Lesbók Morgunblaðsins - 18.10.1925, Blaðsíða 5

18. október 1925.
Spurningin
|sem enginn gat leyst úr.
(Lauslega þýtt).
í samkvæmi einu kom einn gest-
anna fram með þá spurningu:
Hvað myndu menn gera, ef þeir
vissu, að þeir ættu aðeins einn
mánuð eftir ólifað.
Spurningunni svöruðu flestir að
óathuguðu máli, að þeir mundu
láta sjer hvergi bregða og lifa lífi
sínu eins og þeir væru vanir. En
þegar menn fóru að hugsa sig
nánar um, komust þeir fljótt að
raun um, að svona myndu þeir
ekki taka þessu. Enginn mundi
geta komist hjá því undir þessum
kringumstæðum, að breyta full-
komlega um líferni og hugarfar.
Sumir ætluðu að skemta sjer.
Þeir, sem lifað höfðu lífi sínu í sí-
feldu striti og erfiði, þóttust
ntundu hugsa sjer gott til glóð-
arinnar að lyfta sjer ærlega upp.
En þá er eftir að vita, hvernig
menn helst vildu skemta sjer; —
hvað þeir hefðu mesta ánægju af.
Fæstir gátu gert sig ánægða með
að hugsa sjer að eyða tímanum í
það, að jeta og drekka dýrindis-
mat — hangikjöt og brennivín,
eða hvað sein hverjum fjell best
í geð. Þó margir hafi gaman af að
dansa við og við og taka slag í
Bridge eða einhverju öðru, gátu
slíkar skemtanir ekki verið full-
nægjandi undir þessum kringum-
stæðum. ' ,
Þá var ein skemtun: lestur
góðra bóka. En það kæmi heldur
ekki til greina hjer. Góðar bækur
lesa menn til þess að læra af
þeim fyrir lífið og framtíðina
Þess gerist engin þörf, ef aðeins
væri einn mánaðartími eftir af n.f-
inni. — Ennþá vitlausara væri að
lesa ljelegar bækur, þw þær eru
aðeins lesnar til dægrastyttingar.
Ætti maður þá að fara í ferða-
iög? Allmargir af þeim, sem við-
sladdir voru, höfðu ferðast heil-
mikið. En fæstir vildu ferðast
sjer til kkemtunar, til þess að taka
eftir náttúrufegurð og fjölbreytni
lands- og lifnaðarhátta. Þó menn
hefðu farið um margar merkustu
stórborgir heimsins, þá höfðu þcir
ekki mikið sjeð af því, sem þar
er fegurst og best. Þeir þeVtu
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
ÞEÍr, sem einu sinni hafa
notaö PalmoliuE rakcrEm ug
raksápu uilja Ekki annað.
The PaltnolivtCo.(of England), Ltd.t 13-/4, Gt. SuttonSt., Londont E.C.t.
Palmolive
Shaving Cream
gistihúsin, umferðina á götunum,
matsölustaðina, ytra borð borgar-
lífsins. En fæstir höfðu sjeð li.sta-
söfnin, listaverkin dýrustu og
bestu, sem geymd eru almenningi
til sýnis. Fæstir höfðu gefið sjer
tíma til þess.
En í þessum síðasta mánuði æf-
irnar myndi varla tími til þess
heldur. Menn myndu leita að ein-
hverju, sem. þeim væri enn meiri
ánægja að. En hvar er þess að
ltita ?
Einn stakk upp á því, að fara
í ferðalag til Miðjarðarhafsland-
anna. Oðrum kann að finnast ó-
missandi að fara t. d. upp á Heklu
eða norður í Mývatnssveit. En
hvað yrði úr framkvæmdum í
þessu efni þenna síðasta mánuð?
Hluturinn er, að þegar menn
vita, að þeir eiga örskamt eftir
ólifað, þá breytast um leið allar
óskir inanna og öll verðgildi í
gleði og sorg. Menn leita ána*gju
og nautna á margan hátt, en ósk-
ir hinna nautnagjörnu eru
svo jarðbundnar, að þeim ógnar
svo mjög viðskilnaðurinn, að öll
gleði og ánægja væri útilokuð.
— Sumir samkvæmisgestanna
reyndu að leysa þessa vandaspurn.
ingu með háði. Einn, sem var
niagaveikur, og eigi hafði í mörg
ái getað borðað nema einstaka
mat, ætlaði að nota tímann eins
vel og hann gæti, til þess að borða
alt sem hann langaði í. Annar ætl-
aði að reykja alla þá Havana-
vindla, sem hann kæmist yfir.
En enginn einasti gat leyst úr
þessu vandamáli svo nokkurt lag
va ri á.
Pað kom upp úr kafinu, að blað
eitt vestur í Ameríku hafði fyrst
komið fram með spurningu þessa.
Ilafði blaðið beint þessari spurn-
ingu til fjölda nafnkendra maiina.
En svör þeirra reyndust fánýt.
Flestir svöruðu með alvöruleysi.
Fá svörin tóku öðrum fram. —
Douglas Fairbank sagðist ætla að
sofa sein mest þenna mánuð, til
þess að venja sig á að liggja kyr.
llithöfundur einn var svo hrein-
skilinn að segja, að honum mundi
verða svo mikið um það, ef hann
vissi að hann ætti aðeins einn
mánuð eftir ólifað, að hann myndi
ekkert geta tekið sjer fyrir hend-
ur af skynsainlegu viti.
Margir kunna að telja spuru-
ingu þessa óviðeigandi. Hún er
eigi til þess að hafa í skymp-
ingi. En því verður eigi neitað, að
það væri oft eigi nema holt að
hugleiða slik viðfangsefni sem
þetta með sjátfum sjer, setja sig
í þau spor, þegar verðgildi allra
óska og eftirsókna umsnerist og
breyttist fyrir augliti manna.
Margir kaonu þannig auga á,
að ýmislegt, sem þeiin þykir
girnilegast og eftirsóknarverðast,
verður fánýtt þegar á reynir.