Vísir - 08.10.1975, Blaðsíða 2

vfentsm:
Hefurðu trú á almennri
þátttöku i kvennafriinu?
Kristján Guölausson, kennari:
Ég vona að það verði almenn
þátttaka. Og mér finnst að verka-
fólk ætti almennt að taka undir
kröfu konunnar um laun og jafn-
rétti.
Sigriður Björnsdóttir, hjúkrunar-
nemi: Ég veit það ekki. Ég efast
um að hún verði almenn Sjálf er
ég hjúkrunarnemi. Þetta hefur
komið til umræðu i nemenda-
félaginu en engin niðurstaða
fengist enn.
Jóhann Jónsson, húsasmiöur: Já,
ég trúi þvi. Ég held, að ástandið
verði ekki svo slæmt hér, þó allar
konur fari i fri.
Guörún Andrésdóttir, gjaldkeri:
Nei, þvi trúi ég ekki. Mér finnst
þetta ekki eiga rétt á sér hér uppi
á Islandi. Viö töpum forréttind-
um með þessu Hins vegar er ég
fylgjandí iaunakröfum
Björgvin Gislason, nemi: Ég hef
trú á þvi, já. Ég er m jög fylgjandi
þessu og veit um nokkrar konur
sem ætla að taka þátt i þessu.
Lilja Magnúsdóttir nemi: Já, ég
held það. Ég er nemandi og efast
þvi að ég taki þátt I þessu, en ég
er þessu mjög fylgjandi.
LESENDUR HAFA ORÐIÐ
ÞJOFUR, SKILAÐU
SKILRÍKJUNUM!
Ó.E. liringdi:
Föstudagskvöldið 3. október
var fatlaðri konu, sem þarf að
vera i hjólastól, boðið i Alþýðu-
húskjallarann til að eiga þar
ánægjulega kvöldstund með
kunningjum sinum. Ánægjan
varð þó heldur endaslepp, þvi
-w m f
hún varð fyrir þvi að veski
hennar var stolið af borðinu sem
hún sat við en þvi miður sá hún
ekki hver það gerði. Þjófurinn
notaði tækifærið meðan hún
sneri sér i aðra átt, og var hann
horfinn á braut með fenginn áð-
ur en hún áttaði sig á tiltæki
hans.
I veskinu voru ekki miklir
fjármunir en skilriki og önnur
gögn sem bagalegt er fyrir kon-
una að missa. Það eru þvi til-
mæli til þess er þennan lúalega
verknað framdi, að hann sjái að
minnsta kosti sóma sinn i þvi að
koma skilrikjunum til konunnar
aftur. Þeim má skila til Sjálfs-
bjargar i Hátúni 10 eða á ein-
hvern stað þar sem öruggt er að
þau finnist.
Ég vil ekki ís
með hárum
R.A. hringdi:
Ég er einn af þeim sem þykir
góður is. Þess vegna kem ég
iðulega inn I Isbúðir en ég er alls
ekki nógu ánægður með þrifnað-
inn i þessum verslunum. Mér
finnst hann nánast fyrir neðan
allar hellur. Um daginn t.d. kom
ég inn i eina isbúð og fékk þar i
kaupbæti saman við Isinn hár af
einni afgreiðsludömunni.
Ég er ekki hrifinn af þessu.
Mér finnst að afgreiðslu-
dömurnar ættu að vera I hvltum
sloppum og með kappa eða eitt-
hvað á höfðinu, til þess að koma
i veg fyrir svona nokkuð. Ég vil
þó taka fram að isbúðin I
Lækjargötu átta er undanskilin
þessari gagnrýni, þvi þar ei
mjög þrifalegt.
FLEIRI FAI GLAÐNING
FRÁ GETRAUNUM
Sig. Magnússon,
skrifar:
Ilafnarl'iröi,
Þar sem svo viröist sem get-
raunastarfsemin sé smátt og
smátt aö koðna niður, dettur
mér i hug hvort ekki væri hægt
aö hressa upp á hana meö eftir-
farandi fyrirkomuiagi:
Reglugerð Getrauna yrði
breytt þannig, að i staðinn fyrir
að veita aðeins 1. og 2. vinning,
yrði þeim 3. bætt við. Erlendis
er sá háttur hafður á og mig
minnir að svo hafi verið þegar
fyrri getraunatarfsemin var i
gangi hér á landi fyrir um tveim
áratugum. Sting ég upp á aðef
þetta fyrirkomulag yrði tekið
upp, yrði greitt 50% vinnings-
upphæöarinnar i 1. vinning, 30%
i 2. v. og 20% i 3. vinning.
Að sjálfsögðu mætti búast við
þvi, að oft yrðu það margir i 3.
flokknum, að upphæð hvers
myndi verða undir 1.000 kr., en
það er lágmarksupphæð sú, sem
Getraunir greiða. En það er til
einfalt ráð við þvi': Draga úr
þeim seðlum, sem hefðu rétt til
3. vinnings þannig að þeir sem
hefðu 9, já jafnvel 8 rétta hefðu
möguleika á vinningi. Það er trú
min að þetta yrði til að auka
veltuna verulega. Það er
staðreynd að fjöldi fólks, sem
hefur spilað i Getraununum
árum saman og aldrei hlotið
vinning, er orðið þreytt á þátt-
tökunni og hefur hætt. En þarna
aukast vinningsmöguleikar
mjög, þvi oft er það aðeins
herslumunurinn, sem vantar
hjá fólki. Fyrir hinn almenna
„tippara” sem aðeins skilar 2-4
röðum,eryfirleitterfitt aðfá 12,
11 eða 10 rétta, enda sér maður
það á vinningaskrá Getrauna,
að það eru einkum þeir sem
nota „kerfi” eða margar raðir
sem vinna (seðilnúmer yfir
30000). En þannig spilar fólk
ekki almennt og með núverandi
fyrirkomulagi eru vinnings-
möguleikar þess þvi hverfandi.
Ef gert er ráð fyrir sölu fyrir 1
milljón kr. til jafnaðar vikulega
(þ.e. vinningsupph. 500 þús)
færu 100 þús. i 3. vinning (eftir
minni tillögu), sem gæti þýtt að
allt að 100 manns fengju
óvæntan glaðning frá Getraun-
um. Myndi þetta ekki hvetja
fólk til þátttöku? Ég held það.
Að visu er eitt vandamál þarna,
ef til útdráttar kæmi. Sami
seðill gæti verið með fleiri en
eina rétta röð, og ætti þvi eigand
hans að hafa rétt á að hver rðett
röð kæmi til útdráttar. En það
hlyti að vera hægt að leysa, t.d.
með þvi að starfsfólk Getrauna
útbvggi sérstakan seðil iyrir
hverja rétta aukaröð hjá sama
manni, þannig að allar hans
réttu raðir kæmu til útdráttar.
Eða einfaldlega að hafa þann
háttinn á, að komi seðill með
fleiri en einni röð til 3. vinnings,
falli vinningur á hverja rétta
röð seðlilsins. Gæti slikt fyrir-
komulag jafnvel hvatt fólk til að
kaupa 8 raða seðil.
Ef þetta yrði tekið upp gefur
það^uga leið, að ef i 2. vinn.
kæmu það margar raðir, að
hver vinningur yrði undir lág-
marksupphæð (1000 kr) yrði aö
skerða 3. vinning, þannig að
allir rétthafar til2.v.fengu lág-
marksupphæðina, en eftir-
stöðvar siðan dregnar út i 3. v.
Að lokum þetta: Mér finnst
það fyrirkomulag, sem nú er i
gildi, að fella niður 2. vinning og
bæta honum við 1. v., ef svo ber
undir, alveg fráleitt. Þvi þyrfti
að breyta, þótt ekki væri annað
og gæti þá útdráttarfyrirkomu-
lagi gilt þar. Gaman væri að fá
álit manna á þessum tillögum
minum.
[hornklofi]
Ef menn blaðra
nógu mikiö, þá endar það fyrr
eða siðar meö þvi að einhver
sannleiksorð eru sögð. Og meira
að segja Timinn er ekki undan-
þeginn þessari meginreglu.
Þórarinn skrifaði fyrir stuttu
langan leiðara um kosti kaup-
félaga, en taldi þó rétt að hnýta
svolitið i Kron, enda er það ein-
læg sannfæring Þórarins, að
kaupfélög eigi þvi aðeins rétt á
sér, að þaii séu undir stjórn
framsóknarmanna. Þess vegna
benti Þórarinn á, að i Reykjavfk
hafi Kron ekki tekist að ná nein-
um framgangi i verslun i sam-
keppni við kaupmenn.
Þetta er alveg rétt hjá Þór-
arni. En hvað sannar nú þessi
staðreynd? Það eitt, að i heiðar-
legri samkeppni milli neytenda,
hefur kaupfélagiö siður en svo
nokkuö fram yfir kaupmanninn.
Aðeins I skjóli einokunar á
vinnslu framleiðslunnar tekst
kaupfélögum að drottna yfir
versluninni. En það er heldur
ekki neinn vandi að vera stór
kall, ef enginn fær að reyna sig á
móti.
Þingmennska
Eysteins greidd
Fyrir rúmlega fjörutiu árum
var ungur, litið eitt rangsýnn
skattstjóri, sem þurfti að fá ör-
uggt þingsæti. Hann var að
austan. Og meö þvi að Jónasi
frá Hriflu þótti: „þröngur hugs-
unarháttur hans hæfa vei erfið-
um fjárhag rikisins”, svo aö
vitnað sé til orða Jónasar sjálfs,
þá fékk hann vin sinn Þorstein
heitinn kaupfélagsstjóra á
Reyðarfiröi til þess að standa
upp fyrir skattstjóranum. Ey-
steinn Jónsson komst til mestu
mannvirðinga og sat á þingi i
yfir 40 ár.
Jónas frá Hriflu hafði á sinum
tima lofað Þorsteini, að Fram-
sóknarflokkurinn myndi greiða
vel fyrir þingsætið, — Þorsteini
og/eða afkomendum hans. Sið-
an var Jónasi sparkaö og
Hermann fór og einnig
Eysteinn, en skuldin við kaup-
félag Reyðarfjarðar var ósnert
og hlóð á sig vöxtum.
Um það leyti sem Ólafur Jó-
hannesson tók við dómsmála-
ráðherraembætti, þótti rétt að
gjaldfella skuldina. ólafur
hefur sveist við að borga og
borgaö drjúgt. Nú er sagt að
Ingvar Björnsson, bæjarlögmað-
ur i Hafnarfirði, sé umsækjandi
um embælti sýslumannsins i
Suður-Múlasýslu og Bæjarfó-
getans á Eskifirði. ólafur hefur
I hyggju að veita honum emb-
ættið, og eru þá allir löglærðir
afkomendur og tengdamenn
Þorsteins heítins á Reyðarfirði
orðnir sýslumenn eða dómarar,
þá verður þingmennska Ey-
steins greidd að fullu.
Þeir hafa ekkert
vit á flugi
Fyrir nokkru skipaði Ólaf-
ur Jóhannesson nefnd til þess að
fjalla um endurbætur á
landhelgisgæslunni, þ.e. rekstri
hennar. Þessi nefnd skilaöi m.a.
áliti um að óráðlegt væri að
kaupa stóra Fokkervél handa
nafna minum, heldur nægði
minni vél frá Bandarikjunum.
Nafni hefur hins vegar tröllatrú
á Fokkervélunum, enda þær
frægastar allra véla úr fyrra-
striði, farkostur rauða baróns-
ins og Udets flugkappa, og varð
sjónarmiö hans eðlilega ofan á.
En blaöamenn hafa tekið upp á
þeim fjanda nýlega aö gagn-
rýna ýmsa hluti án tillits til
flokka, þ.á.m. flugvélakaup
nafna mins. En hann á sér vin-i
Ólafi Jóhannessyni. Sá siðar-
nefndi flutti ræðu hjá fram-
sóknarmönnum um daginn, og
ræddi m.a. þessi flugvélakaup.
Þar lýsti ráðherrann þvi yfir, að
hvorki hann sjálfur, né nokkur
nefridarmanna hefði hundsvit á
flugmálum. Hins vegar vildi
hann flugmönnum landhelgis-
gæslunnar allt hið besta i heim-
inum og ef Pétri Sigurðssyni
þætti rétt að kaupa stóra vél
frekar en litla vél, þá léti hann
Ólafur kaupa stóra vél.
Nú er það út af fyrir sig ekki
óeðlilegt að Ólafur Jóhannesson
vilji veg landhelgisgæslunnar
sem mestan. En heföi þá ekki
verið skynsamlegra að skipa þá
menn i nefndina, sem gátu fjall-
að um málin af þekkingu,
a.m.k. að dómi ráðherrans?
Eöa er ráðherrann þeirrar
skoðunar, að allar nefndir hans
eigi að vera skipaðar mönnum
án þekkingar á málefnunum til
þess að hann geti alltaf hunsað
álit þeirra, ef þær fara gegn viti
hans?
,,Vi alene vide” var orðtak
danakonungs eins. Hann var að
þvi leytinu samkvæmari sjálf-
um sér en Ólafur að hann
skipaöi enga menn i nefndir, en
stjórnaði öllu sjálfur.