Tíminn - 25.03.1966, Síða 13

^TTi r1
FÖSTUDAGUR 25. raarz 1966
TÍMINN
13
VICON-L EL Y
SPRINTMASTER
£i OG ALLTAF ERUM VIÐ FYRSTIR MEÐ NÝ-
UNGARNAR!
Nú bjóðum við bændum nýja gerð af hey-
vinnuvél frá VICON-verksmiðjunni, SPRINT
MASTER hjólarakstrarvélina.
Þetta er mjög afkastamikil vél, sem fæst með
4,5 eða 6 tindahjólum og hentar því flestum
búum hér á landi.
. • j-í ’ JÉJ
Þessi vél þolir mjög mikinn aksturshraða,
eða allt að 32 km/klst.
Þessi vél getur ekki snúið heyinu, en með til-
komu heytætlanna skapast nú ný heyverkun-
araðferð , sem tryggir íslenzkum bændum
fljótari og betri heyverkun.
Að kvöldi er þessi vél notuð til að garða hey-
ið, og að morgni breiðir svo heytætlan úr
görðunum og snýr heyinu.
31
Þetta er aðferðin, sem koma skal.
SPRINTMASTER vélin hreinrakar út á skurð
bakka og skilur enga dreif eftir.
Vegna mikillar eftirspurnar hjá verksmiðj-
unni er nauðsynlegt, að bændur sendi pant-
anir sínar sem fyrst. .
-
«N
ARNI GESTSSON
VATNSSTÍG 3 — SÍM 1 -15-55.
HÚSMÆÐUR
STÓRKOSTLEGT
ÚRVAL AF
frystum gæðavörum fá-
ið þér í frystikistu
næstu verzlunar.
GRÆNMETI:
Snittubaunir
Grœnar baunir
Bl. grœnmeti
Blómkál
Spergilkál
Rósenkál
Aspas
TILBÚNIR KVÖLD- OG
MIÐDEGISVERÐIR:
Kalkúna pie
Kjúklinga pie
Nauta ple
Franskar kartöflur
TERTUR:
Bláberja ole
Epla pte
Ferskju pie
Banana pte
Vöfflur
ÁVEXTIR:
Jarðarber
Hindber
Ásamt hinum ýmsu teg-
undum af frystum ekta
ávaxtasöfum.
Reynið gæðin.
Árni Ölafsson Co.
Suðurlandsbraut
Sími 37960.
12
KRISTINN EINARSSON,
héraðsdómslögmaður.
Hverfisgötu 50
(gengið inn frá Vatnsstíg)
Viðtalstími 4—6.30
sími 10-2-60.
Afgreiðslustúlka
Viljum ráða stúlku til afgreiðslustarfa. Upplýs-
ingar gefur verzlunarstjórinn.
KJÖT & GRÆNMETI,
sími 12853.
ERLENT YFIRLIT
Framhald af bls. 5.
hagsbandalagsmálið eingöngu
og sjái um væntamega samr,-
inga um aðild Breta að banda-
laginu. .Af hálfu íhaldsmanna
er bent á, að Gordon Walker
hafi verið sá leiðtogi flakks-
ins, sem mest hafi verið mót-
fallinn aðild að bandaiuginu.
Aðrir telja þetta sýna klók
indi Wilsons, því að vegna
þessarar fyrri afstöðu sé Gord
on Walker líklegri til að fá al
mennari stuðning við málið
en flestir aðrir, ef hann beitir
sér fyrir þvi
Báðir reyna þeir Wilson og
Heath að þakka sér það, að
Frakkar hafa falliö frá mói-
stöðu sinni gegn þvi, að bafn
ir verði á ný samniugar um
aðild Breta að Efnahagsbanda
laginu. Wilson telur þetta
árangur þess, að stjórn hans
hefur samið við Frakka um
viss sameiginleg verkefni, eins
og smíði nýrrar, dýrrar flug-
vélategundar. Heath telur
þetta hins vegar árangur af
viðræðum, sem hann átti við
de Gaulle á síðastliðnu hausti.
Rhodesíumálið hefur einnig
borið allmikið á góma. íhalds-
menn telja stefnu Wilsons
ranga ,en Wilson segir, að í-
haldsmenn styrki uppreisnar-
stjómina í Rhodesíu með mál-
flutningi sínum.
VEGNA ÞESS, að kosningarn
ar snúast ekki um ákveðin, ein
föld mál, sem marka skýrt af
stöðu flokkanna, bendir margt
til þess, að það verði álit kjós- j
enda á þeim Wilson og Heath
sem ráði miklu um úrshfin. •
Þar stendur Wilson miklu
sterkara að vígi, ef marka má
skoðanakannanir samkvæmt
sikoðanakönnun sem eitt helzta
blaðið birti á sunnudaginn,
töldu 54% þeirra, sem spurðir
voru, að Wilson væri hæfari
til að fara með stjórnarforust
una en aðeins 30% földu
Heath hæfari. í svipaðri skuð-
anakönnun fyrir seinustu kosn
ingar munaði aðeins 4% á
þeim Wilson og Home, þeim
fyrrnefnda í vil. Þá styrkir
það einnig aðstöðu Verka-
mannaflokksins, að ýmsir ráð
herrar flokksins, sem voru iítið
þekktir fyrir seinustu kosning
ar, hafa unnið sér gott álit, en
ýmsir af þeim ráðberrum í-
haldsflokksins. sem nutu mest
álits, hafa dregið sig í hlé
Þ. Þ.
AKSTUR í SNJÓ
Framhald af bls. 9.
sem einvörðungu er stýrt með
heanlum.
Ég gat þess að skíði væru sett
undir dráttarvélar í stað fram-
hjóla. Rétt er að athuga þetta nán-
ar. Skíðin sem norsku skógrækt
inni hafa reynzt bezt undir Fergu-
sonvélar og aðrar dráttarvélar af
líkri stærð, eru einn metri að
lengd og 25 cm breið. Þunginn
sem hvílir á þeim er nálægt 120
gr/cm2, en til samanburðar er
rétt að athuga að gangandi maður
stígur niður 300 gr. þunga á cm2
eins og áður er sagt. Af þessu má
ráða, að skíðin sökkva ekki mik-
ið, þótt snjór sé laus, en þar með
er ekki öll sagan sögð. í norsku
skóglendi er snjórinn jafnfallinn,
en hér heima gnauða vindar svo
að snjórinn er venjulegast laminn
saman í drifskafla, en berangur á
milli. Fram í gegnum lausa og
djúpa skafla komast hálfbeltavélar,
ekki nema á skíðum, en á auðum
grýttum vegarspottum eru skíðin
aftur á móti nær ófær. Það verður
ekki hjá því komizt að skipta oft
milli skíða og hjóla, en það er
tafsamt, ef taka þarf framhjól-
in af dráttarfélinni i hvert sinn,
sem skíði eru sett undir. Því er
það fyllsta ástæða fyrir okkur ís-
lendinga að kanna, hvort ekki sé
unnt að útbúa skíði, sem hægt er
að setja undir framhjólin, þannig
að dráttarvélin er keyrð upp á
skíðin og þau síðan fest í snar-
heitum við framhjölin, vélinni yrði
svo ekið af skíðunum aftur. þegar
skíðanna er ekki lengur þörf. Slík
skíði mætti svo alltaf hafa geymd
á dráttarvélinni að vetrinum eins
og hverja aðra varaskeifu. Af sömu
ástæðu virðist nauðsynlegt að hafa
sleða aftan í þessum farartækjum,
þannig útbúna, að auk meiða hafi
þeir hjól, sem færa megi upp og
niður með dúnkrafti.
Ég get ekki skilið við þetta efni
án þess að minnast á venjulegar
hjólabifreiðar, sem oft brjótast
áfram á vegunum í mikilli ófærð.
í bifreiðaakstri kemur fram svo-
nefnt veltiviðnám, sem greinist í
innra- og ytra-veltiviðnám.
Innra veltiviðnámið stafar frá
bílnum sjálfum, það er mótstaða
í legum og kraftur, sem fer í að
sveigja hjólbarðana eftir ójöfnum
vegarins og geifla þá stöðugt undir
bifreiðinni.
Ytra-veltiviðnáimið e raftur á
móti kraftur. sem fer í að setja
för í veginn. Ójöfnur þrýstast nið-
ur og lausir steinar spyrnast til
hliðar, o.s.frv., en mótstaðan eykst
þó fyrst fyrir alvöru, þegar hjól-
in taka að búa til djúp för eins og
á sér stað í snjó. Þá er hætta á
að ytra-veltiviðnámið sem verkar í
öfuga átt við akstursstefnu bílsins
verði stærra en spyrnugeta drif-
hjólanna, ef þau hafa lélega spyrnu
og þá tekur bíllinn að spóla.
En boðorð ökumanns er „aldrei
að spóla“ Það er í aðalatriðum
rétt, þ.e.a.s. í djúpum snjó má
aldrei grafa með keðjunum undan
hjólunum, því að þá lækkar bifreið
in, miðja hennar leggst ofar í
snjóinn og hjólin taka að snúast
í lausu lofti og bifreiðin situr föst.
Helzta ráðið til þess að komast
áfram í djúpum snjó, er að jaga
bílnum fram og aftur um hálfa til
eina bíllengd og láta hann troða
snjóinn undir sig og þoka honum
á þann hátt frá nokkrum sentimetr
um upp í einn metra í senn. Bíln-
um er rennt, gætilega þó, að hinni
óhreyfðu sinjóbrún og hjólsporin
lengd örlítið fram á við, hér er
skriðorka bílsins hagnýtt, til þess
að vinna á veltiviðnáminu, en vél-
in tekur lítið sem ekkert á eftir
að framhjólin nema við snjóbrún-
ina. Billinn stanzar fljótt og þá
er meiri þrýstingur frá snjónum
framan á framhjólin heldur en aft-
an á þau, svo að bíllinn spyrnist
lítið eitt aftur á bak og er laus.
Þannig gengur þetta upp aftur og
aftur og aldrei má né þarf vélin
að taka neitt verulega á, nema þeg-
ar bíllinn er í þjöppuðu slóðinni.
Óvönum hættir við að ætla séi^ of
langt í einu og láta svo bílinn
taka að spóla um leið og skriðinu
sleppir, en þá hefur margt slæmt
gerzt, bíllinn lækkað, miðja nem-
ur meir við snjóinn en áður, bíll-
inn þarf að lyftast aftur til að
komast til baka, illa þjappað undir
hjólunum, framhjólin klemmd inni
í snjó og veita ekki bakspyrnu.
En hvort sem þessi þáttur er
rakinn lengur eða skemur, verður
niðurstaðan sú, að hjálparlausar
bíða hjólabifreiðarnar ósigur í
snjónum. Þær háma eldsneytið,
verða frekar á varahlutum, seinar
i förum eða ná ekki leiðarenda,
útkoman eru lítil afköst, mikil út-
gjöld. Þess vegna væri frólegt að
vita, hver yrði rekstrarkostnaður
dráttarvéla í þjöppuðum snjóbraut-
um og sjá þá jafnframt hvernig
þeim gengi að opna vegina fyrir
umferð venjulegra bifreiða.
Ef hálfbelti eða heilbelti eru
sett á dráttarvélar bænda, fást
góð áhöld til snjóþjöppunar. Nokk-
ur stofnkostnaður mun liggja í belt
unum, eldneytiseyðsla ætti ekki að
vera tilfinnanleg hjá jafn léttum
farartækjum, sem flest hafa diesel-
vélar, og stöðugt gengur þróunin
í þá átt. Ekki er nægilegt að
hafa gnægð véla, beita verður
þeim rétt og það munu þeir gera
er leggja sig fram við að skilja bau
lögmál, sem snjórinn lýtur, þeir
munu sæta lagi að þjappa eða bæta
um þjöppun þegar snjórinn er
kramur o.s.frv
í upphafi þessa máls var talið
að þjappaða snjóbrautin henti bezt
í dreifbýlinu, svo sem inn til dala
og þá á heimreiðum, en reynslan
ein fær úr því skorið. hvort drátt-
arvélin sem þjappar mætir snjó-
plógnum sem skefur og þá hvar.