Lesbók Morgunblaðsins - 07.03.1926, Blaðsíða 8
8
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS.
7. mars 1926,
Ríkiserfingi Breta.
í sambandi við frásögn um
setningu breska þingsins í síð-
ustu Lesbók, var þess getið, að
sá orðrómur lægi á, að prinsinn
af Wales mundi ætla að afsala
sjer ríkiserfðum í Bretaveldi. —
Var þetta haft eftir erlendum
blöðum. En þetta pi- ekki rjett.
Astæðan til þess, að prinsinn
gat ekki verið við þingsetningu,
var sii, að hann vnr þá enn eigi
heill af viðbeinsbrotinu, eða eigi
svo frískur, að hann treysti sjer
að vera í einkennisbúningi, og
kaus því heldur að sitja heima.
Prinsinn er einhver hinn ást-
sadasti maður í Bretaveldi og lík-
legur til þess að verða góður
þjóðhöfðingi.
Munli eftir
þessu eina
innlenda fjelagi
þegar þjer sjó- og bruna-
tryggið.
Sími 542.
Pósthólf 417 og 574.
Símnefni: Insurance.
Efnalaug Reykjavíkur
Laugaveg 32 B. — Sími 1300. — Símnefni: Efnalaug.
Hreinsar með nýtísku áhöldum og aðferðum allan óhreinan fatnað
og dúka, úr hvaða efni sem er.
Litar upplituð föt, og breytir um lit eftir óskum.
Eykur þægindi! Sparar fje!
■--------------------■»-----------------------
Vigfns Gnðbrandsson
klæðskeri. Aðalstræti 8'
Ávalt byrgur af fata- og frakkaefnum.Altaf ný efni með hverri ferð.
AV. Saumastofunni er lokað kl. 4 e. m. alla laugardaga.
SKRÍTLUR.
Óheillaráð.
Tveir menn sjá aðra tvo vera
að slást í líf og blóð, og þá spyr
annar þeirra:
— Ut af hverju eru þeir að
slást, mennirnir þarna?
— Það er víst út af henni frú
Tngunni.
— Nú, einmitt! Það er þá af
afbrýðissemi?
— Nei, öldungis ekki. En hann
Sigmnndur rjeði honum Geir til
að giftast henni og hann fór að
ráðum hans.
Hiá lögreglustjóra.
Ákærð kona: — Jeg ók alls
ekki með átta mílna ferð, — ekki
einu sinui fimm, máske tæprar
hálfrar þriðju. Jeg var í rauninni
næstum grafkyr, þegar lögreglu-
þjónninn stansaði mig og skrif-
aði mig.
Lögreglustjórinn: — Já, þakka
yður nú fyrir! Nú held jeg að
minsta kosti sje best að þjer
stansið. Annars endar það með,
að þjer hafið keyrt aftur á bak.
Fíkin í meira
Frúin (við manninn sinn) :
Jeg trúi reyndar ekki einu ein-
asta orði af þessari hneykslissögu
um hana Astu.
— Hversvegna í öllum ósköpun
um ertu þá að segja mjer hana?
— Það gæti skéð, að þú visúr
eitthvað meira um hana.
f snjókasti.
Frúin (öll dúðuð í loðskinnum,
— við drenghnok'ka): — Hefir
liún systir þín litla ekki neina
vasa, sem hún geti stungið hönd-
unum í í þefisum kulda?
— Jú, en þeir eru fullir af
snjókúlnm!
I !
Samtaka.
— Geirmundur jafnaðarmaður
liafði verið boðinn í brúðkaup í
nágrenninu. En rúmið, sem liann
fjekk að sofa í, hafði ekki verið
sem ákjósaulegast. Hann lýsirþví
á þossa leið;
— Hefðu flærnar verið samtaka
og haft almennilegan foringja,
þé hefðu þær dregið mig fram
úr rúminu,
Þversumman.
Lcgreglustjórinn: — Þjer voruð
sjónarvottur að slysinu? MuniS
þ.ier þá ekki númerið á bílnum,
sem c'k yfir manninn?
Frcfessorinn: — Nei. En jeg
tók eftir, að þversumman var 9.
Vonbrigði.
Innbrotsþjófurinn (við fjelaga
sinn): — Hvernig í ósköpunum
ferðu að skifta herfanginu? —
Jeg hjelt, að þú værir sómamað-
ur, en ekki algengur bófi.
Á afmælisdaginn.
Læknirinn; — Það er náttúr-
lega leiðinlegt, að þjer skulið
verða að liggja í rúminu á af-
mælisdaginn yðar. En nú hefi jeg
helt meðalinu í whisky-flösku,
svo að það verði dálítið hátíð-
legra.
IsáfoldarprentsmlC2a h.f.