Vísir - 09.07.1975, Side 1

65. árg.
Auglýsingakvik-
myndir mega þœr
ekki heita —
Frakkarnir skýra
sín mál
Hús og lóð
fullgert á níu
mánuðum
- bls. 3
Gramsaði
í rusla-
tunnum
Kissingers
— bls. 5
HÚN
SPRAKK
EKKI
Kisaþota i Ieiguflugi fyrir
brezka flugfélagið BOAC
lenti i gærkvöldi á Kefla-
vikurflugvelli, eftir að til-
kynnt hafði verið um
sprengju í vélinni. Vélin var
tæmd I snatri og settur um
hana vörður og mikill við-
búnaður hafður en ekkert
hafði ennþá sprungið, er
siðast fréttist. Hér á síðunni
eru viðtöl við áhöfn og far-
þega, en á baksiðunni er
meira um málið.
Útlit fyrir að samkomu-
lag náist um Svartsengi
— Mér sýnist þetta vera að
skriða saman, 'sagði Jóhann
Einvarðsson, bæjarstjóri I
Keflavik, þegar Visir spurðist
fyrir um Svartsengismálið i
morgun.
Við héldum fund i gær og lög-
menn beggja aðila eiga svo að
ræða málin i dag. Við vorum
biinir að gefa okkur hálfan
mánuð i viðbót til samninga og
sá frestur rennur út á morgun,
en ef aðeins verður eftir að
ganga frá smáatriðum er
ástæðulaust að rigbinda sig við
mánaðardag. Og samningar
virðast á næsta leiti.
Samkvæmt fréttatilkynningu,
sem blaðinu barst i gær, var
munurinn á tilboði þvi, sem
Hitaveita Suðurnesja gerði, og
þvi, sem félag landeigenda
gerðia.m.k. 160 milljónir króna.
Varð samkomulag um, að
gerðardómur (matsmenn) réði
til lykta þeim atriðum, sem
samkomulag næðist ekki um.
Var það aðallega verðmat á
gæðum. Þetta var samþykkt 25.
júni siðastliðinn og hefur siðan
verið unnið að drögum
samnings á þeim grundvelli.
— ÓT.
Flugstjórinn Anthony Rickard er yzt til hægri. En áhöfnin bar sig vel og viðurkenndi enga hræðslu. Til
þess hefði ekki unnizt timi.
„Mjog vel
staðið að
allri móttöku"
— segir Anthony Rickard flugstjóri
DC 10 vélarinnar
„Nei við urðum ekkert sér-
lega hrædd, en auðvitað var
okkur akkur i að geta lent áður
en sprengjan átti að springa, en
það var um það bil 15 min. eftir
að vélin var lent.”
Flugstjórinn Anthony Rick-
ard, sem Vlsismenn náðu tali af
á Hótel Holti, hefur orð fyrir
áhöfninni þegar við spjöllum við
hana.
Hann sagði, að farþegarnir
hefðu verið mjög rólegir og
þeim til furðu ekki sýnt nein
merki um hræðslu. Mjög vel
hefði verið staðið að móttöku
flugvélarinnar hér.
Það eina sem að var, var að
tröppurnar, sem hafðar voru til
taks höfðu verið of stuttar, þar
sem neyðarrennurnar náðu ekki
niður á flugbrautina. Það hefði
stafað af þeim misskilningi, að
haldið afi verið, að vélin væri af
VC 10 gerð en ekki DC 10 sem er
stærri.
Hann lét i ljósi hrifningu á
allri skipulagningu og sagðist
ekkert hafa á móti þvi að koma
til Islands aftur, en við aðrar
kringumstæður. Undir þetta tók
áhöfnin.
— EVI
„AUÐVITAÐ VORUM VIÐ HRÆDDIR" StTSÍTS:
Við hittum nokkra farþega
sem bjuggu á Esju, en þeir biðu
eftir bil til að fara með á Kefla-
vlkurflugvöli. Siðan áttu þeir að
fljúga aftur til London með ann-
arri vél.
Tony Simms frá Nýja Sjá-
landi viðurkenndi að hafa verið
hræddur og farþeginn John
Schofield lét i ljósi þá skoðun, að
annað hefði verið óeðlilegt.
„Annars gekk þetta svo fljótt
fyrir sig, að maður hafði lftinn
tima til að hugsa,” voru þeir
sammála um.
Einni klukkustund áður en
lent var, kom fyrirspurn i
hátalarnum um, hvort nokkrir
Irar væru um borð, og þeir
beðnir að gefa sig fram. „Ég
talaði við frsk hjón i morgun,
sem sögðu, að það hefði sfðan
verið leitað I handtöskum
þeirra,” sagði Tony Simms.
Um það bil hálftima seinna
kom tilkynning um, að sprengja
væri I vélinni og jafnframt að
hún ætti ekki að springa fy rr en
15 minútum eftir að vélin ætti
auðveldlega að geta verið lent á
Kefla vikurflugvelli.
„Allar hugsanlegar varúðar-
ráðstafanir voru gerðar og flug-
vélin losaði sig við tugþúsundir
litra af bensini,” sagði Simms
og hann bætti við, að sizt hefði
hann átt von á að lenda á Islandi
af öllum stöðum á leið sinni til
Nýja Sjálands.
S. Yoda, Japani, sem við hitt-
um, stóð brosandi með mynda-
vél um öxl. Hann sagðist ekkert
hafa skilið i þessu irafári, sem
var á fólkinu i vélinni. Hann
hefði haldið, að aðeins ætti að
millilenda i Keflavik og tekið
myndavélina með, en enga
handtösku. Það var ekki fyrr en
hann sá rennurnar, sem hann
gerði sér grein'fyrir einhverju
af þvi, sem um var að vera, og
þá var hann lika fljótur út.
Vernon L. Kunau var að koma
frá Suður-Arabfu og átti sizt von
á að lenda á Islandi. „Jú, ég var
hræddur,” sagði hann. Tveir
strákar sátu hjá honum, vildu
ekki viðurkenna neitt slikt.
„Það var bara stelpan hérna,
sem var hrædd enda bara
stelpa.” Hún varekkert að bera
á móti þvi. „Ég var lika fljótust
að koma mér út,” sagði hún.
Veron Kunau, annar frá vinstri, situr hjá strákunum, sem ekki
kunnu að hræðast, en stelpan fremst i miðið var ekkert að bera á
móti siiku, enda hefði hún verið fljót að koma sér út.
— EVI.
Japaninn S. Yota vissi John Schofield frá Kalifornlu og Tony Simms
hreint ekkert hvað var frá Nýja Sjálandi sögðu, að vlst hefðu þeir
að gerast. Hélt bara verið hræddir.
að það ætti að milli-
lenda i Keflavlk.