Tíminn - 30.03.1966, Blaðsíða 10

10
MIÐVIKUDAGUR 30. marz 1966
I
ii
TBIV81NN
Svar við yfirlýssngu
Svar vi® yíirlýsingu Páls M.
Jónssonar, vegna brunans í Kópa-
▼ogi, sem birt var í dagblöðum
11. og 12. þ.m.
Tilefni þessarar furðulegu yfir-
lýsingar er viðtal við mig, sem
birt var i dagblaðinu Vísi, 5. þ.m.
Byrjar Páll yfirlýsingu sína
þannig:
„Framangreind ummæli herra
Einars Eyfells eru ósönn.“
Er hér væntanlega átt við, að
allt, sem í viðtalinu standi, séu
ósannindi.
Síðan eru í yfirlýsingunni tekin
tvö dæmi, það fyrra viðvikjandi
byggingarleyfi og byggingu húss-
ins. Vil ég leyfa mér að taka hér
upp orðrétt kafla úr viðtalinu í
Vísi:
Blaðamaður spyr:
— . . . Og lítið hirt um eld-
vamir á staðnum?
— Það er ekki fjarri lagi að
orða það þannig, að það hafi ver-
ið hámark trassaskapar, ekki að-
eins í einu atriði heldur í mörg-
um.
— Hvemig stendur á því, að
það er ieyft að byggja svona hús?
— Það hefur aldrei verið leyft,
það er sannleikur málsins.
— Hvernig stendur þá á því,
að húsið stóð þarna og brann
þama?
— Það var jú lögð fram teikn-
ing að húsi á þessum síað og
teikningin samþykkt, en bara ekki
farið eftir teikningunni, þegar hún
ið var byggt. í því felst ógæfan.
Á teikningunni, sem iögð var
fram, var sýnt steypt gólf á hæð í
norðurenda hússins. Þetta góif va
jafnframt loft í kyndiklefa. Jafn-
framt hafði brunavarnaeftirlit rík-
isins, sem þá hafði umsjón með
byggingum í Kópavogi, gert kröfu
um, að dyr á kyndiklefa inn í
geymslu yrði teknar af, og aðeins
utangengt yrði inn i kyndiklefann.
— Var þessu ekki blýtt?
— Nei, í stað þess að byggja
samkvæmt teikningunni og fyrir-
mælum brunavarnaeftirlitsins var
timburgólf sett í loftið yfir kyndi-
klefanum, ekki lokað út í geymsl-
una, né gert utangengt í kyndi-
klefann, heldur haft opið úr hon-
um upp á verkstæðið.
Þá var suðurhluti hússins, er
var að mestu á einni hæð, sýndur
á teikningunni með steypta út-
veggi. Þeir veggir voru aldrei
steyptir, heldur byggðir úr
timbri.“
Úr þessum kafla viðtalsins tek-
ur PáU út setninguna „Það hefur
aldrei verið leyft, það er sann-
leikur málsins," og heldur því síð-
an fram, að þar sé átt við, að
ekki hafi verið byggingarieyfi fyr-
ir húsinu! Síðan er birt vottorð
þáverandi byggingafulltrúa í Kópa
vogi, varðandi viðbygginguna við
eldra húsið.
Vottorð þetta er rangt að því
leyti, að viðbyggingin hafi verið
leyfð úr timbri, þess er ekki getið
í bókum byggingarnefndar, enda
gagnstætt gildandi byggingarsam-
þykkt frá þeirn tíma.
Orðrétt er bókun byggingar-
nefndar Kópavogs, dagsett, 26. 9.
*57, svohljóðandi:
„Lögð fram teikning að húsi við
Álfhólsveg 11, ásamt bygginga-
leyfisumsókn frá Páli Jónssyni um
viðbyggingu við trésmíðaverk-
stæði. Samþ. að veita bygginga-
leyfi að því tilskyldu, að fjárfest-
ingarleyfi sé fyrir hendi."
Teikningin varð gerð af þáver-
andi byggingarfulltrúa sjálfum,
Einari Júlíussyni. Um teikninguna
má segja það, að hún er mjög
ófullkomin og vantar mikið á, að
hún sé samkvæmt þágildandi regl-
um um slíkar teikningar. Planið
sýnir aðeins einföld strik, en af
útlitsmyndum má ráða að gert sé
ráð fyrir steyptum göflum og götu-
hlið sé steyptur rammi með
hleðslu á milli, eða flekum.
Samkvæmt plöggum Innflutn-
ingsskrifstofunnar er grunnur tek-
inn út 31. 12. ‘57 og stendur þar
undir lýsing framkvæmd%.
„Viðbót við verkstæði. Stein-
steypt. Engin skilrúm."
Hér er greinilega gert ráð fyrir,
að viðbyggingin verði steinsteypt.
Loks er svohljóðandi bókun
gerð á fundi bygginganefndar
Kópavogs, 8. 4. ‘65.
„Páll M. Jónsson, Digranesvegi
97, sækir um leyfi til að breyta
glugga iðnaðarhúss á lóð nr. 11
við Álfhólsveg, eftir teikningu Ein
ars Júlíussonar.
Samþykkt."
Á þessari teikningu eru sýndir
steyptir útveggir á viðbyggingunni
og hefur teiknarinn þá ekki verði
þess minnungur, hvemig hag-
að hafði verið frágangi.
Læt ég þetta nægja til að skýra
síðustu málsgreinina úr þekn
kafla viðtalsins, sem tekinn var
upp hér að framan, varðandi við-
bygginguna, sem reyndar var nú
meira aukaatriði. Ilins vegar virð-
ist vefjast fyrir Páli að gefa
skýringu á aðalatriðinu, þ.e. timb-
urloftinu í kyndiklefanum og op-
inu upp á verkstæðið. Hér er um
stórvítaverðan frágang að ræða og
nægileg ástæða fyrir brottvikn-
ingu úr starfi þeim byggingafull-
trúa efða eftirlitsmanni, sem leyf-
ir slíka hluti.
Seinna atriðið, sem Páll' tekur
sem dæmi um ósannindi mín, er
það, að hann hafi ekkert bréf feng-
ið frá mér og því ekki vanrækt
nein fyrirmæli frá minni hendi.
Hér leyfi ég mér aftur að taka
orðrétt upp kafla úr viðtalinu í
Vísi. Verið er að tala um eftirlit
með smíði hússins og umbúnaði
þess. Þar segi ég:
„En í janúarmánuði s.l. fór ég,
ásamt Hermanni Iíallgrímssyni frá
Samvinnutryggingum, í eftirlits-
ferð suður í Kópavog og skoðuð-
um við þar nokkra staði, þ.á.m.
verkstæði Páls Jónssonar.
— Urðu þið þá þess áskynja,
seni vanrækt hafði verið?
— Já, og eiginlega vel það. Því
það verð ég að segja að þvílíkan
vinnustað hafði ég aldrei áður aug
um litið. Umgengnin var blátt
áfram ferieg. Venjulegu fólki var
alls ekki fært um verkstæðið fyr-
ir haugum af hálfunnu efni, spón-
um og sagi. Eigandinn var ekki
við í það skipti, en ég gáf fyrir-
mæli um, að ruslið yrði hreinsað
út þegar í stað.
— Var það gert?
— Ég fór nokkrum dögum
seinna suður á Álfhólsveg, ásamt
I-Iermanni og þá hittum við fyrir
eigandann. Hafði hann í millitíð-
inni hreinsað nokkuð af rusliu
út. í þetta skipti lagði ég fyrir
Pál Jónsson, eiganda verkstæðis-
ins, að fjarlægja lofthitunarketil
á efri hæð, sem þar hafði verið
settur niður án leyfis, enda var
staðsetning hans og umbúnaður all
ur ólöglegur og jafnframt mjög
varhugaverður. f öðru lagi lagði
úg fyrir Pál að ganga frá ketil-
húsinu, loka upp á verkstæðið,
eldtreysta loftið, loka inn í geymsl
una frá ketilhúsinu, gera utan-
gengt og fjarlægja spónastíu úr
ketilhúsinu. Var Páli tjáð, að þetta
yrði hann að framkvæma tafar-
laust og tók nann því vel.
— En framkvæmdir e.t.v. tafizt
áður en kviknaði í?
— Við athugun, sem gerð var á
brunarústunum virðist ekkert hafa
verið gert af því, sem fyrir eig-
andann hafði verið lagt.
— Hvað er hægt að gera í svona
tilvikum?
— Það er ekki nema eðlilegt
að spurt sé. Svona tilfelli sýna
það, að málin eru ekki tekin nógu
föstum tökum. Ef til vill má
kenna eldvarnaeftirlitinu um, að
það gangi ekki nógu hart fram
og loki tafarlaust fyrir rafmagn
og innsigli kynditæki. En það er
nú svo. Fyrst reynum við að fá
menin með góðu til að bæta úr
hlutunum, en reynslan er því mið-
ur sú, að það tekst í fæstum til-
fellum."
Ég vil góðiátlega benda Páli á,
að hér stendur hvergi, að ég hafi
sent honum bréf.
Hins vegar var honum tilkynnt
í votta viðurvist, hvað gera þyrfti
til lirbóta á verkstæðinu.
Ástæðan fyrir því, að Páll var
ekki búinn að fá sitt bréf, var
einfaldlega sú, að umbúnaði er víð
ar ábótavant en hjá honum, og
í mörg horn að líta hjá eldvarna-
eftiriitinu. Einnig, vegna þess að
um stórfellda byggingargalla var
að ræða, þá ætlaði ég að skoða
teikningarnar af húsinu hjá bygg-
ingarfulltrúanum áður en ég sendi
bréf.
Tilvitnun Páls í viðtalinu „Við
byrjum, etc.“ er svar mitt við
spurningu blaðamannsins, sem var
almenns eðlis og hljóðaði svo:
„Sendið þið viðkomandi aðilum
aðvörun?"
Um skoðun og vottorð Öryggis
eftirlits ríkisins get ég ekki sagt
annað en það, að þar sem eld-
varnareftirlit er starfandi skiptir
Öryggiseftirlitið sér ekki af þeirri
hlið málanna, nema um beina
slysahættu fyrir starfsfólkið sé að
ræða.
Um lokaorð Páls varðandi heið-
4ir sinn og hótanir hans í garð
okkar Gunnars Sigurðssonar, vildi
ég mega segja þetta.
Fyrir furðulegt og nærri óskilj-
anlegt kæruleysi og trassaskap hef
ur herra Páll Jónsson óbeint orð-
ið þess valdandi, að bygging, efni,
vélar og verkfæri fyrir um fimm
milljónir króna hefur gjöreyði-
lagzt í eldsvoða. Hver svo sem
borgar brúsann, þá er þjóðfélagið,
okkar og annarra, orðið fimm
milljónum fátækara.
Auk þess hefur sami herra Páli
óbeint stofnað nokkrum samborg-
urum sínum í mikla hættu við
slökkvistarf á eldstað. Meðan á
eldsvoðanum stóð, urðu tvær eða
þrjár sprengingar í byggingunni,
og í rústunum fundu slökkviliðs-
menn benzínbrúsa frá utanborðs-
mótor. Brúsi þessi var rifinn og
læt ég ósagt um það, hver áhrif
tilvera hans í byggingunni hafði
<á brunann. Meðan á brunanum
stóð flaug asbestklæðningin utan
af húsinu öðru hvoru eins og
skæðadrífa í allar áttir, með til-
heyrandi slysahættu fyrir slökkvi-
liðsmennina.
Ég vil að lokum benda herra
Páli á, að hann er heppinn að
vera á íslandi, þar sem engin lög
ná yfir afbrot af þessu tagi gegn
þjóðfélaginu og samborgurum sín-
um, en ekki erlendis, þar sem
víða er tekið hart á slíkum mönn-
um. i
Að svo mæltu tel ég þetta mál
útrætt af minni hálfu á þessum
vettvangi.
Reykjavík, 16. marz 1966.
Einar Eyfells.
ÍÞRÓTTlR
Framhald af bls. 12.
elzta sérsambandið, þeirra sem
stofnuð voru innan vébanda ÍSj.
Vel höfðu þeir félagar undirbú-
ið stofnfundinn og lögðu fram
frumvarp að lögum sambandsins,
sem samþykkt var á fundinum og
er enn í gildi lítið breytt.
Steinþór Sigurðsson var kosinn
fyrsti formaður sambandsins, en
Einar B. Pálsson tók við stjórn
þess árið eftir, eins og síðar mun
frá sagt.
Lengi býr að fyrstu gerð, og
þess hefur Skíðasamband íslands
jafnan notið, að svo víðsýnir kunn
áttumenn lögðu grundvöll að
starfi þess. Skíðamót hafa alla tíð
orðið annað og meira en mæling
á getu einstaklinganna, sem
keppa hverju sinni, yfir þeim hef
ur svifið andi leikgleði og vináttu
Skíðamót íslands jafnan verið í-
þróttahátíð.
Nú skal minnz.t formanna Skíða
sambandsins þessi tæp 20 ár, sem
það hefur starfað:
Steinþór Sigurðsson var for-
maður 1946-1947, en hann fórst
við vísindastörf við Heklu í nóv-
ember það ár. Steinþór var fyrstu
árin, sem regluleg skíðamót voru
haldin á íslandi iangt umfram
aðra menn um kunnáttu í lagn-
ingiu brauta, skipulagi og fram-
kvæmd skíðamóta. Hann var hið
mesta ljúfmenni og drengur góð
ur, hans er gott að minnast.
Við fráfall Steinþórs tók
Einar B. Pálsson við stjóm Skíða
sambandsins og stýrði því í fyrstu
lotu til ársins 1950. Hann hafði
þá um lanigt skeið starfað með
Steinþóri að málefnum skíðaí-
þróttarinnar. Saman sömdu þeir
Skíðahandbókina, sem út kom
1940 og endurbættu hana 1946.
Einari hefur alla tíð verið annt
um Skíðasambandið og fórnað
því miklum tíma, hvort sem hann
hefur verið í stjóm þess eða ekki.
Síðar á þessum fundi verður lagt
fram nýtt verk hans í þágu sam-
bandsins, en það eru nýjar leik
reglur, sem hann hefur þýtt og
lagað að íslenzkum staðháttum.
Þriðji formaður SKÍ var Einar
Kristjánsson, for9tjóri. Hann var
eldlegur áhugamaður um skíða-
mál. Mim hafa komizt í kynni við
skíðaíþróttina á Siglufirði og var
forustum aður í skíðamálum Sigl
firðinga meðan hann bjó þar. Þeg
ar hér var komið sögu var hann
búsettur á Akureyri og flutti nú
Skíðasambandið bækistöðvar sjn-
ar til Akureyrar og var stjórn
þess á Akureyri í 10 ár. Einar er
nú látinn.
1956 tók Hermann Stefánsson,
íþróttakennari á Akureyri við for
mennsku í Skíðasambandiniu og
var formaður í fjögur ár. Her-
mann var brautryðjandi í skíða-
málum Akureyringa og hefur átt
enestan þátt í að byggja upp hina
glæsilegu skíðamiðstöð, sem nú
er að rísa upp í Hlíðarfjalli við
Akureyri.
Aftur tók Einar B. Pálsson við
stjóm sambandsins 1960-1964, en
síðan núverandi formaður Stefán
Kristjánsson.
Aðrir í stjóm eru: Þórir Jóns-
son, Reykjavjk, varaformaður,
Gísli B. Kristjánsson, Kópavogi,
ritari Ólafur Nilsson, Reykjavík,
gjaldkeri og meðstjórnendur Þór
ir Lárusson, Reykjavík, Einar B.
Ingvarsson, ísafirði, Guðmundur
Arnarson Siglufirði Þórarinn Guð
mundsson, Akureyri og Ófeigur
Eiríksson, Neskaupstað.
Það mun hafa verið álit frum-
herjanna, að formenn Skíðasam-
bandsins skyldu ekki sitja í emb-
ætti nema fá ár í senn. Hefur
þeirri reglu verið fylgt hingað til.
Þó að eðlilegt sé á tímamótum
sem þessum að minnast liðinna
tíma, varðar hitt þó meiru, að
horft sé fram á við og sótt til
hærri markmiða. S.l. ár hefur ver
ið óvenju viðburðarikt hjá skíða
mönnum. Á vetrinum fór í fyrsta
skipti fram Unglingameistaramót
fslands á skíðucn, tekin voru upp
svokölluð opin mót, þ.e. mót, sem
öllum meðlimum SKÍ er boðin
þáttaba í, og aðkomumönnum
veitt ókeypis uppihald á mótstaðn
um meðan mótið stendur yfir. Mót
þessi eru á fjórum helztu skjða-
stöðum landsins, þ.e. Akureyri,
ísafirði, Reykjavík og Siglufirði.
Óvenju margir íslenzkir skíða-
menn hafa keppt á erlendum mót-
um og náð þar í sumum greinum
mjög athyglisverðum árangri. í-
þróttasamband fslands hefur á-
kveðið, að í Hlíðarfjalli við Akur
eyri skuli vera miðstöð fyrir vetr
aríþróttir og lagt fram mjög mik
ilsverða aðstoð til þess að flýta
fyrir uppbyggingu staðarins.
Eftir viku hefst Skíðamót ís-
lands á fsafirði. Verður það jafn
framt liður í hátíðahöldum ísa-
fjarðarkaupstaðar, sem í ár minn
ist 100 ára afmælis. Er mjög til
mótsins vandað.
Strax að mótinu loknu þarf að
velja hóp skíðafólks og hefja und
irbúning fyrir Vetrar-Olympíuleik
ana 1968.
f dag er mjög vaxandi áhug á
skíðaíþróttinni og sóknarhugur
1 skíðamönnum. Eg tel því, að líta
megi með bjartsýni til framtíðar-
innar“.
Að lokinni ræðu Stefáns tók
Gísli Halldórsson til máls og flutti
SKÍ kveðjur frá ÍSÍ. Skeyti barst
frá akureyrskum skíðamönnum,
sem árnuðu sambandinu heilla á
þessum tímamótum. Tókst þessi
afmælisfundur hið bezta.
Parísarsveit Pauls Kuentz
væntanleg eftir 10 daga
Innan skamms er væntanleg
hingað til lands ein kunnasta
kammerhljómsveit Frakklands,
Parísarsveit Pauls Kuentz. Kemur
sveitin hingað á vegum Péturs
Péturssonar, Skrifstofu skemmti-
krafta, og heldur tónleika í Aust-
urbæjarbíói sunnudaginn 3. apríl.
Parísarsveit Pauls Kuentz skipa
auk stjómandans, fjórtán hljóð-
færaleikarar, sjö karlar og sjö
konur, auk þess sem með henni
leika oft frægir einleikarar á ým
is hljóðfæri.
Paul Kuentz stundaði nám við
L'Ecole Superieure de Musique í
París og útskrifaðist þaðan með
fyrstu verðlaunum. Hljómsveit
sína stofnaði hann árig 1950 og
eru hljóðfæráleikararnir flestir
verðlaunahafar frá þessum sama
skóla — og allir Parísarbúar
Fyrstu hljómleikum kammer
sveitarinnar í apríl 1951 var af-
bragðs ’ vel tekið og síðan hefur
hún haldið meira en 70 hljóm-
leika heima og erlendis, heimsótt
flest lönd Evrópu og farið a.m.s.
tvær hljómleikaferðir um Banda
ríkin og Kanada. Auk þess hefur
hljómsveitin víða komið fram í
útvarpi og sjónvarpi og leikið
inn á fjölmargar hljómplötur.
Hljóðfæraskipan sveitarinnar
er í meginatriðum þannig, að fiðl
ur eru sjö, víólur tvær, celló tvö
einn bassi og síðan annaðhvort
píanó, cembalo eða orgel. f ýms-
um verkum svo sem Brandenborg-
ar-konsertum ,J. S. Bachs er bætt
við ýmsum biásturshjjóðfærum,
flautu, óbó, fagott, trompet eða
homi.
(Hús BelgjagerSarinnar)
i