Tíminn - 19.07.1966, Blaðsíða 3

t ___________
MEEÐ9tnið6CIEtt9,}fif*296fi
Athuga-
semd
í viðtali Tílmans við hr. Ragnar
Ingólfsson. farmanin Karlakóx-s
Reyk.íavDcur, rnn for bórsms til
Sovctrikjanna og birt er í Tíman-
um í dag, gætir nokkurs misskiln-
ins, sem óg vil vinsamlegast leyfa
mér að leiðrétta.
í viðtalinu segir formaðurinn m.
a.: „Söngsfcráin hiá okteur er ó-
venjuleg að því leyti, að á henni
verða miklu fleiri islenzik lö? en
áður, eða allt að því helimingur".
f þeim sex utanlandsferðum,
sem fcórdnn hcfir farið undir minni
stjórn, voru flutt lög eftir íslenzk
tónsfcáld sem hér segir:
1935 til Norðurlanda: 11 lög af
15 á söngskrá.
1937 til Mið-Evrópu: 15 lög af 17
á söngsfcrá.
1946 til Bandaríkjanna og Kanada:
11 lög af 18 á söngskrá.
1953 til Miðjarðarhafslanda: 9 lög
af 18 á söngskrá.
1956 til Norðurlanda: 12 lög af
18 á söngsikrá.
1956 til Englands: 11 lög af 15 á
söngskrá.
1960 til Bandaríkjanna og Kanada
voru aðeins fimm lög á söng-
skránni eftir ísl. iónskáld en söng
skráin var að mestu leyti '•air’in
samkvæmt ósk og tillögum Col-
umbia Artists Management í Nev;
York, sem réði kórinn til þessar
ar söngferðar-
Meiri Ihluti aukalaga í þessum
ferðum voru einnig eftir ísl. tón
skáld, enda hefi ég ávalt gert
miér far um að kynna íslenzfca tón
iist, innanlands og utan, eftir
beztu geitu.
Á þessu litla yfirliti má sjá, að
það er efckert óvenjulegt við þ&ð,
að „allt að helmingur" sönglaga í
söngsfcrá kósins í væntanlegri för,
eigí að vera íslenzk.
Satt er það, að heimsókn Kar’a
kórs Reykjavíkur í Páfagarð, var
bæði ánægjuleg og mjög hátíðleg.
Ekki skil eg, hvað formaðurinn
meinar með því að flétta veikind-
um Píusar XII. páfa inn í frásögn
ina um söng kórsins í Vatikaninu.
Ég held að ég megi fullyrða að
Píus páfi hafi sýnt kórnum meiri
vinsemd og virðingu en fjölmargir
hópar geta stært sig af, sem kom
ið hafa í heimsókn til Páfagarðs.
Með þöfcfc fyrir btrtinguna.
12. júlí 1966.
Sigurður Þórðarson.
BILA OG
BÚVÉLA
SALAN
v/Miklators
Sími 2 3136
TÍMINM
Maíurínn frá Istanbul
Maðurinn frá Istanbul
! Laugarásbíó. Ítölsk-bandarísk.
Leikstjórn: Antonio Isasi, Kvik
myndun: Juan Gelpi. Tónlist:
Georges Garvarentz. Handrit:
Giovanni Siinonelli, Antonio Is
asi o. fl.
Maðurinn frá Istanbul er mik
ið sótt mynd í Laugarásbíói, þé
sú aðsófcn sé efcki fyllilega sam
bærileg við gæðin. Raunar má
segja, að atburðaríkar og æsi-
spennandi sakamálamyndir
njóti einkar mifcilla vinsælda
almennings þessa dagana. Höf
uðpersónurnar eru harðsvírað
ar hetjur, sem láta sér ekki allt
fyrir brjósti brenna; liggja
kvenfólk, aka sportbílum og
myrða nokfcra glœpamen’i —
svona, þegar henta þykir. Hetj
ur þessar gætu allt eins verið
sönn ímynd nútímamannsins,
og það er kannski einmitt að
mörgu leyti þess vegna, sem
þannig kvikmyndir fá góða að
sókn.
Maðurinn frá Istanbul hefur
að geyma nofckur mjög spenn-
andi atriði, sum ágætlega gerð,
en lognast þó von bráðar út af.
sakir öfgakenndra hneigða kvik
myndahöfunda til að láta aðal-
hetjuna sleppa heldur billega
úr klóm andstæðinganna. Þetta
er talsverður Ijóður á myndinni
og skemmir heildarsvipinn. Sem
dæmi: Tony (svo heitir hetjan)
er hent fram af háum turr.i, en
nær á niðurleið taumhaldi á
strengdum kaðli. Fjórar bif-
reiðar koma akandi að úr öll-
um áttum og stefna á Tony,
sem þrífur til skammbyssunn-
ar, molar framljósin og stekk-
ur því næst til hliðar, rétt áð-
ur en bifreíðarnar lenda sam-
an- Hæst rís fjarstæðan, er
Tony ekur sportbíl sínum með
allmiklum hraða á vöruflutn-
ingabifreið, lendir síðan á
steinvegg og hrapar mður
bratta fjallsihlíð. Bifreiðin giör
ónýt, en ekki svo mikið sem
mínnsta skrámá sést á hetj-
unni, sem hentzt hafði úr bif-
reiðinni við fyrsta árekstur.
Eru þó ótaldar allar þær
byssukúlur, er beinast að hon-
um — án nofckurs árangurs.
Að öðru leyti má segja um
kvifcmyndina, að hún sé svipuð
öðrum af því tagi. Lífclega
hefði vænlegasta leiðin verið
sú, að gera eins konar gaman
reyfara úr efniviðnum, en
hefði þó ef til vill borið ein-
hvern keim af Manninum frá
Rio. Horst Buchholz (Tony)
höfðar máli sínu stöku sinnum
tíl áhorfandans og kemur slíkt
skemmtilega út, sérstaklega í
atriðinu, þar sem áðurnefndar
bifreiðar leggja til atlögu við
Tony, en hann segir aðeins:
„Þarf ég að hafa einihverjar
áhyggjur?" Tónlistin fellur vel
að spennandi atriðum myadar-
ínnar, sem er yfirleitt illa leik
in, einkum hjá aðalleikendun
um. Þó held ég, að Sylvia ICose
ina standi sig örlítið ver, en
Mario Adorf er sennilega
skástur.
í göngum Laugarásbíós gef-
ur að líta þessa tilkynningu:
„Pálína Jónmundsdóttir, fyrr-
verandi fegurðardrottning fs
lands, kemur fram í baðfötum
í Maðurinn frá Istanbul. Hvern
ig væri, að kvikmyndahúsið
setti ofangreinda yfirlýsingu
með dagblaðauglýsingunni-
Hver veit nema aðsófcn ykist
Sigurður Jón Ólafsson.
Áttræður í dag:
lón Einarsson
frv. bóndi St. Sandfelli
Attræður er í dag Jón Einars-
son frv. bóndi á St. Sandfelli í
Skriðdal.
Hann er fæddur að St. Sand-
felli, 19. júlí 1886. Foreldrar hans
voru hjónin Einar Jónsson prestur
á Klippstað o.v. Jónssonar vefara
og seinni kona hans, Guðrún Ein-
arsdóttir frá Sandfelli.
Jón átti tvær systur, sem báðar
eru látnar. Guðrúnu er giftist
Birni Antoníussyni bónda að Mý-
nesi í Eiðaþinghá og Bergljótu,
er ekki giftist. Jón ólst upp í St.
Sandfelli með systrum sínum og
hefur átt þar heima alla ævi. að
frádregnum nokkrum árum, sem
hann bjó að Ormsstöðum í Eiða-
þinghá, enda er Jón áreiðanlega,
einn af þeim mönnum, sem er
bundinn sterkum átthagaböndum.
— St. Sandfell er mikil jörð og
búsældarleg, landrými er þar mik-
ið og sauðbeit góð, þar hefur líka
ekki ósjaldan setið fleiri en einn
bóndi samtímis. — Þaðan er út-
sýni fjölbreytilegt og fallegt, svo
óvíða er eins.
Þar er skógur að „húsum heim“
eins og Þórdísi fórust orð um
Eiða.
Samhliða Jóni, hefur frændíólk
hans alla tíð búið í Sandfelli. —
Guðni og Vilberg og síðan synir
þeirra Björn og Kristján.
Jón kvæntist 15. marz 1914 Guð-
björgu Hermannsdóttur, hálfsyst-
ur Páls Hermannssonar alþingis-
manns, mikilli fríðleiks og atgervis
konu. Börn þeirra eru: Hermann
og Guðrún í St. Sandfelli, sem
fyrir nokkru hafa tekið þar við
búsforráðum.
Dagrún húsfreyja á Strönd á
Völlum, gift Þórarni Árnasyni
bónda bar.
Jóna frú í Reykjavík, gift Magn-
úsi Stefánssyni húsasmíðameistara.
Sólveig og Gróa í Reykjavík báð
ar ógiftar, það er þó í raun og
veru afmælt, að segja, að Gróa sé
orðin Reykvíkingur með öllu, því
lengst af hefur hún verið, tím-
um saman, heima í Sandfelli. —
Jón er maður greindur og fastlynd
ur, athugull vel og stálminnugur,
hispurslaus í tali og framkomu
og hefur oft á reiðum höndum
hnittin tilsvör, ,sem ekki missa
marks. — Hann hefur aldrei feng-
ist til að hafa með höndum nein
opinber störf. hefur þó alla tíð
fylgst vel með gangi mála, gegn-
um blöð og útvarp og þótt gam-
an að ræða um dagskrármálin og
| láta í ljósi sínar eigin skoðanir.
i En bú sitt hefur hann viljað
stunda, heill og óskiptur, enda
vinnugefinn og hirðusamur svo af
ber.
Aldrei hafa þessi heiðurshjón
rík verið, en þó ávallt veitandi,
— gestrisin, hjálpsöm og góð heim
að sækja.
Jón hefur verið mikill hagleiks-
maður, bæði á tré og járn.
Ég hygg að smiðjan hafi verið
honum einna kærastur vinnustað-
ur, aldrei sá ég hann glaðari, en
þegar gneistaði af glóandi járnum
í höndum hans. Margan sunnudag-
inn stóð hann í smiðjunni meðan
sjónin leyfði og smíðaði hestajárn
og ljábakka fyrir sveitunga sína
og kunningja. — Þótti handbragð
hans á slíkum hlutum betra en
annara.
Man ég, að það var viðkvæði
hér um slóðir um langt árabil, ef
I handleikin var falleg skeifa eða
i vel sleginn ljábakki — „er þetta
! eftir Jón í Sandfelli?"
• Hann hefði áreiðanlega getað
haft upp úr þessum smíðum sín-
um góðan pening, ef hann hefði
haft áhuga fyrir því, en mér er
! óhætt að fullyrða að í flestum til-
ifellum lét hann sér nægja ánægj-
’ una af smiðjuvistinni.
| Jón fór að tapa sjón á tiltölulega
'góðum aldri og nú um allmörg
j ár að kalla alblindur. _
En útvarpið styttir þessum elju-
manni stundirnar og ástúðleg um-
gengni, konu og barna, sem láta
hann fylgjast með öllum störfum
heimilisins.
Þann 3. maí s.l. varð frú ; Guð-
björg 75 ára. Hún ber aldurinn
með ágætum og heilsan er mun
betri nú, en áður var á timabili.
Sveitungar, frændur og vinir
þali;ka þessum mætu hjónum langa
samfylgd og biðjum þeim heilla
og velfarnaðar um ófarin æviár.
Friðrik Jónsson. m
Á VÍÐAVANGI
„Verðbólgukyndar-
arnir mega vara sig"
í síðustu viku birti Tíminn
litla teiknimynd af „yfirkynd-
urum” verðbólgubálsins, þeim
Bjarna og Geir. Þessi mynd
virðist hafa farið svo illa með
taugar Morgunblaðsritstjórans
að hann bókstaflega umturnast
og skrifar eftirfarandi, lesend
um til skemmtunar:
„Um það þarf þess vegna
ekki að fara í neipar grafgötur
hverjir það eru, sem bera höf-
uðábyrgðina á vaxandi dýrtíð
tvö s.l. ár. Það er ekki ríkis-
stjórnin, sem barizt hefur gegn
upplausnarpólitík kommúnista
og Framsóknarmanna. Það eru
hins vegar. stjórnarandstæðing-
ar, sem reyna að nota verðbólg-
una sem pólitískt baráttutæki
til þess að ryðja sér braut til
valda og áhrifa í stjórnmálum
landsins. Þetta liggur ljóst fyr-
ir. Verðbólgupostularnir hafa
vcrið afhjúpaðir. Það dugir
þeim ekki að ráðast á Bjarna
Benediktsson, forsætisráð.
herra, eða aðra leiðtoga stjórn
arflokkanna og kenna þeim
Strandferðirnar
í niðurlagi greinar, sem Vil
hjálmur Hjálmarsson á Brekku
skrifar f Austra um strandferða
þjónustuna, kemst hann svo að
orði:
„Óhætt mun að fullyrða, að
hvergi í nálægum Iöndum fyrir
finnst slíkur aðbúnaður að jafn
þýðingarmikiUi þjónustustarf-
semi og strandferðirnar eru
fyrir fslendinga. Og mjög víða
hafa hliðstæð vandamál verið
leyst með haganlega staðsett-
um og vel búnum samgöngu-
miðstöðvum.
Það hlýtur að verða ófrávíkj
anleg krafa Austfirðinga, að
þegar í stað verði hafizt handa
um að koma á fót nýrri aðstöðu
til vörumóttöku og, afhendingar
vegna strandferðanna. • Þar
verði hægt að veita vörum við
töku jafn skjótt og sendandi er
tilbúinn að afhenda þær til
flutnings. Hægt verði að beita
nýjustu tækni við lyftur, sem
pöllum og vörukössum, svo
rúmt verði þar um, að eigi
sé hætta á, að viðkomandi send
ingar verði fyrir óþarfa
hnjaski”.
Ný skip
„En eins og áður hefur verið
vikið að hér í blaðinu, þá þarf
einnig til ný skip og bætta að
stöðu úti á Iandi, ef nýta á til
fulls þá tæknilegu möguleika,
sem fyrir hendi eru við með-
ferð vöru í flutningum.
Samgöngumálaráðherra upp
lýsti á Alþingi í vor, að nefnd
sæti að störfum og undirbyggi
tillögur um breytta skipan
strandferðanna. — Þetta er
vafalaust rétt og vonandi kem-
ur eitthvað jákvætt upp á ten
inginn við starf þeirrar nefnd
ar.
En það væri synd að segja,
að Austfirðingar ættu greiða
leið að nefnd þeirri, þar sem
þeir eiga þar engan fuUtrúa,
þrátt fyrir það, að Austfirðir
eru sá landshluti. sem hvað
mest á undir greiðum og góð.
um strandferðum.”