Vísir - 11.10.1975, Síða 7

VÍSIR. Laugardagur 11. október 1975.
7
„EF DAGURINN TEKST VEL, ÞÁ
VERÐUR ÞETTA HEIMSFRÉTT"
— erlendir fréttomenn koma til landsins og
fylgjast með kvennafríinu
— rœtt við Aðalheiði Bjarnfreðsdóttur í
Framkvœmdanefnd um kvennafríið
„Hér er engin iliska á ferðinni, og við ætluni ekki að steyta henfann
Iraman i einn eða neinn,” — Aðalheiður Bjarnfreðsdóttir.
Kvennafriið hefur vakið
mikla athygli viðar en á tsiandi.
Erlendir fréttamenn munu
koma til landsins þegar að þess-
um degi kemur og sumir munu
jafnvel fylgjast með framgangi
máia siðustu vikuna. Þeir munu
þá ef til vill fara á vinnustaði og
kanna samstöðuna.
Þetta kom meðal annars fram
I viðtali við Aðalheiði Bjam-
freðsdóttur, sem á sæti i fram-
kvæmdanefndinni. Við spjölluð-
um við hana um undirbúning
þessa dags, hvernig hann fer
fram, samstöðu kvenna, hótanir
um uppsagnir, peningamálin og
fleira.
„Hér er engin
illska á ferð”
„Ég hef ekki trú á þvi að það
sé nein alvarleg hætta á
ferðum,” sagði Aöalheiður i
sambandi við hótanir um
uppsagnir. „Það er ekki hægt að
ábyrgjast það, en bak við
þennan dag er svo sterk sam-
staða að ég á bágt með að trúa
þvi. Hér er heldur ekki um
venjulegt verkfall að ræða. Við
þekkjum öll verkföll en hér er
engin illska á ferðinni og við
ætlum ekki að steyta hnefann
framan i einn eða neinn.”
— Hvemig verður staðið að
þessum degi?
„Upphaflega var kallaður
samam fundur þar sem voru
saman komnar áhugasamar
konur. Frá byrjun var ákveðið
að hafa þetta ópólitisk samtök.
Við vorum ákveðnar i að spyrja
aðeins einn húsbónda, sem er
okkar eigin samviska.”
„Þessi hópur kaus siðan
framkvæmdanefnd. Siðan voru
myndaðir ýmsir starfshópar.”
,,Við þyrftum að hafa að
minnsta kosti þrjú hús opin
A mánudaginn heidur
Háskóiabió áfram sýningum á
myndinni „Heimboðið”, sem
það hóf sýningar á i siðustu
viku. Hún er svissnesk með
frönsku tali (tekin i nágrenni
Genfar) og gerð af Claude
Coretta.
Hún fjallar um fólk á fremur
leiðinlegum kontór þar sem lifið
er alltaf ákaflega hversdags-
legt.
Einn daginn kemur þó að þvi
að einn starfsmannanna missir
móðursina, kaupir sér stórt set-
ur rétt fyrir utan borgina fyrir
arfinn, til þess að geta sinnt
áhugamáli sinu, blómarækt.
Þegar hann hefur jafnað sig
eftir móðurmissinn býður hann
til sin starfsfélögum sinum i
veislu sem hann lætur þjón
nokkurn undirbúa fyrir sig.
Þjónninn kemur fram i mynd-
þennan dag. Þar yrði sama-
staður fyrir konurnar, og ekki
sist þær sem koma utan af landi.
Húsin væru opin frá morgni og
fram á kvöld.”
— Einhver sérstök hús?
,,Ég bind miklar vonir við
Lindarbæ og Norræna húsið. En
þetta er allt i athugun.
,,Ef við fáum hús þá viljum við
gjarnan fá karlmenn i sjálf-
boðavinnu til þess að hella upp á
könnuna þennan dag. Við ætlum
að reyna að hafa eitthvað i
gangi allan daginn.”
„Ég legg til dæmis áherslu á,
að fá aldrað fólk úr ve 'kalýðs-
hreyfingunni til þess að segja
frá liðnum dögum. Þá væri
gaman að fá ungt fólk með
nýjar hugmyndir, fólk sem hef-
ur komið auga á þjóðfélagslegt
misrétti og við sem erum orðin
eldri erum svo vön, að við sjá-
um það ekki. En okkur finnst
það afar mikils virði að fólk á
öllum aldri setji svip sinn á
daginn.
„Hápunktur dagsins er svo
fundurinn á Lækjartoorgi
klukkan tvö. Sú hugmynd hefur
komið fram að konurnar hittust
allar og gengju saman á fund-
inn. Þar verður svo dagskrá,
þrjár stuttar ræður, skemmtiat-
riði og fleira.
„Við höldum siðan áfram i
húsunum allan daginn og stefn-
um að þvi aðefla kynni á milli
kvenna i hinum ýmsu stéttum.”
„Konur úr nágrenni
Reykjavikur koma
til borgarinnar”
— Hvað um konur úti á landi?
„Landsbyggðahópurinn hefur
skrifað konum um allt land,
kynnt málið og hvatt til sam
stöðu. Undirtektir eru viða
góðar, en ég held þó að margar
inni sem hrein ráðgáta, heims-
maður i húð og hár með viðtæka
þekkingu á kokteilum og áhrif-
um þeirra. Hann hreinlega
stjórnar veislunni og sker sig út
úr smáborgaralegu yfirbragði
hennar.
Menn gerast brátt drukknir
og ýmsir „komplexar” brjótast
upp á yfirborðið. Skrifstofufiflið
fer út yfir öll takmörk i asnalát-
um sinum og hættir að vera
skemmtilegt, mönnum fer að
sárna. Skrifstofujóm frúin
drekkur of mikið, föðurlands-
kennd eins er ofboðið ferlega.
Einni stúlkunni verður svo heitt
að hún finnur þörf hjá sér að af-
klæðast. Að lokum er gestgjaf-
inn sleginn i rot.
t raun og veru er þetta ósköp
venjulegt heimboð og efalaust
eru ýmsir sem sjá sjálfa sig i
þessari mynd. En aðalinntak
konur hafi ekki áttað sig fylli-
lega á þessu ennþá.”
„Nú við vitum að konur úr ná-
grenni Reykjavikur, til dæmis
úr Borgarfirði, Suðurnesjum og
frá fleiri stöðum ætla að koma
hingað og vera með konunum
hér i Reykjavik.
Og Aðalheiður bætti við:
„Það er ekkert vafamál að
takist þessi dagur vel, þá
verður þetta heimsfrétt.”
„ Verkalýðsfélögin geta
veitt
ýmsan stuðning.”
„ASt og BSRB hafa gefið
stuðningsyfirlýsingu, og þó að
verkalýðsfélögin séu bundin af
vinnulöggjöfinni, þá geta þau
samt veitt þessu ýmsan
stuðning,” sagði Aðalheiður.
„Það verður afar slæmt ef
vissir vinnustaðir taka engan
þátt i þessu og það verður tekið
fyrir á eftir hvað veldur þvi.”
„Það er gefið mál að þær
konur sem vinna timavinnu
megá eiga von á þvi að dregið
verði af launum þeirra. Lág-
launahópar mega illa við þvi að
missa einn dag, en hvað um
verkföllin? Ef við förum i verk-
fall, þá fáum við ekki greitt, og i
versta tilfelli er hér aðeins um
einn dag að ræða. Verkföll geta
staðið um óákveðinn tima. Hér
er meðal annars verið að
berjast gegn almennu launa-
misrétti og það væri glapræði ef
verkalýðshreyfingin gluprar
þessu út úr höndunum á sér.”
„Það sem leita þarf
til annarra— kostar...”
„Við erum auðvitað fjár-
þurfi,” sagði Aðalheiður. „Við
hennar er það að þrátt fyrir að
menn hafi unnið saman i ára-
tugi, þá þekkjast þeir nákvæm-
lega ekkert og kannski, þótt
starfsfélagarnir séu þeirra önn-
ur fjölskylda og skrifstofan
þeirra annað heimili,þá.er ekki
vist að þeir vilji þekkjast neitt
öðruvisi en þeir gera á skrifstof-
unni.
KVIKMYNDIR
Umsjón:
Rofn Jénsson
höfum veriðspurðar að þvi hvað
við gerum við peningana. Fyrst
vil ég segja að engin kona hefur
tekið eyri fyrir það starf sem
unniðhefur veriðisambandi við
þetta og mun ekki gera.
Nokkrar nota bifreiðar sinar en
hafa aldrei ifengið styrk.”
„Peningana þurfum
við til þess að greiða kostnað við
húsnæði, simakostnað, merki og
allt það sem leita þarf til
annarra,kostar. Ég vil beina þvi
til verkalýðsfélaganna, að
Myndinni svipar litið eitt til
myndar sem Háskólabió sýndi i
fyrra og nefndist „Skrifstofu-
fylleriið” þó þessi sé öll miklu
stuðingur er vel þeginn. Og
hversu litil sem upphæðin er, er
hún vel þegin.”
Þær konur sem starfa að
undirbúningi þessa dags eru
fúsar til þess að koma á
vinnustaði og veita yfirleitt
allar þær upplýsingar, sem
hægt er i sambandi við þennan
dag.
Og að siðustu sagði Aðal-
heiður: „Ég get ekki annað en
verið bjartsýn á þátttöku.”
-EA.
settlegri.
Ég gef myndinni min bestu
meðmæli og tel þeim tima vel
varið sem fer i að skoða hana.
Hin hliðin
- ó vinnufélögunum