Vísir - 06.12.1975, Side 10

10
Laugardagur G. dcsembcr 1975. vtsm

Skólavörðustig og
Bergstaðastræti.
BORÐSTOFU H ÚSGÖGN
UPPÞVOTTAVÉUN M 188
Springdýrwr
Helluhrauni 20/ Sími 53044.
Hafnarfirði
hefur tvær hurðir og
tvo spaóa. Mikill kraft-
ur i neðra hólf i, minni i
efra hólfi — Rúmgóð
— Hljóðeinangruð —
Notar kalt vatn — Allt
sem kemur í snertingu
við vatn er úr ryðfríu
stáli.
Berið þessa vél saman
við aðrar — Góðir
greiðsluskilmálar.
Vorum að taka upp glæsileg borðstofuhús-
gögn og veggskápa úr „massiv” viði.
Úrval af hjónarúmum, m.a. með bólstruð-
um göflum. (ameriskur still).
Framleiðum springdýnur i öllum stærðum
og stifleikum.
Opið frá 9-7, fimmtudaga frá 9-9 og
laugardaga 10-5.
Norræn bókmenntakynning
í Norræna húsinu
Sunnudaginn 7. desember kl. 16:00 kynna
Erik Skyum-Nielsen, danskur sendikenn-
ari, og Ingeborg Donali, norskur sendi-
kennari, nýjar danskar og norskar bók-
menntir.
Gestur norska ljóðskáldið OLAV HAUGE,
sem les úr eigin ljóðum.
Verið velkomin
NORRÆNA
HÚSIO
Pyrstur meö ¥TTCPTB
fréttirnar \f lolH
KROSSGOTUR
Sigvafdi Hjúlmarsson skrifar:
Ritað í tilefni af því
hve mikill ójöfnuður
ríkir í landinu og
hve hirðulausir
menn eru um að
leiðrétta hann.
Á NÁUNGANUM
OKKUR ER TJAÐ að við sé-
um eða eigum að vera jafnir
fyrir lögunum, en hvi þá ekki
einnig jafnir fyrir þeim mögu-
leikum sem samfélagið býður
uppá til að afla lifsins gæða?
Hvi viöurkennir stjórnarskrá-
in ekki aö einstaklingurinn eigi
þá skilyrðislausu kröfu á hendur
samfélaginu, sem hann á hlut i
að byggja upp, að fá vinnu og
sómasamlega greitt fyrir hana?
Og hversu mikla mismunun
stétta og starfshópa á að þola?
A þessu landi fyrirfinnast
nokkrar guðsútvaldar forrétt-
siðarnefndir frelsa okkur „frá
að fara strax i paradis”. Þeir
eiga allt gott skilið.
En maður er ekki bara það
sem hann vinnur, hann er einnig
lifandi vera, og sem menn eru
læknar og flugmenn ekki nokkra
lifandi vitund merkilegri en til
að mynda hafnarverkamaður.
Allir vita hvað veitir þessum
starfshópum góða vigstöðu um-
fram aðra.
Þeir kunna störf sem ekki
takmarkast af neinum landa-
mærum, geta sagt upp vistinni
og til dæmis flust til Ameriku ef
þeim sýnist. Viða erlendis,
staðreynd að þessar stéttir
neyta kúgunaraðstöðu um laun
sin gagnvart almenningi sem
beint og óbeint heldur þeim
uppi.
Sjálfsdæmi gerir þá kröfu
móralska að það sé ekki misnot-
að. Sá sem misnotar sjálfdæmi
níöist á trausti annarra ellegar
vanmætti.
En þegar verkamenn biðja
um kauphækkun er annað uppá
teningnum, enda hlotnaðist
þeim engin séraðstaða þegar
þeim var kosið hlutskipti af
máttarvöldum þessa heims eða
annars.
Þeir verða að kreista út
hverja smávægilega leiðrétt-
ingu kjara með verkföllum sem
er alltof ódýrt vopn fyrir fátæka
menn, og hljóta ámæli fyrir,
enda linnir þeim söng þá ekki að
þjóðarbúið sé á heljarþröm og
atvinnuvegirnir i kaldakoli, að
þvi ógleymdu að talað er um
þegnskap þótt enginn heyri
minnst á þann háa eðliskost
þegar hátt launaðir menn fara
fram á kauphækkun.
Ef einn á að græða, þarf
annar að tapa. Ef einn á að fá að
taka sér stóra sneið, verður
annar að bera skarðan hlut.
Þeir eiga fyrstir að fara niður
stigann sem aldrei gengu upp!
, Og svo kemur skriðan:
Þegar verkamenn og annað
láglaunafólk er búið að ryðja
brautina koma hinir trítlandi á
indastéttir um launagreiöslur
sem meðhöndlast einsog æðri
verur. Þær teljast þó ekki
skammta sér launin sjálfar
einsog atvinnurekendur, tann-
læknar, dósalemjarar og
alþingismenn sem i téðu sam-
hengi eru kapituli útaf fyrir sig.
Ég tek hér lækna og flugmenn
til dæmis. Þeirra kjör eru
merkilegt rannsóknarefni fyrir
þá sem nú er játað að komnir
séu niðurfyrir viðurkenndar
þurftartekjur, en þeir eru ekki
svo fáir.
Læknar hjá rikinu eru svo
sérstætt fenómen og undur i
úniversinu að ekki mega þeir
heyra undir sömu paragrafa
launabálksins og aðrir rikis-
starfsmenn. Viö þá eru geröir
sérsamningar og ekki óalgengt
að þeir fái um 250 þúsund á
mánuði, eða þrenn til fern
verkamannslaun, og svo harð-
vitugir reynast þeir i kröfupóli-
tik sinni nú þegar við hin eigum
að herða sultarólina afturi
hrygg, að þeir vilja fá allt uppi
fjögurra milljóna launahækkun
á ári?
En þetta samlikist óveru-
legum lúsamulningi hjá þeim
firnum sem flughetjurnar bera
úr býtum: þeir fá allt uppi 430
þúsund á mánuði, eða hátt i hálf
árslaun alvanalegs daglauna-
manns.
Nú þarf engum blöðum að
fletta um ágæti flugmanna og
lækna, þeir vinna ábyrgðar-
mikil og vandasöm störf og
njóta virðingar: fyrrnefndir
fara með okkur til Mallorca,
þarámeðal i Ameriku, útreikn-
ast tekjur lækna f stjarnfræði-
legum upphæöum samkvæmt
okkar marg-gengislækkuðu
krónu. Til að mynda veit ég um
lækni þar vestra — sem að visu
fer ekki til Parisar eða Róms i
siðdegiskaffi á sunnudögum, en
hann hefði efni á þvi, og sllkir
fjármunir græddust honum ekki
við að likna fátæklingum!
Þessum stéttum, og nokkrum
fleiri, er selt sjálfdæmi um laun
— ef menn telja sig þurfa flug-
samgöngur og læknisþjónustu.
A bakvið hverja kröfu liggur sú
v'itneskja að engu máli skipti
fyrir kröfunaut hvort að er
gengið — nóg að gera handan Is-
landsála.
Kannski heitir þetta ekki
fjárkúgun samkvæmt forundar-
legum skilgreiningum lög-
fræðinnar, en samt er það nú
það. Og þótt ég fái á mig meið-
yrðadóm fyrir að komast svo að
orði þá breytir það engu um þá
eftir. AÍlir þurfa hlutfallslega
hækkun og fá svo meiri viðbót
ofaná hærri laun, meira að
segja uppmælingaraðallinn sem
ekki formerkist vera á nástrái
— og undrastallur stjörnugeim-
urinn slika fúlmennsku.
Að njóta sjálfur hárra tekna
oghorfa uppá það að annar hafi
mikluminna, kannski fyrir mun
meira erfiði, og þola svo ekki að
hlutur hans sé bættur nema
heimta sjálfur enn meira, jafn-
gildir þvi að traðka á náungan-
um. Við tukthúsum smáþjófa,
en leyfum sturlungaöld að rikja
i skiptingu Hfsgæðanna i land-
inu.
Útkoman reynist lika sú ærið
oft að eftir verkfall eru lág-
launastéttirnar verr settar en
fyrir þaö miðað við það sem
aðrar stéttir bera úr býtum, það
er almennt viðurkennt, og er
það sist til að hækka hlutabréfin
i verkalýðsforustunni — sem
sannast sagna leikur eitt aðal-
hlutverkið i hinni pólitisku
kómediu i landinu.
Ef einhverjir skyldu undrast
að það hvarfli stundum að lág-
launafólki að gera þurfi bylt-
ingu — þá skal þvi hérmeð yfir-
lýst að ég er ekki I þeim hópi.
Þessvegna legg ég til að inni
stjórnskipun landsins séu gróp-
uð ákvæði sem tryggi hverri
vinnufúsri hönd starf við sitt
hæfi gegn sæmilegum launum,
og skorður séu þar einnig reist-
ar við þvi að unnt sé að mis-
muna starfshópum óhæfilega.
Ég sagði að ég vil fá þetta inn
i stjórnarskrána.