Vísir - 28.12.1974, Side 8

8
Vlsir. Laugardagur 28. desember 1974.
INNLENDAR FRÉTTAMYNDIR ÁRSINS
I september var Auður Elr vlgð
til þjónustu I Súgandafirði og er
jafnframt fyrsta konan, sem vigð
ertil prests á tslandi. Myndin var
tekin við vlgsluathöfnina.
Ljósm. B.G.
^Alþingi var rofið I mai eftir sögu-
iegan aðdraganda, og fóru al-
þingiskosningar fram um mitt
sumar. Var I fyrstu reynt að
koma á nýrri vinstri stjórn, en er
þaðtókst ekki, var mynduð stjórn
Sjálfstæðisflokks og Fram-
sóknarflokks undir forsæti Geirs
Hallgrimssonar. Meðfylgjandi
mynd var tekin I Alþingishúsinu,
eftir að Ólafur Jóhannesson, for-
sætisráðherra, hafði lýst þvi yfir
á þingi, að stjórn hans ætti
tveggja kosta völ: Að rjúfa þing
eða segja af sér. Með honum á
myndinni eru Bjarni Guðnason og
Garðar Sigurðsson Ljósm.B.G.
Það er eilífur bratti í efnahagssnatti
Það hefur löngum verið venja margra að
lita yfir farinn veg um áramót. Mjög er þá
misjafnt eftir hverju fólk man. Sjálfur
reyni ég að gera mitt besta i þvi, að lifa i
nútiðinni og hugsa sem minnst um fortið
og framtið. Þegar ég ætlaði þvi að fara aö
rifja upp eitthvað af atburðum ársins,
kom i ljós, að ég mundi svo sem ekki neitt
af þeim. Ég tók þvi það ráð, til að gera
eitthvað, að fara i visnasafn mitt og velja
þar allt að þvi af handahófi nokkrar visur
og smákvæði i þennan þátt. Gef ég nú
sjálfum mér orðið.
Eitt af þvi alskemmtilegasta sem heils-
ar manni á nýbyrjuðu ári er framtals-
eyöublaðið. Þvi er potað i póstkassann
eins og hverri annarri ómerkilegri rukkun
meö enn ómerkilegri undirskrift,
stimplaðri, þvi að i hraða nútimans er
ekki hægt að ætlast til þess að þeir sem
bera hita og þunga dagsins hafi tima til aö
skrifa nafniö sitt. Skattseðilinn eiga menn
siöan að útfylla að viðlögðum drengskap
sinum og senda skattheimtunni.
Þaö er eilifur bratti i efnahags-
snatti.
Afrakstur sjá menn. nú vinnunnar
sinnar.
Enginn mig latti, ég laug undan
skatti
og lagði við drengskapinn konunnar
minnar.
Listahátið var haldin á árinu. Þar kom i
ljós sem betur fer að við eigum listamenn
og voru þar fremstir i flokki Jón Asgeirs-
son og Sigfús Halldórsson.
Nú stendur allt i ljóma á Lista-
hátiðinni.
Landinn finnur um vanga sina anda
strjúka hlýjan.
Ég get ekki jafnað það með jólaköku
, minni,
hve Jón er orðinn frægari en breska
sinfónian.
Hrifningin á eftir að hækka um
nokkrargráður.
Hjörtu margra gerast klökk við
fögur ljóðastefin.
Snillingarnir gera mesta lukku
eins og áöur,
þeir Askenasy, Fúsi Halldórs, Baren-
boim og Prévin.
þegar til kom gat ég ekki gert upp viö
mig, hvar i flokki ég ætti að standa.
Sjálfstæðið elska ég siðast og fyrst.
Að sjálfsögöu er gaman i framsóknar-
vist.
Ég tilheyri efalaust alþýðu hér.
Það er andskoti slæmt hve ég frjáls-
lyndur er.
Ég þarf ekki að hlusta á neitt
pólitiskt pex.
Ég pára við stafrófið all, — þetta x.
Svo voru það borgarstjórnarkosning-
arnar, og var mjög hamrað á þvi i þeim,
aö einungis þýddi að kjósa þar tvo flokka.
Ég er blankur, það er vegna þess,
nú þjá oss hérna stöðug gengissig.
ó, hve ég yrði ógurlega hress,
ef einhver vildi segja ljótt um mig.
Vilhjálmur Hjálmarsson vann sér það
til ágætis að veita ekki vin i veislum.
Það gott var hjá Vilhjálmi
er vin rak hann út
og að leyfa engum gestum
að glingra við stút.
Við fögnum þvi öll
hin islensku þý,
hve skelfing var hann hugaður.
Skál fyrir þvi.
Er útlendingar þeysa heim af þessum
listum saddir,
og þagnar allt i menningar og listar
vorrar húsi,
þá væru íslendingar i vondum vanda
staddir,
væru þeir ekki báðir islendingar, Jón
og Fúsi.
Þetta hafði þau áhrif á mig að ég fór að
fást við tónsmiðar.
Nú ætla ég að semja litið lag.
Það liklega tekur ekki meira en dag.
Ég á eitt stykki af firna fallegu
Ijóði,
svo fæ ég auðitað viðlag úr
Viölagasjóöi.
Sá atburöur sem setti einna skemmti-
legastan svip á árið var kosningarnar.
Nú hljómar borgin af áróðri alla daga,
og eldgömul loforð um framkvæmdir
stiga nú dans.
En i sálum þeirra sem kjósa er
haldiðtil haga
hjartnæmum svikum stjórnmálaflokka
vors lands.
En nú skal ég berjast i horngrýtis
habit, af móði
með hita i kinnum, já mikið skal
á sig lagt.
Minn styrkur er falinn i gömlu
og lélegu ljóði.
Loforði um það að hér skuli
ekkert sagt.
Þetta fór að visu á annan veg, þvi að
I borgarmálum öllum er tsleifur minn
snar,
— þótt ekkert geri i flaustri.
Nú kjósa skal um græna stefnu i gráma
fjárlægðar,
— eða glundroðann i austri.
Margt var gert á árinu i sambandi við
þjóðhátið. Farið var að merkja sögustaði
og var fjöður efst á merkinu en siðan nafn
staðarins.
Um sögustaði að segja ljótt,
mér sýnist vera af og frá.
Nú dunda menn við það dag og nótt
aö draga fjöður yfir þá.
Einnig tóku menn upp á þvi I tilefni
þjóöhátiöar að kappræða um höfund
Njálu.
Þvi eru menn að kappræða um
kempuna Njál l
og karltetur það, sem ritaði bókina
um hann,
er ná má tali af allt að þvi
sérhverri sál
með samvinnu túlks sem forna
norrænu kann.
Ég er ekki viss um hvort vel þeir I
himnunum heyri.
Hitt veit ég, það er simi um Akureyri.
Farið var að stefna mönnum fyrir
meiöyrði.
Meðan unnir gæla sælt við sand
og sólvermd golan hlær á vorri kinn,
þeir sem áður þurftu að verja land,
þurfa nú að verja heiður sinn.
Lögreglan var að sjálfsögðu i fréttun-
um. Eítt sinn fyrir að hafa tekið bilstjóra,
með grunsamlega ávísun, og sett i gæslu-
varðhald.
Mér finnst lögreglan okkar aldrei
treg,
ekki vil ég hana á nokkurn hátt
lasta.
En úr þvi að ávisunin var
grunsamleg,
af hverju tóku þeir hana þá
ekki fasta.
Einhverjum datt i hug að fara að setja
út á verð kvikmyndar um Lénharð fógeta.
Þótt sjónvarpið komist oftlega ekki
hjá þvi
að ausa út peningunum i stað þess
að spara
eru Magnús og Gunnar og Andrés
Lénharðir á þvi
að útvarpið kunni vel með seðlana
aðfara.
Þá er þættinum i raun og veru lokið, en
sem eins konar eftirmála læt ég fljóta
með smá visu, efnislausa, illa kveðna, og
hún hefur þar að auki til að bera alla þá
galla aðra, sem prýða að venju kveðskap
minn.
Nú er ég i vanda,
ég vildi yrkja
vandað kvæði,
andann virkja.
En það fer að vanda
varla hjá þvi
að verði talsverð
vandkvæði á þvi.