva og ragna.
Auda gamli var snöggur, hann hafði ekki fengið útrás í
viðskiptunum við Drúsann og vildi blóð, En. Abd él Kader.
flúði af hólmi áður en sá gamli fékk færi á honum og
bróðirinn fylgdi fast á hæla honum.
Þegar þeir voru farnir, tóku Lawrence og hinir að ræða
hvernig koma skyldi á stjórn og reglu í borginni. Það varð
að koma upp lögregluliði og brunavörzlu, rafmagnsstöðin
C The New Ameriean Llbrarv
UNDIR FÖLSKU FLAGGI
ANNE MAYBURY
ann um, hvort hún kynni að
hafa þekkt ^elix frænda frá fyrri
tíð og hvort hún hafi virkilega
verið úti kvöldiv sem hann var
drepinn.
— Áttu við, að Rhoda ....
— Hafi myrt hann? Kamingjan
heil og sönn. Ágizkanir mínar
hef ég fyrir sjálfa mig. Og nú
komst andlit hennar í venjulegar
skorður, sem ekki var hægt að
draga neinar ályktai.lr af. Eg
þvaðra ekki um ályktanir mínar
við hina og þessa og verða svo
kannski kærð fyrir bakmælgi!
Vonnie flýtti sér fr1 gluggan-
um. Gerum nú ráð fyrir, að ég
segði sem svo: En það var ein-
hver hér kvöldið það, því að ég
sá Ijós kvikna og slokkna í glugga
á efstu hæðinni. En ég þo i ekki
að láta blanda mér í neitt. . .Það
fór hrollur um hana.
— Hvað er að þér? Fenella
virti hana gaumgæfilega fyrir sér.
— I . . er allt saman svo
hræðilegt.
— Já, það er þa sannarlega.
samþykkti Fenella. Hún kross-
lagði handleggina og þrýsti fingr-
unum inn í holdið. Þess vegna er
ég hissa á því, að þú skulir vilja
vera hérna, þegar þér er boðið að
losna. Hús, þar sem búið er að
fremja morð
— Ég er komin langa leið til
að heimsækja Joss frænda, sagði
Vonnie stillilega, og hér ætla ég
að vera. Hann vildi gjr.rnan að
ég yrði kyrr. Það sá ég á honum.
— Þetta var mjög göfugmann-
legt af þér. Þá lá við, að það
væri háð í röddh.ni.
— Alls ekki, svaraði Vonnie
og hafði full vald yfir sjálfri sér.
Göfugmennska getur líka haft
þann tilgang að fullnægja sjálf-
um sér, eða er það ,ekki? Æaður
gerir öðrum ánægju af því að það
er ánægja fyrir rr nn sjálfan. I.IaJ
ur verður ánægðari með sjálf-m
sér.
— Þetta er og háfleygt fyrir
m;' sr.gði -■ hálfgremju
lega. En ef þig langar til að vera
í húsi, sem er fullt af lögreglu-
mönnum, þá þú am
— Býrð þú ekki hé: sjálf?
— Nei, sem betur fer Ég hef
íbúð handan við hornið. En ég
er hér mikið. Joss frænd> vill
gjarnan, að ég k mi i.ingað. Þar
að auki á Ralph hér h 'ma. Það
er ég, se kynnti hann fyrir
fræ..da þegar þeir hittust fyr;
— Jæja!
0® bqw opncnir alve?
lega. Ralph býr á efstu hæðinni.
Lofthert rjunum! Og ei..-
hver hafði v*. ’ð þar í her-
berginu, sem sneri að garðinum
kvöldið, sem húsið annars átti
að vera tómt, nema hv maður
var að deyja á vinnustofunni á
fyrstu hæi ....
Fenella leit á töskurnar. Þær
vor.i bæði nýtízkulegar og fal-
legar. Önnur með stafina M.A.
í einu horninu.
— Eru þær amerískar?
— Já.
— Þeir gera betri ferðabúnað
en við. . ég einhvern tíma fer
til Bandaríkjanna verða ferðatösk
ur og handtöskur með því fyrsta,
sem ég fæ mér. Þú .rt heppin að
búa svona nálægt >T York.
— Ég bý mörg hundru. mílur
frá New York. Vancouver er á
vesturströndinni og næsta
arr. >rr’;’ er Se"
— Eg spyr ekki að landafræð
inni hjá mér. Það er gott, að ég
þarf ekki mikið á henni ;ð halda,
þar sem ég vinn. Kæmi það fyrir,
að ég þy: 'ti að leysa úr slíkum
spurningum, lent’ ég á göiunni
og yrði betlari.
— Ég veit ekki einu sinni
hvaða atvinnu þú hefur. Vonnie
gat ekki stillt sig um að hlæja.
— Það var hjá þessum ljósmynd
ara, sem ég hitti Ralph.
— Jæja, hann er mjög geðug-
ur.
I Fenella svaraði engu. Hún leit
j upp og augnatillitið sagði það,
jsem annars hefði verið hægt að
1 segja með orðum. Hún hefði alveg
eins getað hrópað framan í Vonnie:
Haltu þér f hæfilegri fjarlægð. —
Ralph er minn!
Vonnie <talaði ekki meira um
Ralph. — Ætli það sé ekki bezt
að fara að tína upp úr töskunum.
— Já, en þér er alveg óhætt
að fara rólega að öllu. Hér er
ekki borðað fyrr en hálf-tvö.
— Verður þú í mat?
— Já, já. — Ég borða lang oft-
ast hjá frænda á laugardögum. Það
er nærri því föst venja. Nema þeg-
ar eitthvað sérstakt er um að vera
hjá sjálfri mér. Síðan frændi veikt-
ist, hef ég verið hér töluvert mik-
ið. Honum þykir vænt um að hafa
mig hjá sér. Við stöndum hvort
öðru nokkuð nærri.
— Það var gott. Það yrði ann-
ars nokkur einmanalegt fyrir
hann.
— O, hann á marga vini, og
það lítur út fyrir, af hann eigi
óvin líka. Alla mína ævi hefur
þetta hús verið mér einskonar
heimili, og síðan frændi iékk sitt
fyrsta hjarta-kast, hefur mín eigin
íbúð bara verið staður. þar sem
ég sef og tek stundum á móti
kunningjum minum. Ralph borðar
stundum með okkur. Hann og
frændi njóta sín ágætlega saman,
og það þykir mér vænt um. Hún
gekk að dyrunum. — Bezt ég lofi
þér að vera í friði við að taka
upp.
Á þröskuldinum nám hún se:
snöggvast "taðar. — Það er nær
því broslegt, að óska þess, að
kunnir vel við þig hérna. Þ
þarf sjálfsagt töluvert til þess,
slíkt sé mögulegt innan um al1
hryllinginn. En — þú hefur kos
þetta sjálf.
Dyrnar lokuðust hljóðlega
Vonnie var ein.
Orð Fenellu bergmáluðu í h.
legu herberginu, eins og aðvöri
En aðvörun um hvað? Að heir
myndi alls ekki líða vel? Að Fe
ella blátt áfram væri að óska þ<
að hún kynni illa við sig? Ra>
blærinn gat svo sem bent til þ
Vonnie efaðist ekki um, að 1
væri sama, hvernig framkr
hennar yrði og hvað lengi h
væri þarna, — Fenella Ash!.
mundi aldrei gera meira en
sætta sig við tilveru hennar . . .
Vonnie gekk um í herbergi
og horfði á skrautmuni og vef
myndir. Hún stóð grafkyrr fra
undan öðru þeirra. Það var fal)
mynd af sjávarströndu og hjart
tók kipp í brjósti hennar. Þe
gæti vel verið frá Vancouver
land, frá Kyrrahafsströndi:::
Minningarnar frá samverunni
Niegel streymdu í huga henr:
Hún hrökk ósjálfrátt við, eins
hún væri að komast hjá að reka
á hann þarna. Nigel! Að ve>-
minnt á hann hérna. Á mynd
sjávarströndu að verða til að ve!
allt upp aftur? Nei. Nei...
Hana kitlaði í fingrn
til að snúa myndinni við á veggr
um. En slíkt og annað eins vr
hrein della. Hún hafði annað v.
ÚTVARPIÐ
Fimmtudagur 27. janúar
7.00 Morgunútvarp. 12.00 Háde
útvarp 13.00 A frívaktinni. Ey
Eyþrtrsdóttir stiórnar óskalag
þætti
fyrir sjóinen
14.40 Við,
sem helma sitjum. 15.00 Miðde;,
útvarp. 16.00 Síðdegisútvarp 1S.<
Segðu mér sögu. Sigríður Gu'
laugsdóttir stjórnar þætti fyr
yngstu hlustendurna. 18.20 Veðe
fregnir. 18.30 Tónleikar. 10.
Fréttir. 20.00 Daglegt má) Ár
Böðvarsson flytur þáttinn 20.
Kveðja frá Grænlandi. Gra
lenzki útvarpskórinn syng;
nokkur lög. 20.20 Okkar á mi!
Eíyjan græna. Dagskrá um íi
land og írlendinga. 21.00 Sinfói
fuhljómsveit íslands heldur tó’
leika í Háskólabfói. 21.45 Ljófi
mæli Steingerður Guðmundsdót
ir flytur frumort ljóð. 22.00 Frét
ir og veðurfregnir. Átta ár
Hvfta húsinu Sigurður Guðmund
son skrifstofustjóri flytur kaf!
úr endurminningum H. Trumai
fyrrum Bandaríkjaforseta (1?
22.35 Djassþáttur. Ólafur Stepi
stj. 23.05 Hjalti Eliasson og Stefá.
Guðjohnsen ræðast við. 23.30
Föstudagur 28. janúar
7.00 Morgunútvarp 12.00 Háde
útvarp 13.15 Lesin dagskrá næs
Viku 13.00 Vi* -innuna. 14.40 Vi
Isem heima
sitjum
' Sigriður
Thorlacius les sþáldsöguna „Þe
hann hlustar“ 15.00 Miðdegisú
varp 16.00 Sfðdegisútvarp 17.0>
Fréttir. 17.05 Stund fyrir sto:
tónlist. 18.00 Sannar sögur fr
liðnum öldum. 18.20 Veðurfreg:
id 18.30 Tónleikar. 19.30 Frétti.
20.00 Kvöldvaba. 21.30 Útvarps
sagan: „Paradísarheimt“ Höf
flytur (26) 22.00 Fréttir og veðu
fregnir. 22.15 íslenzkt mál Ju
Aðalsteinn Jónsson cand ma
fljdur þáttinn 22.35 NæturhMó-
leikar: Sinfóniuhljómsveil Islan
leikur. Stjómandi: Bohdan Wo
iczko. Síðari hluti tónleikanna fr
kvöldinu áður: 23.15 Dagskrárloi
morgun