Lesbók Morgunblaðsins - 16.03.1930, Blaðsíða 6

. ' & LESBÓK MORGUNBLAÐ&INS
Pyrir nokkru gerði lögreglan í Berlín húsrannsókn hjá blaðinu
„Die rothe Fahne“ (rauði fáninn), í húsi því, sem kent er við
Liebknecht. Gerði lögreglan þar upptæk ýms flugrit ug leyniskjöl
bolsa, og tók höndum fjölda manna, en flestir þeirra voru þó látnir
lausir þegar aftur. Rannsóknin í húsinu stóð í fjórar stundir, en um
leið og lögreglan fór, var bolsafáninn dreginn á stöng þar. — Myndin
hjer að ofan er tekin meðan á húsrannsókninni stóð.
kom fyrir, ef út leit fyrir gott
o'iYfhvað skeði við kvöldverðinn.
*fcn iim kvöldið þegar heim í Bólið
• .1’
koifaþ komst alt Jieirra ráðabrugg
i’Plf.'
Bjð var siður þar, ’og hefir víst
Ve’rið gamall, áð þegar borðað var
og e'inhver tók upp úr nestispokan-
úm ’óátekínn ost, brauð eða sauð-
arlæri, eða því um líkt, var það
látið ganga mann frá manni, þar
tií allir höfðu fengið sjer sneið.
Það íá því við, að hver æti frá
öðrum. Þó fór smjör, rjómi og
sykur aldrei þessa hringferð, en
kaffið var sameiginlegt. í þetta
sinn var einn í hópnum sem Jón
hjet. Hann var talinn fretnur lítil-
menni, en þóttist þó altaf flest
geta. Hann svaf á milli þessara
tvéggja sem áður er getið að hurfu
úr vinnunni.
Þegar allir voru sestir á sinn
stað — auðvitað á rjett bein —
og i þann veginn að taka til matar,
kalíaði annar þeirra og segir, að
það hafi verið stolið frá sjer í dag
heilli sauðarsíðu. Allir urðu undr-
aiidi, því enginn þóttist hafa kom-
ið í Bólið síðan síðast var borðað.
Allir vildu að leitað yrði, og því
var sjálfsagt að kjósa dómara
— sýslumann. Þe'ssir tveir stungu
upp (i Jóni og var hann kosinn
og svo skipaði hann þjófaleitar-
menn. Auðvitað var byrjað að leita
hjá'þeim, sem bar sig upp, til þess
að vita, hvort alt þetta væri ekki
hreihn uppspuni, en hjá honum
fanst engin síða. Allir áttu að hafa
eina, svo var haldið áfram að leita.
ÁÍÍir komu með sinn nestispoka
og engan grunaði neitt, en síðan
fanst hvergi. Svo var ekki e'ftir
að Jeita hjá neinum nema sýslu-
manninum sjálfum. Atti að fara
að leita þar? Það þótti sumum
hæfulaust, og sjálfur sýslumaður
var eins og nýdæmdur maður. Þó
endaði það með því, að hann rjetti
fram sinn poka, og hvað skeði?
Þar fundust tvær síður. Þegar
svona var komið, þá skildu allir
hvernig í öllu lá. Þessir tveir sem
liurfu úr vinnunni, höfðu verið að
iitbúa þetta.
Jón jafnaði sig fljótt, varð úr
þessu be'sta kvöldskemtun. Annars
var oft glatt á hjalla þar á kvöld-
in, þegar borðað var,. og þó sjer-
gitaklega síðasta kvöldið, og það
jökulveður, að sumir sváfu ekkert
og aðrir lítið, og þá voru nú ekki
rclegheitin hjá kaffikatlinum þá
nóttina. Allir voru í sjöunda himni
þegar leit út fyrir gott jökulveður.
Jeg get ekki hugsað mjer skemti-
le'gra en að fara þá ferð og þá
sjerstaklega suður yfir.
Göngugarparnir okkar hjer, ættu
að fara þá leið, hún mundi verða
þeim minnisstæð.
Hvað smalamenskuna snertir, þá
var henni hagað þannig, að með
birtu var lagt af stað og komið
í instu leitir þegar bjart var orðið,
og þá skift niður leitarsvæðinu;
þessi á þessum staðnum og hinn
á hinum. Jeg man lítið eftir minni
smalamensku. Það man jeg þó,
að einu sinni var Útigönguhöfði í
mínu le'itarplássi og varð jeg að
fára upp á hátopp, og þá var svo
mikill snjór, að jeg get rent mjer
niður og þótti mjer það mjög
gaman. Eitt er mjer mjög minnis-
stætt, það voru tvö lömb í svelti.
Það varð að senda þrjá menn til
að ná þeim. Það varð að síga til
þeirra, binda þau í band og draga
þau svo upp. Jeg var sendur ásamt
tveim öðrum, líklega af þvl, jeg
var minstur, og bandið sem síga
átti í fremur ónýtt, dregið sjófæri
sem ekki þótti nógu sterkt fyrir
] orsk t ða löngu, en það var svo
sem álitið nógu sterkt fyrir mig að
hanga í því. f þessu dregna færi
Ararð jeg að síga fimm sinnum. t—
Lömbin voru náttúrlega óþæg —
eins og allar kindur voru við mig
— þau stukku fyrir klettailef, svo
það varð að draga mig upp, og
svo varð jeg að síga á öðrum stað
og þetta gekk fimm sinnum, en
endirinn varð, að jeg náði þeim
og gat bundið þau í einfalt færi,
en aðstaðan var ekki betri en það
nð á ineðan jeg var að binda lömb-
in, varð jeg að hafa annan fótinn
liangandi niður af stallinum, og
svo mátti jeg ekki sleppa bandinu
sem jeg hjekk í. Þetta er ekki sagt
sem neitt þrekvirki af 15 eða It)