Vísir - 28.06.1975, Side 2

2
vtsinsns:
Meö hvorum feröaskrifstofu-
kónginum heldur þú?
Finnbogi Aöalsteinsson kaup-
maður.„Ég held með hvorugum.
Þó hef ég farið einu sinni með
Otsýn og fannst mér mjög gott að
ferðast með þeim.”
Einar Björnsson vinnur i Trygg-
ingastofnun rikisins. „Ég held
ekkert með kóngum, ég er 'á móti
kóngum. Ef ég réði myndi ég
banna öllum þennan flæking út
um heim.”
Ólafur Beinteinsson, verzlunar-
maöur (var einu sinni i Kling
Klang kvartettinum.) „Ég held
með þeim báðum. Þetta svar
byggi ég á þvi, að mér finnst þeir
báðir vera duglegir og framsýnir
menn.”
Sævar Guöfinnsson rafvirkja-
nemi.„Hvorugum. Mér er illa við
þá báða.”
Jóna Jónsdóttir atvinnulaus.
„Hvorugum. Ég hef ekkert fylgzt
með þessu.”
Leifur Jónsson framreiöslu-
maöur. „Kóngnum i Útsýn tvi-
mælalaust. Guðni gerir grin að
öðrum en gerir svo mest grin að
sjálfum sér.”
Visir. Laugardagur 28. júni 1975.
LESENDUR HAFA ORÐIÐ
„Svo getur forið,
að leiðir fólksins
og presta skilii"
Sr. Þórir Stephensen:
„Til viðbótar og áréttingar
þvi sem Visir hafði eftir mér i
gær, vil ég biðja blaðið fyrir eft-
irfarandi:
Með tilliti til þess, hver hin
upphaflega tillaga Sr. Úlfars
Guðmundssonar i ólafsfirði var
(að prestastefnan lýsti þvi yfir,
að spiritisminn sé ekki grein á.
kristnum meiði) tel ég að rétt
hefði verið að bera upp i tvennu
lagi tillögu þá, sem prófastai
sömdu i hendur honum og alls
herjarnefnd afgreiddi. Þann
hluta hennar, sem varðar
Kriststrú, gátu auðvitað allir
samþykkt.
Hinn hluti hennar telst nánas
furðulegur, þegar betur er ai
gáð. „Dultrú” er orð, sem
gjarnan er notað i stað hins al
þjóðlega fræðiorðs „mystik”
Og kristin mystik spannar mjög
stórt svið i hugarheimi kristinn
ar kirkju og hefur gegnt miklu
hlutverki i rás sögunnar. Ég tei
þvi alveg fráleitt að við sliki
skuli varað útskýringalaust.
A hinn bóginn er það fullljóst
að tillögumaður er, út frá þeim
umræðum, sem að undanförnu
hafa fram farið i blöðum, að
reyna að þrengja mjög leyfilegt
skoðanasvið þeirra, sem hingað
til hafa viljað vera innan is-
lenzku þjóðkirkjunnar, sem
undanfarna áratugi hefur verið
frjálshuga stofnun. Nú á að
reyna að ýta út úr kirkjunni þvi
fólki, sem vill „trúa frjálst á
Guð hins góða,” telur sér leyfi-
legt að leita sannana fyrir fram-
haldslifi, sem hlýtur að vera
hugsun nátengd spurningunni
um upprisu Krists og þvi grund-
vallaratriði i trúnni á hann.
Visir taldi, i annars ágætum
leiðara á miðvikudag, að
biskup, guðfræðideildin og hinir
ihaldssamari prestar mundu
e.t.v. með timanum snúa þjóð-
inni á sveif með sér. Ég er ekki
viss um, að svo verði. Ég tel, að
þannig geti alveg eins farið hér
sem viðar, þar sem þröngsýni
og guðfræðilegt afturhald hefur
ráðið rikjum, að leiðir fólksins
og prestanna skilji. Þá getur svo
farið, að hér verði ekki lengur
sú þjóðkirkja, sem við þekkjum
i dag og yfir 90% þjóðarinnar
teljast til.”
ÞRIÐJUDAGUR REYNDIST BEZT
Jón Björgvinsson skrifar fyrir
hönd Kvikmyndasiöunnar:
„Þvi miður heyrum við um-
sjónarmenn kvikmyndasiðunn-
ar ekki oft frá lesendum hennar.
Þvi þakka ég Þ. Þorsteinssyni
fyrir bréf hans i þessum dálki á
miðvikudaginn og falleg orð i
garð siðunnar. Það mælir ekk-
ert á móti þvi að fleiri lesendur
siðunnar láti i ljós skoðun sina á
deginum, sem hún birtist á og
efninu, sem hún flytur.
Eins og stendur birtist siðan á
þriðjudögum. Aður hefur verið
reynt að birta hana aðra daga
en af ýmsum ástæðum hefur
þriðjudagurinn hentað bezt.
Þótt frumsýningardagar
nýrra mynda séu mjög á reiki
eru fleiri kvikmyndir frum-
sýndar á fimmtudögum og
föstudögum en aðra daga vik-
unnar. Visir vill vera fyrstur
með fréttirnar og birta þvi um-
sagnir um nýjar myndir eins
fljótt og auðið er.
önnur ástæða er að mikill
fjöldi sér kvikmyndirnar fyrstu
dagana og vill þá um leið lesa
umsögnina. Eins ganga sumar
myndir i stuttan tima og um-
sögnin verður úrelt ef hún birt-
istekkiá fyrstu dögum myndar-
innar. Það hefur komið fyrir að
þurft hafi að klippa út umsögn
vegna þess að myndin hætti fyrr
en til stóð i fyrstu.
Laugardagsblað og innsiður
mánudagsblaðsins eru brotnar
um aðfaranótt föstudags. Um-
sagnir um myndir sem hefjast
rétt fyrir helgi komast þvi ekki
inn fyrr en á þriðjudögum.
Þetta fyrirkomulag leiðir auk
þess til að hægt er að vinna um-
sagnirnar um helgar. Aðra daga
eru umsjónarmenn siðunnar
hlaðnir öðrum störfum þannig
að erfitt er að bæta þar á.”
Skyldi þetta ekki vera
þjófnaður ársins 1975?
Hann hefur rakað samvizku-
samlega yfir hvert einasta beð
eftir að hafa hreinsað upp út-
sæðið. Og þegar að var komið,
var ekki að sjá minnstu um-
merki.
Ég vil biðja ykkur fyrir kveðj-
ur minar til hins viljuga ræn-
ingja. Ég vona, að hann fái
virkilega góða uppskeru frá
þessu útsæði minu og hafi góða
lyst á kartöflunum i haust (Þó
ég eigi nú erfitt með að trúa að
hann eigi gott með að kyngja
þeim samvizkunnar vegna).”
Snorri Jónsson hringdi:
„Ég hef verið rændur. Ég er
þó ekki beinlinis sár, heldur
miklu meira undrandi. Já, jafn-
vel pinulitið hrifinn af ræningj-
anum.
Þannig er mál með vexti, að
ég á kartöflugarð skammt fyrir
utan borgina og hef stundað þar
kartöflurækt mér til gamans tvö
eða þrjú undanfarin sumur og
það með nokkuð góðum árangri.
Núna i vor fór ég með góðan
slatta af útsæði upp i garð og
setti niður við hátiðlega athöfn.
Sonur minn á garð þarna
skammt frá og setti þar niður
útsæði um svipað leyti.
Núna fyrir skömmu fór hann
að gæta að garði sinum og
komst að raun um að þar var
allt með sóma. Hann leit á garð-
inn minn f leiðinni — en sá ekk-
ert. Þar var árangur erfiðisins
ekkert farinn að láta á sér
kræla.
Þegar ég fékk fréttirnar fór
ég upp eftir, þvi ég gat ekki trú-
að þvi, að ég væri svona miklu
lakari i kartöfluræktinni en son-
urinn.
Sonurinn reyndist þó hafa
sagt rétt og satt frá. Það var
ekki svo mikið sem eitt einasta
kartöflugras farið að stinga sér
uppúr jörðinni. Þegar betur var
að gáð, kom ástæðan i ljós:
öllu útsæðinu hafði verið
rænt!
Skyldi það ekki vera hámark
þolinmæðinnar að leggjast á
fjóra fætur i kartöflugarði til að
stela útsæði? Og þá sennilega i
þeim tilgangi, að setja það niður
annars staðar — og taka svo upp
aftur i haust.
Það verð ég að segja þessum
aðila til hróss, að hann gekk
ákaflega snyrtilega um garðinn.