Vísir - 10.10.1975, Side 2

2
VÍSIR. Föstudagur 10. okl
visntsm:
Hvað gerirðu i fristund-
um?
Stella Benediktsdóttir, húsmóöir
meö ööru. Ég fer ýmislegt með
kunningjum og vinum. Svo les ég
og ýmislegt annaö.
Jónas Jónasson, húsasmiður. Ég
reyni aö brúka þær til nytsam-
legra hluta. Ég dunda þá eitthvað
fyrir sjálfan mig, fer á bió eða
dansleiki eða geri annað
skemmtilegt.
Dröfn Eyjólfsdóttir, skrifstofu-
maöur.Ég fer á skiði á veturna. A
sumrin ferðastég. Ég reyni yíir-
leitt að koma mér út, þegar ég á
fri.
Valgeröur Guömundsdóttir,
hjúkrunarkona. Ég geri helst
handavinnu eða fer i heimsóknir
til vandafólks.
Ingibjörg Eggertsdóttir, af-
greiðslumaður.Það er ósköp litið.
Við erum að byggja og ég er yfir-
leitt heima. Einstaka sinnum fer
ég þó i bi'ó eða á ball.
Guörún Þorvaidsdóttir, húsmóðir
og simastúika.Það er svo margt.
Ég lesogsvo geri ég talsvert af
handavinnu. A sumrin fer ég i
t$6umarbústað upp i sveit og ég Hef
mjög gaman af ferðalögum. Svo
er það svo margt annað.
Hvers vœntum við
af stjórnvöldum
Guöjón V. Guðmundsson
skrifar:
Þegar við lesum yfirlýsingar
stjórnmálasérfræðinga og
valdsmanna, komumst við að
raun um, að þeir vita um margt
sem mannkynið raunverulega
vanhagar um til þess að vera
hamingjusamt, stjórnmála-
menn vita hverju á að heita
mönnum til þess að fá atkvæði
þeirra. Af þessu má ráða, að
, leiðtogar heimsins hafa ekki al-
mennt verið fáfróðir um ábyrgð
sina, þeir hafa vitað hvers var
vænst af leiðtogum fólksins. Þó
munu margir sammála um, að
sjaldnast hefur verið bætt úr
skorti manna. En er það til.of
mikils vænst af stjórnvöldum?
Satt best að segja þarf ekki að
semja þykkar bækur um þarfir
karla og kvenna um það, sem
þarf til að gera þau hamingju-
söm: Raunverulegar nauðsynj-
ar manna eru ekki nema fáar:
menn vænta þess alls ekki að
stjórnin gefi þeim allar nauð-
synjar. Né heldur vilja þeir
stjórn, sem segir þeim fyrir
verkum á öllum sviðum. Þeir
óska sér frelsis til að vinna að
starfi sem þeir hafa ánægju af,
fúllvissir þess að hafa alltaf
næga vinnu til að sjá fjölskyld-
um slnum farborða. Þeir óska
þess einnig, að hafa vissar tóm-
stundir til þess að njóta sam-
veru fjölskyldu sinnar I friði án
þess að þurfa að hræðast árásir,
rán eða likamsmeiðingar.
Þeir kunna að meta að lifa i
hreinu og ómegnuðu umhverfi
ogað til séu hrein og opin svæði,
þar sem hægt sé að gera sér
dagamun og njóta fegurðar
sköpunarverksins og lifsins,
sem hrærist þar. En karlar og
konur verða einnig að vera
frjáls I raun og veru. Þau verða
að hafa frelsi til að hugsa, til-
biðja Guð sinn og tala sam-
kvæmt sannfæringu sinni, til að
hittast. og stunda, það sem þeim
finnst rétt, svo fremi sem það
skerðir ekki frelsi og réttindi
annarra. Mundum við ekki öll
fagna þvi að dvelja þar sem
slikt frelsi og öryggi væri?
Þetta getur aðeins góð stjórn
tryggt, i samstarfi við þegna
sina. Hversu þægilegt væri ekki
að geta frjálslega rætt við aðrar
þjóðir og kynþætti, ferðast
meðal þeirra og notið samvistar
við þær i allri vinsemd, án þess
að vera tortrygginn i garð
þeirra eða búast við mögulegu
samsæri.
í þessu er mikill vandi fólg-
inn. Þó rikisstjórnir gætu skap-
að frið og öryggi innan landa-
mæra sinna, mundi það samt
sem áður ekki tryggja frið þjóða
milli. Til þess þyrfti alheims-
stjórn að koma til.
Þá er og annað atriði sem
stuðlar að hamingju, en það er
heilsa manna. Það er ekki fyrr
ená seinustu árum, sem rikis-
stjórnir hafa farið að reyna að
leysa þetta vandamál. Að sjálf-
sögðu er hamingja manns ekki
fullkomin nema hann og ástvin-
ir hans séu heilsugóðir. Enda
langar engan til að hverfa af
sjónarsviðinu og deyja ef hann
hefur hestaheilsu og býr við frið
og frelsi. Þess vegna verður að
afnema allan ótta við dauðann
til þess aö gefa mönnum raun-
verulega, óskerta hamingju. En
er rikisstjórn þess megnug?
Hver er sú stjórn, sem getur
örugglega veitt efnislegar nauð-
synjar til þess að menn geti
dregið fram lifið og samtimis
uppfyllt hugarfarslegar og and-
legar kröfur þegna sinna? Ætli
slikt sé hægt?
Getur nokkur stjórn veitt þjóð
sinni öll eða flest þessara æski-
legu gæða? Getur nokkur stjórn
glætt slikan kærleika og sam-
starfsanda meðal fólks sins, að
hægt væri að skapa þetta lang-
þráða ástand? Höfum við
ástæðu til að ætla að framfarir i
þessa átt eigi sér stað? Hvað
sýnir saga mannlegra yfirráðai
fram að þessu? Ætli til sé nokk-
ur mannlegt stjórnarfar sem
menn hafa ekki reynt? Rikis-
stjórnir nútimans eru að mörgu
leyti árangur af stjórnfræði sem
má skilgreina sem rannsókn á
þeim happa og glappa tilraun-
um, sem maðurinn hefur gert i
þvi skyni að stjórna sjálfum sér.
Hugmyndin er að reyna að hag-
nýta sér árangursikustu
stjórnaraðferðir, sem til hafa
verið.
Þar af leiðandi ættum við að
hafa st jórnir -— að minnsta kosti
einhverjar stjórnir— sem upp-
fylltu kröfur manna sem veita
þeim það, sem þeir vænta af
stjórnum. Eru slikar stjórnir
til? Hvað getum við lært af sögu
manníegra stjórnvalda? Hvert
er þá að leita? Er ekki kominn
timi til þess fyrir okkur menn-
ina að fara að biðja Guð að
hjálpa okkur?
Háhyrningur
í ríkisstjórn
KÖRFUBOLTINN
ER ÚTUNDAN
Theodór Einrsson Akranesi
skrifar i léttum dúr:
„Sagt er af fróðum mönnum,
að háhyrningurinn sé gáfaðasta
skepna undir sólinni. Þó hann
tali ekki tungum manna, þá hef-
ur hann samt sitt mál. Það er
sjálfsagt erfitt að læra þetta
mál eins og kinverskuna o. fl.
En þó er sagt að frakkar séu
búnir að nema eitthvað af máli
háhyrninga.
Þær eru margar náms-
brautirnar á íslandi i dag,
hvernig væri að fá eina brautina
i viðbót óg nefna hana há-
hyrningsbraut, þar sem fólki
gefst kostur á að nema mál
þessara gáfuðu dýra.
Fyrst ráðamenn þess fyrir-
tækis, sem nefnist Island, hafa
engin ráð til að ráða fram úr
þeim vanda, sem við er að
striða, þvi' þá ekki að fá nokkra
háhyrninga til að stjórna
landinu?
En sem sagt. Þetta er
kannski i athugun eins og
fleira.”
S.L.B. skrifar:
„Eins og öllum er kunnugt eru
iþróttafréttir án efa þær fréttir
sem mest og almennast eru
lesnar, enda fórna blöð og aðrir
fjölmiðlar æ meiri tima og rúmi
til að skýra frá afrekum og úr-
slitum i iþróttum.
En skyldi þessu rúmi sem
fjölmiðlar ætla undir iþrótta-
fréttir vera réttilega skipt milli
Iþróttagreina? Ég tel engan
vafa á þvi að svarið er nei. Ég er
einn af þeim sem ávallt les
Iþróttafréttir fyrst og með
mestum áhuga, og hef þess
vegna tekið eftir þvi að ýmsir
iþróttafréttamenn virðast allt
að þvi sérhæfa sig i vissum
iþróttagreinum —(kannski þeim
greinum, sem þeir hafa áhuga
á ).
Ein af þeim greinum sem
einna mest er vanrækt (t.d.
miðað við utbreiðslu) er körfu-
bolti. Vita kannski allir að nú er
nýhafið Reykjavikurmót i
körtubolta, sem á kannski eftir
að skjpta sköpum fyrir körfu-
boltaá íslandi?
Hingað eru nú komnir tveir
atvinnumenn i körfubolta frá
U.S.A., sem er vagga
körfuboltans i heiminum, en
þeir ætla að þjálfa og leika með
islenskum liðum (En t.d. i
Sviþjóð og mörgum öðrum lönd-
um margfaldaðist áhorfenda-
tala snögglega er farið var að
„flytja inn” körfuboltamenn frá
U.S.A.)
ETtt er alveg vist að skrifin
um þenna viðburð eru hlægilega
litil miðað við t.d. skrif blaða er
ensku þjálfararnir komu hér
fyrst og er þó ekki um ómerki-
legra mál að ræða nú.
Að visu er þetta mjög mis-
munandi eftir fjölmiðlum (þótt
heildin sé ömurleg) t.d. virðist
Ómar R. hjá sjónvarpinu sýna
flestum iþróttagreinum
álika mikinn áhuga, enda
skortir ekki fjölbreytileik i þátt-
um hans. Aftur á móti er félagi
hans hjá útvarpinu, Jón As-
geirsson, fyrir neðan allar
hellur, a.m.k. hvað körfubolta
-snertir. Hann virðist ekkert sjá
eða heyra nema handbolta og
fótbolta. Ég tek það fram að ég
hef mjög gaman af bæði hand-
bolta og fótbolta. Hallur Sim.
hjá Dagblaðinu mætti gjarnan
tæma dálk stöku sinnum undir
körfuboltafréttir —(þá -ka'rmski
á kostnað einkarifrildis sins við
einstaka i"þróttamenn).Morgun-
blaðið virðist nú yfirleitt skrifa
um allar greinar iþrótta, sér-
staklega erf þriðjud„blaðið gott
á þvi sviði
Ég vil taka fram að það er
ekki 'einungis körfubolti sem er
afskipturhjáfjölmiðlum, en þar
sem ég er honum kunnugastur
tók ég hann sem dæmi I þetta
sinn.” .
I FRETTUM