Tíminn - 01.03.1966, Side 11

BKH>JOI>A(ílTR 1. man 1966
TÍMLNN
VERÐIR LAGANNA
TOM TULLETT
3
tókst honum að hafa nokkur þúsund franka út úr góð-
hjörtuðum og grandalausum klerkum.
í janúar 1950 barst Alþjóðalögreglunni skeyti frá Algeirs-
borg með beiðni um upplýsingar um Alexander Brettanfeld,
fæddan í Tékkóslóvakíu 1925. í þetta skipti hafði þrjót-
urinn fyrirhitt prest sem trúði ekki sögu hans og sneri
sér til lögreglunnar. Ungverski flóttamaðurinn von Brettan-
feld prins var í rauninni réttur og sléttur Brettenfeld og
var tekinn fastur fyrir þjófnað. Hann bar ekki einu sinni
nafnskírteini.
Alþjóðalögreglunni tókst ekki að finna stafkrók um þjóf-
inn í skjölum sínum, en þegar fingraför hans bárust frá
Algeirsborg voru þau sendi út um heiminn. Svarið lét ekki
á sér standa. Fingraförin voru þau sömu og á tékkneskum
þegn að nafni Frantizek Lexa, sem fæddist í Nejdek 1930.
Frekari vitneskja barst frá Sviss þar sem tekin höfðu verið
af honum fingraför ánið 1949 eftir handtökuna fyrir að koma
inn í landið með ólöglegum hætti. Þarna fékkst staðfest-
ing á að rétt nafn mannsins var Lexa og ljósmynd fylgdi.
Nú hafði Alþjóðalögreglan í höndum spjaldskrárkort um
Lexa með dulnefni hans, ljósmynd, fingraförum og svika-
aðferð. í tvö ár fréttist ekkert meira af honum, en í
ársbyrjun 1952 stal ókunnur bófi frá presti í Dunkerque og
fór nákvæmlega eins að og Lexa var vanur. í desember
iama ár tók lögreglan í Hamborg fingraför af ungum af-
Drotamanni, sem kallaði sig Knill, og sendi þau Alþjóða-
lögreglunni. Beaulieu yfirlögregluþjónn, yfirmaður kennslu-
deildarinnar, fór yfir spjaldskrá sína. Hann gat svarað um
hæl: „Knill er sami maður og Lexa, öðru nafni Brettenfeld."
Síðan þetta gerðist hefur Alþjóðalögreglunni tekizt að
jera kennsl á þennan smáglæpamann í hvert skipti sem
hann hefur brotið af sér. Nú eru dulnefni hans komin á
þriðja tuginn og ferill hans líkist mest sífelldu ferðalagi
um Evrópu. Munurinn á honum og venjulegum ferðalög-
um er að athæfi hans aflar honum hvarvetna fangelsisvistar.
í marga mánuði lá í lögreglustöðinni í Reggio á Ítalíu
óafgreidd kæra á hendur Conrad nokkrum Kreisler, sem
lýst var eftir fyrir rán með vopn í hönd. Ekkert var freka
um hann vitað, en lögreglumenn eru furðulega þrautseigir.
í ágúst 1952 barst Alþjóðalögreglunni skeyti frá yfirstjórn
lögreglumála hollenzku Vestur-Indía í Willemstad. Það hljóð-
aði svo:
„Vinsamlegast látið í té upplýsingar um Conrad Kreisler,
fæddan Varsjá 24. febrúar 1944, handtekinn í Curacao uin
borð í sænska skipinu Guyana sem laumufarþegi. Kveðst
vera strokumaður úr Útlendingaherdeildinni frönsku.“* Skeyt
inu fylgdu fingraför. Hvorki nafnið né fingraförin fundust
á skrá, og lögreglustjórnum allra aðildarríkja voru sendar
upplýsingarnar.
í september síma§i lögreglustjórinn í Luxemburg að
fingraför Kreislers kæmu heim við fingraför Schneiders
nokkurs Corrado, fædds í New Orleans og handtekins í
Luxemburg í júlí fyrir að laumast inn í landið á ólöglegan
hátt.
Schneider var einnig á skrá hjá svissnesku lögreglunni
fyrir sömu sakir. og í janúar næsta ár kom skeyti til Parísar
frá Róm.
„Conrad Kreislar, öðru nafni Schneider og Corrado, heitir
réttu nafni Corrado Tirabassi, er eftirlýstur hér fyrir rán
með vopn um hönd og fjárkúgun. Vinsamlegast látið vita
hvar nú niðurkominn.“
Lögreglan í Curacao fór með laumufarþegann um borð
í skip á leið til Evrópu, og enn einn bófi fékk að gjalda
misgerða sinna.
Leslie Harrison var alþjóðlegur glæpamaður sem af mik-
illi óskammfeilni tókst að komast land úr landi, þótt hann
skildi eftir afbrotaferil, hvar sem leið hans lá. Mánuðum sam
an lék hann lausum hala, og allar skeytingasendingar Al-
þjóðalögreglunnar í því skyni að hafa upp á honum, reyndust
árangurslausar. En hefði ekki notið við mannnanna í Rue
Paul Valéry væri hann líklega ógripinn enn.
Hann lét fyrst til sína taka í Salzburg árið 1955. Þá
var tilkynnt, að virðulegur maður, á að gizka hálffimmtugur
hefði skráð sig til gistingar í kunnu lúksushóteli undir
nafninu Lawrence Haoward og síðan tekið bíl á leigu. Hann
hvarf með bílinn án þess að borga reikninga sína eða láta
vita, hvert för hans væri heitið. Þetta var símað til Parísar,
UNDIR FÖLSKU FLAGGI
ANNE MAYBURY
46
herberginu, svo að það var dimmt
inni og hún hugsaði ekki út í
að kveikja ljós. Hún heyrði að
Vachell lögregluforingi gekk inn
í stofuna. Þegar hún rétti út hönd-
ina til að taka kápuna niður af
herðatrénu, stökk kötturinn fram
og hún greip í það, sem hendi
var næst til að hrasa ekki. Hönd-
in sökk í eitthvað mjúkt og síð-
an fann hún óbærilegan sárs-
auka. Hún hrópaði upp af sárs-
aukanum og dró í flýti að sér
höndina. Þegar hún kveikti Ijós-
ið, sá hún, að hún hafði fengið
sár á höndina.
— Hvað er að? Nigel lokaði dyr-
unum og stóð hjá henni.
— Það er eitthvað þarna —
hún benti á skinnjakka Fenllu.
— Sem þú hefur skorið þig á?
Leyfðu mér að sjá. Nigel tók jakk-
ann. — Komdu og láttu renna
vatn á sárið.
Meðan hún lót kalt vatnið buna
á höndina sá hún að Nigel þukl-
aði í jakka Fenellu.
— Ég greip þéttingsfast í
hann til að detta ekki, sagði
Vonnie.
— Aha, sagði Nigel og náði út
einhverju. Það var lítið litað gler-
brot.
— Hérna er það, sem þú skarst
þig á. Það var djúpt niðri í hár-
unum.
— Hvað eruð þér að gera
þarna?
Þau sneru sér bæði við.
Lögregluforinginn var kominn
fram og hrofði á þau.
— Ungfrú Ashlyn . . . Nigel
hikaði ögn áður en hann sagði
nafnið — ætlali að taka kápuna
sína. Henni varð fótaskortur og
greip í jakkann þarna til stuðn-
ings. Þetta glerbrot var inni í hár-
unum og hún skar sig illa. Það
verður að binda um sárið . .
— Rhoda hefur sjúkrakassa.
Joss frændi var kominn á vett-
vang. — Myra, farðu og biddu
hana að binda um höndina á þér.
En Vonnie stóð kyrr og hélt
hendinni enn undir krananum.
Hún skildi að eitthvað mjög þýð-
ingarmikið v»r að gerast, kannski
var nú fundinn siðasti hlekkurinn
í þessari leyndardómskeðju. Litla
glerbrotið — litaða glerbrotið —
var í lófa Nigels.
Fenella sagði úr dyrunum.
— Hvað er um að vera þarna
frammi?
Skyndilega virtist forstofan full
af fólki. Þau voru öll komin þang-
að.
— Hver á þetta? Lögreglufull-
trúinn hafði tekið við jakkanum.
Hann hélt á honum með annarri
hönd og glerbrotið í hinni.
— Ég á jakkann, sagði Fenella.
— Hvers vegna spyrjið þér?
— Ungfrú Ashlyn hefur skorið
sig, sagði lögreglufulltrúinn ró-
lega. — Þetta — hann rétti fram
glerbrotið, — var inn á milli hár-
anna á skinnjakkanum yðar. Hann
þegnaði og hélt áfram í allt öðr-
um tón, kaldur og mynduglegur.
— Hvernig hefur það komizt þang-
að?
— Það veit ég ekki.
Fenella horfði á hann stórum
augum og gat ekki haft hendurn-
ar kyrrar.
— Jú, þér vitið það, ungfrú
Ashlyn.
Hún starði orðlaus á lögreglu-
fulltrúann, undrunarbros lék um
varir henni.
— Þér voruð hérna í húsinu
kvöldið, sem frændi yðar dó, er
það ekki? Augu lögreglufulltrúans
skutu gneistum eins og í villidýri,
sem nálgast bráð sina.
— Alls ekki. Ég var ekki hér
— ég hef þegar sagt yður —
— Ekki ljúga núna, ungfrú Ash
lyn. Þér heimsóttuð hr. Winslow
seinna um kvöldið og fóruð með
honum í ökuferð í bílnum hans.
— Það er rétt. Við erum vinir.
Það eru engin lög sem banna —
Lögreglufulltrúinn greip stutt-
lega fram í fyrir henni. — Við
höfum rannsakað bifreið hr. Win-
slows. Á gólfinu í framsætinu hjá
bílstjórasætinu fundum við örsmá-
ar glerbrotsagnir, sem hafa festst
við skósólana, þegar þér fóruð út
úr vinnustofunni.
Fenella greip hönd fyrir munn-
inn.
— í bílnum hans Ralphs? En
þá hlýtur hann — ó, nei, nei,
Þau heyrðu umgang við stigann.
Þau sneru sér öll við.
Vonnie sá að Ralph hafði hörf-
að undan og stóð í næst neðsta
þrepinu, fölur og fár.
Allir þögðu nokkra stund. Svo
hrópaði Fenella aftur. — Það get-
ur ekki hafa verið þú, Ralph —
segðu að það sé ekki satt. Þú gæt-
ir ekki. ..
— Gæti ekki hvað? Reyndu að
koma þessu út úr þér! Rödd
hans titraði. — Hvað ertu að
reyna að gefa í skyn?
Lögreglufulltrúinn truflaði á
ný.
— Hr. Winslow sat 1 bfl-
stjórasætinu. Þar voru engar gler
agnir. ÞÉR sátuð við hlið hans,
ungfrú Ashlyn. Glerbrotin hafa
verið á skónum YÐAR.
Hún leit snöggt á Ralph
— Þú fórst inn þeim megin,
gerðir þú það ekki, Ralph? Ég
man, að þarna um kvöldið ....
— í guðanna bænum, hvað ertu
eiginlega að fara?
Aftur rauf lögregluforing-
inn tal þeirra. .
— Þér voruð hér í húsinu,
kvöldið sem frændi yðar dó, ung-
frú Ashlyn, í heimsókn hjá hr.
Winslow. Þér voruð forvitnar að
vita, hvort lækkað hefði í koniaks
flöskunni. genguc inn í vinnu
stofuna og funduð frænda yðar.
Felix, liggjandi á gólfinu. Þér
einar getið frætt okkur um, hvort
hann var dáinn þá. Þegar hann
fannst, var hann klæddur morgun
n
slopp af frænda yðar, Joss. Þar
var ástæðan til, að þér höfðuð
ekki hugmynd um, — fyrr en
þér beygðuð yður að honum og
sneruð honum við — að þér
höfðuð drepið skakkan mann.
— Þér hafið ótrúlega fjörugt
ímyndunarafl, lögreglufulltrúi.
sagði Fenélla í fyrirlitningar-
tón.
Hann kippti sér ekki upp við
orð hennar. Aðstoðarmaður hans
hafði tekið sér stöðu fyrir aftan
Fenellu.
Vachell lögreglufulltrúi hélt
rólega áfram.
— Hvort sem það var af við-
bjóði eða varfærni til að skilja
ekki eftir fingraför, veit ég ekki
eii af því að þér voruð ekki með
hanzka, hélduð þér jakkanum yfir
fingurna, þegar þer sneruð
frænda yðar við til að sjá, hvort
hann var dáinn. Var hann það,
ungfrú Ashlyn? Eð@ létuð þér
hann liggja þarna og deyja?
Hún stóð þráðbein og horfði á
hann.
Hann hélt glerbrotinu upp.
— Þannig liggur í því, að þessi
ÚTVARPIÐ
í dag
Þriðjudagur 1. marz
7.00 Morgunútvarp. 12.00 Há-
degisútvarp. 13.00 Við vinnuna:
Tónleikar.
14.40 Við,
sem heima
sitjum. Dagrún KristjánsdóttT
húsmæðrakennari talar um
bakstur. 15.00 Miðdegsútvarp
16.00 Síðdegsútvarp. 17.20
Framburðarkennsia í dönsku
og ensku. 17.40 Þmgfréttir 16.
00 Tónlistartími barnanna. Jón
G. Þórarinsson stjórnar. 19.30
Fréttir. 20.00 Einsöngur í Dom
•'krkjunni: Þuríður Pálsdó*tr
syngur við undirleik dr. Pá!s
ísólfssonar á orgel. 20.15 Fundn
ir fjársjóðir. Hugrún skáld-
kona segr frá handritasöfnun
Konstantíns Tschendorfs. 20.40
Berlioz og Beethoven. 21.00
Þriðjudagsleikritið: „Sæfar-
inn“ eftir Lance Sievekmg.
Samið eftir skáldsögu Jutes
Verne. 21.40 PíanótónleÍKar:
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
Lestur Passíusálma (19). 22.20
Húsfrú Þórdís. Séra Gunnar
Árnason les söguþátt eftir
Magnús Björnsson (5) 22.40
Gamlir valsar, leiknir af „Gas-
ljóshljómsveitinni" 23.00 Á
hljóðbergi. Björn Th. Björnssnn
listfræðingur velur efnið og
kynnir. 23.45 Dagskrárlok.
Miðvikudagur 2. marz.
7.00 Morgunútvarp. 12.00 Hádegis
útvarp. 13.00 Við vinnuna: Tón
leikar. 14.40
Við sem
heima sitj-
um. Sigríður Thorlaeius les skáid
söguna „Þel, hann hlutar" eftlr
Sumner Locke Elliot (20). 15.00
Miðdegisútvarp. 16.00 Síðdegisút
varp. 17.20 Framburðarkennsla i
esperanto og spænsku. 17.40 Þing
fréttir. 18.00 Útvarpssaga barn
anna: ,,'Flóttinn<' eftir Constance
Savery. Rúna Gisladóttir >os eig
in þýðingu (6) IR.30 Tónleikar.
19.30 Fréttir. 70.00 Oaglegt mál.
Árni Böðvarsson flytur þáttlnn.
20.05 Efst á baugi. Björgvin Guð-
mundsson og Björn Jóhannsson
tala um erlend málefni. ! 20.35
Raddir lækna Sigmundur Magnús
son tatar um járn og járnskort.
21.00 Lög ungs fólksins. Gerður
Guðmundsdóttir kynnir. 22.00
Fréttir og veðurfregnir. Lestur
Passfusálma (20). 22.20 „Matsöslu
húslð," smásaga eftir James Joyee
Sigurlaug Björnsdóttir þýddi.
Hildur Kalman les. 22.45 Kammer
ténleikar. 23.35 Dagskrártðk.
morgun