Lesbók Morgunblaðsins - 20.06.1926, Side 4

4
LESBÖK M0RGUNBLAÐSIN8
20. júní *26.
Trolle S Rothe h. f. ivik.
Eisia uátryggingarskrifstofa landsins.
— Sfiofnuð 1010. —
|Annars vátryggingar gegn sjó og brunatjóni með
bestu fáanlegum kjörum hjá ábyggilegum fyrsta
flokks vátryggingarfjelögum.
Margar milljónir króna greiddar innlendum vá-
tryggjendum í skaðabætur,
Látið því aðeins okkur annast allar yðar vá-
tryggingar, þá er yður áreiðanlega borgið.
A'irki nú þannijí skynjuu maniis,
eftirtckt »g hugsun niev.'a eða
minna ósjálfrátt hreyfikerfi vort,
þá er liitt jafn víst, að langvar-
andi eða síendurteknar vöðva-
iræringar liafa áhrif bæði á hug-
ann og skapið. Það vita t. d. allir,
að svipur og yfirbragð annara
getur auðveldlega sett maun
samsvarandi skap. Og [>etta Ikem-
ur af því, að þegar maðiv sjer,
að aðrir eru í góðu skapi, þa
virkjast allir beygivöðvar andlits-
ins hjá sjálfum manni, brúniu
luekktv og munnurinn hlær fyr-
ir það, að munnvikin dragast
upp á við. En sjái maður aftur,
að aðrif muni vera í slæmu skapi,
já, þá virkjast líka ósjálfrátt
teygivöðvíviiir á sjálfum manni
og alt slapir, eing og á sunnun
mönnum, sem altaf eru í vondu
slkapi.Alt slíkt hefir ósjálfráð áhrif
á þá, sem í Ikringum mann eru,
og því er sagt, að hver d*ragi
dám af sínum sessunaut.
Sjerhver sterk tilfinning getur
svo að segja lirifið allan líkam-
ann, náð öllum hreyfifærum hans
á sitt vald, að minsta kosti í bili,
og þá ýmist lamað þau eða stælt
til ákveðinna tveyfinga. En þá
a*tti líka að vcra unt að vekja
og inagna ákveðnar tdfinningar
með samsvarandi ilíkamstilburð-
-um. Og þetta er hægt. Því sagði
Paseal fyrrum, að vildu menn t.
d. verða tvúaðir, vieri það ágætt
ráð að byrja á því að stökkva
á sig vígðu vatni, Iknjekrjúpa o.
s. fr., þetta fengi menn smám
——— —— — ———■—m
saman til að trúa og gerði þá
að heiniskivi.(„Naturellement eela
vons fiva croire et vous abétira“).
Þetta sagði guðsniaðurinn sá, og
það var hverju orði sannara. Sið-
ir, fas og framferði vekja sam-
svarandi skap hjá mönnum. Lástu
viva kátur og þú kaut að gleyma
raunum þínum; láttu þjer fallast
hendur og legðu þær í skaut þjer
og þú kaut að fyllast áhyggjum
o. s. fiv. — En jeg má nú ekki
vera að fjölyrða meira um þetta,
þó iinvgt fleira mætti til tína, og
verð nú að víkja ndkkrum orðum
að síðasta og lengsta kafla bók-
arinnar, kynihvötunum.
III. KynhvataKCrfið. Meira n
tveir fimtu bókavinnar ræða um
hina lílkamlegu undirstöðu kyn-
hvatanna hjá mönnum og dýrum.
Phi það er of flókið mál og marg-
þætt til þess, að skýrt verði nán-
ar frá því hje*r. Þar ei* meðal
margs annars, sem lýtur að hvata
lífi karla og kvenna, skýrt frá
„uppyngingar“-aðfe.rðum síðari
ára, skurðaraðgerðum Steinach’s,
Sand’s, o. fi, sem raunar ekki
liafa neina verulega „uppyng-
ingu“ i fi>r með sje*r, og ágræð-
ings-aðgetðmn Voronof’s, sem í
raun rjettri yngja menn upp með
|>ví að græða inn í þá kynkirtla
úr migmn og IV'ídkmn dýrum. —
ÍH'tta hefir liaft þau áhrif, að
menn, sem komnir voru á g*vaf-
arbakkann, hafa kastað ellibelgn
um, yngst upp, orðið aftur starf-
hæfir og fullfrískir, að minsta
kosti um notkkur ár. En þar
með er fengin sönnun fyrir því,
að „magnar“ þeir (hormones’i,
er f*rá kýnkirtlunum stafa, liafa
yngjandi áhrif á allan líkamann
og geta haldið körlmn og konum
í fiillu fjöri, þótt komin sjeu á
elli-ár. (Sbr. V. kap.). —
Hjer læt jeg staðar numið með
að skýra frá fnntaki bókar þess-
arar. Eins og þegar er sagt, liefir
frúin ve.rið liana þ. 17. þ. m. og
þá sjálf valið daginn, og hún
liefir varið liana við þann há-
skóla, sem frægastur e*r í sögum,
Parísar-háskólann, er eitt sinn var
nefndur „Svarti skóli“ (Sor-
bonne), af því hann þótti kenna
ýmiskomv „kukl og galdra“, en
hjelt í raun rjettrj fána frjálsrar
liugsuuar og frjálsra irannsókna
luest á loft. Við liann er nú fjöldi
fastra kennarastóla í öllum gr.'in-
um vísindanna og yfir 10,000
nemendur á évj liverju. En það
mun í sögur fært, þótt síðar verði,
að fyrsti íslendiugurinn, sem hefir
„dispúterað“ þar, liafi v<við —
.kona.
Háskóla þessuiu sje þökk og
lieiður fyrir það, er hann nú
liefir sæmt íslenska konu dokt-
orsnafnbót sinni.
Keykjavík, 19. júní 1926,
Agúst H. Bjatrnason.
Smælki.
Eklki gaman að guðspjöUunum.
Prestur mætir gamalli konu á
götu: — Gleðileg jól og blessun
drottins, Guðrún mín!
— Já, það er nú víst ekki til
mikils að óska yður slíks, sjera
Jón, jafnmargaæ guðsþjónustur og
þjer eigið að halda.
Ljósreikningurinn.
Faðirinn (við unga dóttir): —
Ilann sat nokkuð lengj Iijá þjer
í gærkvöldi, liaun Haraldur.
*— Já, pabbi! Jeg vav að sýna
honmn allar jnyndinuw, sem jeg
befi tdkið með kódak-vjelinni
minni.
— í næsta skifti ættir þú held-
ur að sýna honuin rafmagnsreikn-
inginn minn.