Vísir - 03.07.1975, Blaðsíða 2

2
Visir. Fimmtudagur 3. júli 1975.
risBsm:
Hvernig finnst þér rikisstjórnin
hafa reynzt?
Jón Trausti Harftarson bifvéla-
virki: „Ekki nógu vel. Verðbólg-
an er of mikil.”
Grimur Ragnarsson bilstjóri:
„Ágætlega.Hún hefur ekki reynzt
verr en hinar.”
Bergljót Guöjónsdóttir banka-
starfsmaður: „Veit ekki. Annars
get ég sagt það, að ég er ekki hrif-
in af samstarfi Sjálfstæðisflokks
og Framsóknarflokks.”
Björg Bjarnadóttir nemi: „Með
afbrigðum illa. Siðustu samning-
ar voru hreint til skammar. Lág-
launafólk fékk engar kjarabæt-
ur.”
Arni Andrésson skrifstofustjóri:
„Eins og við var að búast. Hún
hefur reynzt hvorki vel né illa.”
Friðrik Brekkan nemandi og
fleira : „Mér hefur aldrei fundizt
rikisst jórnir hér á landi hafa nógu
sterkt miðstjórnarvald. Til
dæmis hefur engri rikisstjórn
tekizt að koma á staðgreiðslu-
kerfi skatta, sem er hornsteinn
þess að rikisstjórnir geti komið á
stöðugleika.”
LESENDUR HAFA ORÐIÐ
Heimilishundurinn út-
móloður sem óargadýr
##
##
Við undirritaðir læknar lýsum
furðu okkar á greinargerð um
hundahald, sem samstarfsnefnd
um heilbrigðiseftirlit á höfuð-
borgarsvæðinu hefir nýlega lát-
ið birta i fjölmiðlum og tekin
var upp i fréttaauka útvarpsins
2. júni s.l.
Greinargerð þessi virðist vera
samin i þeim tilgangi að útmála
heimilishundinn sem óargadýr I
augum þeirra, sem ekkert til
hans þekkja og magna upp of-
sóknar- og múgsefjunarherferð
gegn þeim borgurum, er fundið
hafa þörf hjá sér til að halda
hunda á heimilum sinum.
t sambandi við innihald þesíj-
arar greinargerðar viljum við
sérstaklega vekja athygli á eft-
irtöldum atriðum:
1. Eftirlitslaust hundahand hef-
ir viögengizt i Reykjavik i
áratugi, án þess að nokkrir
alvarlegir sjúkdómar eða
óþægindi hafi af þvi hlotizt.
Þar sem nefndin getur ekki
lagt fram neinar gildar
ástæður fyrir vandkvæðum á
hundahaldi i Reykjavik, hefir
hún i rökþrotum sinum gripið
til samlikingar á hundahaldi i
Reykjavik og New York, sem
á sér enga stoð I veruleikan-
um vegna stærðarmismunar
borganna og ólikra lifnaðar-
hátta. Sem dæmi um fárán-
leik þessa samanburðar má
t.d. benda á þá staðreynd, að
landsvæði á hvern ibúa i
Reykjavik er 15 sinnum
stærra en i New York. Ef
nefndinni hefði verið umhug-
að um réttmætan samanburð
við aðrar borgir, hefði verið
raunhæft að taka til viðmið-
unar einhverja álika stóra
borg á Norðurlöndum.
2. í greinargerðinni er vitnað i
visindaritið Science, 13. sept.
1974, þar sem taldir eru upp
yfir 40 sjúkdómar, er geti bor-
izt frá hundi til manns. Upp-
talning þessara sjúkdóma
hefir einungis fræðilegt gildi
og auðvelt væri að telja upp
jafnmarga sjúkdóma eða
fleiri, sem berast frá öðrum
dýrum til manna, t.d. köttum,
hestum og fuglum. Algeng-
— Tuttugu og tveir lœknar lýsa furðu sinni
á greinargerð samstarfsnefndar um
heilbrigðiseftirlit á höfuðborgarsvœðinu
ustu sjúkdóma I hundum, svo
sem spóluorma og bandorma
er auðvelt að koma i veg fyrir
með viðeigandi lyfjum, eins
og tlðkast i þeim löndum, þar
sem heilbrigðisyfirvöld lita á
hlutverk sitt sem þjónustu við
andlega og likamlega velferð
fólksins, en ekki valdboð um
lifnaðarhætti þess. Greinar-
gerð nefndarinnar fjallar að
mestu leyti um hundahald i
Bandarikjunum og er i henni
m.a. tekið fram, að þar I landi
sé einn hundur á hverja 6
ibúa. Ef hætta af hundahaldi
er svo mikil sem nefndar-
menn vilja vera láta, ætti
meirihluti Bandarikjamanna
að vera löngu orðinn heilsu-
laus af hundasjúkdómum og
sundurtættur af hundsbitum.
3. I greinargerðinni er vitnað i
bréf yfirdýralæknis, þar sem
hann segir, að á siðustu 20 ár-
um hafi fundizt igulsullir á 3
sláturstöðum. Þótt sjálfsagt
sé að gæta fyllstu varúðar i
þessum efnum, er tiðni igul-
sulla svo sáralitil, að engin
ástæða er til að magna upp
ótta við þennan gamla vágest.
Má i þvi sambandi vitna i um-
mæli dr. Jóns Sigurðssonar,
fyrrv. borgarlæknis, i grein
um útbreiðslu og útrýmingu
igulsulla á Islandi, er birtist i
Nordisk Medicinhistorisk Ar-
bok 1970, en þar segir hann
orðrétt: „Tilfældene er ikke
Lesandi skrifar um bjórinn:
ÍSLENDINGAR SETTIR SKÖR
LÆGRA EN AÐRAR ÞJÓÐIR...
##
„Mikið er nú gasprað um
jafnrétti i heiminum. Jafnrétti
kynjanna nú á þvi herrans ári
1975, ári KONUNNAR, og ekki
er enn séð fyrir endann á þvi
hvaða samþykktir verða verðar
I Mexikó áður en lýkur.
Svo langt er gengið i vitleys-
unni, aö menn hafa i alvöru látið
sér detta I hug að snúa sér til
Sameinuðu þjóðanna vegna
banns við hundahaldi á Islandi,
eins og það komi mannréttind-
um við.
Ein eru samt þau mannrétt-
indi, sem nú eru fyrir borö bor-
in, og það er frjáls neyzla
áfengis I þessu menningarlandi,
sem nú virðist vera nokkurs
konar sérréttindi þeirra efnuðu.
Verðið á þessari munaðarvöru
er nú orðið það hátt, að allur al-
menningur hefur hreint og beint
ekki efni á að kaupa áfengi, sem
þó er talin drjúg tekjulind
rikisins.
Það er annars kostulegt hve
lengi búið er að hlusta á þennan
fámenna hóp presta og mey-
kerlinga og svo gútemplara,
sem ekkert sjá annað en bann á
bann ofan. Gúttar hafa þó drjúg
ar tekjur af áfengissölu til út-
breiðslustarfsemi sinnar.
Mér finnst að við Islendingar
séum settir skör lægra en
aðrar þjóðir i sambandi við
áfengið, þar sem algert frjáls-
ræði rikir I þessum efnum og
hefur verið frá ómunatið.
tslendingar ferðast mikið til
annarra landa, og þvi hafa þeir
samanburð á þvi hvernig
áfengismálum annarra þjóða er
háttað. Taki maður sér far til
útlanda með flugvél, stendur
t.d. alvöru-BJoR farþegum til
boöa eftir að flugvélin er komin
út úr islenzkri landhelgi, en eins
og allir vita stendur alvöru-
BJÓR ekki til boða Islendingum
á eigin grund. Þvilik vitleysa.
tslendingar bera sig gjarnan
saman við Norðurlandabúa i
ýmsu, lika i sambandi við
áfengisneyzluna, þó aðallega
viö Svía, og þykjast geta fært
sönnur á að áfengisneyzla
þeirra hafi farið vaxandi eftir
að bjánalegum höftum i þessum
efnum var aflétt.
Að sjálfsögðu tekur það þjóð
nokkurn tima að jafna sig á þvi,
aö búið að létta af ým.sum höft-
um, einnig viðskiptalegum, og
er þá kannski um að ræða nokk-
urs konar ofát i' nokkurn tima,
en ef hlutirnir fá að vera i friði,
lagast þetta af sjálfu sér. Það er
flere end i lande, hvor man
næppe skænker sygdommen
en tanke” (tilfellin eru ekki
fleiri en i löndum þar sem
menn gefa sjúkdómnum
varla gaum), og i næstu setn-
ingu „der er god grund til at
tro at infektionfaren i Island
praktisk talt er overstaet”.
(Gild ástæða er til að ætla, að
sýkingarhættan sé i reynd um
garð gengin).
4. 1 lok greinargerðarinnar
eggja nefndarmenn lögreglu
og dómsvald til „samræmdra
aðgerða” til útrýmingar á
hundunum. Þetta gerræðis-
fulla heróp felur i sér árás á
viðkvæmustu tilfinningar
þúsunda islenzkra borgara og
tilræði við heimilislif þeirra.
Framkvæmd þessara „sam-
ræmdu aðgerða” mundi hafa
i för með sér svo alvarlegar
andlegar þjáningar hjá fjölda
fólks — einkanlega börnum og
gamalmennum — að þær taka
langt fram þeim óveru-
legu éþægindum ,sem hundar
Kynnu að valda.
Uin aldaraðir hafa borgarbú-
ar fundið þörf hjá sér til að
halda hunda á heimilum sinum
og vinátta mans og hunds aldrei
verið þýðingarmeiri en einmitt
nú á þessum tæknivæddu tim-
um. Heilbrigðisyfirvöldum væri
þvi nær að stuðla að skynsam-
legri reglugerð um hundahald i
þéttbýli en hvetja til tilefnis-
lausra hernaðaraðgerða gegn
mönnum og dýrum.
Reykjavik i júni 1975.
Jón G. Stefánsson, Helga
Hanncsdóttir, Páll Asgeirsson,
Halla Þorbjörnsdóttir, Jakob
Jónasson, Gunnar Guömunds-
son, ólafur Grimsson, John
Benedikz, Eggert ó. Jóhannes-
son, Páll Eiriksson, Brynjar
Valdimarsson, Brynjólfur Ingv-
arsson, Hlédis Guðinundsdóttir,
Frosti Sigurjónsson, Guðmund-
ur Oddsson, Birgir Guðjónsson,
Þórir Helgason, Asgeir Karls-
son, Sigurður Þ. Guðmundsson,
Haukur Jónasson, Þorvarður
Brynjólfsson, Ingólfur Sveins-
son.
##
ekki svo ýkja langt siðan Sviar
leyföu bjórinn, og ég held að
þeir séu ennþá I nokkurs konar
ofáti hvað þetta snertir. Þeir
munu áreiðanlega jafna sig.
011 höft eru til bölvunar hvaða
nafni sem nefnast, það hafa Is-
lendingar reynt, er við bjuggum
við innflutningshöftin, sællar
minningar. Við höfum lika búið
við alls konar áfengisbönn,
áfengisskammtanir og annað
sem aðeins hefur leitt til alls
konar misnotkunar og ekki
komið að haldi nema fyrir sér-
staka útvalda hópa manna.
Islendingar eru sagðir drekka
drjúgum erlendis og fara af
þeim ýmsar sögur, sannar, og
einnig lognar. Mér finnst þetta
ofur eðlilegt, þegar menn sjá og
finna frelsi það sem rikir i þess-
um efnum annars staðar, að
þeir éti að nokkru yfir sig um
stund. Og svo er það verðið á
dry kkjarf öngunum.
Hafið þér, lesendur góðir,
nokkurn tima séð BELJUR,
hvemig þær láta, þegar þeim er
sleppt út á vorin eftir inniver-
una allan veturinn.
Mér datt þetta (svona) ihug.”
7877 — 8083
Hringið í síma 86611 kl. 15-16