Lesbók Morgunblaðsins - 20.03.1927, Side 4

84
LESBÓK MORQUNBLAÐSINS
Ekki má ætla skeföur en f.jára mán-
uði til fararinnar.
rerðaáætlun.
Yiðkomustaðir eru sjálfsagðir, er
því vandalítið að semja ferðaáætlun.
Á austurleið vrði fyrst komið við í
Dýflinni á írlandi, hinu forna höf-
uðbóli norraanna höfðingja og land-
námsmanna íslenskra, þá í Mön, Suð-
ureyjuni og Orkneyjum, og heilsað
upp á Torf-Einar, Sigurð jarl og
Rögnvald kala, og aðra góðvini frá
fornöld. Haldið yrði svo þaðan rak-
leitt til Revkjavíkur. Eftir hálfsmán-
aðardvöl í Re.vkjavík yrði siglt kring-
uni iand, og komið við á helstu höf-
uðstöðum austan, norðan og vestan.
Má ætta mánuð til þeirrar ferðar, og
geta þá þeir er vilja, farið af skip-
inu á þeim viðkomustað, sem næstur
er átthögum þeirra, og komið til móts
við það á hverjum þeim viðkomustað,
er hentugastur þykir. í bakaleið yrðí
staðið við um hríð í Rvík, og á útleið
komið við í Vestmannaeyjum og Pær-
eyjum og heilsað upp á pránd í Götn.
Paðan yrði svo haldið til Prándheiins
í Noregi, og eftir stutta viðdvöl suð-
ur með Fjörðum upp til Óslóar og
Gautaborgar í Svíþjóð, suður með
landi og austur fyrir til Málmeyjar
og Khafnar, frá Khöfn til Stokk-
hólms og Uppsala; þaðan til' Visby
á Gotlandi, en þar er flest minja að
sjá á Norðurlöndum, í húsum og hátt-
um frá miðöldunum. Allir þessir stað-
ir eru frægir og helgir í sögu og
minningum Norðurlandabúa. — Frá
Visby vrði haldið gegnum Kielskurð-
inn til Rúðu í Normandíi, og svo það-
on til Lundúna á Englandi. I Lund-
únum yrði tafið nokkra daga, og að
því loknu haldið heim aftur. — Frá
Montreal yrði ferð hagað á sama hátt
tii Winnipeg og áður var farið aust-
ur. —
Farareyrir.
Hvað myndi nú ferð þessi kosta ?
Eftir núverandi verði á farbrjefum
myndi hún verða nokkuð dýr. Far-
brjef á öðru farrými til íslahds, ef
farið er skemstu leið, kostar um $ 450
fram og til baka frá Winnipeg, og þó
ótaldir fæðispeningar, þar sem við-
staða er nokkur. Sjáanlega hefði al-
menningur ekki ráð á að fara þvílíka
ferð, ef borga þyrfti hlutfallslega við
það. Svo að almenningur gæti hugs-
að til fararinnar, mættj ferðakostn-
aður allur ekki fara fram úr $ 500—
$550 á mann, og yrði samt fullmikilt.
Hann mætti helst ekki fara fram úr
$ 350, auk ferðalags upp um sveitir
á íslandi. Mjer finst hugsanlegt, að
hann þyrfti ekki að verða meiri, of
rjett væri með farið. Sá afsláttur ætti
að fást er samið er um flutning í sva
'stórum stíl.
Fyrsta sporið til samninga ogþeirra
ráðstafana, er gera þarf, er að pjóð-
ræknisfjelagið boði hjer til almenns
fundar með nægum fyrirvarn, svo að
þeir geti sótt fundinn sem vilja, og
heima eiga utan bæjar. A fundinum
yrði mál þetta rætt og kosin nefnd
til þess að hafa það með höndum. - -
Til þeirrar kosningar yrði að vanda
vel og nefndin að vera skipuð mönn-
um, er bæði eru hagsýnir og stjórn-
samir. Hið fyrsta verk nefndarinnar
yrði að leitast fyrir um samninga við
sambandsstjórnina og þjóðbrautina
um flutning. Að fengnum viðunanleg-
úm kjörum, yrði hún að byrja á því
að láta fólk skrifa sig. Fje hefir al-
menningur ekki svo handa á millum,
að hann geti svarað út $ 400—$ 500
með fáeinna vikna fyrirvara. Hyggi-
legast virðist því að nefndin, eftir
að hún er tekin til starfa, er helst
þyrfti að vera á þessum vetri, byri-
aði reikning við fylkisbankann, eöa
einhvern annan áreiðanlegan banka
lijer í bæ, og gerði fólki kost á að
smádraga saman upp í ferðakostnað-
inn, legði þá peninga, er henni væru
sendir, á vöxtu, og væru þeir svo
geymdir þar, uns haldið væri af stað,
Með þessu móti myndu margir get.i
safnað nógu til ferðarinnar á þrem-
ur árum, er annars yrði að sitja heima.
Fram að marsbvrjun 1930 gerði nefnd-
in hverjum heimilt að afturkalla fje
sitt og hætta við ferðina, ef eitthvað
það kæmi fyrir, er gerði honum ó-
kleift að fara. Fjeð væri víst og á-
vaxtað og enginn misti neins í við,
að hafa skrifað sig. Sjálfsagt væri
að nefndin gæfi fyrir sig fullkomið
veð, og frá öllu væri gengið sem
tryggast.
Margt fleira en á er drepið, kemur
til greina áður en undirbúningi er
lokið. Kostnaður við nefndarstarfið
þarf ekki að vera mikill, og ekki er
neinu Iiemur, er til niðurjöfnunar
kemur. Má klípa hann af vöxtunum
er allmiklir ætti að verða, ef söfnun-
in gengur bærilega. — Með skipinu
þyrftu að vera menn, er flutt gæta

Að undanförnu hafa pjóðverjar
keypt ýmsar dansakr eignir í Suður-
Jótlandi og hefir Dönum eigi litist á
blikuna og óttast að pjóðverjar muni
ætla að sölsa undir sig á þennan hátt
allar landeignir í syðstu sveitunum.
Hafa Danir í Suður-Jótlandi því
stofnað með sjer fjelagskap, sem þeu'
nefna ,,Landeværn“ og er formaður
þess Hans Andersen, sem hjer birtist
mynd af.
erindi um ísland, og hina fornu fje-
lagsskipun þess, á tungum þeirra
þjóða er heimsóttar væru. Á þann
hátt yrði land og þjóð kynt út á við,
svo að aldrei hefði betur verið. Hve
stórkostlegan hag að þjóðin hefði af
því, fáum vjer ekki gert oss hugmynd
um í fljótu bragði.
Sem gefur að skilja, eru tillögur
þessar eigi annað en bendingar. Um
sumar hefi jeg hugsað nokkuð, um
aðrar öllu minna. En eitthvað svip-
að þessu verður að gera, ef nokkrir
að ráði eiga að vera undir það bún-
ir, að sækja hátíðina að þremur árum
liðnum.
Vjer skulum hafa það hugfast, að
hvort heldur fara hjeðan margir eða
fáir, þá verður Alþingi þúsund ára
gamalt árið 1930.
Er þá ekki þeirri spurningu auð-
svarað, hvort muni fremur auka á
virðingu vora, að vjer eyðum f je voru
til fánýtra kanpa og gagnslausra
skemtana, eða að vjer söfnum fje til
fararinnar — hvort muni sæma oss
betur, að sitja kyrrir eða sækja há-
tíðina, á þann hátt, að vakið geti at-
hygli veraldar á landi voru, sögu og
þjóð ?