Lesbók Morgunblaðsins - 23.01.1927, Qupperneq 3
28. jan. ’27.
LJtSBÓt MOMTTMILAMnft
19
segja, að eftir nokkra daga kora
annað skipið til KefLavíkur og
hafði þá sögu að segja, að skömmu
eftir að skipin ljetu út frá Grinda
vík, hefði þáu orðið viðskila, og
hefði þeLr seinast sjeð það til
hins skipsins, „AnLaby“ að það
stefndi f'rá landi og stóð einn
maður í stýrishúsi. Síðan hefir
það skip ekki sjest.*
Daginn eftir að skipin þessi tvö
ljetu í haf frá Grindavík, fór mað-
ur þaðan niður til sjávar til þess
að gá að kindum. V.ar þá kom-
ið hram undir hádegi og komið
gott veður. En er hann kom nið-
ur fyrir sjávarkambinn milli Húsa
tófta og Járngerðarstaða, rekst
hann þar á sjórekinn m.ann í fjör-
unni. VLrtist honum sem líf mundi
leynast með manni þessum og að
hann mundi nýkominn á land. —
Var hann með belg á baki, kom-
inn upp úr fjörumáli og lá þar
hjá honum annað stígvjelið í fjör-
unni, og varð eigi annað sjeð, e:u
maðurinn hefði sjálfur dregið það
af sjer.
Maður sá, er líkið fann gerði
þegair aðvart. Hreppstjórinn, Ein-
ar Jónsson á Húsatóftum skarst
í leikinn. Var hinn sjórekni mað-
ur þeg.ar fluttur til kirkju. Þang-
að kom maddama Helga Ketils-
dóttir, systir Ólafs bónda á Kai-
manstjörn, og gerði á honum
tvær lífgunartilraunir. — En þær
reyndust báðar árangurslausar og
veitti þá maddama Helga líkinu
nábjargirnar.
Þegar eftir að fyrsta líkið fanst
var gangsköff ger að því að leita
í fjörunum og komast eftir því
hvar skipið mundi vera og hvort
enginn hefði komist af því lífs á
land- Sú leit reyndist svo, að at
skipinu fanst rekið borðstokkar,
stefni og „hekk“. Nokkuru síðar
fanst eitthvað rekið taf kolum, eu
aldírei fanst neitt af innanstokks-
munum skipsins nje áhöldum.
En úti í lóni, sem er rjett fram
af svonefndum Brunnum fundust
lík 10 manna. Voru þau slædd þar
upp. Sex líkin voru .allsnakin að
öðru leyti en því, að eitt þeirra
var með mittisól- Af þessu mátti
* Talið er, að skipið muni hafa
farist iaðfaranótt 14. jan.
sjá það, að þessir menn höfðu
drukuað í svefni, eða skipið fa.v-
ist meðan þeir lágu í hvílum sín-
um. En lík skipstjórans fanst ekki
og hefir ekki fundist. Þó gekk
sú saga, að lík hans hefði rekið
og verið höfuðlaust. Var það af
ýmsum tekið sem tákn þess, að
forsjónin hefði viljað refsa hon-
um fyrir framferðið á Dývrafirði.
Menn eru gjarnir á að trúa slíku
og því fjekk þessi saga svo byr
undir vængi að hún barst um land
alt. En það vitum vjer sannast
um þetta að segjrn, að ástæðan til
þess, að þessi saga kom upp, mun
vera sú, að ellefta líkið sem náð-
ist, var mjög skaddað á höfði,
svo mjög, að vart mundi þekkj-
.anlegt þeim, er manninn þektu í
lifanda lífi. En eigi var það skip-
stjóri.------
Að undirlagi sýslumannsins í
Gullbringu- og Kjósarsýslu rann-
sakaði hreppstjóri nákvæmlega,
hvort eigi væri nein merki á lík-
unum, er vinir eða vandamenn
gæti me*-kt af hver maðurinn væri.
Sýslumaður mun einnig hafa lagt
svo fyrir, að sæist engin merki
(tatoveringar) á einhverju líki,
þá skyldi .aðgæta hvort eigi mætti
ráða það af öðru hve,r maðurinn
væri, t. d. hvort ekkert væri í
v.asa líksins er benti á það, eða
þó ekki væri annað en hringur á
hönd með stöfum.
Nú vildi svo til, að af þessum
ellefu líkum voru 10 með merki á
handlegg eða hönd, en ellefta lík-
ið ekki. En á hönd þess var ein-
buguæ- Vegna þess að höndin
var sollin, varð honum ekki náð
■af, nema því aðeins að hann væri
sagaður sundur. Var til þess feng-
inn maður frá Stað, Sigurður
Hjeronýmusson að nafni. Fund-
ust þá innan í hringnum stafir.
Skrifaði hreppstjóri þá hjá sjer,
en ætlaði jafnfr.amt að senda hring
inn til skipafjelagsins er skipið
átti, svo að hann kæmist til ást-
vina mannsins.
Nú voru smíðaðar kistur að öll-
um þessum líkum og þau kistu-
lögð. Þá v.ar það annaðhvort nótt-
ina á eftir, eða næstu nótt, að
mann, sem býr i Bergskoti, og
Bjarni ólafsson hjet, dreymi*- það,
að maður kemur á gluggann hjá
honum. Bjarni þekkir eigi þenn-
an m«ann og hefir aldrei sjeð hann
fyr. Þessi maður talar til Bjarna
og biður hann að sjá svo um, að
hann fái aftur það, sem tekið hafi
verið af sjer.
Um morguninn segir Bjarni
þenna draum sinn, og þótti hann
undarlegur. Var þá gestkomandi
hjá honum Sigurður Hjeronýmus-
son, sá, er fyjr getur. Þeg.ar hann
heyrði drauminn, brá honum í
brún og hugsaði með sjer eitthvað
á þessa leið: „Það skyldi þó aldrei
hafa verið maðurinn, seni jeg sag-
aði hringinn af, og nú hefir vitj-
að Bjarna í draumi, og ew að kalla
eftir hriiignum?“ Þetta var þó þeim
mun ólíklegra sem Býarni liafði
eigi hugmynd um hringinn. Samt
sem áður fer Sigurðiw heim til
hreppstjórans; en hvað þeim fór
á milli, eða hvort sýslumanns
naut líka að, vitum vjer ekki. En
hitt en víst, að afráðið var það,
,að senda hringinn eigi af landi
brott, heldiw skyldi hann leggjast
í kistuna hjá því líki, sem hann
var af tekinn. En nú stóðu þar
11 kistur, og allar eins. Var því
vandi að finna m.anninn, sem
hringinn átti. Þá voru fengnir til
þess trúverðugir menn að brjóta
upp kistxwnar og skila hringnum.
Ekki hittu þeir á rjettu kistuna
fyrst, sem ekki var von, en í
þriðju kistunni lá sá rjetti. Var
nú hringurinn lagður í kistuna
hjá honum, kistunum öllum lok-
,að, og síðan hefir eigi orðið vart
við þennan mann.
Mennirnir þessir eru grafnir í
Grindavík, allir í sömu gröf. Sú
gröf sjest enn þá í Grindavík. —
framandi og nafnLausra sjómanna
giröf — en enn veit hvert manns*
barn þar syðra hvar hennar er að
leita.
Nú er stutt eftir af þess,<iri sögu,
en þó verður að bæts nokkru við.
Það var nokkuru eftLr jarðar-
förina, ,að stúlku á Stað, Mar-
grjeti Salomonsdóttur að nafni,
dreymin það, að hún er þar í rúmi
sínu inni í baðstofu. Þykir henni
þá maður koma upp í stigagætt-
ina. Hann ávairpar han.a og segist
vera kominn til þess að þakka
fyrir sig og fjelaga sína. „En eitt
þykir mjer verat,“ bætir h,ann við,