Tíminn - 25.03.1966, Blaðsíða 11

FÖSTUDAGUR 25. marz 1966
TÍMINN

*■? :
.V-'. ; •'■■- . •
&cwr í'*
24
forsetans hefur einnig á sinni könnu baráttuna gegn peninga-
fölsurum.
Til dæmis um þá náunga, sem þessir lögreglumenn eiga
í höggi við, má taka bófaflokkinn, sem stal miklu magni
ferðaávisana frá First National City Bank í New York árið
1961. Vitað var að ávísunum hafði verið stolið á leiðinni frá
New York til Montevideo í Uruguay. Allar voru ávísanirnar
óútfylltar og nafnverð þeirra samanlagt 700.000 dollarar.
Baughman, þáverandi yfirmaður leynilögreglunnar, sendi
Alþjóðalögreglunni skeyti og lýsingu á ávísununum, og núm-
eraröðinni var dreift til allra lögreglustjórna, sem stofnunin
hefur samskipti við. Eftir fáa daga tóku fréttir að berast.
Ávísunum hafði verið framvísað í Diisseldorf, Köln, Bonn
og Wiesbaden. og þar var að verki maður, sem kallaði sig
Robert Castille, vegabréf hans var gefið út í E1 Salvador.
Aðrar ávísanir komu í ljós í Monaco, þeim framvísaði Isaac
Gutlieb, sem gekk með argentínskt vegabréf. Svo vék sög-
unni til Ítalíu, því í Mílanó hljópst maður að nafni Helmuth
Kender á brott og skildi eftir þýzka vegabréfið sitt, þegar
hann varð þess var að bankagjaldkeri ætlaði að láta athuga
ávísanir hans. Annar, sem kallaði sig Joseph Decker og reyndi
að selja nokkrar stolnu ávísananna í París, flýði einnig, þegar
hann var beðinn að gera nánari grein fyrir sér, og lét eftir
argentínskt vegabré.f
Þegar vegabréfin, sem þeir Kender og Decker höfðu skilið
eftir í Mílanó og París voru borin saman, sást á ljósmyndun-
um í þeim að sami maður hafði notað bæði. Þvi var lýst
eftii honum undir báðum nöfnum.
Mánuði síðar var náungi, sem kallaði sig Fischer handtek-
inn í Bad Nauheim, þegar hann reyndi að selja eina stolnu
ávísunina. Hann reyndist vera sami maður og áður hafði
gengið undir nöfnunum Kender og Decker. Þrem vikum
síðar var annar maður handtekinn í Buenos Aires. Hann
reyndist heita Joseph Shabert og var einnig aö reyna að
koma stolnum ávísunum í peninga. Gengið var úr skugga
um að þar var kominn sami maður og notað hafði vegabréf
með nafninu Isaac Gutlieb. Þegar argentínska lögreglan
bar fingraför hans saman við skrár sínar og F.B.I., reyndist
TOM TULLETT
hann heita réttu nafni Salem Karngalder, og Alþjóðalögregl-
an hafði lýst eftir honum 1948.
Ekki er um mörg reglulega voldug glæpafélög að ræða
í heiminum, þó vitað sé að stórglæpamenn í ýmsum löndum
hafi samband sín á milli og vinni saman þegar þeim þykir
henta. Öðru hvoru verður Alþjóðalögreglan vör við slík milli-
ríkjasambönd og skráir þau ef að gagni mætti koma síðar
meir. En um langan aldur hefur verið við lýði glæpafélag
sem staðizt hefur allar atlögur löggæzlustofnana heimsins,
Mafían, einstakt bræðrafélag sikileyskra fjölskyldna, sem
teygt hefur illverkaarma sína um mestallan hnöttinn.
Hvar sem glæpir gefa eitthvað af sér má finna félaga úr
Mafíunni. Ekkert er svo andstyggilegt að þá klígi við þvi.
Þeir hafa yfirráð yfir mestum hluta kerfisins, sem dreifir
eiturlyfjum, og þeir hafa hundruð milljóna króna udp úr fjái
kúgun af ýmsu tagi. Mafíumenn eru gersamlega samvizku-
lausir. Þeir myrða, ræna og fremja hvers konar ofbeldisverk
Frá blautu barnsbeini eru þeir þjálfaðir í glæpum og
allir eru sérfræðingar hver á sínu sviði. Sumir þessara
glæpamanna hafa hlotið heimsfrægð, og má þar nefni Lucky
Luciano, Frank Costello, Albert Aanastasia og Vitone Geno-
vese. Þeir og hundruð þeirra líka hafa náð yfirráðum yfir
ólöglegri eiturlyfjasölu. Frönsku bófaflokkarnir hafa einok-
un á framleiðslu heróíns í Evrópu, og um eitt skeið reyndu
þeir að smygla eiturlyfjunum til Bandaríkjanna á eigin spýt-
ur. Mafían lét á sér skilja að henni væri ekkert um slíkt
gefið, og var þá gert samkomulag sem enn er í gildi, sem
tryggir Frökkunum öruggan markað en Mafían situr ein
að sölunni vestan hafs.
Auk algers miskunnarleysis er aðaleinkenni Mafíunnar
reglan um fullkomna þagmælsku, sem nefnist „omerta“.
Mafíumenn skýra aldrei frá neinu, sem regluna varðar. Þegar
þeir eru handteknir, og það kemur morgoft fyrir, taka þeir
örlögum sínum með jafnaðargeði, játa ekkert, neita að Ijóstra
upp um félaga sína og ráða sér bezta verjanda, sem fáanlegur
ur er. Þótt þeir leggi fyrir sig alla glæpi, sem nöfnum tjáir
að nefna, er ekki annað að sjá á yfirborðinu en þeir séu fyr-
irmyndir um borgaralegt velsæmi. Þeir búa í vel hirtum
en íburðarlausum húsum með konu og börnum, sem þeir
______________________________n
Rétt f þvf að Maieret ætlaðj að
svara honum kom hann auga á
Lognon f rökkrinu inni í íbúð-
inni.
— Þér verðið að fyrirgefa, Log
non, ég hafði ekki hugmynd um,
að þér væruð hér.
Lurður lögregluþjónn horfði á
hann fullur undirgefni. Ung-
frú Poré muldraði:
— Þekkizt þið þá?
Hún ákvað að bjóða þeim inn.
Það var matarlykt í vistlegri
íbúðinni en þrengdist nú um, er
þau voru orðin fjögur þvf ekki
voru húsakynni mikil.
— Er langt síðan þér komuð,
Lognon?
— Varla fimm minútur.
Hér var hvorki staður né stund
til að spyrja hvernig hann hefði
komizt á snoðir um konuna.
— Hafið þér fengið einhverj
ar upplýsingar?
Það var ungfrú Poré, sem varð
fyrir svörum:
— Ég var byrjuð að segja hon
um, hvað ég veit, og var ekki
nærri búin Ástæðan tii þess að
ég fór ekki á fund lögregiunnar
var sú. að ég var ekki viss um,
að það væri hún. Fólk breytist á
skemmri tíma og auk þess er mér
illa við að blanda mér í það, sem
mér kemur ekki við.
— Jeanine Armenieu er
frænka yðar?
— Ég var að tala um á vin-
konu hennar. ekk; hana Jeanine
er dóttir hálfbróður míns, og ég
get ekki beinlínis hrósað þvf,
hvernig hann hefur alið hana upp.
— Er hún frá Suður-Í< rakk-
landi?
— Já, ef þér kallið Lyon Suður
Frakkland. Vesalings bróðir
og hún hafði safnað saman vinn
ingum sínum, að hún stóð upp.
— Hvernig gerðist það? spurði
hún.
— Gangið þér með mér út.
___ Ég get það ekki núna. Ég
verð að fylgjast með spilinu. Við
getum vel talað saman hér. Hvar
gerðist það?
í París.
— Dó hún á sjúkrahúsi?
— Nei, hún var myrt. Hún
fannst myrt á götunni.
Hún virtist hissa, en hlustaði
þó í fjarlægð á rödd spilastjórans
og í eitt skipti greip hún frgm í
afsakandi og lét nokkra spilapen
inga á borðið. Það tók sinn tíma
að fá eitthvað út úr henni, hún
sagði í sífellu:
— Hvers vegna bíðið þér ekki
þangað til í kvöld, þegar ég fer
heim til Nice. Þá skal ég segja
yður allt, sem þér viljið vita.
Ég hef ekkert að fela. — Og
hún hafði á vissan hátt á réttu að
standa, þegar hún sagðist ekki
geta yfirgefið spilavítið, þetta er
eiginlega hennar brauðstrit. Þetta
fólk spilar eftir kerfi, sem er nokk
urn veginn öruggt, en getur aldrei
gefið nema lítið i aðra aönd og
verður að hafa sig við. Mest eru
þetta gamlar konur, einstaka kari
maður innan um. Þegar spilavítið
j fyllist, er þessu fólki ýtt til hlið
! ar en annars er það látið af-
skiptalaust.
— Býr hún ein?
— Já. ég ætia til hennar, þegar
hún kemur heim. Fötin hennar
eru a. m. k. tiu ára gömul. Hún
hefur aðeins eitt herbergi. Ég
spurði hana, hvort hún hefði
verið gift.
— Það fer eftir því, hvað þér
eigið við með gift
— Hún sagði mér, að hún heíði
komið fram á skemmtistöðum á
yngri árum í Austur-Évrópu og
Litlu-Asíu undir nafninu Lili
France.
Áður fyrr höfðu slíkar dans-
meyjar átt góðu gengi að fagna.
Það var nóg að kunna fáein dans
spoi og nokkra söngva. Síðan
voru þær sendar til Tyrklands,
Egyptalands og Beirut, þar sem
þær komu fram sem dansmeyjar í
næturklúbbum.
— Er dóttir hennar fædd þar?
— Nei, hún er fædd i Frakk-
landi, þegar móðirin var næstum
fertug.
— í Nice?
— Já, mér skilst það. Það er
ekki gott að yfirheyra gamla konu
sem í sífellu starir á spilaborð. Að
lokum spurði hún mig ákveð
in, hvort hún hefði eitthvað gert
af sér, bað mig að öðrum kosti
að láta sig í friðl hún skyldi svara
öllum spurningum mínum í kvöld.
— Það er allt, sem þú veizt?
— Nei, dóttirin fór fyrir fjór-
um árum og skildi eftir bréf, þar
sem hún kvaðst ekki mundu snúa
beim aftur.
— Þá var hún sem sagt sextán
ára?
— Hún fór einmitt á afmælis-
daginn sinn og hefur aldrei síð-
an haft samband við móður sína.
— Og móðirin hefur ekki snúið
sér til lögreglunnar?
— Nei, ég hugsa, að hún hafi
ekki saknað dótturinnar svo mjög.
— Og hún hefur aldrei fengið
neinar fréttir af henni?
— Nokkrum mánuðum seinna
fékk hún bréf frá ungfrú að
nafni Poré, sem býr í Rue Chemin
Vert. Hún skrifaði og ráðlagði
henni að hafa gát á dótturinni og
láta hana ekki leika lausum hala
i París. Ég veit ekki húsnúmer
ungfrúarinnar en fæ að vita það
í kvöld.
— Ég veit, hvar hana er að
finna.
— Þá veiztu þetta allt?
— JSitthvað af því.
Nú komu sömu upplýsingarn-
ar úr mörgum áttum samtímis.
Maigret bað hann að hringja
aftur um kvöldið og lagði
síðan símtólið á.
— Eftir því, sem Feret segir
— hann hringdi frá Nice —
sagði Maigret við Priollet, þá
heitir þessi ungfrú, sem Jean
ine Armeneu bjó hjá í Rue Chem-
in-Vert kerling, sem heitir Poré.
Og hún þekkti Louise Laboine.
— Ætlarðu þangað?
Maigret opnaði dyrnar.
— Kemurðu með, Janvier?
Þeir óku til Rue de Chemin-
Vert og stönzuðu fyrir utan lyfja
grasabúðina og hittu konu Lucien
fyrir innan afgreiðsluborðið.
— Þér þekkið víst Jeanine Arm
eneu?
— Maðurinn minn hefur víst
sagt yður frá þvi. Ég sagði hon-
um einmitt frá henni, þegar ég
sá um brúðkaupið í blöðunum.
Hún var undra fögur stúlka.
— Er langt siðan þér sáuð
hana?
— Já. Þrjú ár, gæti ég trúað.
Kannski lengra. Hún var mjög
ung en kvenleg og þroskuð og all
ir karlmenn sneru sér við á götu,
hvar sem hún fór.
— Bjó hún I húsinu hér við hlið
ina á?
— Já, hjá ungfrú Poré, sem er
góður viðskiptavinur minn. Hún
vinnur við símann og er frænka
Jeanine. Ég held, að þær hafi
ekki átt skap saman og unga stúlk
an ásetti sér að búa ein.
— Haldið þér, að ungfrú Poré
sé heima?
— Það er mjög sennilegt, að
hún sé heima.
Siðan gengu þeir Janvier á fund
ungfrú Poré. Þeim var vísað upp
á aðra hæð til vinstri, og hús-
vörðurinn sagði þeim, að hjá
henni væri gestur þessa stundina.
Þeir hringdu bjöllu og dyrunum
var lokið upp í sömu andrá. Hold
skörp kona smáeyg og svarteyg
opnaði og hvessti á þá augun.
— Hvað viljið þið?
Föstudagur 25 .riarz
7.00 Morgunútvarp 12.00 ríádegis
útvarp 13.15 Lesin dasskrá næstu
viku 13.25 Fræfislubátrur bænda
vikunnar 14.25 vifi vnnnuna. ’4.40
Vifi sem
[ beima sitjum
15 00 Mifidegis-
útvarp 16.00 Sffidesfisútvaro '7 0®
Fréttir 17.05 Tnnlis' á ifómriid
18.00 Sannar sögur fra lifinum ild
um. 18.20 Veðurfregntr 18.30 Tán
leikar, 19.30 Fréttlr. 20.00 'Jtvarp
frá Alþingi: Umræfia um oings
ályktunartillögu um vantraust á
ríkisstiórnina. Hver þinaflokk
ur hefur 55 min. ti1 utnráða i
þremur umferðum. 25—30 mín.,
15—20 min og 10 mín.
Röð flokkanna:
Framsóknarflokkur.
Sjáifstæðisflokkur,
Alþýðubandalag,
Alþýðuflokkur.
Dagskrárlok Iaust fyrir miðnæftl
(Áður ráðgert efni á þessurn time
fellur niður).
Laugardagur 26. marz
7.00 Morgunútvarp. 12.00 Hádeg-
isútvarp.
13.00 Óskalög
sjúklinga.
Kristín Anna Þórarinsdóttir kynn
ir lögin. 14.30 t vikulokin. bátt-
ur undir stjórn Jónasar Jónasson
ar. 16.00 Veðurfregnir UratorSs-
mál 16.05 Þetta vil ég heyra Ragn
ar Borg forstjóri velur sér nliów
plötur. 17.00 Fréttir. Fónnims
gengur Ragnheiður Heiðraksdótt
ir kynnir nýjustu dægurtógin.
17.35 Tómstundaþáttur baroa og
ungllnga. Jón Pálsson flytur. 18.
00 Útvarpssaga barnanna: „Tam
ar og Tóta“ eftir Berit Brænne.
Sigurður Gunnarsson kennnrí tes
18.20 Veðurfregnir. 18.30 Sdngvar
í léttum tón. 18.55 Tilkynningar.
19.30 Fréttir 20.00 Lelkrit Leík
félags Akureyrar. Leikstjóri:
Ragnhildur Steingrimsdóttir 32.
00 “ réttir og veðurfreenir Paceiu
sálmar (40) 22.20 Danslög. 24.00
Dagskrárlok.