Vísir - 24.05.1975, Side 2

2
Vfsir. Laugardagur 24. mai 1975
rimsm:
Hvaö hefuröu hugsaö þér aö gera
um heigina?
Friörik Friöriksson, pfpu-
iagningamaöur: Ég býst viö aö ég
verði að vinna i bil og mótorhjóli
sem við erum að gera upp.
Anna Olsen, starfsstúlka á
Heilsuverndarstööinni: Ég verð
að vinna um helgina. Leiðinlegt
þó það sé gott veður? Nei, nei,
mér finnst það bara ágætt.
Ólafur Halldórsson, vinnur á hjól-
baröaverkstæöi: Ég ætla að
keyra eitthvað út úr bænum. Ég
var nefnilega að kaupa mér nýjan
bil, svo ég ætla að prófa hann.
Smári Karlsson, á hjólbaröaverk-
stæöi: Ég ætla til Grindavikur að
heimsækja foreldra mina. Þar
ætla ég svo aö eyða helginni.
Magnús Magnússon, nemi: Detta
i það liklegast. Æ annars, ég veit
það ekki..
Hilmar Skúlason, bifvélavirki:
Ég ætla bara að verða heima um
helgina. Skrepp kannski I sund-
laugar eða eitthvað slikt.
reist nyrðra (og syðra) mátti
lesa i Visi fyrirsögn yfir þvera
siðu: „Vantar 500 ibúðir i
Eyjum — mikill fjöldi aðkomu-
fólks I vinnu og hvergi laust hús-
næði.”—
Fimm húsanna voru reist i
Hafnarfirði. Fyrsta húsið var
loks tilbúið til iveru f mars 1974.
Þá fluttu öldruð hjón úr Eyjum i
húsið. Hús þeirra i Eyjum er
ónýtt, en bætur fengu þau hjón
1,3 millj. kr.
Nú varð mikið um dýrðir,
blaða- og sjónvarpsmenn boð-
aðir suður i Fjörð. Ók nú þangað
suður frið fylking fyrirmanna.
Ambassador Kanada afhenti
húsiö með ræðu og fleiri ræður
voru fluttar. Meðal annarra
voru við hátið þessa fulltrúar
Akureyrarkaupstaðar, Hafnar-
fjarðarog Vestmannaeyja. Hins
vegar fórst fyrir að bjóða tilvon-
andi húsráðendum, eða boð hef-
ur misfarizt.
Að athöfn þessari lokinni, sem
fór Ialla staði vel fram, var efnt
til góðrar veizlu i Skiphól. Þar
afhenti sérlegur lyklavörður
Viðlagasjóðs húsráðendum lykil
þessa gjafahúss til Vestmanna-
eyinga með ræðu.
Ekki var að þvi sinni minnzt á
nein skilyrði fyrir þviað búa I
húsinu. Vinnufélagar „húsráð-
anda” óskuðu honum til ham-
ingju, hann hlyti náttúrlega að
búa frítt I fyrsta gjafahúsinu
frá afkomendum vesturfaranna
og stjórnvöldum i Kanada, gott
ef hann ætti ekki að fá húsið að
gjöf persónulega, 'enda þau hjón
vel að þvi komin.
Liða nú nokkrir dagar og vel
likaði þeim hjónum vistin i nýja
húsinu. Þá hringir pósturinn og
færir ibúum hússins bréf upp á
það, að þeim beri að borga 12
þús. kr. á mánuði i húsaleigu.
Ekki kom þetta húsráðendum á
óvart.en þvimeir vinnufélögum
leigjandans, sem trúðu ekki fyrr
en þeim var sýnt bréfið frá
„Villa frænda” til jarteikna.
Enn liða timarfram, leigjandi
fær annað bréf. I þvi er honum
tilkynnt að hann megi kaupa
húsið fyrir 4,3 millj. kr„ að öðr-
um kosti skuli hann vera farinn
úr þvi fyrir 1. júni 1975.”
ÚTM
Haraldur Guðnason skrifar:
„Um þessar mundir tilkynnir
Viðlagasjóður leigjendum við-
lagasjóðshúsa, að „allir leigu-
málar um hús þessi renna út
hinn 1. júni nk. og verða ekki
framlengdir.”
Það er sem sagt ekkert tillit
tekið til ástæðna: út með ykkur.
Kanselliið hefur talað. Jafnvel
þó einhverjir Eyjamenn biði
eftir þvi að komast i húsnæði i
Vestmannaeyjum, þá skulu þeir
samt út.
Framkoma stjórnar Viðlaga-
sjóös I húsnæðismálum er með
eindæmum i flestan máta. Til
Eyja mátti aðeins flytja tele-
skópkofa, varla ibúðarhæfa, en
kostnaður bæjarins á hvert hús
200—250 þús. kr. Vegna stefnu
Viðlagasjóðs hafa verið og eru
húsnæðisvandræði I Eyjum.
Ekki bætir úr skák, að verktak-
ar Ibúðabygginga skila húsun-
um mörgum mánuðum seinna
en samningar ákveða,—
I tilefni þessara timamóta i
húsnæðismálum, sem hér er að
vikið, er birtur kafli úr lengri
grein sem ekki fékkst birt,
hvorki i Þjóðviljanum né Morg-
unblaðinu — þrátt fyrir hið full-
komna prentfrelsi. — Húsin 10,
sem Kanadastjórn, fylkisstjórn
Manitoba og framleiðendur
gáfu og sérstaklega tekið fram
að væri gjöf til Vestmannaeyja,
er kapituli út af fyrir sig. Húsin
voru flutt til landsins fyrri hluta
árs 1973. Fimm voru flutt til
Akureyrar og loks reist þar
rúmu ári siðar. Skýringin á þvi,
hvers vegna húsin voru flutt til
Akureyrar, lýsir mikilli hug-
kvæmni stjórnenda Viðlaga-
sjóðs. Ég vitna þá i Timann 14.
mars 1974: „Þá ákvörðun, að
fimm húsanna skyldu reist á
Akureyri, tók stjórn Viðlaga-
sjóðs að nokkru leyti með tilliti
til þess, að Norðlendingar urðu
fyrstir Islendinga til að flytja
ákveður að flytja húsin norður.
Raunar voru það Vestmannaey-
ingar sem urðu einna fyrstir
manna til að flytja vestur.
Um svipað leyti og húsin voru
hópum saman til Vesturheims
áriö 1873.”
Það er semsé i minningu eins
ömurlegasta timabils i sögu
landsins, að stjórn Viðlagasjóðs
Pompei og ísland
„Undirritaður var að lesa i
bókinni Grafir og grónar rústir
um uppgröftinn i Pompei á íta-
liu, sem huldist ösku árið 79
eftir Krist, þegar hann rakst á
meðfylgjandi stafauppröðun,
sem hann áður hafði séð i Þjóð-
sögum Jóns Árnasonar. 1 Grafir
og grónar rústir er þetta meðal
annars sagt um þessa töfrafor-
múlu: „Einn af uppgraftar-
mönnunum i Pompei fann riss-
aða á stoð i Palestrunni tuttugu
og fimm stafa áletrun, en
þannig raðað stöfum, að út
koma sömu fimm orðin, nærri
þvi að segja, hvernig sem lesið
er. En miðorðið TENET þannig
sett, að það myndar kross.
Einnig mætti raða bókstöfum
þessum svo, að þeir mynduðu
upphafsorðin i Faðirvorinu. Og
ályktaði uppgötvarinn, að
áletrunin gæti verið leynitákn
kristins trúflokks I Herculane-
um, Þetta er nú samt umdeilt
máí. Það er engan veginn sann-
að, að hinn dulræni töfrareitur
feli raunverulega i sér kristinn
kross. Elzti kross, em sannan-
lega er krisinn, er frá 2. öld eftir
Krist. Það er óliklegt en alls
ekki óhugsandi, að jafnvel fyrir
árið 79 hafi verið kristnir menn i
Pompei, sem notuðu kross-
markið. Það er búið að rökræða
mikið um þennan töfrareit....
o.s.frv. (bls. 46 I Grafir og
grónar rústir).
I Þjóðsögum Jóns Amasonar,
bls. 435 1. bindi, er mynd af
þessum sama töfrareit með
þessum ummælum: „Hér skal
fyrsttelja stafina við gulu. Það
eru stafimir I hinu merkilega og
fjölhæfa galdraversi, sem lesa"
má á fjóra vegu og fá þó ávallt
fyrst út sömu linu, er formál-
inn er við kenndur og kallað
SATOR AREPO. Alla stafi i
þessu versi skyldi rista á neglur
hins sjúka, svo að honum batn-
aði gulan og til margra annarra
hluta var það haft.”
Unairrituðum finnst þetta for-
vitnileg tilviljun og vill með
þessu bréfi koma á framfæri
þeirri spúrningu, hvort ein-
hverjir fræðimenn viti eitthvað
meira um þetta.
Lesandi.”
s A T O R
A R E P 0
T E N E T
O P E R A
R O T A S
KOSTNAÐURINN SKIPTIR
MINNA MÁLI EN MIKIL-
YÆGI VERKEFNISINS
Jón Óskarsson skrifar:
„Það vekur furðu manns
að heyra fólk segja um
myndina Lénharð fógeta
að hún sé léleg og alltof
dýr. Mig langar að benda
á nokkur atriði sem fólk
verður að taka með í
reikninginn þegar það
dæmir mynd sem þessa.
Þessi mynd er fyrsta stór-
verkefni islenzka sjónvarpsins
siðan það hóf starfsemi sina og
þess vegna ekki alltof mikil
reynsla sem var fyrir hendi.
Ennfremur, að myndin var tek-
in við mjög frumstæðar aðstæð-
ur, sem ekki hefur verið hægt að
breyta, og verður sjálfsagt
aldrei hægt,. ef dæma má eftir
ummælum fólks um kostnað
myndarinnar.
Það verður sjálfsagt seint, aö
sjónvarpið geti gert góða og
vandaða mynd ef stöðugt er
sparað við hvert skref fram á
við.
Ég vil að lokum óska sjón-
varpinu til hamingju með stór-
góðan árangur en vildi benda
þeim á að velja betur i hlutverk-
in næst. Stuðlum að góðri is-
lenzkri kvikmyndagerð og litum
i kostnaðinn á eftir.”
LESENDUR HAFA ORÐIÐ