Vísir - 03.10.1975, Síða 8

8
Vísir. Föstudagur 3. október 1975
Mik Magnússon
skrifar fró London:
Lygunum
sannleikanum er
og hálfum
ós varað
Mik Magnússon, eins og hann
kallarsig nú, er fslendingum aö
góöu kunnur. t nokkur ár flutti
hann fréttir á ensku i Rikisút-
varpinu, en sá þáttur var eink-
um ætlaöur erlendum ferða-
mönnum.
Mik býr nú I London ásamt ís-
lenskri konu sinni og tveimur
dætrum. Hann réöist sem
fréttamaður til breska útvarps-
ins BBC. og gegnir þar starfi
deildar-fréttastjóra.
Mik kom til islands fyrir
nokkrum vikum til að fylgjast
meö fundi íslenskra og breskra
ráöamanna um landhelgismál-
ið. Þá varö aö samkomulagi, aö
hann skrifaði greinar fyrir Visi.
Væntanlega skrifar Mik viku-
lega fyrirblaöið. Hann mun sér-
stakiega fjalla um málefni, er
snerta sameiginleg málefni is-
lendinga og breta. Cinnig skrif-
ar hann um bresk málefni.
t dag birtist fyrsta grein Miks
Magnússonar. t henni fjallr
hannum frásagnir breskra fjöl-
miðla um landhelgism álið.
Greinarnar skrifar Mik á ensku
og birtast þær i þýöingu Visis. —
Frásagnir breskra
fjölmiðla og
landhelgisdeilan
Eftir þvi sem 13. nóvember
nálgast (þá rennur út samning-
ur islendinga og breta um veiði-
heimildir i islenskri landhelgi)
veröur það æ ljósara, að við
megum vænta nýs þorskastriðs.
Atökin verða kannski ekki
eins hörð og i átökunum fyrir
tveimur árum. Þau munu samt
sem áður valda ólgu i útgerðar-
bæjunum i Humberside og
Fleetwood.
En ákveði breska þingið, að
senda herskip. á íslandsmið,
verður það gert vegna skrifa
bresku blaðanna. Útfærsla
landhelginnar i 200 milur er nú
ákveðin aðeins þremur árum
eftir 50 milna útfærsluna og að
þessu sinni er almenningsálitið i
Evrópu ekki islendingum i hag.
Um það hafa bresku blöðin séð.
Blöðin og almenningur segja,
að Hafréttarráðstefnu Samein-
uðu þjóðanna verði haldið
áfram á næsta ári og hvers
vegna geta islendingar ekki
beöið?
Blöðin segja að islendingar
hafi gert öðrum þjóðum erfitt
fyrir um að ná samkomulagi um
verndunfiskistofna með einhliða
ákvörðun sinni.
Þau benda á, að fslendingar
vilji ekki fallast á „kvóta”
skiptingu við sildveiðar i
Norðursjó og útaf vesturströnd
Skotlands.
Þau spyrja ennfremur hvers
vegna islendingar geti ekki beð-
ið i eitt ár enn með sínar nýju
reglur, einkum þegar haft er i
huga sivaxandi atvinnuleysi i
Evrópu.
Þrýstingur og
ónákvœmni
i öllum frásögnum af land-
Úrklippa úr þvi virta, breska blaöi Guardian 16. júli 1975. Hér kalla
þeir forsætisráöherra okkar „herre Bjarnesen”.
Greinarhöfundur, Mik Magnússon (t.h.) og Gisli Gestsson, kvikmyndatökumaöur, um borð i varö-
skipinu óöni. Þar voru þeir aö vinna aö sjónvarpsefni fyrir BBC i júnf 1973 þegar siöasta þorskastriö
stóö sem hæst. Ljósm. Visis, Bragi.
helgisdeilunni, hefur ekki örlað
á samúð með islenskum mál-
stað i breskum blöðum. Þau
hafa aðeins hlustað á breska
stjórnmálamenn. Þegar islend-
ingar hafa bent á ástæðurnar
fyrir útfærslunni, hefur
málflutningi þeirra enginn
gaumur verið gefinn.
„Atvinnuleysi i Humberside
og Lancashire, — tveimur aðal-
fiskiðnaðarsvæðum landsins, —
er mikið. Ef islendingar skera
niður aflahlut breta við Island,
þá verður atvinnuástand á
þessum svæðum mjög slæmt”.
Þetta er sú mynd sem dagblöð-
in, „Times” og „Guardian” i
London, draga upp.
En auk einhliða og stundum
brenglaðra frásagna, kemur
stundum annað enn verra, — fá-
fræði.
Venjulegur blaðamaður i
Bretlandi veit lítið eða ekkert
um fiskiðnað. Hann leitar þvi
upplýsinga, þar sem hann telur
þær bestar, i „virtum” frétta-
dálkum og hjá stórnmálamönn-
um frá fiskiðnaðarbæjunum.
Við vitum
hvað þeir segja
011 vitum við hvað stjórn-
málamennirnir eru liklegir til
að segja. Þeir leggja állir
áherslu á eigin málstað. En
mestan vanda skapa óáreiðan-
legar fréttir, sem blaðamenn
hirða hér og þar.
Tökum sem dæmi „Times of
London”. 1 Bretlandi hefur
blaðið orð á sér fyrir að halda
jafnvægi i fréttáskrifum og fyrir
óhlutdrægni. Allir, einnig blaða-
menn, trúa hverju orði sem
blaðið segir. Umsagnir þess eru
oft hafðar eftir i sjónvarpi, þar
eð blaðið er talið „heimild” i
öllu er snertir iðnað og stjórn-
mál.
Hvernig virða þeir
sannleikann?
A þessu ári hefur sannleikur-
inn ekki alltaf verið sagna best-
ur hjá „Times”. Ronald Kars-
haw skrifaði i „Times” 24.
febrúar, og sakaði ísland um
slæmt ástand i breska fiskiðn-
aðinum. Hann sagði, að það
hefði orðið „veruleg aukning” á
innflutningi á verðlágum fisk-
flökum frá tslandi. íslendingar
væru i raun og veru að „undir-
Horfst í augu viö breska hermenn I þorska
bjóða” sjálfa sig á breskum
markaði.
Ekkert var fjær sannleikan-
um. Þegar ég skrifaði og benti á
þetta (ásamt tölum, sem sönn-
uðu að Island hefði selt minna
en ekki meira til Bretlands) þá
kusu þeir að virða bréf mitt að
vettugi og birtu enga leiðrétt-
ingu.
Breskir fjölmiðlar gerðu
siðan frásögn „Times” að sinni,
og sögðu að islendngar væru að
eyðileggja breskan fiskiðnað.
8. september, skömmu áður
en Roy Hattersley kom til
Reykjavikur, skrifaði sami höf-
undur i „Times” og sagði, að is-
lendingar hefðu einhliða ákveð-
ið að f æra landhelgi sina út i 200
milur og að sú útfærsla tæki
gildi 15. september!!!!! Allir is-
lendingar vita hve rangt þetta
er en enginn í Bretlandi tók eftir
þessu. — En nóg um sannleiks-
ást „Times”.
önnur virt bresk blöð eru jafn
slæm. Til dæmis heldur
„Guardian” þvi fram, að for-
sætisráðherra tslands sé Mr.