Tíminn - 30.07.1966, Blaðsíða 8

I
3
TÍMINN
LAUGARDAGUR 30. júli 1966
r
Það er ekki ofmælt að segja
um Oddnýju Methúsamlemsdótt
ur í Ytri Hlíð í Vopnafirði,
Iað hún hefur gert „garðinn
frægan.“ Trjágarðurinn við
heimili þeirra hjóna Oddnýjar
og Friðriks hreppstjóra Sigur-
jónssonar er almennt rómaður
fyrir sérstaka fegurð og allt
ber þar vott um mikla vinnu
og umhyggju fyrir gróðrinum,
sem þar er hlúð að. Fyrir
nokkrum árum fékk Oddný
Fálkaorðuna fyrir skógræktar-
starf sitt og var vissulega vel
að þeim sóma komin. Um það
vill hún sem fæst tala, en hún
er meira en fús að ganga með
mér um garðinn og sýna mér
hann. Að vísu segir hún garð-
inn ekki vera nema svipur hjá
sjón í ár, því að fjölmörg tré
eyðilögðust með öllu, svo að
t höggva varð þau burt, eða
‘t'fskemmdust verulega á síðast-
liðnum vetri vegna óvenjulegra
snjóþyngsla. Víða sjást stubb-
amiraftrjám, er höggvin hafa
verið, annars staðar hafa trén
verið bundin upp og reynt að
flutt í nýja húsið. Hæstu trén
eru orðin um 6—8 metrar. AU
an trjágróðurinn hefur hún al-
ið upp frá fræi eða örsmárri
plöntu.
— Sumar tegundir af greni
og víði fóru verst í vetur. En
ekki nærri allar, enda hef ég
margar tegundir og afbrigði af
sömu tegundinni. Hér er til
dæmis þingvíðir og gulvíðir og
af greni m.a. broddgreni, rauð-
greni, blágreni og sitkagreni
og af þeim hef ég mest. Litlu
grenitrén eru Alaskagreni, sem
ég hef alið upp af fræi, sem
ég fékk frá Hallormsstað fyrir
nokkrum árum.
— Hvað heldurðu að þú haf
ir margar tegundir í garðin-
um?
— Það vill svo til, að ég á
skrá yfir það. Einu sinni þegar
ég var lasin og lá í rúminu
gerði ég að gamni mínu skrá
yfir tegundirnar. Mér taldist tii
að trjátegundirnar væru 35 og
blómategundir 52.
Á einum stað í garðinum er
skeifulaga reitur, sem Oddný
kallar Meyjarskemmuna. A öðr
um stað er limgerði, sem er
klippt þannig til að það mynd-
ar stafinn O, og rétt við er trján
um plantað svo, að úr verður
stafurinn M og er þá komið
fangamark Oddnýjar.
Þegar við komum inn í bæ-
inn eftir rannsóknarferð um
garðinn fer Oddný að taka til
kaffi og kökur og segist ekk-
ert hafa meira að segja. Nú
séum við búin að sjá garðinn
á að vera. Ungar konur hafa
í of mörgu að snúast til að
gefa sig að trjárækt núna, þær
leggja aðaláherzluna á blómin
Ég hef alltaf haft margar blóma
tegundir, en eins og þið sáuð
er þetta fyrst og fremst trjá
garður og aðeins takmarkað nf
hverri blómategund.
— En þú leggur þig eftir
fleiru en trjárækt. Ég hef heyrr
að þú sért mikil hannyrðakona
og fáist einkum við vefnað.
Eins og stofan ber raunar
vitni um, á borðinu er ofinn
dreginn og yfir dívaninum hang
ir fallegt ofið veggteppi.
— Hvaða vitleysa, segir Odd-
ný og er nú nóg boðið yfir
forvitninni. — En ég á lítinn
vefstól, hann er meira að segja
svo lítill að hann kemst hæg-
lega fyrir í einu horni eldhúss-
ins. Ég get ekki sýnt ykkur
hann, því að ég tek hann á
sumrin og pakka honum niður
og gríp aðeins í hann á vet-
urna. Þetta er orðinn gamali
vefstóll, hann átti kona Ingólfs
Gíslasonar, læknis í Vopnafirði.
Hún hafði keypt hann í Kaup
mannahöfn, þar sem hún gekk
á listvefnaðarskóla. Svo fékk ég
af tilviljun stólinn frá henni.
Ég hef aldrei lært að vefa. Aft-
úr á móti fékk ég gamla menn
á Burstafelli og þar í grennd
til að segja mér til að rekja
og setja upp og hafi verið hald
in námskeið hér einhvers stað-
ar hef ég notfært mér þá til-
sögn.
Oddný Metúsalemsdóttir í garðinum sínum: Tímamynd JK. _ Hvað hefurðu helzt ofið?
— Það eru dreglar, púðar,

Hlaut Fálkaorðu
skógræktarstarf
hlúa að þeim. Og þrátt fyrir
augsýnilegar skemmdir fi garð-
inum við Ytri Hlíð eftir vet-
urinn er hann undrafallegur og
sérstaklega vel hirtur.
Gegnum garðinn rennur lít-
ill lækur og gerir sitt til að
reiturinn er notalegur og
skemmtilegur .Rétt við inngang
inn er stór steinn með gati
í gegn. Oddný segir að steinn-
inn heiti Fiskasteinn, því að á
honum var fiskur barinn og þá
notaður til þess minni steinn-
inn og var skaft stungið gegn-
um gatið.
Oddný gengur með okkur um
garðinn og sýnir okkur hinar
ýmsu trjátegundir, sem þar
vaxa.Nú eru um 20 ár síðan hún
gróðursetti fyrstu trjáplönturn
ar. Bærinn í Ytri Hlíð stóð
áður ofar í túninu, en íbúðar-
húsið sem þar er núna var
byggt fyrir röskum tuttugu ár-
um og hún byrjaði ekki að
fást við gróðursetningu í Hlíð,
fyrr en eftir að fjölskyldan var
og það hljóti að vera nóg. En
hún fæst nú samt til að svara
nokkrum spurningum á hlaup-
um.
— Kunnirðu eitthvað til
skógræktar, þegar þú byrjaðir?
—Nei, nei. Ég fékk dálitla
tilsögn hjá Einari Helgasyni.
En það var ekkert, sem orð er
á gerandi. Þegar ég byrjaði
sendi ég fimm krónur til skóg-
ræktarinnar og fyrir þær fékk
ég 400 gr. af fræjum úr Bæj-
arstaðaskógi. Og af þessum
fimm krónum er kjarninn í
garðinum sprottinn. Svo fékk
ég unglinga úr sveitinni til að
aðstoða mig við gróðursetning-
una undir því yfirskini að ég
ætlaði að kenna þeim skógrækt.
Og það gerði ég nátturlega líka
og naut svo krafta þeirra við
þetta. Á heimavistarbarnaskóla
sveitarinnar á Torfastöðum er
dálítill reitur, og ég hef sent
plöntur þangað og látið krakk
ana setja niður. Ég er ættuð
frá Burstafelli í Hofsárdal, held
ur Oddný áfram — og þar rækt
aði ég smáreit, og þegar ég
hófst handa hérna fékk ég
nokkrar tegundir þaðan og
sömuleiðis úr skóginum þar í
kring.
Ég kíkti yfir öxlina á Odd-
nýju í skrána hennar um trjáa-
og blómategundirnar í garðin
um. Of langt yrði að telja all
ar- upp, en nokkrar má nefna:
birki, víði og greni og undir
tegundir þeirra. ribsberja- 02
sólberjarunnar, fura elrir og
gráelrir, þynur, og ösp. Af blóm
um t.d. begenía, blásól, venus
vagn, mjaðjurt, túlipanar, stúp-
ur o.fl. o.fl.
fyrir
sitt
— Þótti fólki ekki einkenni
legt, þegar þú fórst að rækta
skóg hérna?
— Jú, það var ósköp hissa
á því, að bóndinn skyldi tíma
að láta mig fá allt þetta pláss
í stað þess að taka það undir
tún. Fólki fannst þetta vitlaust.
Skógurinn væri ekki til neins
gagns. En ég hef haft mesta
ánægjuna af þvi að ala upp
hvert tré og fylgjast með því
og þess vegna er leiðinlegt,
hvernig fór í vetur. En þá
hugsa ég sem svo, að það var
gott að ekki skyldi fara enn
verr. En það þarf nú stund
til að hirða um garðinn ef vel
mottur, gluggatjöld og lengi vel
mestallan fatnað til heimilis-
ins. Margt hef ég gefið burt,
en mikið á ég samt sjálf. Svo
var ég að gera mottur um dag-
inn, það er nú ekki vefnaður, j
heldur eftirlíking af flosi. Ég |
hafði gert ein 10—11 stykki og I
ætlaði að eiga a.m.k. tvær sjálf \
en einhvern veginn æxlaðis!
svo til að nú á ég bara eina
eftir. i
Oddný lætur undan beiðni K
um að koma með mottuna. Hun B
er í ljósum lit með grænum Ef
smáflötum innan um og líkist |Í
mjög Rya-teppum hvað áferð
snertir.
— Þetta er bara eftirlíking,
næst ætla ég að reyna að ná
ryateppaáferðinni betur.
Og nú skuluð þið koma og
fá kaffi og hætta þessum spurn-
ingum, segir Oddný ákveðin og
síðan er setzt að ágætu kaffi-
borði, reyndar hálfgildings af-
mælisveizlu, þvi að fósturdóttir
Oddnýjar átti einmitt afmæli
þennan dag.
H.K.
Rætt við Oddnýju í Ytri-Hlíð